Semua Bab ระบำดอกดิน: Bab 11 - Bab 20

หลานสาวที่นั่งชิดข้างฝาและปล่อยน้ำตาพรั่งพรูไม่ขาดสายทำให้ลมรำเพยยิ่งเดือด อารมณ์ค้างคากับคำสั่งห้ามของปานใจ จนกลายเป็นน้ำมันราดรดลงบนกองไฟของเธอ และยิ่งเห็นหล้าร้องไห้ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวก็ยิ่งตอกย้ำว่าคนบ้านโน้นคงจะมองเธอเป็นนางแม่มดที่วันๆ เอาแต่ทารุณกรรมหลานสาว โดยเฉพาะคำคาดโทษนั้นมันหมายความว่านับจากนี้ไปเธอจะแตะต้องตัวมันอีกไม่ได้          “แหม... อีนี่! มีคนถือหางเข้าหน่อยทำเป็นสำออย พูดนิดพูดหน่อยน้ำตาร่วงเผาะๆ แล้วนั่นอะไรน่ะ เอามาดูซิ! อีพวกบ้านคนรวยหัวหมอให้อะไรมาล่ะ เอามาดูซิ! ปล่อยสิ! อีนี่ เดี๋ยวกูตบตาย” ลมรำเพยเงื้อมือ แต่เมื่อนึกถึงคำขู่และท่าทางเอาจริงของคุณครูปานใจ ไอ้ที่คิดจะตบตีเหมือนเคยจึงต้องเปลี่ยนมาเป็นกระชากถุงกระดาษในมือเด็กหญิงแทน          “น้าลม อย่าเอาของหล้าไป พี่นักรบให้หล้า” เด็กหญิงตัวน้อยอ้อนวอนเสียงสั่น          “แหม...อีดอกดิ

ร่างเล็กที่คู้กายอยู่ภายในมุ้งเก่าคร่ำคร่า สร้างความสะทดสะท้อนจิตใจให้แก่ผู้ที่กำลังแอบมองจากระเบียงห้องครัว ดวงตาฝ้าฟางตามวันเวลาและการกรำงานหนักตลอดหลายปีที่ผ่านมาจ้องมองสิ่งของในมือตัวเอง ก่อนที่หญิงชราผู้เป็นเจ้าดวงตาของจะถอนหายใจเบาๆ ออกมา ยิ่งเข้าไปใกล้ก็ยิ่งเห็นภาพน่ารันทดของร่างเล็กนั้นได้ชัดเจนมากขึ้น          กายเล็กที่สั่นสะท้านฮึกฮักแต่ไม่มีเสียงใดลอดผ่านออกมาเลย เพราะความหวาดกลัวและหวาดผวาว่าเสียงคร่ำครวญร้องไห้นั้นอาจนำมาซึ่งโทษที่เด็กเล็กตัวเท่านี้ไม่ควรจะได้รับ ร่างเล็กที่นอนอยู่ภายในมุ้งจึงได้แต่เก็บกลั้นก้อนสะอื้นและร้องไห้อยู่ในความเงียบเท่านั้น          “หล้า หล้าเอ๊ย หล้า หลับหรือยัง”          “ยะ...ยังจ้ะยาย หล้ายังไม่หลับ”          เสียงขานตอบกลั้นสะอื้นยิ่งทำให้ยายเล็กรู้สึกผิดมากยิ่งขึ้น แต่แกก็คงทำได้ดีที่สุด

ดังนั้นสิ่งที่เธอเผชิญอยู่ก็ไม่ได้เลวร้ายมากนัก เพราะยังมีคนที่รักและปรารถนาดีอยู่หลายคนด้วยกัน ทั้งคุณยายพิศ คุณป้าปานใจที่คอยอบรมสั่งสอนให้เธอรักเรียนและกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ คุณพ่อปณิธานที่ส่งเสียให้เธอได้เรียนหนังสือ และยายเล็กที่แม้ไม่เคยบอกว่ารักแต่เธอก็รู้ว่าทุกสิ่งที่ยายทำยายสอนคือความปรารถนาดี ดังนั้นทุกสิ่งที่ช่วยผ่อนเบางานของยายไม่ว่าจะเป็นงานบ้าน ช่วยทำของขาย หรือแม้ต้องมากระเตงตะกร้าขายขนมช่วงเย็นหลังโรงเรียนเลิกทุกวัน เธอก็ไม่ได้มองว่าเป็นเรื่องลำบากอะไร ขอเพียงช่วยแบ่งเบาภาระความเหนื่อยล้าของยายได้บ้างเธอก็มีความสุขแล้ว จะมีบ้างที่ต้องหลบเลี่ยงไม่ให้เจอหน้าบรรดาน้าสาวน้าชาย น้าชายทั้ง 2 คนนั้นไม่ค่อยได้เจอกันอยู่แล้วเพราะที่สิงสถิตคือบ่อน ส่วนน้าสาวแม้ไม่ได้ทุบตีอย่างเคย แต่คำด่าทอกระทบกระทั่งก็ยังคงมีให้ได้ยิน เธอจึงหลีกเลี่ยงที่จะพบให้มากที่สุด และหากเธอไม่เข้าข้างตัวเองมากไปนัก หลายปีที่ผ่านมานี้เธอก็รู้สึกได้ว่ามันเริ่มน้อยลง          ‘น้าลมเขาไม่ได้เกลียดหล้าหรอกนะลูก ถ้าหล้าโตขึ้นจะเข้าใจเอง’

มัตติกาเป็นหญิงสาวที่มีใบหน้าสวยหวาน ดีกรีเป็นถึงดาวมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง สาวงามที่น่าจะไปได้ไกลกว่าบทตัวประกอบ แต่เป็นเพราะการเล่นละครที่แข็งทื่อราวกับท่อนไม้ และการแสดงอารมณ์จริตจะก้านนั้นไม่มีเลย ทำให้เธอยังไปไม่ได้ไกลอย่างที่ควร ถึงอย่างนั้นความสวยก็ทำให้ผู้จัดละครหลายคนยังให้โอกาส และเรื่องนี้ก็เป็นละครหลังข่าวเรื่องแรกของเธอ บทบาทที่ได้รับท้าทายความสามารถทางการแสดง และน่าจะทำให้เธอแจ้งเกิดในวงการบันเทิงได้อย่างสวยงาม เพราะต้องเล่นประกบพระเอกและนางเอกชั้นนำของเมืองไทย          ในบทบาทน้องสาวผู้อาภัพของพระเอกที่ต้องถูกตัวโกงข่มขืนจนเสียสติ ไม่ว่าจะพยายามเล่นและทำสมาธิเท่าไรแต่ก็เหมือนว่าเธอจะหลุดและสมาธิแตกซ่านจนระงับไม่อยู่เลยสักครั้ง ซึ่งหากเป็นคนอื่นผู้กำกับแจ๊คคงจะไล่ตะเพิดไปแล้ว แต่นี่เป็นเธอ มัตติกา บราวน์ ดอกไม้ที่เพิ่งเริ่มส่งกลิ่นหอมหวนในวงการ แต่หากมันไม่ได้เรื่องจริงๆ ล่ะ ก็คงเป็นเธอเองที่ต้องพิจารณาตัว          ดวงตากลมโตล้อมกรอบไปด้วยแพขนตา

จุ้งชี้ชวนให้แองจี้ดูรูปถ่ายจากกล้องมือถือรุ่นล่าสุดของตนเอง แมวมองทั้งสองสบตากันอย่างมีความหมายเพราะภาพที่ถ่ายเล่นกันหลังกองไม่ใช่ภาพจากในละคร และเป็นการแสดงความสนิทสนมของพระเอกและดาราสาวน้องใหม่คงจะขายได้หลายเงินอยู่ แถมยิงปืนนัดเดียวก็ได้นกหลายสิบตัว เพราะไม่ใช่แค่เงินที่จะได้ แต่จะเป็นการโพรโมตว่าที่นางเอกคนใหม่ของวงการบันเทิงไปด้วยในตัว เพราะหากดาราสาวน้องใหม่ได้เป็นข่าวกับพระเอกแถวหน้า งานก็คงพุ่งชนจนจัดคิวไม่ถูก และผลประโยชน์ก้อนใหญ่จะตกอยู่กับใครล่ะ ถ้าไม่ใช่สองชายหัวใจสาว          “อ้าว! ไหนเขาว่าคนหน้าตาเหมือนกันมักจะเป็นเนื้อคู่กันไม่ใช่เหรอครับ ใช่ไหมครับน้องติ๊ก้า”          ศิรชัชถามพลางเลื่อนฝ่ามือไปตามเรือนผมสลวยช้าๆ แต่เจ้าตัวกลับรู้สึกว่านั่นไม่ใช่ลักษณะของพี่ชายกับน้องสาว เพราะดวงตาคมเข้มคู่นั้นกำลังก้มมองมา และอยู่ในระดับที่ใกล้จนรับรู้ได้ถึงสัมผัสร้อนผ่าวของลมหายใจเข้าออก ใกล้กันจนเธอต้องสะกดลมหายใจด้วยความระทึก ทั้งคำพูดและคนที่ชิดเข้ามา&