All Chapters of สามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง: Chapter 41 - Chapter 50

ร้านค้าตระกูลหยางไม่เพียงแต่ขายแตงโมเท่านั้น สองสามวันต่อมาพวกเขานำผัก ไข่ไก่มาวางขายด้วย ผักบ้านหยางนั้นต้นอวบอ้วนฉ่ำน้ำแค่มองก็น่าอร่อยแล้ว บ่าวในเรือนเศรษฐีซ่งเหลียงซึ่งเป็นสามีของของหยางฮุ่ยเหม่ยก็ได้มาซื้อผักและแตงโมบ้านหยางเช่นเดียวกันหยางฮุ่ยเหม่ยนั้นขายตัวเข้าไปเป็นอนุลำดับที่ 15 ของซ่งเหลียง หากจะกล่าวถึงเฒ่าตัณหากลับผู้นี้นิยมชมชอบสาวงามรุ่นราวคราวเดียวกับลูก ๆ ในเรือนของเขาเพราะมีทรัพย์สินเงินทองมากมาย อีกทั้งยังมีการค้าในเมืองจิ่งหงแห่งนี้มากมายหลายอย่าง มีทั้งร้านแพรพรรณ ร้านขายข้าวสาร หอสุราและโรงเตี๊ยม แม้ว่าเขาจะซื้อหญิงสาววัยขบเผาะมาเป็นอนุภรรยามากมาย แต่คนที่เขาถูกใจมากที่สุดกลับเป็นหยางฮุ่ยเหม่ย อนุภรรยาลำดับที่ 15 ผู้นี้ ส่วนคนไหนที่เขาเบื่อหรือไม่ต้องการแล้วเขาจะยกให้บ่าวในเรือนไปทันที นางโจวฉีผู้เป็นฮูหยินเอกนางจะคอยจัดการกับบรรดาอนุของสามีไม่ให้ตั้งครรภ์โดยเด็ดขาด หากมีใครตั้งครรภ์ขึ้นมานางก็จะจัดการทั้งแม่ทั้งลูก เด็กก็ไม่อาจได้ลืมตาขึ้นมาดูโลก ผู้เป็นแม่ก็ไม่อาจมีลมหายใจได้อีกต่อไปบนโต๊ะอาหารบ้านเศรษฐีซ่ง“แตงโมพวกนี้ซื้อมาจากที่ใดกัน รสชาติอร่อยนัก” ฮูหย

หลังจากเสี่ยวเสวียนอู่กลับไปแล้ว ฉีหลินเดินมุ่งหน้าต่อไปยังถ้ำซึ่งเป็นบ้านของแม่หมีและลูกหมีที่นางเคยช่วยเหลือเอาไว้ นางต้องการถามแม่หมีว่าพบเจอผลไม้บ้างหรือไม่ ป่าหมอกแบ่งออกเป็น 4 ส่วน ส่วนแรกป่าหมอกชั้นนอกนอกจากสัตว์ป่าเล็ก ๆ เช่นไก่ป่าและกระต่ายป่าแล้ว ไม่มีสัตว์ป่าชนิดอื่น ส่วนผักป่าและเห็ดป่านั้นเกิดขึ้นตามฤดูกาลมากมายป่าหมอกส่วนที่ 2 เป็นป่าหมอกชั้นกลาง ป่าหมอกชั้นกลางจะเป็นที่อยู่ของพวกหมูป่าและกวางเป็นส่วนใหญ่ ส่วนรังของแม่มีนั้นอยู่ในรอยต่อระหว่างป่าหมอกชั้นกลางและป่าหมอกชั้นในป่าหมอกส่วนที่ 3 เป็นป่ามอกชั้นใน ในส่วนนี้จะมีสัตว์ป่านานาชนิด รวมถึงพวกสัตว์ป่าดุร้ายอย่างเช่นหมี เสือ หมาป่า เสือดำ หมีควาย และอีกมากมาย ป่าหมอกแต่ละชั้นจะมีกำแพงหมอกกั้นเอาไว้ และเริ่มมีหมอกหนาขึ้นทุกปีป่าหมอกส่วนที่ 4 คือป่าหมอกชั้นในสุด เป็นป่าหมอกที่สัตว์ป่าอยู่เป็นจำนวนมากและส่วนมากจะเป็นสัตว์ป่าดุร้าย เสี่ยวหู่กับต้าเซี่ยเองก็เข้ามาบำเพ็ญเพียรที่ป่าหมอกชั้นในสุดเช่นเดียวกัน ป่าหมอกชั้นในนั้นมีถ้ำเซียนอยู่และมีน้ำตกสระมรกตอยู่ภายในถ้ำ อีกไม่นานต้าเซี่ยและเสี่ยวหู่ก็จะกลับออกไปและเปลี่ยนให้เส

หลังจากที่เจียงเทียนลู่คิดหาหนทางอยู่หลายวัน ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจไปว่าจ้างคนจากหอกิเลน เหวินหนิงและไท่ปิงที่คอยเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของเจียงเทียนลู่ตลอดเวลา 3วันที่ผ่านมานี้ เริ่มจะเบื่อหน่ายมากชีวิตของเจียงเทียนลู่ในแต่ละวันไม่ทำอะไรเลย ใช้เวลาทำงานที่ร้านแพรพรรณไม่ถึง 2ชั่วยาม ส่วนเวลาที่เหลือล้วนอยู่กับสตรีเพื่อหาความสุข ส่วนภรรยาของเขาเองก็ลุ่มหลงมัวเมากับบรรดาบุรุษกล้ามใหญ่ เหวินหนิงกับไท่ปิงรู้สึกขยะแขยงสองสามีภรรยาคู่นี้มากจริง ๆ ฝ่ายภรรยาก็ลักลอบหลับนอนกับบ่าวในบ้านบ้าง คนตัดฟืนบ้าง ส่วนฝ่ายสามีก็ลักลอบหลับนอนกับคนรับใช้ในบ้านบ้าง ไปหอนางโลมบ้าง เมื่อเจียงเทียนลู่ตัดสินใจจะใช้คนของหอกิเลนในการทำงานเขาจำเป็นจะต้องติดต่อกับคนทางเมืองหลวงเพราะเม็ดเงินที่จะต้องจ่ายให้หอกิเลนนั้นไม่ใช่น้อย ๆ หลังจากที่ส่งสารถึงคนทางเมืองหลวงแล้วนั้น เขาก็กลับมารออยู่ที่บ้านตลอดเวลาช่วงนี้เขาไม่ได้ออกไปไหนเพียงแต่อยู่กับภรรยาทุกวัน ไท่ปิงที่เฝ้ามองเจียงเทียนลู่อยู่ทุกวัน อยู่ดี ๆ เขาก็เกิดความสงสัยคลางแคลงใจในตัวลูกสาวของเจียงเทียนลู่ ภรรยามักมากเช่นนี้แล้วจะแน่ใจได้เช่นไรว่าเป็นลูกของเจียงเทีย

ทางด้านเฟยเทียนที่ตามภรรยาเข้าป่าหมอกเพื่อขุดเอาต้นลำไย ลิ้นจี่ ลูกท้อ และองุ่น เพื่อนำมาปลูกที่สวนผลไม้ของพวกเขา เฟยเทียนเดินตามหลังภรรยาไปด้วยความแปลกใจ ฉีหลินพาสามีเดินมาจนถึงลานกว้างกลางป่าหมอกที่มีต้นลำไย ต้นลิ้นจี่ และต้นท้ออยู่เป็นจำนวนมาก ฉีหลินให้สามีของนางขุดต้นที่มีขนาดเล็กเอากลับไปทั้งหมด ทั้งสองคนช่วยกันขุดต้นผลไม้อย่างขยันขันแข็ง“ท่านพี่เร่งมือขุดเร็ว ๆ เจ้าค่ะ ข้าจะยังต้องไปขุดเอาต้นองุ่นกลับไปด้วยนะเจ้าคะ”“แล้วหลินเอ๋อร์จะปลูกตอนไหนหรือ ตอนกลางวันมีชาวบ้านมาทำงานที่บ้านของเราหลายคนพี่เกรงว่าจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่”“ข้าจะรอจนกว่าชาวบ้านกลับไปหมดก่อนเจ้าค่ะ แล้วหลุมที่ข้าให้ขุดเตรียมเอาไว้ ท่านพี่ให้คนงานไปขุดหรือยังเจ้าคะ”“ขุดเรียบร้อยแล้วหากไม่พอค่อยขุดเพิ่มแต่พี่คิดว่าที่ดินของเราไม่น่าจะพอ ในเมื่อเจ้าอยากจะทำสวนผักสวนผลไม้ ในอนาคตข้างหน้า บ่าวไพร่ในเรือนจะมากกว่านี้เราควรจะต้องสร้างบ้านเอาไว้รองรับ”“เอาไว้ตอนนี้เราค่อยไปถามท่านลุงจางสงดูว่ามีที่ดินที่ติดกับบ้านของพวกเราแล้วยังไม่มีเจ้าของหรือไม่ หากว่ามีค่อยซื้อเพิ่มเจ้าค่ะ”“ได้ เอ่อ หลินเอ๋อร์พี่มีเรื่องจะปรึกษาเ

หลังจากที่ฮั่นไคร้องไห้ไม่ยอมให้เซียวหลางกลับบ้านตระกูลหยาง ทำให้เขาต้องนอนที่บ้านของเพ่ยอิง เพ่ยอิงเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดีจึงทำได้แค่ยอมนอนร่วมห้องกับเซียวหลาง ฮั่นไคคิดว่าตัวเองเป็นคนที่มีความสุขมากวันนี้ ข้างซ้ายเขามีท่านพ่อข้างขวาเขามีท่านแม่นอนขนาบข้าง ตลอดทั้งคืนเขานอนอยู่ในอ้อมกอดของท่านพ่อและหลับไปอย่างมีความสุข อ้อมกอดของท่านพ่อมันช่างอบอุ่นจริง ๆเด็กน้อยฮั่นไคหลับไปแล้วแต่ผู้ใหญ่ทั้งสองคนยังไม่หลับ และไม่สามารถหลับตาลงได้ เพ่ยอิงได้แต่คิดว่าจะทำเช่นไรดีกับชีวิตอันยุ่งเหยิงนี้ ส่วนเซียวหลางคิดว่าจะทำยังไงให้ได้เพ่ยอิงมาเป็นภรรยาในเร็ววันนี้“เพ่ยอิงเจ้าหลับหรือยัง”“ยังเจ้าค่ะ ตอนนี้ฮั่นไคหลับแล้วท่านจะกลับบ้านหยางเลยก็ได้นะเจ้าคะ”“เจ้าคิดยังไงกับเรื่องของเรา ข้าเองจริงจังมากนะตั้งแต่ข้าเกิดมาจนตอนนี้ข้าเองไม่เคยคิดจะแต่งงานเลยสักครั้ง ไม่เคยคิดจะมีครอบครัวเพราะงานที่ข้าทำอยู่ แต่เมื่อได้มาพบกับเจ้ามันก็ทำให้ความคิดของข้าได้เปลี่ยนไป ถึงแม้ว่าข้าเพิ่งจะพบเจ้าได้ไม่นานแต่ใจของข้ามันบอกว่าเจ้าคือคนที่ใช่ คือคนที่ข้าจะฝากชีวิตเอาไว้ด้วยได้”“ท่านคิดดีแล้วหรือเจ้าคะ ข้าเองมีล