พูดคุยเรื่องค้าขาย

หยางซิงเหยียนรีบวิ่งไปหาอาเจินทันที อาเจินที่ตอนนี้กำลังนั่งสานเก้าอี้รูปกวางอยู่ พี่สะใภ้สอนเข้าแค่ครั้งเดียวก็จำได้ หยางซิงเหยียนจับมือของเขามาลูบ จากนั้นก็นำน้ำมันที่ตนเองนำติดตัวมาทานวดให้เขา

หวงหย่งเหนียนยอมรับเขาหึงเด็กเก้าขวบจริงๆ กำลังจะเดินไปหา แต่โจวหยวนกางแขนกั้นเขาเสียก่อน หลานเขยกับน้าเมียจ้องหน้ากันก่อนจะสะบัดไปคนละทาง เสิ่นเยี่ยนฟางกับเจียงเสี่ยวฮวาอมยิ้ม ได้ยินหยางซิงเหยียนเอ่ยกับเขา

"อาเจิน มือของเจ้าเหมาะที่จะจับพู่กันมากกว่ามานั่งทำงานเช่นนี้นะ"

"ไม่เป็นไรขอรับพี่ซิงเหยียน ข้าชอบทำมันจะได้มีสมาธิ"

"อืม ข้าชอบเจ้านะอาเจิน หากข้ากับท่านอาหย่งเหนียนมีบุตรด้วยกันขอแค่น่ารักแบบเจ้า เก่งได้สักครึ่งพี่ชายเจ้า ส่วนหน้าตาสวยเหมือนข้ารูปงามเหมือนสามีข้าก็พอ เรื่องเรียนต่อที่เมืองหลวงอย่าไปเลยนะ ตระกูลท่านตาเจ้ามีแต่คนเลว พี่ชายเจ้าเคยถูกพวกเขาวางยาพิษเพื่อกำจัดหลักฐานไม่ให้พี่ชายเจ้ามีตัวตนมาแล้ว"

เมิ่งลู่เจินกำมือแน่น เขาจะสอบทั่นฮวาให้ได้อันดับหนึ่ง เขาจะยืนอยู่จุดสูงสุด เขาจะเป็นคนปลดป้ายตระกูลลู่ด้วยมือตนเอง กล้าทำร้ายพี่ชายกับบิดาของเขา ท่านแม่เป็นบุตรชายท่านข้ายังเซ่นไห