All Chapters of สามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง: Chapter 71 - Chapter 80

หมู่บ้านเหอมู่ที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน หลังจากวันนี้พวกเขาได้พาชาวบ้านเข้าป่าไปเก็บผลงิ้วมาได้ส่วนหนึ่งจากนั้นพวกเขาแบ่งให้ทุกครอบครัว เท่า ๆ กันจากนั้นแต่ละครอบครัวส่งภรรยาหรือแม่ของพวกเขามาเรียนรู้วิธีการนำนุ่นไปทำผ้าห่มและชุดกันหนาวกับนางเจียงภรรยาของหัวหน้าหมู่บ้าน ทุกคนให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีไม่มีใครอู้งานหรือกินแรงคนอื่น ด้วยพวกเขารู้ดีว่าหากทำตัวไม่ดีจะถูกตัดสิทธิ์ในส่วนแบ่งทันที หากเป็นเช่นนี้แล้วพวกเขาก็จะพลาดการมีผ้าห่มอุ่น ๆ และเสื้อกันหนาวสำหรับเด็กเล็กและคนชราในบ้านหลังจากที่ชาวบ้านกลับไปกันหมดแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาอาหารเย็นทุกคนในครอบครัวต่างก็กินอาหารด้วยความหิวโหย วันนี้พวกเขาเหนื่อยมากจริง ๆ แต่สิ่งที่ได้กลับมานับว่าคุ้มค่ามาก“ท่านพ่อหลังจากที่จัดการอะไรเรียบร้อยแล้วข้าจะไปเยี่ยมพี่สาวนะขอรับ ข้าจะชวนเฟยเทียนไปด้วย วัวของเฟยเทียนวิ่งเร็วมากข้าคิดว่าออกเดินทางแต่เช้ามืดไปถึงบ้านพี่สาวก็ยามอู่พอดี จะได้ไม่กลับมามืดค่ำจนเกินไป”“เจ้าไปดูนางสักหน่อยก็ดี หลินอี้ไม่ได้กลับมาเยี่ยมบ้านเดิม 2 ปีแล้ว พ่อเองก็เป็นห่วงนางมากถึงสามีของนางจะเป็นคนดีคนหนึ่งแต่ครอบครัวของสามีไม่

จวินตั๋งนั้นยังนั่งอยู่บนเกวียน เขามองเข้าไปบ้านตระกูลเหอด้วยความสงสัย หน้าบ้านมีชาวบ้านอยู่จำนวนมากเขาได้แต่สงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่“เกิดอะไรขึ้นทำไมมีชาวบ้านมาอยู่หน้าบ้านตระกูลเหอมากมายขนาดนี้กัน” จวินตั๋ง“ข้าหาที่จอดเกวียนก่อน เจ้าลงไปดูก่อนจวินตั๋งข้าว่าจะต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่ ๆ” เฟยเทียน“ได้ เอาตามนั้น”“จวินตั๋งหากมีอะไรเกิดขึ้นเจ้าอย่าใจร้อนทำอะไรลงไปโดยไม่คิดหน้าคิดหลังเข้าใจหรือไม่ เจ้าต้องใช่สติไตร่ตรองให้ดี”“ข้าเข้าใจแล้ว ขอบใจเจ้ามากนะเฟยเทียน”จวินตั๋งลงจากเกวียนเพื่อให้เฟยเทียนนำเกวียนไปจอด ฉีหลินเดินตามมาติด ๆ นางทำตัวกลมกลืนไปกับชาวบ้านที่มามุงดูอยู่หน้าบ้านตระกูลเหอในตอนนี้ มีเสียงด่าทอดังออกมาจากข้างใน เสียงแม่เฒ่าเหอที่ทั้งด่าทอโทษฟ้าดินและเสียงของกงซานที่ยืนยันจะแยกบ้านให้ได้ และเสียงห้ามปรามของพ่อเฒ่าเหอที่พยายามเกลี้ยกล่อมลูกชายและตามมาด้วยเสียงแหลม ๆ ของสะใภ้ใหญ่ที่คอยเติมเชื้อไฟอยู่ตลอดเวลาในตอนนั้นจวินตั๋งรู้สึกได้ว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีกับครอบครัวของพี่สาวของเขา เขาเดินเบียดชาวบ้านที่มุงอยู่เข้ามาจนถึงในบ้านได้สำเร็จโดยมีฉีหลินที่ตามมาติด ๆ จา

หลังจากที่เฟยเทียนและฉีหลินกลับไปแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาของครอบครัวที่จะต้องพูดคุยและปรึกษากันภายในครอบครัว นางเจียงทั้งดีใจและเสียใจที่ลูกสาวของตัวเองต้องตกที่นั่งลำบากเช่นนี้ แต่นางก็ดีใจที่ลูกเขยของนางเป็นคนดีและยืนอยู่ข้างลูกสาวของนางและไม่ได้กตัญญูจนกลายเป็นคนโง่“ข้าขอโทษท่านพ่อท่านแม่หวังว่าพวกท่านคงจะยกโทษให้ลูกเขยอกตัญญูเช่นข้า ข้าไม่สามารถดูแลลูกเมียให้ดีในเวลาที่ผ่านมา แต่ข้าสัญญาว่าต่อไปนี้ข้าจะไม่ให้นางและลูกต้องลำบากขอรับ พวกท่านจะให้อภัยข้าได้หรือไม่” กงซาน“พวกข้าไม่ถือโทษโกรธเจ้า เจ้าเองก็ทำดีที่สุดแล้ว ต่อไปนี่เจ้าคือเมิ่งกงซาน เจ้าคือลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านเมิ่ง พรุ่งนี้ข้าจะไปจัดการเรื่องของเจ้ากับทางการ จะได้ไม่ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับคนบ้านเหออีก พวกเขาจะได้ไม่ต้องมาข่มเหงรังแกและหาประโยชน์เอากับเจ้าในอนาคตได้อีก”“ขอบคุณท่านพ่อตา ท่านแม่ยายที่เมตตาขอรับ”“ขอบคุณท่านพ่อท่านแม่เจ้าค่ะ” หลินอี้เอ่ยออกมาด้วยน้ำตานองหน้า พ่อแม่ของนางดีที่สุด“พวกเจ้ากลับมาแม่ก็หมดห่วงแล้ว เหลือพี่ใหญ่ของเจ้าแม่สังหรณ์ใจไม่ดีเลย ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือไม่” นางเจียงพูดออกมาด้วยความไม่

ตอนนี้ได้เข้าสู่ฤดูหนาวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ท่ามกลางอากาศหนาวเย็นที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆตอนนี้ร้านค้าในเมืองของบ้านหยางได้ปิดตัวลงแล้ว อาการแพ้ท้องแทนเมียของเซียวหลางก็หายแล้วเช่นเดียวกัน สถานศึกษาสร้างเสร็จก่อนที่ลมหนาวจะมาเยือนเด็ก ๆ ไม่ได้ออกไปเล่นนอกบ้านเพราะอากาศหนาวมาก ทุกคนในบ้านหยางนั่งรวมตัวกันอยู่ที่ห้องโถงและจุดไฟในเตาผิง ไป๋อี้ถังเองและสหายก็มารวมตัวกันอยู่ที่บ้านใหญ่ด้วย ทำให้ห้องโถงที่กว้างใหญ่ดูคับแคบลงไปทันที“เฟยเทียน อย่าลืมไปดูที่บ้านพักคนงานนะลูก ไปดูเสียหน่อยว่าพวกเขาขาดเหลืออะไรหรือไม่” นางฟางบอกลูกชายเพราะกลัวว่าคนงานในไร่จะไม่กล้ามาขอความช่วยเหลือหากว่าพวกเขาขาดเหลืออะไร“ขอรับท่านแม่ ท่านแม่ไม่ต้องเป็นห่วงในส่วนนี้นะขอรับ หลินเอ๋อร์นางจัดการเรียบร้อยแล้ว ท่านแม่วางใจได้ขอรับ”“เฟยจินแล้วบ้านสหายของเจ้า อู๋เล่ย ขาดเหลืออะไรหรือไม่ ในบรรดาสหายของเจ้าอู๋เล่ยมีความเป็นอยู่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ถึงแม้จะไม่ถึงขั้นลำบากแต่พ่อได้ยินมาว่าเมื่อสองสามวันก่อนพี่ชายของเขาพาลูกเมียกลับมา อาหารจะพอหรือไม่ เจ้าไปดูเสียหน่อยตอนนี้หิมะยังไม่ตกเผื่อมีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันทัน” หยางเทียน

หลังจากฉีหลินได้ตัดสินใจแล้วว่าจะนำเลื่อนออกไปช่วยชาวบ้านที่หมู่บ้านต้าลี่ ตอนนี้เฟยเทียนจึงได้เรียกคนงานในไร่มาช่วยกันสร้างเลื่อนขนาดใหญ่ ม่อถูและเซียวหลางทำหน้าที่จัดหาไม้นำมาสร้างเลื่อนเฮ่อเหลียนและฮั่นเหวินเองก็มาช่วยด้วยเช่นเดียวกัน ชาวบ้านยังช่วยกันเอาอาหารแห้งออกมารวมกันเพื่อนำไปช่วยชาวบ้านด้วย ไม่ว่าจะเป็นหน่อไม้ดอง ผักดอง หรือธัญพืช แต่ละครอบครัวนำมาอย่างละนิดละหน่อย แต่เมื่อรวมกันหลาย ๆ ครอบครัวแล้วก็ได้เสบียงอาหารมากพอสมควรเฟยจินพาอู๋เล่ยและเฮ่ออีไปเจาะรูเหนือลำธารและนำกับดักปลาวางลงไปพร้อมเหยื่อสุดวิเศษจากพี่สะใภ้ ทำให้พวกเขาได้ปลาสดมาอีกเป็นจำนวนมาก ชาวบ้านที่หมู่บ้านต้าหลี่มีจำนวนไม่มากเท่าหมู่บ้านป่าหมอก หมู่บ้านต้าหลี่นั้นเป็นเพียงหมู่บ้านเล็ก ๆ ในหุบเขาเท่านั้นจากการร่วมแรงร่วมใจกันของคนบ้านหยางและชาวบ้านในหมู่บ้านป่าหมอกทำให้การเตรียมการทั้งหมดเสร็จสิ้นในเวลาเพียง 3 วันเท่านั้น นอกจากนี้เฟยเทียนยังให้ฉีหลินเอาถ่านใส่ในมิติไปพร้อมทั้งฟืนอีกจำนวนหนึ่งด้วย ฉีหลินยังมีสัตว์ป่าที่สามีของนางล่าเอามาเก็บไว้ นางตั้งใจจะนำไปทำอาหารแจกจ่ายให้กับชาวบ้านได้กิน สิ่งที่นางลืมไ