เข้าสู่ระบบแชร์
รับเป็นศิษย์ส่วนตัว
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-11 19:25:09
บทที่เกี่ยวข้อง
ลิขิตกาลบันดาลรัก ข้าไม่อยากให้เขาไปเมืองหลวง
ทันทีที่หวงหย่งเหนียนกลับถึงจวนหยางซิงเหยียนก็นั่งหน้างอหงิกบนเตียงก่อนจะเอ่ยออกมา"ท่านอา ท่านยกเลิกการรับเมิ่งลู่เจินเป็นศิษย์สายตรงเถอะเจ้าค่ะ"ขอเหตุผลหน่อยได้ไหมเมียจ๋าคนดี"ปากก็พูดแต่มือกลับอยู่ไม่สุกปลดสายรัดเอวหยางซิงเหยียนก่อนจะฝังใบหน้ากับเต้าอวบอิ่ม ครอบครองดูดดื่มสลับทั้งสองจนเปียกแฉะไปด้วยน้ำลายของเขา มือหนาปลดกระโปรงนางออก ตามด้วยชุดตนเองจับเข่าตั้งชันขึ้นฝังใบหน้ากลางร่อยหลืบที่เริ่มมีน้ำหวานหลั่งชโลมออกมา"อื้อ เสียวเหลือเกินเจ้าค่ะ แต่ท่านอาเจ้าขาขอคุยเรื่องสำคัญก่อนนะเจ้าคะ อ่าห์""อืม จ๊วบๆๆ อืมหวาน" หวงหย่งเหนียนยอมละใบหน้าจากร่องรักของนางก่อนจะเลื่อนมาดูดเม็ดทับทิมสองข้างฟังนางพูดคุย"ว่ามาเถอะเมียจ๋า พี่รอฟังอยู่ อืมนุ่มหวาน อยากนอนดูดทั้งวันจริงๆเหยียนเอ๋อร์ของข้า""อืม เสียวจัง ท่านอา จ เจ้า คะ คือว่า อื้อ อูย ล ลู่ซิน ฮู หยิน ฮูหยินจางเป็นมารดาแท้ๆของเมิ่งซิ่วไฉ อ่าห์ ท่านอาหย่งเหยียนท่านรักข้าเถอะเดี๋ยวค่อยคุย ข้าต้องการท่านแล้ว อ๊าย ล ลึกไปแล้ว อืม จ จุก""เจ้าแน่นขนาดนี้ อาจะไม่ไหวเอานะคนดี โอ้วเสียวมากนักด้ามพู่กันของข้าแทบหักค่าร่องเจ้า เหตุใดเสียวเยี่ยง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-11ลิขิตกาลบันดาลรัก พูดคุยเรื่องค้าขาย
หยางซิงเหยียนรีบวิ่งไปหาอาเจินทันที อาเจินที่ตอนนี้กำลังนั่งสานเก้าอี้รูปกวางอยู่ พี่สะใภ้สอนเข้าแค่ครั้งเดียวก็จำได้ หยางซิงเหยียนจับมือของเขามาลูบ จากนั้นก็นำน้ำมันที่ตนเองนำติดตัวมาทานวดให้เขาหวงหย่งเหนียนยอมรับเขาหึงเด็กเก้าขวบจริงๆ กำลังจะเดินไปหา แต่โจวหยวนกางแขนกั้นเขาเสียก่อน หลานเขยกับน้าเมียจ้องหน้ากันก่อนจะสะบัดไปคนละทาง เสิ่นเยี่ยนฟางกับเจียงเสี่ยวฮวาอมยิ้ม ได้ยินหยางซิงเหยียนเอ่ยกับเขา"อาเจิน มือของเจ้าเหมาะที่จะจับพู่กันมากกว่ามานั่งทำงานเช่นนี้นะ""ไม่เป็นไรขอรับพี่ซิงเหยียน ข้าชอบทำมันจะได้มีสมาธิ""อืม ข้าชอบเจ้านะอาเจิน หากข้ากับท่านอาหย่งเหนียนมีบุตรด้วยกันขอแค่น่ารักแบบเจ้า เก่งได้สักครึ่งพี่ชายเจ้า ส่วนหน้าตาสวยเหมือนข้ารูปงามเหมือนสามีข้าก็พอ เรื่องเรียนต่อที่เมืองหลวงอย่าไปเลยนะ ตระกูลท่านตาเจ้ามีแต่คนเลว พี่ชายเจ้าเคยถูกพวกเขาวางยาพิษเพื่อกำจัดหลักฐานไม่ให้พี่ชายเจ้ามีตัวตนมาแล้ว"เมิ่งลู่เจินกำมือแน่น เขาจะสอบทั่นฮวาให้ได้อันดับหนึ่ง เขาจะยืนอยู่จุดสูงสุด เขาจะเป็นคนปลดป้ายตระกูลลู่ด้วยมือตนเอง กล้าทำร้ายพี่ชายกับบิดาของเขา ท่านแม่เป็นบุตรชายท่านข้ายังเซ่นไห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-16ลิขิตกาลบันดาลรัก พบหน้าบุตรสาวทั้งสองคน
เมื่อเห็นเมียอยากเลี้ยงเด็กแปลว่านางอยากมีบุตรหรือ แต่เขาทำสีหน้ากังวลท่านพ่ออย่าได้เปลี่ยนที่อยู่เล่า เขาอยากกลับมาทำลูกกับเมีย อยากมีลูกของตนเอง เสิ่นเยี่ยนฟางรู้ดีว่าเขาไม่ขัดใจนาง หากไม่คิดเข้าข้างตัวเองเกินไๆปเขารักนางมากนั่นแหละ นางรู้จุดฝังเข็มคุมกำเนิด เป็นศาสตร์โบราณที่น้อยคนจะเรียนได้ มิเช่นนั้นป่านนี้นางท้องแล้ว รอเขากลับมาจากตามหาบิดานางพร้อมจะมีลูกกับเขา นางเพิ่งจะสิบหกย่างสิบเจ็ดร่างนี้ยังไม่ควรคลอดบุตร รออีกสักปีครึ่งนางจะตั้งครรภ์ลูกของเขาแน่นอน เมิ่งหย่งชวนตามใจภรรยา หากนางทำแล้วมีความสุขเขาก็ไม่ขัดใจ อีกอย่างจวนแม่ทัพกว้างขวาง ถึงเวลานั้นนางอยากรับเลี้ยงกี่คนเขาก็จะไม่บ่นเลย"ได้ พี่ตามใจเจ้า เข้าบ้านเถอะพรุ่งนี้ต้องไปทำความสะอาดสุสานอีก""ท่านพี่ หากข้าทำอะไรลงไปหวังว่าท่านจะไม่ต่อว่าข้าภายหลังนะเจ้าคะ อีกอย่างช่วยซื้อที่ดินที่ติดกับบ้านเราให้หน่อย ข้าอยากค้าขายสมุนไพรกับสินค้าบรรณาการเจ้าค่ะ""ทุกอย่างที่เจ้าทำพี่เชื่อว่าเจ้าคิดดีแล้ว ทุกอย่างที่เจ้าทำพี่ถือว่าพี่เห็นชอบด้วยแล้ว ไม่ว่าจะรู้ก่อนหรือเจ้าทำก่อนแล้วบอกทีหลังพี่จะไม่โกรธทั้งสิ้น เข้าบ้านกันพี่กินข้าวอิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-16ลิขิตกาลบันดาลรัก ซาลาเปาที่หายไป
จวนสกุลจางบรรดาบ่าวในเรือนกำลังวิ่งวุ่น วันนี้นายท่านจางจะเซ่นไหว้เทพเซียนเพื่อขอพรให้บุตรชายคนโตจางเหมิ่นสอบติดซิ่วไฉ เขาเป็นพ่อคั้าแม้มีเงินทองมากมายก็ยังเป็อาชีพที่ต่ำต้อยกว่าชาวนาเสียอีก แม้ว่าจะมีคนไม่น้อยจะก้มหัวให้เพราะเงินทองของเขาแต่หากอยากเจรจาการค้ากับราชสำนักก็ต้องมีขุนนางคอยช่วยเหลือ ค่าใช้จ่ายที่คนเหล่านั้นร้องขอบางครั้งก็เกินกว่าผลประโยชน์ที่เขาได้มาเสียอีก บุตรชายของภรรยารองวันๆงานการไม่ทำเอาแต่เกเรไปวันๆจนเข้าระอาท้อใจ อยากหาคนมาปราบจริงจัง ไม่รู้ว่าเมิ่งซิ่วไฉมิวิธีหรือไม่อาจารย์ที่เขาจ้างมาคือซิ่วไฉคนแรกของเมืองก็ว่าได้ที่ได้รับพระราชทานใบประกาศจากพระหัตถ์ฮ่องเต้ทรงชื่นชมอย่างมาก แม้จะมีเหตุให้เขาป่วยจนร่วมสอบจี่เหรินและทั่นฮวาไม่ได้แต่อย่างน้อยเขาก็ถือว่ามีความรู้เทียบกับสุยกว่างโจวที่ตั้งท่ารังเกียจพ่อค้าวานิชย์เช่นเขา เมิ่งซิ่วไฉถือว่ารู้กาลเทศะมากกว่า บนโต๊ะพิธีอาหารถูกจัดวางเตรียมไว้ในครัวเรียบร้อยแล้ว"นี่ๆๆเจ้าน่ะไปดูแม่ครัวผัดหมี่ได้หรือยัง""เจ้าก็ด้วยไปดูสิว่าผลไม้ได้ครบแปดอย่างหรือไม่""ส่วนเจ้าไปทำ ....."เสียงสั่งงานของท่านป้าคนนี้วุ่นวายดีจัง เมิ่ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27ลิขิตกาลบันดาลรัก บุตรสาวข้าเหมือนข้า
เสิ่นเยี่ยนฟางที่ตอนนี้กำลังหย่าศึกใหญ่หลวงระหว่างเสี่ยวเย่ากับเสี่ยฮวาน้อย"ถังหุลู่ที่ท่านแม่ซื้อให้ข้าหายไปไหนกัน เจ้าขโมยหรือ""อี้ใอ้ อ่านอินเออะแอ้วอ้าอิ๋ว (พี่ใหญ่ท่านกินเยอะแล้วข้าหิว) " เจ้าแมวขโมยพูดทั้งที่หลักฐานเต็มปาก"เสี่ยวฮวาเจ้าเด็กตะกละ"เสี่ยวเย่าสะบัดหน้าเชิดใส่น้องสาว มือกอดอกนั่งขัดสามธิลอยอยู่เหนือพื้นบ้านปากน้อยๆคว่ำลง มารดาต้องกอดเขาปลอบใจ"เอาล่ะ ไปย้ายต้นซานจามาใกล้ๆ บ้านเดี๋ยวแม่ทำให้ดีไหมน้ำตาลบ้านเรามีเยอะ เสีั่ยวเย่าอย่าโกรธน้องเลยลูกเป็นพี่ใหญ่ต่อไปต้องช่วยแม่ดูแลน้องอีก เสี่ยวเฟิงหรือลูกหอบเอามาดี ลูกเป็นภูติสายลมนี่""เจ้าค่ะท่านแม่ ก็แค่ถังหูลู่สองไม้ทะเลาะกันทำไม ข้ากินซาลาเปาเนื้อยี่สิบลูกไม่เห็นมีใครมาโวยวายเลย"จวนจางต้องวุ่นวาย ซาลาเปาที่วันนี้จะเซ่นไว้ขอพรให้คุณชายสอบผ่านซิ่วไฉหายไปยี่สิบลูก ร้านที่สั่งทำก็ขายหมดแล้ว บ่าวไพร่ต้องวิ่งวุ่น สุดท้ายก็ไม่ได้ โต๊ะเซ่นไหว้จึงขาดซาลาเปานายท่านจางหัวเสียอย่างมากนี่มันลางร้าย ลางร้ายชัดๆ"เสี่ยวเฟิงลูกไปเอาซาลาเปามาจากที่ใดกัน เหตุใดมากมายนักยังมีน้ำตาลปั้นรูปปลาหลีฮื้อนี่อีก มันเหมือนของบูชาเซ่นไหว้เทพเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27ลิขิตกาลบันดาลรัก กรรมตามสนอง
ทันทีที่บุตรสาวพุดจบสองแม่ลูกก็จากไป เสี่ยวเย่าลอยมาหามารดาก่อนจะบอกว่าพวกนางพูดอะไรกัน เสิ่นเยี่ยนฟางกำมือแน่นแต่ยังไม่บอกกับอาสามีแต่มิวายกำชับเด็กๆ"ดูแลย่าเล็กให้ดีตอนที่แม่ทำงาน"ทั้งสองคนออกเดินทางไปยังชายป่าตีนเขาอีกฟากของหมู่บ้าน มันไกลผู้คนมากนักเสิ่นเยี่ยนฟางกำลังก้มๆเงยถอนหญ้า เมิ่งหย่งซินเองก็ขึดหลุมปลูกดอกไม้เพื่อเพิ่มความสวยงาม ท่านปู่ท่านย่ารักนางยิ่งนักเสียดายพวกท่านจากไปเร็วเกินไปเมิ่งจื่อที่ตอนนี้พาคนที่จะมาเอาตัวเสิ่นเยี่ยนฟางกับเมิ่งหย่งซินมาดูตัว สิ่งที่พวกเขาเห็นคือสตรีอัปลักษณ์สองคนคนหนึ่งหน้ามีปานแดงขนาดครึ่งฝ่ามือ อีกคนหน้าปุ่มป่ำเต็มไปหมด"ไหนเจ้าบอกว่างดงามไง เพ้ย อัปลักษณ์ที่สุด"จากนั้นเศรษฐีเหวินก็กลับไปแต่อยู่ๆก็นึกได้ว่าเหตุใดจะมาเสียเที่ยว หันไปหาลูกน้องทุกคนรู้ว่าเจ้านายต้องการสิ่งใด ไม่นานทุกอย่างก็เรียบร้อยบนเตียงกว้างสตรีร่างบางกำลังถูกชายแก่วัยกลางคนหัวเถิกพุงพลุ้ยกำลังอยู่หว่างขากระแทกร่องของนางอยู่ เสียงครวญครางปนเสียงเสียงร้องไปดังออกมาเรื่อยๆเพียะ!! เพียะ!! เสียงมือตบที่เต้านมอวบอิ่มจนแดงเป็นรอย ทั้งเต้านมมีแต่รอยกัด หัวนมมีเลือดซิบออกมา ช่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27ลิขิตกาลบันดาลรัก อยากแตะต้องเมียข้า ใครให้ความกล้าพวกเจ้ากัน
"ข้าจะแลกชีวิตกับเจ้า กล้าตีบุตรชายข้าหรือ เมิ่งจื่อเป็นเช่นนี้เพราะนางขนาดคนที่จะซื้อตัวนางยังเห็นว่านางอัปลักษณ์เลย"สองคนที่ถูกกดอยู่บนพื้นอยู่ๆก็มีไอเย็นแผ่ออกมาจากด้านหลัง มีเสียงเย็นราวกับน้ำแข็งดังขึ้นมาได้ยินแล้วช่างหนาวเหน็บยิ่งนัก"พวกเจ้าบอกว่าเหวินลู่อยากได้เสิ่นเยี่นฟางภรรยาข้าหรือ""พวกนางขายให้ข้าๆไม่ได้ทำอันใดผิดโชคดีที่เมียเจ้าอัปลักษณ์จึงไม่เอาไป"ตุ๊บ!!พลั่ก!! ชายคนแรกลอยไปกระแทกต้นไม้ใหญ่ทันทีเขาตาเหลือกโพลงตายอย่างสยดสยองนัก ชาวบ้านมองตามร่างที่กระอักเลือดชักกระตุกอยู่ก็หันกลับมามองเมิ่งซิ่วไฉเป็นตาเดียว เขาเป็นบัณฑิตแต่กลับมีวรยุทธกล้าแกร่งถึงเพียงนี้หรือ ปกติไม่เคยเห็นเขามักยอมบ้านใหญ่ตลอดเพราะอะไรที่ทำให้เสือหลับตื่นขึ้นมาได้กัน เมิ่งซานที่เห็นคนของเศรษฐีเหวินลอยกระแทกต้นไม้จนตายก็รู้สึกกลัวจนคอหด แต่ไม่ทันตั้งตัวเขากลับถูกเมิ่งหย่งชวนสะบัดมือใส่ลอยกระแทกกับกำแพงบ้านตนเองจนกำแพงยุบลงไป ลูกน้องของเหวินลู่ถูกปล่อยให้เหลือรอดหนึ่งคน"กลับไปบอกนายเจ้า กล้าใฝ่สูงหมายปองเมียข้าเช่นนั้นข้าจะให้เวลาครึ่งวันบอกลาลูกเมียเสีย"โจวหยวนถอนหายใจพวกเจ้าแต่ละคนหาเรื่องผิดคนจร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27ลิขิตกาลบันดาลรัก ช่วยให้บุตรชายได้เจอท่านพ่อ
ทางด้านโจหยวนที่กำลังรอเมิ่งหย่งชวนเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับข่าวคราวของเมิ่งหย่งชุนบิดาของเขา เมิ่งหย่งชวนออกมาจากบ้านก็มานั่งลงตรงข้ามกับโจหยวน ทางด้านปู่ของเขาที่ตอนนี้กำลังทายาให้แก่บุตรสาวที่ใบหน้า เมิ่งหยงซินยังคงสะอื้นเล็กน้อย"เมิ่งซิ่วไฉ ท่านคิดจะจัดการอย่างไรกลับบ้านใหญ่ของตระกูลเมิ่ง""ข้าจะจัดการอันใดเล่าใต้เท้าโจว ท่านปู่ของข้าเป็นเจ้าบ้านส่วนตัวข้าเมิ่งหย่งชวนนั้นได้แยกบ้านมาแล้วมิมีอันใดเกี่ยวข้องกับบ้านใหญ่อีก ว่าแต่ที่ท่านมาวันนี้คงไม่ได้มาดูปาหี่อย่าเดียวกระมัง""ข้ามาส่งข่าวท่านเรื่องบิดาของท่าน รวมถึงข่าวคราวของลู่หานกับหลี่เสี่ยวเหม่ย""พวกเขากลับถึงเมืองหลวงแล้วหรือ ทางด้านสกุลหลี่ว่าอย่างไรบ้างใต้เท้าโจว""หลี่เสี่ยวเหมยนางแต่งงานไปกับพ่อหม้ายคหบดีคนหนึ่ง ก่อนหน้าข้าได้ส่งข่าวไปยังสกุลหลี่แล้วเรื่องราวระหว่างนางกับลู่หาน สกุลหลี่รับไม่ได้ที่จะให้บุตรสาวไปเป็นอนุตาแก่วัยหกสิบปี ต่อให้ลู่หานอยากได้นางก็ต้องไปหย่ากับภรรยาอีกซึ่งในสายตาขุนนางด้วยกันเขาย่อมไม่มีที่ยืน""แล้วหลี่เสี่ยวเหมยยอมหรือ""นางย่อมต้องยอมอยู่แล้วหากรู้ไปทั่วเมืองหลวงว่านางปีนเตียงลู่หานแล้วมีสัมพันธ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-27
บทล่าสุด
ลิขิตกาลบันดาลรัก นางใส่ใจเขา
นางทะลุมิติมาอยู่ที่นี่สี่เดือนกว่าแล้ว ทุกครั้งที่เมิ่งหย่งชวนจะเดินทางก็มีเหตุให้ชะงักมาหลายครั้ง นางอยากให้เขาเจอบิดาโดยไวนางอยากให้เด็กๆได้เกิดเป็นบุตรของนางจริง เสิ่นเยี่ยนฟางตัดสินใจจะถอนเข็มที่นางฝังไว้ออก ช่วงระยะสิบวันนี้หากมีสัมพันธ์ผัวเมียกันนางมีโอกาสตั้งครรภ์ เขาดีเพียงนี้นางอยากมีบุตรให้เขาจริงๆที่ไม่ใช่เด็กในอุปถัมภ์"ท่านพี่ ข้าต้มน้ำเก็กฮวยไว้ท่านรับสักหน่อยเถอะเจ้าค่ะ"ขาสั้นๆดุ๊กดิ๊กของเสี่ยวเฟิงเดินที่ถือเอาน้ำมาให้บิดา ส่วนเสี่ยวฮวาถืออีกถ้วยมาให้ท่านอาที่ตามท่านพ่อมา เสี่ยวเย่าจุงมือเสี่ยวเหอถือจานขนมมา เด็กๆเอ่ยเรียกบิดาเมิ่งหย่งชวนมองภาพตรงหน้าแล้วอบอุ่นนัก หากเขามีลูกจริงๆคงดี เด็กเหล่านี้หากไม่เจอครอบครัวเขาจะเลี้ยงไว้เอง ว่าไปก็แปลก เด็กทั้งหกคนนี้ยิ่งใกล้ชิดรู้สึกว่าหน้าตาเหมือนเขากับเมียแทบจะคัดลอกกันออกมา เสียงหวานๆของเสี่ยวเฟิงเรียกเขา เมิ่งหย่งชวนยิ้มให้เจ้าตัวน้อย"ท่านพ่อน้ำเก็กฮวยหวานๆชื่นใจเจ้าค่ะ""ท่านอา น้ำเก็กฮวยหวานๆเจ้าค่ะ""ท่านพ่อ ขนมขอรับ"เมิ่งหย่งชวนรับขนมมาก่อนจะค่อยๆกินทีละนิด จางเหมิ่นถึงกับเอ่ยปากชม ขนมนี่อร่อยมากนัก"อาจารย์หญิงนับว่
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตามบิดากลับบ้าน
ยามเซินเมิ่งหย่งชวนจ้างรถม้าจากในตำบลกลับมา ทันทีที่รถม้าจอดสนิทเมิ่งหย่งชวนก็ลงจากรถม้า ตามด้วยจางเหมิ่นทันทีที่เห็นพี่ชายจางลี่ก็หน้างอกันที จะมาจับผิดอะไรกันอีกมาลำมากขนาดนี้ยัง ไม่พอใจอีกหรือ เสิ่นเยี่ยนฟางเห็นสามีกลับมาก็แปลกใจไหนเขาบอกว่าจะไปสิบวัน"ท่านพี่ ไหนว่าไปสิบวันไงเจ้าคะ มีเรื่องอันใดเกิดขึ้นหรือเปล่า หรือว่าอาการป่วยของท่านกำเริบ"เสิ่นเยี่ยนฟางรีบไปดูเขาทันที มือบางอังหน้าผากกว้างเมื่อเห็นว่าตัวไม่ร้อน ก็จับมือหนามากุมเกรงว่าอาการป่วยกลับมาเขาจะหนาวสั่นอีก เมิ่งหย่งชวนรั้งนางมากอดเอาไว้กดปลายคางกับเรือนผมงามก่อนจะเอ่นถามด้วยความกังวล" เสี่ยวฟาง.. ที่บ้านเกิดเรื่องอันใดหรือไม่นกเหยี่ยวของอาเจินคาบปิ่นเงินของเจ้าไปตามพี่ที่บ้านเศรษฐีจาง""หืม.. นกเหยี่ยวของอาเจินหรือเจ้าคะ"สิ่นเยี่ยนฟางนึกถึงลูกนกที่เมิ่งลู่เจินเลี้ยงเอาไว้ยังผลัดขนไม่เต็มเลยจะบินไปได้อย่างไรกัน ดูท่าดงเป็นบุตรชายคนเล็กมากกว่า เด็กๆ ที่ตอนนี้ท่านอาจารย์หม่ากลับไปแล้ว เหลือเพียงหวงหย่งเหนียนที่ยังสอนเมิ่งสู่เจินอยู่ และเพิ่งไปไม่นานรถม้าน่าจะสวนกันกับสามี เด็กทั้งสี่รีบวิ่งมาหาก่อนจะพักทายบิดา"คารวะท่
ลิขิตกาลบันดาลรัก เมิ่งอี้จอมหน้าด้าน
ทางด้านของเมิ่งอี้ที่ได้เห็นหน้าตาของเด็กๆ ทั้งหกคนก็คิดที่จะอุ้มเด็กๆ ไปขายทันที หน้าตาน่ารักขายได้คนหนึ่งไม่น่าต่ำกว่าห้าร้อยตำลึงแน่ๆ เขารู้จักพวกชอบเด็กวัยนี้หน้าตาเช่นนี้ราคาดี ต้องวางแผนดีๆ เมิ่งอี้ไม่รู้ว่าตนเองชะตาขาดแล้วนับแต่คิดจับเด็กๆไปขายวันนี้จากคนที่ไม่เคยหยิบทำสิ่งใดกลับมาหาเสิ่นเยี่ยนฟางแต่เช้าเพื่อขอช่วยงาน"พี่สะใภ้ใหญ่ ข้าเองเมิ่งอี้ท่านอยู่หรือไม่ขอรับ"เสิ่นเยี่ยนฟางที่ตอนนี้กำลังเกล้าผมให้เสี่ยวอิงอยู่ เพราะเขายังเล็กจึงไม้ได้เรียนหนังสือไม่เช่นนั้นจะถูกสงสัยได้ ก็ชะโงกหน้าออกมาตามเสียงเรียก เห็นเมิ่งอี้ยืนอยู่นอกรั้ว หืมพ่อบัณฑิตรูปงามสะโอดสะองเหลือเกินเขาเก็บกันจนจะไถกลบปลูกใหม่เพิ่งจะโผล่หัว ไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆมาทำไมกัน เสี่ยวเย่าส่งข้อความผ่านมารดาทางจิต"ท่านแม่ คนนิสัยเลวคนนี้ต้องการจับพวกเราพี่น้องไปขายขอรับ""หืม เมิ่งอี้กล้าคิดขายลูกข้าหรือ เสี่ยวเย่าลูกจัดการได้เลยอย่าให้แปลกปะหลาดจนชาวบ้านตกใจก็พอ แล้วตั้งแต่เช้าเสี่ยวเถาไปไหนกันนอนอีกแล้วหรือ""พี่ห้าหลับขอรับท่านแม่ พี่ห้าจะนอนอะไรนักหนาเก้าหมื่นปียังนอนไม่พอหรือไงกันเฮ้อ""หุบปากไปเลยนะ ไม่งั้นข
ลิขิตกาลบันดาลรัก พี่น้องสกุลโจวพบหน้า
เมิ่งหย่งซินนำโจวหยวนกับหวงหย่งเหนียนไปพบคนด้านใน ทันทีที่เห็นหน้าโจวหยวนก็ถอนหายใจก่อนจะเอ่ยกับเมิ่งหย่งซิน"แม่นางเมิ่ง รบกวนท่านช่วยออกไปก่อนสักครู่ เขาคือน้องชายคนเล็กของข้าโจวหยางน่ะ ข้ามีเรื่องต้องคุยกับน้องชายนิดหน่อยขออภัยแม่นางเมิ่งด้วยที่เสียมารยาท""อ้อ ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ที่แท้ก็คนกันเองถ้าเช่นนั้นข้าไม่รบกวนแล้ว เชิญใต้เท้าทั้งสองตามสบายเจ้าคะ"เมิ่งหย่งซินออกไปแล้ว หวงหย่งเหนียนก็นั่งลงที่เก้าอี้ตรงกันข้าม รอฟังสองพี่กับน้องคุยกัน"เห็นอาซ้อเมิ่งบอกว่าเจ้าหนีหมาป่าจนตกเขา หยางเอ๋อร์ อย่างเจ้านะหรือจะหนีหมาป่า ฝีมือเช่นเจ้ามิใช่หมาป่าต้องวิ่งหนีหรอกหรือ""ข้าหนีคนขององค์ชายรอง บังเอิญไปเจอพวกเขาสมคบศัตรูแอบค้าขายแร่เหล็กกับแร่เงินเข้า แต่โชคดีที่พวกเขาไม่รู้ว่าข้าเป็นใคร ข้าแกล้งเป็นคนตาบอดเดินคลำทาง พวกเขาไม่ไว้ใจจึงพยายามไล่ล่าข้าจึงแกล้งตกเขาลงมา แต่ไม่คิดว่าด้านล่างจะมีก้อนหินขนาดใหญ่อยู่ ข้าเลยกระแทกอย่างแรง กระดูกร้าวน่ะไม่ถึงกับหัก เพียงแต่ไม่รู้ว่าคนขององค์ชายรองยังอยู่ไหมเลยต้องอยู่แต่ในบ้านไปก่อน ไม่อยากให้คนบ้านนี้เดือดร้อนเพราะช่วยข้านะขอรับพี่รอง"โจวหยางเอ่
ลิขิตกาลบันดาลรัก ศิษย์รักของข้า
ยามเฉินเสิ่นเยี่ยนฟางที่นั่งหน้าบ้านรอจางลี่ก็ยังไม่มา คิดจะลองดีกับนางหรือ หากยามซื่อไม่มาข้าจะไปลากถึงที่นอนเลยเชียว ปลายยามซื่อรถม้าก็วิ่งเข้ามาในหมู่บ้าน เลยมาทางด้านท้ายหมู่บ้านเศรษฐีจางลากบุตรชายลงมา จางลี่หน้าเง้าหน้างอพอเห็นเสิ่นเยี่ยนฟางก็ถลึงตาใส่ จากนั้นจางหมิ่นก็พูดคุยกับนาง"ข้าพาเขามาส่ง อาจารย์หญิงท่านจะเปลี่ยนใจหรือไม่บุตรชายข้าดื้อด้านนัก""ช่างเถอะ ท่านลุงหกมาพาคนงานใหม่ไปเก็บดอกฝ้ายในไร่ด้วยเจ้าค่ะ"ทันทีที่นางเอ่ยจบก็มีชายฉกรรจ์อายุประมาณสี่สิบเดินมาก่อนจะนำทางจางลี่ไป แต่เขาอิดออดจนบิดาต้องดุ จางหมิ่นเดินตามเสิ่นเยี่ยนฟางไปที่แปลงฝ้าย ทันทีที่เห็นผักในแปลงดินก็ตกตะลึงก่อนจะเอ่ยปากขอซื้อ"อาจารย์หญิงผักสดนี่ครั้งก่อนที่อาจารย์เมิ่งนำไปฝากรสหวานยิ่งนัก ครั้งนี้ท่านช่วยขายให้ข้าได้หรือไม่เล่า""ข้าเก็บไว้ให้แล้ว สามีข้าเพิ่งซื้อที่ดินเพิ่มข้าจะขยายแปลงผักอีกหน่อยเราอาจเป็นคู่ค้ากันก็ได้ อ้อถึงแปลงฝ้ายแล้วเชิญท่านดูเถอะ"จางหมิ่นทันทีที่เห็นดอกฝ้ายที่คุณภาพนับว่าดียิ่งนัก เขาไม่เคยเจอฝ้ายที่ดอกหนาสีขาวบริสุทธิ์เช่นนี้มาก่อนจึงเผยสีหน้ายินดีออกมา จางลี่ไม่ยอมทำงานยื
ลิขิตกาลบันดาลรัก ตัดสินใจให้นางเป็นอาจารย์
เสิ่นเยี่ยนฟางมองไปที่จางลี่จากนั้นก็ยกยิ้มที่มุมปากอย่างชั่วร้าย จางลี่เห็นรอยยิ้มนางถึงกับขนลุกทันที ได้ยินนางเอ่ยวาจาที่ทำให้เขาถึงกับโมโหเป็นอย่างมาก"ท่านจาง ข้ามิอาจอวดเก่งต่อหน้าพ่อค้าใหญ่เช่นท่านได้ แต่มีเรื่องหนึ่งข้าช่วยท่านได้นะเจ้าค่ะ""เมิ่งฮูหยินเชิญกล่าวมาเถอะ""บุตรชายของท่านจางลี่ หากท่านไม่รังเกียจข้าที่เป็นสตรี ข้ายินดีเป็นอาจารย์ให้เขาเอง ตั้งแต่พรุ่งนี้ให้เขาเข้าไร่เก็บดอกฝ้าย จากนี้ท่านห้ามให้เงินเขา หากวันใดเขาทำงานข้าจะจ่ายค่าแรงเอง หากไม่ทำก็ให้เขาอดข้าว เขากินดีอยู่ดีเกินไปไม่รับรู้ความลำบากของบิดามารดาที่ต้องทำงานหาเลี้ยงเขา""เอ่อเมิ่งฮูหยินคือเรื่องนี้ข้าว่า.....""นังตัวดีเจ้ากล้าหรือ ท่านพ่อนางถือว่าสามีเป็นอาจารย์ของพี่ใหญ่ก็เลยอยากทำให้ข้าอับอายนะขอรับ ท่านอย่าหลงกลนางสารเลวนี่เชียว"เมิ่งหย่งชวนมองหน้าภรรยาอย่างหาคำตอบ แต่เสิ่นเยี่ยนฟางแค่เพียงยิ้มหวานให้เขาก่อนจะเอ่ย"ท่านจาง ดอกฝ้ายเหล่านั้นข้าจะส่งมอบให้ท่าน บุตรชายท่านหากข้าสั่งสอนเขาให้เป็นผู้เป็นคนไม่ได้ภายในหนึ่งเดือนข้ายินดีไม่รับเงินค่าดอกฝ้ายสักอีแปะเจ้าค่ะ หากข้าทำได้ท่านก็แค่จ่ายค่าฝ้ายข้า
ลิขิตกาลบันดาลรัก กำเนิดลูกศิษย์คนแรก
เสิ่นเยี่ยนฟางนำหมั่นโถวกับซาลาเปาใส่กะละมังไม้หลายใบก่อนจะเข็นเดินไปทั่วหมู่บ้านเพื่อแจกซาลาเปากับหมั่นโถว"ทุกท่านนี่คือบุตรชายบุตรสาวของข้า ทั้งหกคน เด็กๆคารวะท่านปู่ท่านย่าท่านลุงท่านอาทั้งหลายสิ ยังมีพี่สาวพี่ชายท่านน้าอีกด้วย""พวกเราคารวะทุกท่านเจ้าค่ะ/ขอรับ"ชาวบ้านต่างยิ้มให้เด็กหกคนนี้น่ารักเสียจริงๆ"นี่ภรรยาซิ่วไฉ หากบอกว่าเป็นบุตรชายบุตรสาวของเจ้าข้าเชื่อสนิทใจเชียวล่ะ""ใช่ๆ หน้าตาถอดเจ้ากับเมิ่งซิ่วไฉมาเชียว""ขอบคุณพวกท่านมาก ฝากเอ็นดูลูกๆข้าด้วยนะเจ้าคะ"เสิ่นเยี่ยนฟางทยอยแจกอาหารจนครบทุกหลังคาเรือนจากนั้นก็เข็นรถพาลูกๆกลับบ้าน เมิ่งหย่งชวนเตรียมตัวกินข้าวแล้วจะไปค้างคืนที่จวนจางสิบคืน"ท่านพ่อพวกเรากลับมาแล้วเจ้าค่ะ"เสี่ยวฮวาวิ่งนำหน้าถลามากอดขาเมิ่งหย่งชวนก่อนจะเงยหน้าส่งสายตาไร้เดียงสามาให้ เมิ่งหย่งชวนก้มลงอุ้มนางขึ้นมาก่อนจะดุ"วันหลังอย่าวิ่งแบบนี้อีก หากหกล้มลูกจะเจ็บได้ วันนี้พ่อไม่อยู่อย่าดื้อกับท่านแม่เข้าใจหรือไม่""ท่านพ่อเสี่ยวฮวาไม่ดื้อเจ้าค่ะ เสี่ยวฮวาอยากมีท่านพ่อเสี่ยวฮวาอยากมีท่านแม่"เมิ่งหย่งชวบบีบจมูกโด่งที่ถอดแบบเขามาไม่ผิดเพี้ยน นี่ถ้าเขามีลูกเ
ลิขิตกาลบันดาลรัก เซ่นไหว้บรรพบุรุษสกุลเมิ่ง
เมิ่งซุนยื่นมือไปขออุ้ม เสิ่นเยี่ยนฟางมองหน้าเสี่ยวอิงบุตรชายคนที่หกที่เกินจากข้อตกลงมา เสี่ยวอิงกางแขนหาท่านปู่ทวดทันที"อืม ไหนเรียกท่านปู่ทวดสิ""ท่านปู่ทวด ท่านปู่ทวดขอรับ"เมิ่งซุนยืนมือเหี่ยวย่นไปลูบศรีษะ จากนั้นเมิ่งหย่งซินก็ไปจัดห้องให้เด็กๆ ต้นยามเหมาแล้ว นางกับเสิ่นเยี่ยนฟางไม่นอนต่อแต่ติดไฟนวดแป้งทำซาลาเปา นึ่งหมั่นโถว ต้มไก่ทำกับข้าวไปไหว้บิดามารดาของท่านปู่"อาเล็ก ทำเยอะหน่อยเถอะพรุ่งนี้จะไปแจกในหมู่บ้านด้วย พาเด็กๆไปแนะนำกับคนในหมู่บ้านด้วย""อืม เจ้าไปพักเถอะเสี่ยวฟางงานตรงหน้าอาเล็กทำได้""ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ อาเล็กช่วยกันทำงานเสร็จเร็วจะได้มีเวลาพัก"เมิ่งลู่เจินที่ตอนนี้เป็นท่านอาแล้วก็มีหน้าที่พาหลานๆไปเดินเล่นระหว่างที่ผู้ใหญ่ทำงาน"อย่ามาเล่นแถวนี้อันตราย เจ้าชื่ออะไรนะ""ข้าชื่อเสี่ยวเฟิงเจ้าค่ะท่านอา อีกอย่างข้าไม่ซนเจ้าค่ะข้าอยากช่วยงาน""อืมๆๆ อาเล็กรู้แต่ว่าในครัวมีฟืนไฟต้องระวัง เสี่ยวเย่าเจ้าเป็นพี่คนโตใช่หรือไม่"เสี่ยวเย่าเดินมาหาเมิ่งลู่เจินเขาก้มลงอุ้มหลานชายตัวน้อยขึ้นมาก่อนจะมองหน้าแล้วเอ่ย"เสี่ยวเย่า เจ้าเป็นพี่ต้องดูแลน้องๆ ห้ามเข้าใกล้เตาไฟ ห้าม
ลิขิตกาลบันดาลรัก พ่อลูกได้พบหน้า
เสิ่นเยี่ยนฟางใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วแต่เมิ่งหย่งชวนยังคงไขว่คว้าสองเต้าอย่างไม่ยอมแพ้ เสิ่นเยี่ยนฟางจับมือเขาไว้ก่อนจะส่งสายตาดุไปให้ คนตัวโตต้องยอมปล่อยเพราะเมียเริ่มดุแล้ว"นอนนะเจ้าคะ พรุ่งนี้ต้องไปสอนหนังสืออีก ท่านคึกทุกคืนเช่นนี้ร่างกายจะแย่เอา""เมียจ๋า อีกครึ่งเดือนต้องเดินทางแล้วนะ""ท่านพี่นอนเจ้าค่ะ"เมิ่งหย่งชวนยอมนอนเสิ่นเยี่ยนฟานนอนหนุนแขนเขาจนกระทั่งปลายยมอิ๋นเสียงเรียกของเสี่ยวเย่าดังขึ้นมา"ท่านแม่ขอรับน้องตื่นแล้วขอรับ""ท่านแม่เจ้าขาเสี่ยวเหอกับเสี่ยเถาตื่นแล้วเจ้าค่ะ เสี่ยวอิงด้วย"เสิ่นเยี่ยนฟางหูผึ่งทันที เสี่ยวอิงหรือคือใครกันมาจากไหนอีกเล่า ไหนว่าห้าคนไง ก่อนจะค่อยๆเอาแขนของสามีออกจากนั้นก็ลุกขึ้นมาสวมเสื้อคลุม เนื่องจากชาติก่อนนางเป็นหน่วยซีลเก่าการเคลื่อนไหวจึงนับว่าเบามาก เสิ่นเยี่ยนฟางห่มผ้าให้เมิ่งหย่งชวนก่อนจะจุมพิตแก้มสากจากนั้นก็เปิดประตูออกไปเมิ่งหย่งชวนที่นอนอยู่ลืมตาทันที ภรรยาลุกไปกลางดึกอีกทั้งสวมเสื้อคลุม ใส่มิดชิดเพียงนี้คงมิได้ไปสุขาแน่ๆ เสียงเดินไปทางป่าท้อ เมิ่งหย่งชวนลุกขึ้นก่อนเดินออกมาเห็นหลังนางไวๆ เสิ่นเยี่ยนฟางที่มาถึงก็เห็นสามคนรออยู
