All Chapters of The Missing Piece: Chapter 81 - Chapter 90

NAPAGDESISYUNAN ni Jacob na lapitan at tabihan ang dalaga sa kinauupuan nitong couch habang wala pa ring tigil ito sa kaiiyak para patahanin nito.Bahala na kung makatikim man siya ng sampal at suntok mula rito. Ang importante ‘y kausapin siya nito.“Ela, pasensiya ka na pala kanina. May tumawag kasi sa ‘kin at sinagot ko kaya umalis ako saglit sa labas ng restroom. Nang matapos ang tawag ay pabalik na sana ako pero may tumawag naman sa ‘kin na kakilala ko sa event kaya nakipag-usap muna ako saglit, hanggang sa nakalimutan na kita,” pagsisinungaling niya.Kailangan niyang gumawa ng alibi para lang may masabi rito at para na rin kausapin na siya nito. Pero hindi nito pinansin ang mga sinabi niya. Patuloy pa rin ito sa kaiiyak.“Sweetheart, please. Sabihin mo naman sa ‘kin kung ano ang dahilan ng iniiyakan mo. May nanakit ba sayo? May nang-away? Ano?”Kahit na may kutob na siya kung anuman ang dahilan ng pag-iyak nito, ay pilit niya pa ring pinapaniwala ang sarili na ibang bagay ang dah

PAGKATAPOS nang pag-uusap nila ng dalaga ay niyaya na niya itong umuwi. Malapit na rin namang lumiwanag kaya saktong-sakto lang iyon para sa paglabas nila.Masayang-masaya siya dahil sa wakas, ay naintindihan na nag dalaga ang ipinupunto niya. Hindi niya alam ang dahilan ng pagbabago nito pero ang importante, ay okay na silang muli.Mag-iingat na lang din siya sa pakikipagkita kay Vanessa at sa anak para hindi ito makaramdam. Dahil pag nangyari iyon ay baka muli na naman silang bumalik sa dati.Muli na naman siya nitong tinulugan sa buong byahe, pero naiintindihan niya naman ito dahil alam niyang napagod niya ito kagabi.Pagdating nila sa staff house ay hindi niya hinayaang mag-isa itong pumasok. Inalalayan niya talaga ito papasok hanggang sa makarating ito sa mismong silid nito para makasigurado siyang nasa maayos na kalagayan na ito kapag iiwanan niya.Habang nandoon pa siya nag-aayos naman ito ng mga gamit sa loob ng silid habang siya ay hinayaan lang nitong maupo sa kama nito. May

SIMULA noong gabing may nangyari sa kanila at nagkaayos sila, ay muling bumalik sa dati ang treatment nila sa isa ‘t isa.Hinahatid at sinusundo siya ng binata pati sa pagpasok sa school. Hindi na rin nito nakakalimutan ang petsa at araw kada buwan na sumasapit ang kanilang buwanang anibersaryo.Kung hindi sila mag de-date sa labas o kaya naman mamamasyal sa ibang lugar, ay inuubos nila ang oras sa pagsasama sa bahay nito para manood ng movie o kaya naman magluto ng mga paborito nilang pagkain.Hindi na rin ito nagseselos sa kaklase at kaibigan niyang si Albert dahil nakikita naman nito na purong pag-aaral at pagkakaibigan lang ang namamagitan sa kanila nito.Hindi rin naman niya maipagkakaila na nagtapat ng saloobin at nanligaw din sa kanya ang kaklase, pero ipinaliwanag naman niya rito ang lahat ng tungkol sa kanila ni Jacob kaya hindi na ito nagpursige pang ipagpatuloy ang panliligaw para sa kanya.Ang sabi pa nito ay basta magkaibigan pa rin sila at sana ‘y walang magbago sa pinag

“Eh may balita ka pa ba sa totoong ama nito?” Si Geneva habang nasa direksyon ng bata ang mga mata.Mas lalong nangunot ang noo niya. Anong totoong ama pinagsasabi nito?“Ayun, araw-araw nagte-text at tumatawag, nakakasawa na! kung bakit ba kasi hinayaan nina mommy at daddy na malaman ng lalaking iyon na nagkaanak kami!”“Kawawa naman iyong tao, girl. Hindi lang naman ikaw ang gumawa kay Venisse, kundi kayong dalawa.”“Kanino ka ba talaga kakampi, ha? Sa akin, o sa kanila?”“Ikaw naman, nagsasabi lang naman ako ng totoo.”“Isipin mo nga ang sinasabi mong nagsasabi ka ng totoo! Sa tingin mo ba, deserved ni Venisse magkaroon ng ama na katulad niya? My gosh, Geneva! Mag-isip ka nga! Bakit nawawala na minsan ang pagiging demonyita mo at nakakramdam ka na ng awa?!”“Grabe ka naman maka-demonyita sa ‘kin. Parehas lang naman tayo. Sa ‘yo nga ako nagmana, eh.”“Basta, hindi pwedeng malaman ni Jacob na hindi niya totoong anak si Venisse at walang nangyari sa ‘min noong huling bakasyon naming s

“Hoy!” Muling dinuro-duro ng kaibigan niya si Geneva. “Huwag kang magbaliw-baliwan dito. Hatid mo muna sarili ang mo sa mental dahil wala kaming oras at panahon para maghatid sa ‘yo!” Sambit nito kay Geneva na ngayon ay masamang-masama na ang tingin sa kanilang dalawa.Animo ‘y isa itong tigre na anumang oras ay dadambahin sila para sagpangin sa leeg.“You!” Turo ni Geneva sa kanya. “And you…” Turo rin nito sa kaibigan niya. “Akala niyo ba matatakot ako sa inyo? At talagang pinagkakaisahan niyo pa ‘ko?” nanlalaki ang mga matang sambit nito sa kanilang dalawa.“Bakit, tinatakot ka ba namin? O, natatakot ka talaga sa ‘min? Kasi magkaiba ‘yon! Huwag mo namang ipangalandakan sa ‘min ang kabobohan mo. Balik ka nga ng kinder, mag-aral ka ulit!” pang-uuyam dito ng kanyang kaibigan.“Aba ‘t…” Sinugod nito ang kanyang kaibigan at akmang sasampalin pero naunahan ito.Sampal at sabunot ang ipinatikim dito ni Claire. Sigaw ito ng sigaw at iyak ng iyak na parang sisiw na iniwanan ng inahin.Sa hal