Semua Bab ระบำดอกดิน: Bab 51 - Bab 60

กลิ่นของดอกไม้กลางคืนที่โชยเข้ามาในห้องนอนทำให้ภีรดลหวนคิดถึงเหตุการณ์ในช่วงวันที่ผ่านมา จนต้องออกจากห้องนอนมายืนอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้าน เพื่อซึมซับเอากลิ่นหอมจรุงใจของเหล่าดอกไม้ที่แข่งกันส่งกลิ่นในยามค่ำคืน บางทีอาจทำให้เขารู้จักตัวตนของเธอมากขึ้นก็ได้ กลิ่นหอมที่เขาแยกไม่ออกว่าเป็นกลิ่นของดอกอะไร รู้แต่ว่าแต่ละแปลงแต่ละพุ่มนั้นต่างแข่งกันชูช่อแย่งกันเด่นดังท่ามกลางความมืดมิด รอยยิ้มปรากฏที่มุมปากเมื่อคิดถึงสัจธรรมอีกข้อหนึ่งที่บังเอิญคิดได้ตอนนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ธรรมชาติสร้างขึ้นย่อมมีจุดเด่นและจุดด้อยแตกต่างกันออกไป ดอกไม้บางชนิดสีสันสดสวยแต่ไม่มีกลิ่น บางชนิดรูปลักษณ์ที่มองเห็นอาจจะบิดเบี้ยวไม่ถูกใจ แต่กลับให้กลิ่นหอมรุนแรง อย่างเช่นดอกไม้กลางคืนหลากชนิด ท่ามกลางความมืดมิดที่ยากนักจะมีใครมองเห็นดอกที่ชูช่อ แต่ดอกไม้เหล่านี้ต่างส่งกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของตนออกมาให้คนได้จดจำ “ดอกไม้ไทยดีกว่ากุหลาบฮอลแลนด์ยังไง คุณเป็นคนยังไงนะติ๊ก้า” ชายหนุ่มรำพึงรำพันกับตัวเอง “เป็นอะไรจ๊ะภีม แล้ววันนี้คิดยังไงถึงออกมาชื่นชมดอกไม้ของแม่ได้” จันทร์กระพ้อเอ่ย

“อืม...หนูดวง เร็วหน่อย เฮียใกล้แล้ว...อืม...หนูดวง” พิเชษฐ์เอื้อมมือมากระชับสะโพกผายที่ควบทะยานด้วยอารมณ์รุนแรงไม่แพ้กัน ฝ่ามือหยาบช่วยเร่งเจ้าของสะโพกให้เคลื่อนย้ายเร็วขึ้น ดวงตาสวยหลับพริ้ม ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอน้อยๆ ราวกับกำลังปลดปล่อยอารมณ์ตัวเองให้ล่องลอยเต็มที่ ยิ่งเขาเร่งเธอยิ่งส่ายใบหน้าไปมาราวกับได้รับทุกข์ทรมานหรือกำลังกินของเผ็ดร้อนจนไม่อาจอยู่เฉยได้ ร่างบอบบางทว่าอวบอิ่มในจุดพิศวาสส่งเสียงช่วยกระตุ้นแรงอารมณ์อีกฝ่ายให้ทะลุจุดเดือด “หนูดวง...อืม...หนูดวง” “เฮียขา...เฮียขา...เฮีย! กรี๊ด...เฮียขา...อืม...” กลิกาทิ้งตัวลงบนแผงอกเจ้าเนื้ออย่างหมดแรง พิเชษฐ์เป็นคู่นอนเพียงคนเดียวที่ไม่เคยให้เงินเธอ แต่สิ่งที่เขาให้มามันก็มากมายกว่าคนอื่นนัก เจ้าพ่อหนังสือพิมพ์บันเทิงแห่งเมืองไทยเป็นคนที่มีสิทธิ์ชี้เป็นชี้ตายดาราหน้าใหม่หน้าเก่าได้โดยง่าย แค่ปลายปากกาจากคนของเขาก็สามารถดับหรือส่งให้ดาราหญิงชายตกต่ำหรือโด่งดังได้เพียงชั่วข้ามคืนและข่าวจากสยามเดลี่ก็ทำให้กลิกาโด่งดังขึ้นมาเป็นนางเอกแถวหน้าของวงการบันเทิงได้อย่างเต็มภาคภูมิ

“แหม...ติ๊ก้า ถ้ามันง่ายอย่างนั้นพี่ทำไปแล้วจ้ะ ไม่ต้องให้นางเอกสวยใสอย่างหนูมาบอกพี่หรอก แต่หนูอย่าลืมว่า บก. ที่นี่มีสปายในกองละครของหนูไม่ใช่หรือจ๊ะ ถึงจะขอร้องยังไงสัญชาตญาณนักข่าวเมื่อได้ข่าวก็จะยิ่งขุดคุ้ย แต่ถ้านังนั่นหยุดให้ข่าว หนังสือพิมพ์ก็คงไม่มีอะไรจะพาดหัวจริงหรือเปล่า” “แล้วพี่แองจี้รู้ได้ยังไงคะว่าคนให้ข่าวเป็นผู้หญิง อาจจะเป็น...กะเทย กระทิง หรือกระเทียมก็ได้” “ว้าย! ปากคอเราะรายนะจ๊ะ ที่พี่รู้ก็เพราะภาษาเหน็บแนมอย่างนี้คงเตรียมมาจากคำบอกเล่าของตัวเมียมากกว่าตัวผู้น่ะสิจ๊ะ แต่พี่แองจี้ขอบอกไว้ก่อนเลยว่าถ้ารู้ว่าใครเป็นคนสร้างข่าวฉาวนี่นะ พี่แองจี้จะเอาให้แสบถึงกึ๋นเลย ชื่อนังคนนั้นจะถูกลบจากวงการอย่างถาวร และตอนนี้ผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่งก็คือ นังดวง!” มัตติกาอมยิ้มเพราะดูเหมือนว่ากลิกาจะไม่สามารถปกปิดท่าทางริษยาได้มิดอีกแล้ว เพราะหากพี่แองจี้ดูออกคนอื่นๆ ก็คงดูออกเหมือนกัน ทั้งคอสตูมและช่างแต่งหน้าที่พูดคุยกันเรื่องของกลิกา ข่าวร้อนไม่แพ้ข่าวฉาวของเธอก็คงจะร่อนไปทั่ววงการแล้วเหมือนกัน แต่ที่ยังไม่ออกมาเป็นข่าวพาดหัวก็เพราะกลิกามีแบ็กดี ซึ

สองชายหัวใจหญิงประสานเสียงหัวเราะเมื่อพูดถึงฉายาที่พวกเธอตั้งให้กลิกา นางเอกสาวสวยแห่งวงการที่มีใบหน้า ดวงตา และคำพูดตอแหลได้โล่จริงๆ ซึ่งข่าวปากปราศรัยน้ำใจเชือดคอของหล่อนกำลังแพร่สะพัดไปทั้งวงการ ทำให้กระแสนางเอกแผ่วจนแทบตกขอบเวที ยิ่งมาเจอข่าวนางเอกดาวรุ่งร้อนแรงอย่างมัตติกาถล่มเข้าอีก นางเอกรุ่นพี่ก็แทบจะอับแสงไปในทันที เพราะใครจะรู้ว่าปัจจุบันนี้เอเจนซีกลับตัดสินใจเลือกพรีเซนเตอร์ด้วยความดังความแรง โดยไม่สนใจว่าข่าวนั้นจะฉาวจะคาว หรือจะเปรี้ยวแค่ไหน แค่สวยด้วย ดังด้วย แค่นี้สินค้าก็ขายได้ถล่มทลายแล้ว และยิ่งมัตติกาให้ความเป็นกันเองกับแฟนคลับมากเท่าไร ภาพลักษณ์เซ็กซี่ร้อนแรงก็ยิ่งถูกกลบด้วยกระแสโลกออนไลน์ว่าเธอน่ารักและเป็นกันเองกับแฟนคลับมาก ซึ่งไม่แปลกที่ความประทับใจจะเกิดขึ้นเพราะเมื่อคนเราพอใจกับความคาดหวังที่คาดคะเนไว้ แต่เมื่อความคาดหวังนั้นได้รับเพิ่มขึ้นอีกสองเท่าหรือสามเท่า ความคาดหวังจะกลายเป็นความประทับใจได้โดยง่าย และนั่นจะกลายเป็นตัวต่อยอดให้มัตติกามีงานอย่างไม่ขาดสาย.. เจ้าของร่างบอบบางที่เขาเห็นเดินเอื่อยๆ อยู่ที่ชายทะเลทำให้เขาก้าวเข

มัตติกาสะอื้นไห้คร่ำครวญปานจะขาดใจ เมื่อมือสากใหญ่และร้อนราวเปลวไฟแผดเผาแตะต้องไปตามเรือนกายที่เสื้อผ้าบางส่วนขาดวิ่นเพราะแรงกระชากลากดึงและยื้อกันไปมา เสียงร้องของเธอนอกจากจะไม่สามารถทำให้ชายคนนี้หยุดการกระทำอันกักขฬะได้กแล้ว เขายังกระทำกับร่างกายของเธอรุนแรงมากยิ่งขึ้น ความเจ็บปวดที่ได้รับทำให้มัตติกาต้องปิดเปลือกตาลง คงไม่มีใครมาช่วย และคงต้องปล่อยให้ร่างกายสนองความต้องการของสัตว์เพศผู้ ที่เมื่อใดต้องการจะต้องได้รับการปลดปล่อยโดยไม่สนใจว่าผู้หญิงจะพอใจหรือสมยอมหรือไม่ “กรี๊ด! ปล่อยฉัน ปล่อยฉันนะ อย่าทำอะไรฉันเลย ปล่อยฉัน กรี๊ด..!” “ติ๊ก้า! ติ๊ก้า! คุณอยู่ไหน ติ๊ก้า!” เสียงสวรรค์ที่ได้ยินทำให้ประสาททุกส่วนที่กำลังจะปิดตัวเองเพื่อหลีกหนีความอัปยศนี้ตื่นตัวเต็มที่ ไม่ว่าเสียงที่ได้ยินจะเป็นจริงหรือแค่หูแว่วแต่นั่นก็ทำให้เรี่ยวแรงทั้งหมดกลับคืนมา มัตติการวบรวมแรงทั้งหมดที่มีผลักร่างชายต่างชาติให้พ้นไปจากตัวก่อนจะตะโกนเรียกชายหนุ่มเจ้าของเสียงด้วยหัวใจที่ท่วมไปด้วยน้ำตา “พี่แชมป์! พี่แชมป์! กรี๊ด!” “อย่าร้อง! เงียบ!” ชายร่างสูง