All Chapters of ลิขิตกาลบันดาลรัก: Chapter 61 - Chapter 70

เมื่ออาเล็กสามีกล่าวจบ เสิ่นเยี่ยนฟางสำลักน้ำลายทันที โดนเตะขนาดนั้นยังไม่ตายนับว่าทนมือทนเท้านางนัก เมื่อเช้ามาขออาหารเพื่อให้บุตรสาวหรอกหรือ ก่อนนางจะหันไปเอ่ยกับบรรดาพ่อค้าที่เจอเมื่อคืนในงานเลี้ยงเจ้าเมือง"พวกท่านมาบ้านข้าเพราะเหตุใด วันนี้สามีข้ามีญาติมาหาไม่สะดวกรับแขกเชิญกลับไปก่อน""เอ่อ เมียอาชวนคนเหล่านี้บอกว่าจะมาซื้อเต้าหู้นะ" ทันทีที่เมิ่งหลงพูดจบชาวบ้านที่มามุงดูก็มองหน้ากันไปมา"สูตรเต้าหู้หรือ ข้าไม่ขาย""ข้าให้เจ้าสองร้อยตำลึง หึยังมีอีกข้าจะให้สินเดิมแก่เจ้าเพิ่มร้อยตำลึง แต่งงานออกมาไม่มีสินเดิมไม่มีบ้านเดิมยังคิดจะยืนหยัดที่บ้านสามีอีกหรือ""โอ้ว เศรษฐีเสิ่นช่างใจกว้างนัก ท่านพี่ข้าต้องมีสินเดิมเท่าไหร่กันถึงพอเจ้าคะ ว่ากันว่าแต่กับขุนนางต้องสินเดิมยาวสิบลี้ บิดาข้าอยากให้ข้าได้มีที่ยืนในบ้านสามี งั้นสักหนึ่งหมื่นตำลึง กับทองคำหนึ่งพันชั่งพอไหมเจ้าคะท่านพี่"เสิ่นกว่าผิงหน้าดำนางเด็กนี่เห็นๆว่าอยากให้เขาโมโหตาย"มันจะมากไปแล้วนะ เจ้าเป็นสตรีแบบใดมีค่าคู่ควรกับเงินมากมายขนาดนั้นหรือ ท่านพ่อข้าอุตส่าห์ลดตัวมาคุยกับเจ้านับว่าให้เกียรติมากแล้ว" เสิ่นเว่ยเว่ยเอ่ยปากตวา

ทางด้านเสิ่นเยี่ยนฟางเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ เกลือขึ้นราคาอย่างมากเช่นนี้ราษฎรคงลำบากไม่น้อ้ย ได้ยินว่าเกลือขาดแคลน ราชสำนักควบคุมราคาเกลืออยู่ตอนนี้ เสี่ยวเย่ามองถังหูลู่ตาละห้อยเสิ่นเยี่ยนฟางเห็นบุตรชายยืนมองก็เดินมาถาม“กินได้หรือ มิใช่ว่าเจ้าเป็นจิตวิญญาณหรือ”“ท่านแม่ลืมแล้วหรือขอรับว่าข้ามีกายสังขารแล้ว ที่คนอื่นไม่เห็นข้าเพราะข้าไม่ต้องการให้พวกเขาเห็นเท่านั้น”“อืม เช่นนั้นเจ้าจะเอากี่ไม้ เดี๋ยวซื้อไปฝากท่านอาเจ้าสักสามไม้ท่านพ่อเจ้าสองไม้”“ขอบคุณขอรับท่านแม่ ข้าชอบท่านแม่ที่สุดเลย”“ไปหาผลซานจามาให้แม่สิ แล้วแม่จะทำให้กินจนเบื่อเลย”เสิ่นเยี่ยนฟางสั่งหมั่นโถวร้อยลูก ขาหมูตุ๋นสามขา ซาลาเปาอีกร้อยลูก ก่อนจะนำขึ้นรถม้าของเย่วฝางไปส่งที่หมู่บ้านก่อนเพราะเกรงว่าคนงานจะหิว เมิ่งหย่งซิน ไปกับเย่วฝางส่วนเสิ่นเยี่ยนฟางพาเมิ่งลู่เจินไปสำนักศึกษา ไม่นานก็เดินมาถึงสำนักศึกษา คุณธรรมค้ำใต้หล้า ของอาจารย์สุยกว่างโจวท่านนั้น เสิ่นเยี่ยนฟางยืนรอหน้าสำนักศึกษาก็เห็นอาจารย์คนหนึ่งเดินมาทางนี้จึงเอ่ยปากถามไถ่"เอ่อ ท่านอาจารย์เจ้าคะ ที่นี่คือสำนักศึกษาคุณธรรมค้ำใต้หล้าใช่หรือไม่เจ้าคะ"อาจารย์

ทันทีที่หวงหย่งเหนียนกลับถึงจวนหยางซิงเหยียนก็นั่งหน้างอหงิกบนเตียงก่อนจะเอ่ยออกมา"ท่านอา ท่านยกเลิกการรับเมิ่งลู่เจินเป็นศิษย์สายตรงเถอะเจ้าค่ะ"ขอเหตุผลหน่อยได้ไหมเมียจ๋าคนดี"ปากก็พูดแต่มือกลับอยู่ไม่สุกปลดสายรัดเอวหยางซิงเหยียนก่อนจะฝังใบหน้ากับเต้าอวบอิ่ม ครอบครองดูดดื่มสลับทั้งสองจนเปียกแฉะไปด้วยน้ำลายของเขา มือหนาปลดกระโปรงนางออก ตามด้วยชุดตนเองจับเข่าตั้งชันขึ้นฝังใบหน้ากลางร่อยหลืบที่เริ่มมีน้ำหวานหลั่งชโลมออกมา"อื้อ เสียวเหลือเกินเจ้าค่ะ แต่ท่านอาเจ้าขาขอคุยเรื่องสำคัญก่อนนะเจ้าคะ อ่าห์""อืม จ๊วบๆๆ อืมหวาน" หวงหย่งเหนียนยอมละใบหน้าจากร่องรักของนางก่อนจะเลื่อนมาดูดเม็ดทับทิมสองข้างฟังนางพูดคุย"ว่ามาเถอะเมียจ๋า พี่รอฟังอยู่ อืมนุ่มหวาน อยากนอนดูดทั้งวันจริงๆเหยียนเอ๋อร์ของข้า""อืม เสียวจัง ท่านอา จ เจ้า คะ คือว่า อื้อ อูย ล ลู่ซิน ฮู หยิน ฮูหยินจางเป็นมารดาแท้ๆของเมิ่งซิ่วไฉ อ่าห์ ท่านอาหย่งเหยียนท่านรักข้าเถอะเดี๋ยวค่อยคุย ข้าต้องการท่านแล้ว อ๊าย ล ลึกไปแล้ว อืม จ จุก""เจ้าแน่นขนาดนี้ อาจะไม่ไหวเอานะคนดี โอ้วเสียวมากนักด้ามพู่กันของข้าแทบหักค่าร่องเจ้า เหตุใดเสียวเยี่ยง

เมื่อเห็นเมียอยากเลี้ยงเด็กแปลว่านางอยากมีบุตรหรือ แต่เขาทำสีหน้ากังวลท่านพ่ออย่าได้เปลี่ยนที่อยู่เล่า เขาอยากกลับมาทำลูกกับเมีย อยากมีลูกของตนเอง เสิ่นเยี่ยนฟางรู้ดีว่าเขาไม่ขัดใจนาง หากไม่คิดเข้าข้างตัวเองเกินไๆปเขารักนางมากนั่นแหละ นางรู้จุดฝังเข็มคุมกำเนิด เป็นศาสตร์โบราณที่น้อยคนจะเรียนได้ มิเช่นนั้นป่านนี้นางท้องแล้ว รอเขากลับมาจากตามหาบิดานางพร้อมจะมีลูกกับเขา นางเพิ่งจะสิบหกย่างสิบเจ็ดร่างนี้ยังไม่ควรคลอดบุตร รออีกสักปีครึ่งนางจะตั้งครรภ์ลูกของเขาแน่นอน เมิ่งหย่งชวนตามใจภรรยา หากนางทำแล้วมีความสุขเขาก็ไม่ขัดใจ อีกอย่างจวนแม่ทัพกว้างขวาง ถึงเวลานั้นนางอยากรับเลี้ยงกี่คนเขาก็จะไม่บ่นเลย"ได้ พี่ตามใจเจ้า เข้าบ้านเถอะพรุ่งนี้ต้องไปทำความสะอาดสุสานอีก""ท่านพี่ หากข้าทำอะไรลงไปหวังว่าท่านจะไม่ต่อว่าข้าภายหลังนะเจ้าคะ อีกอย่างช่วยซื้อที่ดินที่ติดกับบ้านเราให้หน่อย ข้าอยากค้าขายสมุนไพรกับสินค้าบรรณาการเจ้าค่ะ""ทุกอย่างที่เจ้าทำพี่เชื่อว่าเจ้าคิดดีแล้ว ทุกอย่างที่เจ้าทำพี่ถือว่าพี่เห็นชอบด้วยแล้ว ไม่ว่าจะรู้ก่อนหรือเจ้าทำก่อนแล้วบอกทีหลังพี่จะไม่โกรธทั้งสิ้น เข้าบ้านกันพี่กินข้าวอิ

เสิ่นเยี่ยนฟางที่ตอนนี้กำลังหย่าศึกใหญ่หลวงระหว่างเสี่ยวเย่ากับเสี่ยฮวาน้อย"ถังหุลู่ที่ท่านแม่ซื้อให้ข้าหายไปไหนกัน เจ้าขโมยหรือ""อี้ใอ้ อ่านอินเออะแอ้วอ้าอิ๋ว (พี่ใหญ่ท่านกินเยอะแล้วข้าหิว) " เจ้าแมวขโมยพูดทั้งที่หลักฐานเต็มปาก"เสี่ยวฮวาเจ้าเด็กตะกละ"เสี่ยวเย่าสะบัดหน้าเชิดใส่น้องสาว มือกอดอกนั่งขัดสามธิลอยอยู่เหนือพื้นบ้านปากน้อยๆคว่ำลง มารดาต้องกอดเขาปลอบใจ"เอาล่ะ ไปย้ายต้นซานจามาใกล้ๆ บ้านเดี๋ยวแม่ทำให้ดีไหมน้ำตาลบ้านเรามีเยอะ เสีั่ยวเย่าอย่าโกรธน้องเลยลูกเป็นพี่ใหญ่ต่อไปต้องช่วยแม่ดูแลน้องอีก เสี่ยวเฟิงหรือลูกหอบเอามาดี ลูกเป็นภูติสายลมนี่""เจ้าค่ะท่านแม่ ก็แค่ถังหูลู่สองไม้ทะเลาะกันทำไม ข้ากินซาลาเปาเนื้อยี่สิบลูกไม่เห็นมีใครมาโวยวายเลย"จวนจางต้องวุ่นวาย ซาลาเปาที่วันนี้จะเซ่นไว้ขอพรให้คุณชายสอบผ่านซิ่วไฉหายไปยี่สิบลูก ร้านที่สั่งทำก็ขายหมดแล้ว บ่าวไพร่ต้องวิ่งวุ่น สุดท้ายก็ไม่ได้ โต๊ะเซ่นไหว้จึงขาดซาลาเปานายท่านจางหัวเสียอย่างมากนี่มันลางร้าย ลางร้ายชัดๆ"เสี่ยวเฟิงลูกไปเอาซาลาเปามาจากที่ใดกัน เหตุใดมากมายนักยังมีน้ำตาลปั้นรูปปลาหลีฮื้อนี่อีก มันเหมือนของบูชาเซ่นไหว้เทพเ