All Chapters of สามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง: Chapter 31 - Chapter 40

เมื่อจางสงและนางหลานสองสามีภรรยาได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวในลานบ้าน จึงรีบออกมาดูถึงได้รู้ว่าลูกชายและชาวบ้านที่รวมกลุ่มไปล่าสัตว์กลับมาแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้นางและสามีตกใจจนพูดไม่ออกก็คือหมีดำที่เฟยเทียนหาบมาพร้อมกับหมูอีก 2 ตัว นี่คือสิ่งที่คนอื่นคิดแต่ความจริงแล้วนางไม่ได้ตกใจว่าจะมีหมีหรือมีหมูกี่ตัวสิ่งที่นางตกใจนั้นเป็นพละกำลังของหยางเฟยเทียน นี่เขายังเป็นคนอยู่หรือไม่ ทำไมถึงได้แข็งแรงมากมายเพียงนั้นนี่มันก็ออกจะเกินไปหน่อยหรือไม่เฟยเทียนที่เห็นนางหลานจ้องหน้าเขาอยู่นานก็รู้สึกเขินขึ้นมานิดหน่อย จะให้ทำเช่นไรได้ล่ะในเมื่อมีสัตว์ตัวใหญ่ที่ล่ามาได้หากเขาไม่ช่วยชาวบ้านเอาหมูกลับมาคาดว่าคงกลับมาถึงช้ากว่านี้“พวกเจ้ากลับมากันแล้วหรือ ฮูหยินเจ้าไปหาน้ำมาให้พวกเขากินก่อนสิ เจ้าจะยื่นนิ่งอีกนานหรือไม่” จางสงบอกเมียเสียงดัง“เจ้าค่ะท่านพี่ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้แหละเจ้าค่ะ อยู่ใกล้กันแค่นี้ทำไมต้องเสียงดังด้วยข้าตกใจหมด”“นั่งลงก่อนเฟยเทียนเจ้าไม่หนักหรือยังไง วางลงก่อนเถอะของบนบ่าเจ้าน่ะ”“อ่อ ข้าลืมไปขอรับขอบคุณท่านลุงที่เตือน”“ลืม? นี่เจ้ากล้าใช้คำว่าลืมหรือ ”“ขอรับ ลืม”หลังจากที่เฟยเท

ทางด้านเฟยเทียนที่นำผักเพื่อไปเสนอขายที่เหลาหมื่นลี้นั้นตอนนี้เขาก็เดินทางมาถึงเรียบร้อยแล้ว เขาไม่มีความกังวลเลยว่าผักที่เขานำมาวันนี้จะไม่สามารถขายได้ เมื่อเกวียนมาหยุดในจุดที่ทำการรับซื้อ เสี่ยวฉุนที่ทำหน้าที่รับซื้อของจากชาวบ้านเป็นประจำ เมื่อเขามองเห็นเฟยเทียนขับเกวียนเข้ามาเขาก็ได้บอกให้เพื่อนร่วมงานไปแจ้งหลงจู๊ทันที“สวัสดีเสี่ยวฉุน หลงจู๊อยู่หรือไม่”“อยู่ขอรับคุณชายหยาง ข้าให้คนไปเรียกหลงจู๊ให้แล้วขอรับ รอสักครู่นะขอรับ”“ขอบใจเจ้ามากนะ ”“มิเป็นไรมิได้ขอรับเป็นหน้าที่ของข้าอยู่แล้ว”หลงจู๊ที่เสี่ยวเอ้อร์เข้าไปตามเขาบอกว่าหยางเฟยเทียนนำของมาขายให้หลงจู๊ออกไปดูเขาก็รีบทิ้งบัญชีที่กำลังตรวจอยู่ออกมาทันที ตอนนี้ที่เหลาหมื่นลี้แห่งนี้ทำกำไรได้มากมายจากอาหารจานเนื้อที่ทำมาจากเนื้อหมีและเนื้อกวาง รวมถึงหมูหินอ่อนที่หยางเฟยเทียนนำมาขายให้ตอนนี้เขานับว่ามีหน้ามีตาต่อเจ้านายมากขึ้น เพราะเหลาแห่งนี้ที่เขาดูแลอยู่ทำกำไรมากกว่าสาขาในเมืองอื่น แม้กระทั่งเมืองหลวงยังสู้ไม่ได้“คารวะหลงจู๊ขอรับ”“ไม่ต้องมากพิธี วันนี้มีอะไรมาหรือ ขอข้าดูหน่อย”“วันนี้ข้ามีผักมาให้ท่านหลงจู๊ลองดูขอรับผักพว

หลังจากกลับมาจากขายผักเฟยเทียนได้บอกกับทุกคนในบ้านระหว่างกินมื้อเย็นเรื่องข้อตกลงในการทำการค้ากับเหลาหมื่นลี้ และจำนวนผักที่เหลาหมื่นลี้ต้องการในแต่ละวัน ที่สำคัญคนจากเหลาหมื่นลี้จะมารับผักเองที่บ้านหยาง“วันนี้ข้าได้ตกลงขายผักให้กับเหลาหมื่นลี้ ชั่งละ 30 อิแปะ ผักทุกชนิดราคาเท่ากันหมดและพรุ่งนี้จะมีคนจากทางเหลาหมื่นลี้มารับผักเองที่นี่ พวกเราไม่จำเป็นต้องเอาไปส่ง”“จริงหรือเจ้าใหญ่” เทียนฉีถามออกมาด้วยความตื่นเต้น“จริงของรับท่านพ่อ ผักทุกชนิดของเรา เหลาหมื่นลี้รับซื้อ ชนิดละ 100 ชั่งทุกวัน”“ดี ดีมากจริง ๆ ต่อไปนี้เราก็มีเงินเข้าบ้านทุกวัน พวกเจ้าจะไม่ต้องลำบากอีกต่อไปแล้ว”“จริงเจ้าค่ะท่านพี่ แม่เองก็จะช่วยพวกเจ้าทำงานให้เต็มที่ ตอนนี้อี้ถังรับหน้าที่เลี้ยงเด็ก ๆ ไปแล้ว แม่เองก็ว่างแล้วล่ะ” นางฟาง“ข้าเองก็จะช่วยด้วยนะเจ้าคะ แต่ข้าก็ยังอยากปักผ้าขายด้วยเจ้าค่ะ” เยว่เล่อ“ท่านปู่ ท่านย่า พวกข้าก็จะช่วยด้วยขอรับ” สองแฝดรีบเสนอตัว“ข้าเองก็จะช่วยเท่าที่ช่วยได้ ส่วนเจี้ยนเอ๋อร์กับเฉิงเอ๋อร์ ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วงข้าจะดูแลให้เอง” ไป๋อี้ถัง“ขอบใจเจ้ามานะอี้ถัง ส่วนหลานสองคนตั้งใจเรียนให้ด

หลังจากเหตุการณ์วันนั้นที่จูฮั่นเหวินได้ตัดขาดความเป็นพ่อลูกกับเจียงเทียนลู่ที่ตลาด เวลาก็ผ่านมาแล้วหลายวัน ส่วนน้องชายของจูฮั่นเหวินก็หายป่วยแล้วเช่นเดียวกัน ส่วนแผลที่มือของฮั่นเหวินนั้นถึงแม้จะยังไม่หายดีแต่ก็สามารถทำงานได้แล้วและคาดว่าอีกไม่กี่วันแผลที่มือจะหายดีจางสงในฐานะของหัวหน้าหมู่บ้านตอนนี้เขาได้เรียกประชุมชาวบ้านในหมู่บ้านป่าหมอก และบอกกล่าวถึงความต้องการของฉีหลินเรื่องการรับซื้อไข่เป็ดไข่ไก่จากชาวบ้าน อีกทั้งนางยังจะสอนให้ชาวบ้านทำไข่เค็ม และไข่ดอกสนหรือเป็นที่รู้จักในนามของไข่เยี่ยวม้านั่นเองชาวบ้านเมื่อมีช่องทางทำมาหากินก็ดีใจมาก ต่างก็รีบกลับบ้านและสร้างเล้าเป็ดเล้าไก่กันคึกคัก ถึงแม้จะมีชาวบ้านย้ายออกไปเพราะเชื่อข่าวลือที่มีคนปล่อยออกมาเป็นระยะ ๆ แต่ชาวบ้านส่วนใหญ่ไม่ต้องการย้ายออกไปอยู่ที่อื่น หมู่บ้านแห่งนี้เป็นรากเหง้าของพวกเขาที่อาศัยอยู่ที่นี่มาหลายชั่วอายุคนตอนนี้เสี่ยวหู่และต้าเซี่ยได้เริ่มเข้าไปบำเพ็ญเพียรในป่าหมอกแล้ว ส่วนเสี่ยวเฮยและเสี่ยวหลางทำหน้าที่ดูแลและปกป้องคนบ้านหยางต่อไปจนกว่าทั้งสองตัวนั้นจะออกจากการฝึกตน จากนั้นพวกมันถึงจะเข้าไปบำเพ็ญเพียรเช่นเ

เช้าวันต่อมาวันนี้สองแฝดรับหน้าที่ไปขายแตงโมที่ร้านกับท่านแม่ ส่วนพ่อบุญธรรมอย่างไป๋อี้ถังนั้นอยู่ช่วยงานที่ไร่แตงโม ใครจะไปคาดคิดว่าคุณชายไป๋จะมาทำไร่ทำสวนอยู่ที่หมู่บ้านในหุบเขาเช่นนี้จดหมายที่ส่งถึงพี่ชายเมื่อวานอีกไม่เกินสองวันน่าจะถึงมือพี่ชายของเขาแล้ว ทีนี้แหละจะได้รู้กันว่ามันเป็นผู้ใดที่บังอาจทำเรื่องชั่วร้ายเช่นนี้ พวกไม่รู้จักพอต้องจัดการอย่าให้เหลือพวกโกงกินบ้านเมืองวันนี้อู๋เล่ยกับเฮ่ออีก็มาช่วยงานที่ไร่เช่นเคย หลังจากเสร็จงานที่ไร่แล้วพวกเขาก็จะตามพี่สะใภ้เข้าไปในป่าหมอกเพื่อหาของป่าและฝึกยิงธนู พี่สะใภ้หยางใจดีกับพวกเขามาสอนให้พวกเขายิงธนูและยังสอนให้พวกเขาทำกับดักด้วย“เฟยจินนนนนน พวกข้ามาแล้ววววว” เฮ่ออี“เฮ่ออีเจ้าจะแหกปากทำไม ประเดี๋ยวเสี่ยวหลางก็ไล่ฟัดเจ้าอีก ยังไม่เข็ดรึ” อู๋เล่ย“แหะ ๆ ข้าลืมไปน่ะ”“มาถึงแล้วก็รีบมาทำงานเร็ว ๆ เข้า มัวแต่พูดอยู่นั่นล่ะ” เฟยจิน“ขอรับ ขอรับพวกข้าน้อยจะรีบไปทำงานเดี๋ยวนี้ล่ะขอรับ” เฮ่ออีจีบปากจีบคอพูดเพราะจำนวนคนที่มากขึ้นงานในวันนี้จึงเสร็จเร็วขึ้นไปด้วย นางฟางรีบเข้าครัวไปเตรียมอาหารให้หลานชายและลูกสะใภ้นำไปกินในเมือง เฟยเทียน