Semua Bab ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา: Bab 111 - Bab 120

พอณัชชารู้ว่าป๊อบมา เธอก็กลัวจะเกิดเรื่องขึ้น จึงออกจากบริษัทแล้วมาที่โรงพยาบาลเลยเตชินที่ไม่กินข้าวไม่กินน้ำ เอาแต่นั่งเฝ้าร่างของพิมไม่ห่างอย่างเหม่อลอยร่างขาวซีดไร้วิญญาณของพิมนอนอยู่เตียง โดยมีเครื่องช่วยหายใจยื้อชีวิต มีผ้าก๊อซพันรอบหัว มีเฝือกดามคอ และมีเฝือกที่ขา มีผ้าพันที่แขน ทั้งตัวเธอเต็มไปด้วยบาดแผลหากเธอยังมีลมหายใจอยู่ เธอคงจะเจ็บปวดทรมาน ทั้งกายและใจอย่างแสนสาหัสณัชชาเดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสารเห็นเตชินดูซึมๆโทรมๆไป เธอก็รู้สึกเจ็บปวดไม่แพ้กันในเวลานี้ เธอไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรกับเตชินดี ได้แต่นั่งเงียบข้างๆเขาสักพักป๊อบก็มาถึง เขาเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องที่พิมอยู่ ใบหน้าของเขาดูเหี้ยมโหดดุร้ายแบบไม่เคยเป็นมาก่อนสายตาคมกริบมองไปยังร่างของพิมอย่างเลื่อนลอยด้วยใจหวิวๆ แล้วเลื่อนสายตามามองลงบนตัวของเตชินด้วยสีหน้าขึงขังน่ากลัวแววตาดุร้ายจับจ้องเตชินราวกับพร้อมที่จะสังหารคนได้ในทันทีจากนั้นก็เดินดุ่มๆเข้ามากระชากคอเสื้อของเตชินให้ลุกขึ้นมาพร้มกับต่อยเข้าไปที่ใบหน้าของเตชินแล้วเอ่ยเสียงกร้าว" แกทำอะไรพิม ทำไมพิมถึงเป็นแบบนี้ไปได้

สองวันต่อมา.....พิมก็ไม่ได้ใช้เครื่องช่วยหายใจแล้ว แต่ยังต้องพักฟื้นและได้รับการดูแลรักษาอย่างใกล้ชิดจากแพทย์เฉพาะทางเมื่อพิมหลับไป เตชินเดินออกมายืนที่ระเบียงโทรไปหาผู้ช่วยคัง แล้วเอ่ยถามเรื่องความคืบหน้าของคดี" เรื่องที่ตามสืบคืบหน้าถึงไหนแล้ว "ผู้ช่วยคังที่ตอนนี้อยู่ในบริษัท เขาเปิดประตูเข้าไปแอบคุยโทรศัพท์ในห้องของเตชิน เพราะเป็นห้งเก็บเสียง" ตอนนี้รู้แล้วครับ ว่ารถคันนั้นเป็นของใคร และดูเหมือนคนที่ชนคุณพิมจะจงใจชนคุณพิมโดยเฉพาะครับ พอชนเสร็จก็ทำลายหลักฐานจนหมด โดยเผาทำลายรถคันนั้นทิ้งแล้วโยนซากรถลงน้ำจึงต้องขอให้เจ้าหน้าที่ตำรวจและนักประดาน้ำลงไปช่วยค้นหาซากรถแล้วนำขึ้นมาตอนนี้ทางตำรวจก็กำลังช่วยตามสืบอยู่ครับ แต่ผมคิดว่าน่าจะมีคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ "แววตาคมกริบของเตชินทอดมองออกไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมายแล้วเอ่ยถามขึ้นเสียงเย็น" ใครเป็นเจ้าของรถ "ผู้ช่วยคังเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงเรียบว่า" นายหาน คนขับรถบ้านคุณรตีครับ "" ว่าไงนะ! รตีอีกแล้วเหรอ "เตชินเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ ผู้ช่วยคังจึงเอ่ยตอบว่า" ครับ ตอนนี้ตำรวจได้เรียกตัวนายหานมาสอบปากคำแล้ว แต่นายห

พิมคิดมาอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว ว่าคนที่ชนเธอ อย่างมากก็ติดคุกแค่ไม่กี่ปีกับถูกปรับไม่กี่บาทยิ่งถ้าคนผิดให้การปฏิเสธในทุกข้อกล่าวหา ยื่นอุทรณ์ ยื่นฎีกา ก็ยิ่งมีโทษน้อยลง[ ชนแล้วหนีอย่างมากมีโทษแค่4ปี2เดือนกับชดใช้เงินไม่เท่าไหร่ สำหรับฉันมันน้อยไปถ้าเทียบกับสิ่งที่ฉันสูญเสีย เทียบกันไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียวในเมื่อฉันอยู่เฉยๆในส่วนของฉันแล้วเธอยังไม่เว้น ฆ่าลูกของฉันหวังจะฆ่าฉันให้ตายงั้นเธอก็รอดูบทร้ายที่เป็นด้านมืดของฉันก็แล้วกันดูซิว่าเธอจะรับไหวแค่ไหนการที่จะปล่อยให้เธอไปอยู่ในคุกให้กฎหมายลงโทษมันสบายเกินไปแม้เธอจะปกปิดใบหน้าแต่สีผมเธอมันปกปิดไม่มิด เธอคงคิดว่าเธอฉลาดสินะ หึ! ]เธอยิ้มร้ายและส่งเสียงหึออกมาอย่างน่ากลัวการที่เธอตัดสินใจกลับมาอยู่บ้านเตชินก็เพื่อที่จะแก้แค้นให้ลูกของเธอ[ ส่วนเตชินที่เป็นต้นเหตุ ฉันจะคิดบัญชีทีหลัง ]เตชินนั่งคุยกับทุกคนในห้องนั่งเล่น สักพักทุกคนก็เริ่มทยอยกันกลับ พ่อแม่ของเตชินก็เช่นกัน" เตชินพ่อกับแม่กลับก่อนนะ ดูแลหนูพิมให้ดี ไว้หนูพิมดีขึ้นลูกก็ขอเธอแต่งงานใหม่อีกครั้งนะแล้วจัดงานแต่งให้สมเกียรติหน่อยที่ผ่านมาแล้วก็ให้มันแล้วไป "" ค

พิมออกไปเดินเล่นข้างนอกเพื่อผ่อนคลายความโมโหที่มีในอกเธอไปนั่งลงบนเตียงริมสระว่ายน้ำ สายตาจ้องมองน้ำสีฟ้าที่กระทบกับแสงอาทิตย์ที่มีความแวววาวสวยงามอย่างไม่กะพริบคิดอะไรเรื่อยเปื่อยคนเดียวป้าใจเดินเข้ามาพร้อมกับน้ำผลไม้ในมือวางลงบนโต๊ะข้างๆพิม แล้วเอ่ยขึ้น" คุณพิมป้าเสียใจด้วยนะคะเรื่องลูก "ได้ยินดังนั้นพิมค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆ ทำให้ป้าใจเดาอารมณ์ไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ แล้วป้าใจจึงเอ่ยต่อว่า" เมื่อกี้ขอบคุณ คุณพิมมากเลยนะคะ หากมีอะไรให้ป้าช่วยขอแค่คุณพิมสั่งป้ายินดีทำให้ทุกอย่างค่ะ "พิมเอนตัวนอนลงบนเตียงริมสระแล้วเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชาทั้งที่ยังหลับตาอยู่" ขอบคุณมากค่ะป้าใจ แต่เรื่องของพิม พิมจัดการเองได้ ป้าใจแค่ดูแลตัวเองให้ดี อย่ามาเดือดเนื้อร้อนใจแทนพิมจนพาตัวเองลำบาก การที่คุณรตีเข้ามาอยู่ในบ้านคุณเตชินเป็นพิมที่ขอให้เธอเข้ามาอยู่เองค่ะ "ได้ยินดังนั้นเหมือนป้าใจจะตกใจเล็กน้อยแล้วเอ่ยถามขึ้น" ทำไมคุณพิมถึงใจดีให้คนอื่นเข้ามาหยามเกียรติถึงในบ้านล่ะคะ คุณรตีอะไรนั่นแม้จะเป็นภรรยาของคุณชายแต่ก็ไม่ได้จดทะเบียนสมรสกันสักหน่อยคุณพิมไม่น่าให้เธอเข้ามาอยู่ในบ้านเลย "พิมหลับตาย

พอค่ำรตีกับพี่เลี้ยงก็เตรียมตัวออกไปจากห้องผู้ป่วย พี่เลี้ยงจึงเอ่ยถามขึ้นว่า" คุณรตีจะใช้วีลแชร์อยู่มั้ยคะ "" จะใช้ทำไม ชักช้า ไม่สะดวก รีบไปเถอะ "" ค่ะ "จากนั้นทั้งสองคนก็เดินออกจากห้องผู้ป่วยทันทีเดินเข้าไปในลิฟต์แล้วกดลงไปชั้นล่างพอถึงชั้นล่างประตูลิฟต์ก็เปิดออกทั้งสองเตรียมเดินออกจากลิฟต์ เตชินที่กำลังจะเข้าไปในลิฟต์ ก็บังเอิญเจอเข้ากับรตีพอดีรตีตกใจมากจนหน้าเหวอเธอยืนจับมือพี่เลี้ยงแน่นเตชินมองไปยังรตีตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วยกยิ้มขึ้นที่มุมปากด้วยแววตาที่น่ากลัว" หึ เข้าใจแล้วว่าทำไมพิมถึงได้อยากแก้แค้นคุณมากขนาดนั้น ที่แท้คุณไม่ได้พิการ เป็นคุณสินะที่ชนพิม "เตชินเอ่ยออกมาอย่างเยือกเย็นทำให้คนฟังรู้สึกหนาวไปถึงกระดูกรตีหน้าซีดเผือดแววตาสั่นไหวด้วยความตื่นตระหนกหวาดกลัวจากนั้นเตชินก็เอ่ยกับผู้ช่วยคังด้วยสีหน้าเรียบเฉยเย็นชา" พาคุณรตีกลับบ้าน "ได้ยินดังนั้น รตีก็ได้สติขึ้นมาทันที เธอกลัวมาก เธอฉลาดพอที่จะรู้ว่า ถ้ากลับไปกับเตชินเธอจะต้องเจอกับอะไรบ้างในขณะที่เธอก้าวออกมาจากลิฟต์ด้วยสีหน้านิ่งเมื่อสบโอกาสเธอก็ผลักพี่เลี้ยง แล้ววิ่งออกไปจากโรงพยาบาลทันทีผู้ช่วยคัง