อีพี่เริ่มออดอ้อนยัยน้องซะแล้วค่ะ แบบนี้ยัยน้องจะเป็นยังไงต่อไปน๊าาา .. แต่ที่แน่ๆ อยากฝากหนามทุเรียนไว้ที่หน้าแม่เลขาซะจริงๆ เชียว 🙄🙄 อย่าลืมเม้นให้กำลังใจไรท์กันบ้างน้าาาา..
แกร๊ก ... แอ๊ดดดด เสียงประตูถูกเปิดออกโดยไม่มีการเคาะล่วงหน้า มัมมาริสาก้าวเท้าเข้ามาในห้องทำงานและปิดประตูอย่างแผ่วเบา นางมองเข้ามายังโต๊ะทำงานของลูกชายแต่ไม่เห็นเขานั่งอยู่ตรงนั้น จึงสาวเท้าเดินเข้ามาด้านใน แต่แล้วใบหน้าสวยของหญิงวัยกลางคนก็คลี่ยิ้มออกมาทันทีภาพที่อยู่ตรงหน้าคือปฏิญญากำลังนอนตะแคงตัวอยู่บนโซฟาตัวยาว ในขณะที่เออเนสนั่งขัดสมาธิอยู่ที่พื้น โดยที่แขนข้างหนึ่งของเขาพาดกอดเอวคอดของเธอเอาไว้ ส่วนฝ่ามืออีกข้างวางอยู่บนหัวทุยเล็กของเด็กสาว ใบหน้าหล่อเหลาซบตะแคงลงที่ซอกคอของเธอ ทั้งสองคนกำลังหลับสนิท มัมมาริสาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแอบถ่ายรูปเอาไว้โดยที่ยังยิ้มไม่ยอมหุบ แอ๊ดดดดดด เจเนตหูผึ่งทันทีที่ได้ยินเสียงประตูห้องเปิดออก ริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดนั้นยิ้มร้ายอย่างเปิดเผย"หึ.. ไม่รอดสินะ" เจเนตแอบสะใจลึกๆ อยู่ในใจ แต่ก็ต้องขมวดคิ้วมุ่น เมื่อเห็นคุณท่านก้าวเดินออกมาจากห้องเพียงคนเดียวแล้วค่อยๆ ปิดประตูลงอย่างแผ่วเบา"ห้ามให้ใครเข้าไปรบกวนคุณเออเนสกับคุณปฏิญญาเด็ดขาด เดี๋ยวฉันจะสั่งอาหารขึ้นมาให้ท่านรองของเธอกับคุณปฏิญญาทานที่นี่เอง" มัมมาริสาบอกแล้วเดินยิ้มออกไป ทิ
"ปล่อย ปล่อยน้องญาเดี๋ยวนี้นะ"ร่างเล็กของปฏิญญาดิ้นดุ๊กดิ๊กในขณะที่เออเนสกระชับอ้อมกอดที่กำลังอุ้มเด็กสาวนั้นให้แน่นขึ้นกว่าเดิม จนคนในอ้อมกอดหันมามองเขาตาขวาง ในขณะที่เออเนสแอบยิ้มมุมปากเมื่อได้ยินชื่อเรียกแทนตัวเองของเด็กสาวที่เปลี่ยนไป "แบบนี้เมาจริงแท้แน่นอน ยัยตัวแสบเอ้ย!" เออเนสนึกขำในใจ"กดรหัสห้องพักสิ" เออเนสบอกเด็กสาวเมื่อถึงประตูหน้าห้อง"ก็ปล่อยน้องญาลงก่อนสิคะ" เธอต่อรองชายหนุ่ม"เร็วๆ อย่ามัวลีลา ไม่งั้นฉันโยนเธอลงทะเลให้ฉลามกินแน่ๆ " ตี๊ดๆๆๆๆ เด็กสาวรีบกดรหัสทันทีเพราะไม่อยากเป็นอาหารฉลาม เออเนสอุ้มร่างเล็กเข้ามายังห้องนอนที่อยู่ด้านใน แล้วค่อยๆ วางร่างเล็กลงนั่งที่ขอบเตียง"พี่เออเนสไปให้พ้นเลย มายุ่งกับน้องญาทำไม คนใจร้าย" เด็กสาวเบะปากคว่ำ น้ำตาใสๆ ไหลเปื้อนสองแก้มนวล"ถ้าฉันไปใครจะดูแลคนขี้เมาอย่างเธอ""ม่ายต้องมาดูแลเลย น้องญาดูแลตัวเองได้ ไปดูแลพวกผู้หญิงของพี่โน่น ไปเลยนะ"เด็กสาวผลักอกแกร่งที่นั่งอยู่ข้างๆ เธออย่างแรง แต่ในความเป็นจริงคือมันช่างเบามาก เพราะตอนนี้เรี่ยวแรงของเธอแทบจะไม่มีอยู่แล้ว เสียงสะอื้นยังดังอย่างต่อเนื่อง เออเนสรวบฝ่ามือเล็กที่พยายามตีเข
เออเนสลุกขึ้นจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองโดยใช้เวลาแค่เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น ร่างแกร่งก็ขยับขึ้นคร่อมร่างเล็กที่กำลังนอนหายใจหอบเหนื่อยอยู่ เออเนสชักรูดแท่งรักที่ขยายตัวเต็มที่นั้นสองสามครั้ง ก่อนที่จะนั่งคุกเข่าแล้วจ่อปลายหัวหยักไปที่ช่องทางรักสีสวยของเด็กสาวแล้วดันเข้าไปครั้งเดียวจนสุดความยาว"อื้มมม..." เสียงเออเนสครางต่ำ เขากัดกรามแน่นด้วยความเสียว เพราะช่องทางรักของปฏิญญารัดท่อนเอ็นของเขาจนแน่นไปหมด"อ๊าาา.." ปฏิญญาร้องครางด้วยความจุกปนเสียว เมื่อเออเนสค่อยๆ ขยับสะโพกแกร่งช้าๆ แล้วค่อยๆเร่งความเร็วขึ้นตามลำดับปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่ก "อ๊ะ อ๊ะ ..อื้อ.. น้องญาจุก "ฝ่ามือเล็กดันเบาๆ ที่ซิกแพคแกร่งของชายหนุ่มเหนือร่าง เมื่อเออเนสกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกยังร่องสวาทของเธอเนิ่นนาน จนเธอหน่วงท้องไปหมด เออเนสจึงหยุดการขยับนั้นลง แล้วเปลี่ยนท่าร่างเล็กให้นอนตะแคงข้าง ส่วนเขานอนตะแคงซ้อนหลังของเธอแล้วยกขาเรียวขึ้นข้างหนึ่ง ฝ่ามือหนาค่อยๆ สอดใส่แท่งรักเข้าไปยังร่องสวาทคับแน่นนั้นอีกครั้งแล้วรัวสะโพกถี่ๆมอบความสุขหฤหรรษ์ให้กับเด็กสาวจนเธอหัวสั่นหัวคลอน เออเนสเชยคางของเธอขึ้นมาพร้อมก
เซนส์จะเดินมาส่งปฏิญญาที่ห้องอาหารแต่เธอปฏิเสธเพราะเกรงใจชายหนุ่ม เซนส์จึงแยกตัวเพื่อไปซื้อยาให้กับเด็กสาวเมื่อถึงห้องอาหาร ปฏิญญาจึงรีบเดินเข้าไปหาแด๊ดโนแอลกับมัมมาริสาที่นั่งทานอาหารเช้ารออยู่ก่อนแล้วทันที"อรุณสวัสดิ์ค่ะแด๊ด มัม" ปฏิญญาเอ่ยทักทายสองสามีภรรยาพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ แล้วหย่อนสะโพกนั่งลงที่เก้าอี้ที่ว่างอยู่"เป็นไงบ้างลูก เมื่อคืนนี้หนูนอนดึกเหรอถึงได้ตื่นสาย"มัมมาริสาเอ่ยถาม เด็กสาวยังไม่ทันอ้าปากตอบอะไร ก็มีเสียงคุ้นเคยชิงตอบขึ้นมาก่อน"ก็เมื่อคืนนี้ลูกรักของมัมเมาไงครับ แถมยังดื้อจะไม่ยอมกลับไปนอนอีก" เออเนสพูดพร้อมกับนั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆ กับเธอ เด็กสาวหันไปมองชายหนุ่มตาเขียว"น้องญาไม่ได้เมานะคะมัม แค่มึนๆ นิดเดียวเองค่ะ" เด็กสาวส่งยิ้มแห้งๆ ให้มัมมาริสา"แล้วนี่พี่เซนส์ไปไหนล่ะลูก เห็นพี่เขาไหม" มัมมาริสาถามเด็กสาว"เอ่อ.." ปฏิญญาอ้ำอึ้ง"ผมมาแล้วครับ พอดีน้องญาบ่นปวดหัว ผมเลยไปซื้อยามาให้" เซนส์พูดพร้อมกับส่งถุงยาให้กับเด็กสาวแล้วนั่งลงตรงข้างๆ เธอ"พี่เซนส์ขา พาน้องญาไปตักอาหารหน่อยค่ะ น้องญาหิ๊วววหิว" ปฏิญญาออดอ้อนเซนส์เหมือนที่เคยทำอยู่เป็นประจำ เซนส์ยิ้มมุม
ปฏิญญาลอบมองใบหน้าของเออเนส ยามที่เขานอนหลับดูเป็นผู้ชายธรรมดาๆ ที่ไม่มีพิษมีภัยอะไรเลยจริงๆ ฝ่ามือบางค่อยๆ ยื่นไปแตะที่ใบหน้าของชายหนุ่มอย่างลืมตัว นิ้วเรียวลูบเบาๆ ที่คิ้วดกหนา ไล้ลงตามแนวสันกรามที่เริ่มมีเคราเขียวครึ้ม นิ้วหัวแม่มือเล็กๆ ของเธอแตะไล้ไปตามสันจมูกโด่งคม และเกลี่ยริมฝีปากหยักลึกนั้นเบาๆ หมับ "อ๊ะ!!" ปฏิญญาร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆ ฝ่ามือหนาก็จับเข้าที่ข้อมือเล็กของเธอ เออเนสลืมตาขึ้นพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก"ทำอะไร จะแอบลักหลับพี่เหรอ?" เออเนสถามแล้วยิ้มกุ้มกริ่ม ทำให้ปฏิญญาหน้าแดงขึ้นมาทันที"ปะ..เปล่านิ แค่อยากรู้ว่าหลับจริงๆ หรือเปล่าแค่นั้นเอง" เธอรีบแก้ตัวทันที"แล้วนี่คุณเข้ามาได้ยังไง"ปฏิญญาเอ่ยถาม"171624" เออเนสบอกเลขรหัสประตูหน้าห้องของเด็กสาว ซึ่งเธอก็พอจะเดาได้ว่าเขาคงเห็นเมื่อคืนตอนที่มาส่งเธอนั่นแหละ"เชิญคุณกลับห้องของคุณได้แล้วค่ะ แล้วคราวหลังอย่าเข้ามาห้องฉันอีกนะคะ""พี่ไม่กลับ""ถ้าอย่างนั้นฉันจะบอกมัม ให้มาลากคุณออกไปเดี๋ยวนี้เลย" ปฏิญญาขู่ แต่ชายหนุ่มกลับลุกขึ้นนั่งแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์"เอาสิ บอกเลย พี่ว่าคราวนี้ได้มีการจัดงานมงคลกันแบบสายฟ้า
หลังจากตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ครอบครัวของเออเนสและปฏิญญาก็บินกลับเมืองไทยด้วยเครื่องบินส่วนตัวของครอบครัวทันที เพราะอีกไม่ถึงสัปดาห์ ปฏิญญาก็จะเปิดเทอมแล้ว ทุกอย่างจึงต้องดำเนินการกันแบบเร่งด่วนทั้งสองครอบครัวพูดคุยตกลงกันได้ด้วยดี มาลารินทร์ดีใจกับน้องสาวที่จะมีผู้ชายดีๆ อย่างเออเนสไว้คอยดูแล ส่วนนางปทุมมาศก็เอ่ยฝากฝังลูกสาวไว้กับว่าที่ลูกเขย โดยเออเนสรับปากว่าจะดูแลปฏิญญาเป็นอย่างดี โดยทั้งสองฝ่ายได้ตกลงกันว่าจะจัดงานหมั้นในอีกสามเดือนข้างหน้า@ คณะบริหาร มหาวิทยาลัย Harmony "บ่ายนี้พี่ติดประชุมยาวเลยจะคงมารับหนูไม่ได้ เดี๋ยวพี่ให้ไอ้เซนส์มารับหนูแทนนะ" เออเนสพูดพร้อมกับลูบศรีษะของเธอ ปฏิญญายิ้มหวานให้กับเขาเช่นกัน"ความจริงน้องญาขับรถมาเองก็ได้นะคะ จะได้ไม่ต้องลำบากพี่กับพี่เซนส์ต้องคอยมารับมาส่ง""ไม่ลำบากหรอก พี่เต็มใจ" เออเนสยิ้มให้พร้อมกับโน้มใบหน้าลงจุ๊บแก้มนวลไปหนึ่งฟอด"อื้อ! ที่นี่มหาลัยนะคะทีหลังห้ามทำแบบนี้อีกนะ ไม่งั้นน้องญาจะไม่ให้มาส่งแล้วนะ" ปฏิญญาดุแฟนหนุ่มร่างเล็กก้าวลงจากรถแล้วเดินไปยังใต้ตึกเรียนเพื่อไปหาน้ำฟ้าตามนัดทันที"ญาญ่า" เสียงน้ำฟ้าเอ่ยเรียกพร้อมกับโบกมือ
วันต่อมา ปฏิญญาและเออเนสเดินทางมาถึงห้องเสื้อเพื่อลองชุดงานหมั้น โดยมีพนักงานคอยต้อนรับเป็นอย่างดี เพราะมัมเป็นลูกค้าวีไอพีของห้องเสื้อแห่งนี้"เชิญคุณปฏิญญาญากับคุณเออเนสที่ห้องลองชุดวีไอพีได้เลยนะคะ"พนักงานผายมือไปยังห้องลองชุดที่เป็นส่วนตัวขนาดใหญ่ห้องหนึ่ง ที่อยู่ด้านในสุดชุดที่สั่งตัดไว้เป็นชุดเกาะอกสีโอลด์โรส ปักเลื่อมอย่างปราณีตสวยงาม ตัวกระโปรงระบายลูกไม้สีเดียวกัน ความยาวเสมอเข่า"ชุดสวยจัง" ปฏิญญาเอ่ยชมในขณะที่เอามือลูบคลำไปยังชุดที่ปักเลื่อมนั้นอย่างเบามือ"ลองดูสิ ว่าใส่ได้พอดีมั้ย" เออเนสบอกแฟนสาวพร้อมกับรูดซิปชุดเดรสที่อยู่ด้านหลังลงจนสุด"อ๊ะ! พี่เออเนส" ปฏิญญาสะดุ้งด้วยความตกใจ เมื่อฝ่ามือหนารูดชุดเดรสของเธอออกจากร่างเล็กลงไปกองที่พื้น เขาจับบ่าเล็กให้หันมาประจันหน้ากัน มองรูปร่างสวยงามไร้ที่ติ ที่มีเพียงบราลูกไม้และแพนตี้ตัวจิ๋วสีดำปกปิดเท่านั้น"ไม่ใส่อะไรเลยแบบนี้สวยกว่าเยอะ" เออเนสพูดเสียงแหบพร่า จ้องมองเธอด้วยแววตาปรารถนาจนปิดไม่มิด"อะ..อื้อ พี่เออเนส ไม่ได้นะคะ ที่นี่ห้องลองชุดนะ" ปฏิญญาดันอกแกร่งออกจากตัวเมื่อเขาเข้ามาสวมกอดแล้วซุกไซร้ที่ซอกคอขาวเนียน ฝ่ามือหน
สองชั่วโมงต่อมาร่างเล็กของน้ำฟ้าก้าวเดินเข้ามาในห้องเสื้อสุดหรูแบรนด์ดัง ที่เพื่อนสาวของเธอติดต่อชุดไว้ให้ พนักงานสาวกล่าวสวัสดีแล้วออกมาต้อนรับทันที หลังจากนั้นพนักงานก็พาน้ำฟ้าเดินไปยังห้องลองเสื้อโซนวีไอพีที่อยู่ด้านในสุด"เชิญคุณน้ำฟ้าลองชุดได้เลยค่ะ คุณปฏิญญาเลือกไว้ให้สี่ชุด เลือกชุดที่ถูกใจที่สุดได้เลยนะคะ" พนักงานสาวกล่าวแล้วยิ้มให้"ถ้าอย่างนั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ ถ้ามีอะไรให้ช่วยคุณน้ำฟ้าเรียกได้เลยค่ะ""ขอบคุณมากนะคะ"น้ำฟ้ายิ้มตอบ พร้อมกับเดินไปดูชุดที่อยู่บริเวณราวแขวนเสื้อ ห้องลองวีไอพีของที่นี่ดูหรูหรามาก มีกระจกบานใหญ่แบบเต็มตัวอยู่ด้านนอก ส่วนห้องเปลี่ยนชุดเป็นห้องสี่เหลี่ยมแยกไว้โดยมีม่านทึบรูดกั้นอีกทีหนึ่ง แต่ห้องนี้ไม่มีกระจก มีแต่ราวสำหรับแขวนเสื้อที่ลูกค้าใส่มาและชุดที่จะต้องลองเท่านั้น"ชุดนี้สวยจัง"น้ำฟ้าเลือกหยิบชุดเดรสแบบเกาะอกสีครีมอ่อน ปักเลื่อมดีเทล ชายหน้าสั้นหลังยาว ร่างเล็กค่อยๆ ปลดชุดที่ใส่อยู่ออก เหลือแค่เพียงชุดชั้นในลูกไม้ตัวจิ๋วเท่านั้น"ชุดเป็นเกาะอก ถอดบราลองดีกว่า จะได้ไม่มีสายบ่ารบกวนสายตา" น้ำฟ้าคิดพลางปลดตะขอบราเซียออกแขวนไว้ที่ราวผ้าแล้วหยิ
สามปีผ่านไป วันนี้เป็นวันรับปริญญาของน้ำฟ้ากับปฏิญญา หลังจากพิธีเช้าผ่านไปเรียบร้อยเซนส์ก็พาน้ำฟ้ากลับเพนท์เฮาส์เพื่อพักผ่อน เย็นนี้จะมีงานเลี้ยงฉลองบัณฑิตใหม่ที่คฤหาสน์มาร์ตินโดยมีครอบครัวของเซดริก พี่ชายของเออเนสบินมาจากประเทศไทยด้วย"เห้อ.. ปวดเท้าจัง"น้ำฟ้านั่งลงที่เตียงนอน หลังจากที่อาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่ที่เธอกับปฏิญญาบินหนีสองหนุ่มไปอิตาลีในคราวนั้น หลังจากกลับมาความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเซนส์ก็ดีขึ้นตามลำดับ เขาเข้าไปขอโทษพี่ชายและแม่ของเธอพร้อมกับอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้พวกท่านเข้าใจ และขออนุญาตเพื่อคบกันโดยเปิดเผย เขาอยากหมั้นกับน้ำฟ้าแต่แม่ของเธอบอกว่าไม่ต้องหมั้นให้ยุ่งยาก หากสองคนมั่นใจว่ารักกันชอบกันแม่ของน้ำฟ้าท่านอนุญาตให้อยู่ด้วยกันก่อน ทำให้เซนส์ดีใจมาก เขาซื้อเพนท์เฮาส์พร้อมกับรถหรูคันใหม่โดยใช้ชื่อน้ำฟ้าเป็นเจ้าของ เพื่อให้เธอและครอบครัวรู้ว่าเขาจริงจังและให้เกียรติเธอและรับเธอเข้ามาอยู่ด้วยกันที่เพนท์เฮาส์ใหม่ตั้งแต่นั้นมา"ปวดเท้ามากเหรอครับ พี่นวดให้นะ" เซนส์นั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของคนรัก ฝ่ามือแกร่งโอบอุ้มเท้าเรียวเล็กของน้ำฟ้าขึ้นมาบีบนวดผ่อนคล
ตลอดเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาน้ำฟ้าและปฏิญญาใช้ชีวิตอยู่ที่อิตาลีภายใต้การดูแลอย่างดีของมัมมาริสา พวกเธอได้ตระเวนเที่ยวพักผ่อนในสถานที่ต่าง ๆ ทานอาหารอร่อย ๆ และได้ช้อปปิ้งอย่างมีความสุขครืดดดดด ครืดดดดดเสียงโทรศัพท์ของน้ำฟ้าดังขึ้น เธอปรายสายตามองไปที่หน้าจอเห็นชื่อพี่ชาย จึงรีบกดรับทันที"สวัสดีค่ะพี่พอล คิดยังไงถึงเธอหาฟ้าคะเนี่ย" น้ำฟ้าปั้นเสียงสดใสคุยกับพี่ชาย(ทำไมมาอิตาลีไม่บอกพี่สักคำ ปิดเครื่องไปเป็นอาทิตย์ รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงมากนะ) พอลพูดเสียงดุ"ฟ้าแค่มาพักผ่อนกับญาญ่าที่โรงแรมของมัมมาริสาแม่ของคุณเออเนสค่ะ อาทิตย์หน้าก็กลับแล้ว ขอโทษนะคะที่ไม่ได้บอกพี่พอล เอ๊ะ!! แล้วพี่พอลรู้ได้ไงคะว่าฟ้าอยู่อิตาลี?" น้ำฟ้าฉุกคิดขึ้นได้จึงรีบถามด้วยความสงสัย(ก็แฟนฟ้ามาตามหาฟ้าที่บริษัทพี่ตั้งแต่สองวันแรกที่ฟ้ามีปัญหากันไง ทะเลาะกันทำไมไม่คุยกันให้รู้เรื่อง หนีไปทำไม)"ไม่ได้หนีค่ะ แค่ไม่อยากเจอหน้า ฟ้าจะเลิกกับเขาแล้ว"(เออ ดี เลิกไปเลยเพราะพี่ก็ซัดมันไปซะน่วมแล้ว เหอะ.. มีอย่างที่ไหนวะ ทำให้น้องสาวเขาต้องหนีไปยังกล้ามาตามหากับพี่ชายเขาอีก)"ห๊ะ.. แล้วพี่ไปทำเขาทำไมอะ เขาเป็นอะไรมากไหม"
หลังจากที่น้ำฟ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วเธอก็เดินออกมาบริเวณด้านหน้าเวทีเพื่อมาพบกับเซนส์ตามที่นัดแนะกันไว้ แต่เธอพยายามมองหาก็ไม่พบไม่รู้ว่าเขาไปรออยู่ที่ไหน"หายไปไหนนะพี่เซนส์" น้ำฟ้าบ่นพึมพำในขณะที่มือก็หอบดอกไม้ช่อโตที่เซนส์มอบให้เอาไว้แนบอก"อ้าว! ฟ้ายังไม่ไปอีกเหรอ?" เสียงปฏิญญาเอ่ยทักแล้วเดินตรงเข้ามาหา"รอพี่เซนส์อยู่น่ะสิ บอกให้พี่เขารออยู่แถวนี้ไม่รู้หายไปไหน""นี่ฉันก็รอพี่เออเนสอยู่เหมือนกัน เห็นบอกว่าจะไปรอที่ห้องพักก่อนแล้วจะเดินออกมารับ แต่ก็ไม่เห็นมา สักที เลยกะว่าจะเดินไปห้องพี่เออเนสเอง" น้ำฟ้าพยักหน้าให้เพื่อน"หรือว่าพี่เซนส์จะไปรอที่ห้องเขาแล้ว ฟ้าลองเดินไปดูดีไหม?" ปฏิญญาเอ่ยชวน"ญาญ่าไปก่อนเลย ฉันว่าจะรอตรงนี้อีกสักแป๊บ ถ้าไม่เจอจริงๆ เดี๋ยวฉันเดินไปเอง""เอางั้นเหรอ งั้นฉันไปก่อนนะ"น้ำฟ้าเดินดูจนทั่วบริเวณนั้นแต่ก็ไม่พบกับเซนส์ เธอตัดสินใจเดินไปที่ห้องพักส่วนตัวของเขา เขาเพิ่งมาถึงก่อนงานเริ่มแค่แป๊บเดียว บางทีเขาอาจจะเหนื่อยเลยไปรอที่ห้องก็อาจจะเป็นได้ เธอเดินผ่านพนักงานที่เฝ้าชั้นพิเศษนี้ตรงเคาท์เตอร์ซึ่งพนักงานก็ยิ้มบางๆ ให้น้ำฟ้า เธอคิดว่าพนักงานคงจะจำ
มาร์ตินกรุ๊ป @อิตาลีเซนส์เดินทางมาถึงอิตาลีก็ตรงเข้ามาที่บริษัทเพื่อมาหาแด๊ดโนแอลและมัมมาริสาทันที เพราะตอนนี้ท่านทำงานอยู่ที่นี่ส่วนที่ฝรั่งเศสท่านให้เออเนสกับเซนส์เป็นคนดูแลและตอนนี้พวกท่านก็รู้เหตุผลของการมาในครั้งนี้ของเซนส์เป็นอย่างดี มัมมาริสาเดินเข้าไปโอบกอดลูกชายบุญธรรมเหมือนปกติที่เคย แต่เซนส์เองก็ยังติดเกรงใจและเกร็งเสียทุกทีไป"แหม..มัมกอดนิดกอดหน่อยทำเป็นเกร็งนะ" มัมมาริสากระเซ้า เซนส์ยิ้มให้ท่านพร้อมกับก้มหัวทำความเคารพเช่นเคย"ดีแล้วที่แกตัดสินใจมาที่นี่ เมื่อวานแด๊ดเจอคุณคาเตอร์ รายนั้นพูดกับแด๊ดว่าอามิยาเลิกกับสามีแล้ว และตอนนี้ขอบินไปทำใจและจะไปอยู่กับเพื่อนสนิทก็คือแก" แด๊ดโนแอลพูดเสียงเรียบ เซนส์ถึงกับถอนหายใจพรืด"ผมไม่คิดว่าคุณคาเตอร์จะใช้อามิยาเป็นเครื่องมือแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่เธอเป็นลูกสาวของเขาแท้ ๆ เห็นแก่ตัวจนไม่สมควรจะเป็นพ่อคน"เซนส์กัดฟันกรอด กำมือแน่น ครั้งที่แล้วพ่ออามิยาก็ใช้เธอเป็นเครื่องมือโดยให้เธอแต่งงานกับไมเคิลเพื่อพยุงฐานะของตัวเอง ส่วนครั้งนี้ก็ยังสร้างเรื่องให้ลูกสาวมีปัญหากับสามีโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของลูกสาวตัวเอง แถมยังพยายามเอาเธอใส่พานมาถว
การซ้อมใหญ่ผ่านไปด้วยดี สัปดาห์หน้าก็จะถึงวันงานแล้ว งานจะถูกจัดขึ้นที่โรงแรม Max Martin โดยเออเนสเป็นสปอนเซอร์ใหญ่ของงานนี้ วันนี้ปฏิญญามาหาน้ำฟ้าพร้อมกับความไม่สบายใจเกี่ยวกับผู้หญิงที่ชื่ออามิยา เพราะเธอไปเห็นผู้หญิงคนนั้นกอดกับเออเนสอยู่ในห้องทำงาน ถึงแม้เออเนสจะอธิบายว่าอามิยาเป็นแค่เพื่อนสนิทที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่มัธยม และเซนส์ก็บอกว่าพวกเขาเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมจริงๆ และยืนยันได้ว่าอามิยากับเออเนสเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นและที่สำคัญอามิยาก็แต่งงานแล้ว แต่น้ำฟ้าก็ยังแอบเห็นสีหน้าและแววตาที่วิตกกังวลของเพื่อนรักอยู่ดี@มาร์ตินกรุ๊ปประเทศไทย ณ.ห้องท่านรองรถคันหรูของเซนส์จอดลงยังลานจอดรถในที่จอดประจำตำแหน่ง เขาก้าวเท้าลงจากรถแล้วพาตัวเองไปยังห้องทำงานของเออเนสทันที หลังจากที่เขารู้เรื่องของอามิยาจากปฏิญญา เขาก็รีบออกมาจากคอนโดของน้ำฟ้าทันทีเพราะอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับอามิยา เธอถึงกล้าบินมาถึงที่นี่แกร๊กกกเซนส์ก้าวเข้าไปในห้องทำงานของเออเนสซึ่งตอนนี้กำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ ส่วนอามิยานั่งอยู่ที่โซฟาตัวยาวใกล้ ๆ กัน ทันทีที่เธอเห็นเซนส์ เธอก็ลุกขึ้นแล้วถลาเข้ากอดเซนส์พร้อมกับร
ครืดดดดด ครืดดดดดดเสียงโทรศัพท์ของเซนส์ดังขึ้น เขาหยิบมันขึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อสูท เมื่อเห็นเป็นชื่อของน้ำฟ้า เขาก็ยิ้มออกมา มือหนาจัดแจงวางเอกสารตรงหน้าลงเพื่อกดรับสายทันที"ว่าไงครับคนสวย"(พี่เซนส์งานยุ่งไหมคะ)"ก็เหลือเคลียร์เอกสารนิดหน่อยครับ ฟ้ามีอะไรหรือเปล่า"(คุณแม่ฟ้าโทรมาหาค่ะ วันนี้คุณแม่กับพี่พอลว่าง ท่านเลยชวนพี่เซนส์ไปทานข้าวที่บ้าน พี่จะสะดวกไหมคะ)เซนส์เหลือบมองนาฬิกาข้อมือนิดหนึ่งแล้วรีบตอบกลับแฟนสาวทันที"ต้องสะดวกสิครับ ไม่อย่างงั้นเดี๋ยวคุณแม่กับพี่ชายไม่ปลื้มพี่ก็แย่สิน่ะสิ โอกาสดีแบบนี้ต้องรีบทำคะแนนหน่อย" เซนส์เอ่ยกระเซ้าคนรัก(ฮ่า ๆๆ ถ้าอย่างนั้นเลิกงานแล้วพี่เซนส์มารับฟ้าที่คอนโดนะคะ เพราะคุณแม่นัดทานข้าวที่บ้าน เดี๋ยวไปพร้อมกัน)"โอเคครับ บ่ายสามโมงครึ่งพี่ถึงคอนโดนะครับ แล้วเจอกันนะ"เซนส์วางสายจากน้ำฟ้าแล้วรีบเคลียร์งานทันที เพราะเหลือเวลาอีกแค่ชั่วโมงเศษ ๆ เขาก็ต้องไปรับน้ำฟ้าที่คอนโดตามที่นัดไว้แล้วน้ำฟ้าพาเซนส์มาที่บ้านเดี่ยวหลังหนึ่งที่มีอาณาบริเวณที่กว้างขวางและบรรยากาศร่มรื่นมาก จนไม่น่าเชื่อว่าท่ามกลางเมืองกรุงแบบนี้จะมีบ้านที่มีบรรยากาศแบบนี้ได้ ภ
"กูขอลาพักร้อนอาทิตย์นึงนะครับเพื่อน" เซนส์บอกกับเออเนสในขณะที่นั่งตรวจทานเอกสารและเช็คอีเมลล์จากลูกค้าในห้องทำงานของตัวเอง ในขณะที่เออเนสเข้ามาติดตามเรื่องปัญหาการก่อสร้างของคอนโดใหม่ที่อิตาลี "ฟ้าจะถล่มละมั้ง ปีชาติกูไม่เคยเห็นมึงลาพักร้อน นึกเฮี้ยนอะไรขึ้นมาวะ" เออเนสเอ่ยถามในขณะที่นั่งลงยังเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเซนส์ "กูจะพาน้ำฟ้าไปล่องเรือ" "อื้อหือ โรแมนติกซะด้วย" เออเนสเอ่ยแซว "กูจะเซอร์ไพรซ์ขอเขาเป็นแฟน กูไปหลอกถามน้องญามาแล้ว น้องญาบอกว่าผู้หญิงจะเซ็นสิทีฟกับเรื่องนี้มาก กูควรจะทำอะไรให้ฝ่ายหญิงมั่นใจในสถานะของตัวเองมากกว่านี้ มึงรู้ไหมเมื่อสองวันก่อนตอนกูอยู่อิตาลีน้ำฟ้าโทรหากู แต่มีย่ารับสายแล้วถามว่าน้ำฟ้าเป็นอะไรกับกู แต่ฟ้าไม่ตอบ ทำไมมีย่าถึงถามแบบนั้นวะ?" "กูว่ามีย่าน่าจะยังคิดอะไรกับมึงอยู่แน่ ๆ แด๊ดบอกกูว่าพ่อมีย่าติดหนี้การพนันเลยขายบริษัทให้ไมเคิลไป แล้วช่วงหลังก็มาขอเงินเรื่อย ๆ จนไมเคิลไม่ยุ่งด้วยอีก หลังจากนั้นพ่อมีย่าก็เหมือนจะคอยยุให้มีย่าเลิกกับไมเคิล อ้างว่าไมเคิลมีผู้หญิงอื่น แด๊ดบอกกูว่าเขาน่าจะล็อคเป้าหมายไว้ที่มึงนี่แหละ เพราะตอนนี้พ่อมีย่ารู้แ
เซนส์ก้มลงมองแท่งรักของตัวเองที่ถูกริมฝีปากสวยของน้ำฟ้าครอบครองอยู่ เธอทั้งดูดเลียและตวัดลิ้นไปทั่วลำรักจนเซนส์ต้องกัดฟันข่มความเสียว ขืนปล่อยไว้แบบนี้มีหวังเขาต้องเสร็จคาปากของเธอแน่ๆเซนส์ขยับตัวลุกขึ้นแล้วหยิบซองคอนดอมที่ลิ้นชักหัวเตียงขึ้นมาจัดการใส่ลงไปที่ท่อนเอ็นใหญ่ แล้วจับร่างเล็กของน้ำฟ้านอนตะแคงข้าง ส่วนตัวเขาก็นอนตะแคงซ้อนร่างเล็กของเธอไว้ แขนแกร่งสอดใต้ข้อพับขา ยกขาเรียวด้านบนขึ้น แล้วขยับสะโพกเข้าไปใกล้ๆ จับท่อนเอ็นถูไถไปมาที่ปากทางร่องสีชมพูที่เต็มไปด้วยน้ำรักแล้วใช้ท่อนเอ็นตีที่เนินสาวอวบนูนดังปั่ก ๆ"ซี๊ดดดดด พี่เซนส์ขา เอาฟ้าสักทีค่ะ ฟ้าไม่ไหวแล้ว อยากเหลือเกิน อ๊าาาา"น้ำฟ้าร้องครางเสียงกระเส่าพร้อมกับขยับร่องรักเข้ามาใกล้ๆ แล้วดันสะโพกกลืนกินท่อนเอ็นเข้าไปด้วยตัวเองทีเดียวจนมิดลำ .. ร้อนแรงจริงๆ แม่สาวน้อย"อ๊าาาาา"เสียงเธอครางกระเส่าแล้วเชิดหน้าขึ้นพลางขยับสะโพกสวยเข้าๆ ออก ๆ เพื่อสร้างความหฤหรรษ์ให้กับตัวเอง เสียงความฉ่ำแฉะของร่องสวยที่กลืนกินท่อนเอ็นใหญ่ดังออกมาอย่างชัดเจน เซนส์กระแทกแท่งรักเข้าสุดออกสุดถี่รัว จนคนตัวเล็กตัวสั่นเทิ้ม เธอกัดริมฝีปาก แหงนหน้ามองเซน
เซนส์คลานขึ้นไปบนเตียงแล้วคร่อมไปที่ร่างเล็กของน้ำฟ้า เขารวบมือทั้งสองข้างของเธอไว้ด้วยฝ่ามือใหญ่เพียงข้างเดียว น้ำฟ้าจ้องมองใบหน้าของเซนส์ที่ตอนนี้ดูเคร่งขรึมและดุดัน เธอสะบัดหน้าหนีเขาทันที เซนส์ถึงกับถอนหายใจพรืด"บอกพี่มาสิ ทำไมถึงดื้อแบบนี้ พี่เคยบอกแล้วไงว่าไม่ให้เข้าใกล้ผู้ชายคนไหน พี่หวง" เซนส์พูดเสียงแข็ง น้ำฟ้าหันหน้ากลับมามองหน้าเซนส์พร้อมกับรอยยิ้มเย้ยหยัน"หวงเหรอคะ หวงในฐานะอะไรอะ" น้ำฟ้ากลืนก้อนสะอื้น"ทำไมถึงถามแบบนั้น""ก็ฟ้าไม่รู้ไงว่าทุกวันนี้ฟ้าเป็นอะไรสำหรับพี่ เป็นแฟน? เป็นคู่นอน? หรือแค่คู่ขา" น้ำฟ้าพูดด้วยแววตาที่เจ็บปวด น้ำตาไหลออกจากหางตา เมื่อนึกถึงคำถามของผู้หญิงที่ชื่อมีย่า ที่ถามว่าเธอเป็นอะไรกับเซนส์ แต่เธอกลับให้คำตอบไม่ได้เซนส์เงียบ เขาจ้องมองคนใต้ร่างที่ตอนนี้เริ่มสะอื้นเบา ๆ แล้ว"หนูเป็นอะไร ทำไมเป็นแบบนี้" เซนส์ขมวดคิ้ว สีหน้าเริ่มเครียด"ถ้าพี่จะหวงฟ้าไม่อยากให้อยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่น ไม่ว่าจะหวงในฐานะของคู่นอนหรือคู่ขาก็แล้วแต่ ถ้าอย่างนั้นฟ้าก็มีสิทธิ์หวงเหมือนกันใช่ไหม?" น้ำฟ้ามองจ้องเข้าไปในแววตาของเซนส์ จนเห็นใบหน้าตัวเองสะท้อนอยู่ในดวงตาคู่นั้น