KINABUKASAN ay paika-ikang bumangon si Michaela. Halos mapangiwi siya sa sobrang sakit at hapdi na nararamdaman sa kanyang pang-ibabang bahagi.Nilingon niya ang binatang mahimbing pa ring natutulog. Nakita rin niya ang mantsa ng dugo sa bedsheet na nasa bandang likuran nito, nakatagilid kasi ito ng paghiga.Tiningnan niya ang oras sa kanyang cellphone. Alas kwatro pa lang ng madaling araw. Napabuntung-hininga siya. Hindi sila naka-attend sa pinaka-importanteng event kagabi na dahilan ng pagpunta nila rito. Iba kasi ang nangyari at dinaluhan nila ng binata.Kagabi lang ay sobra-sobra ang galit niya rito at halos isumpa na niya ito. Pero nang yakapin siya nito kagabi at hinalikan, ay hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit hinayaan niyang magdire-diretso ito kaya sila humantong sa ganito.Pero bakit wala siyang nakakapang panghihinayang at pagsisisi sa nangyari sa kanila? Na nakuha na ang pinaka iingat-ingatan niyang puri kahit na malabo ang sitwasyon nila ngayon.Kahit na masak
PAGKATAPOS nang pag-uusap nila ng dalaga ay niyaya na niya itong umuwi. Malapit na rin namang lumiwanag kaya saktong-sakto lang iyon para sa paglabas nila.Masayang-masaya siya dahil sa wakas, ay naintindihan na nag dalaga ang ipinupunto niya. Hindi niya alam ang dahilan ng pagbabago nito pero ang importante, ay okay na silang muli.Mag-iingat na lang din siya sa pakikipagkita kay Vanessa at sa anak para hindi ito makaramdam. Dahil pag nangyari iyon ay baka muli na naman silang bumalik sa dati.Muli na naman siya nitong tinulugan sa buong byahe, pero naiintindihan niya naman ito dahil alam niyang napagod niya ito kagabi.Pagdating nila sa staff house ay hindi niya hinayaang mag-isa itong pumasok. Inalalayan niya talaga ito papasok hanggang sa makarating ito sa mismong silid nito para makasigurado siyang nasa maayos na kalagayan na ito kapag iiwanan niya.Habang nandoon pa siya nag-aayos naman ito ng mga gamit sa loob ng silid habang siya ay hinayaan lang nitong maupo sa kama nito. May
“Ja-Jacob, pwede ba ‘ng huwag na muna nating pag-usapan ang nakaraan? Baka mahalata ng anak natin na nag-aaway tayo, baka makaapekto pa ‘yon sa kanyang isip.”“Iyan ba talaga ang rason? O, iniiwasan mo lang na pag-usapan iyon?”“Nasabi ko na rin naman sa ‘yo ang lahat ng dahilan, ‘di ba? Napag-usapan na natin ‘yon.”“Alam mo, may pakiramdam akong may mal isa mga sinabi mo sa ‘kin.”Kumunot ang noo nito.“Anong ibig mong sabihin? Na gawa-gawa ko lang ‘yon? Na hindi iyon totoo lahat?”“Hindi ko na kailangang sagutin yan dahil ikaw mismo ang nakakaalam,” sarkastikong tugon niya rito.“Bakit ka ba nagkakaganyan? Ano ba ‘ng nagawa kong mali? Pwede mo namang sabihin sa ‘kin ngayon para maliwanagan ako.”Tiningnan niya ito ng makahulugan at nginitian ng mapang-uyam.“Talaga? Bakit ko pa kailangang sabihin sa ‘yo eh ikaw mismo sa sarili mo, alam mo.”Napatawa naman ito ng mapakla sabay haplos sa mahabang buhok nito.“Bakit kasi hindi mo na lang ako direstahin para naman hindi ako nagmumukhang
SIMULA noong gabing may nangyari sa kanila at nagkaayos sila, ay muling bumalik sa dati ang treatment nila sa isa ‘t isa.Hinahatid at sinusundo siya ng binata pati sa pagpasok sa school. Hindi na rin nito nakakalimutan ang petsa at araw kada buwan na sumasapit ang kanilang buwanang anibersaryo.Kung hindi sila mag de-date sa labas o kaya naman mamamasyal sa ibang lugar, ay inuubos nila ang oras sa pagsasama sa bahay nito para manood ng movie o kaya naman magluto ng mga paborito nilang pagkain.Hindi na rin ito nagseselos sa kaklase at kaibigan niyang si Albert dahil nakikita naman nito na purong pag-aaral at pagkakaibigan lang ang namamagitan sa kanila nito.Hindi rin naman niya maipagkakaila na nagtapat ng saloobin at nanligaw din sa kanya ang kaklase, pero ipinaliwanag naman niya rito ang lahat ng tungkol sa kanila ni Jacob kaya hindi na ito nagpursige pang ipagpatuloy ang panliligaw para sa kanya.Ang sabi pa nito ay basta magkaibigan pa rin sila at sana ‘y walang magbago sa pinag
“So, ang ibig mong sabihin, hindi kayo okay ni Jacob?” rinig niyang tanong ni Geneva sa kaharap babae.Tumpak! Ito nga si Vanessa. Kung pagbabasehan ang pisikal na kaanyuan, ay walang-wala siya rito. Kaya hindi na siya magtataka kung sa huli ay ito ang piliin ng binata.Muli na namang nanubig ang mga mata niya. Paano ang sinabi niya sa sariling ipaglalaban niya ang pagmamahal sa binata kung talong-talo siya?Maganda ito at may anak. Mas may dahilan ito para piliin ng binata. Muli niyang itinuon ang pansin sa pakikinig sa pinag-uusapan ng dalawa. Hindi rin niya nakalimutang mag-record para sa ebidensya.“Ano pa nga ba? Hindi naman siya ganyan sa ‘kin dati, ‘di ba? Halos lahat ng gusto ko dati ay suportado niya, at nami-miss ko na ang treatment niyang iyon sa ‘kin.”“Ano ba kasing ginawa mo at gano ‘n ang nangyari?”“Wala! Hindi ko nga alam kung paano niya nalaman na nakatira ako ngayon kina mommy at daddy. Hindi ba, wala ka namang sinasabi sa kanya?”“Syempre wala! Katulad ng palagi mo
“Eh may balita ka pa ba sa totoong ama nito?” Si Geneva habang nasa direksyon ng bata ang mga mata.Mas lalong nangunot ang noo niya. Anong totoong ama pinagsasabi nito?“Ayun, araw-araw nagte-text at tumatawag, nakakasawa na! kung bakit ba kasi hinayaan nina mommy at daddy na malaman ng lalaking iyon na nagkaanak kami!”“Kawawa naman iyong tao, girl. Hindi lang naman ikaw ang gumawa kay Venisse, kundi kayong dalawa.”“Kanino ka ba talaga kakampi, ha? Sa akin, o sa kanila?”“Ikaw naman, nagsasabi lang naman ako ng totoo.”“Isipin mo nga ang sinasabi mong nagsasabi ka ng totoo! Sa tingin mo ba, deserved ni Venisse magkaroon ng ama na katulad niya? My gosh, Geneva! Mag-isip ka nga! Bakit nawawala na minsan ang pagiging demonyita mo at nakakramdam ka na ng awa?!”“Grabe ka naman maka-demonyita sa ‘kin. Parehas lang naman tayo. Sa ‘yo nga ako nagmana, eh.”“Basta, hindi pwedeng malaman ni Jacob na hindi niya totoong anak si Venisse at walang nangyari sa ‘min noong huling bakasyon naming s
KINAGABIHAN habang nakahiga na sa kanyang kama ay hindi mapigilan ni Michaela ang balikan sa kanyang isip ang naging pag-uusap nina Geneva at Vanessa.Wala siyang ideya kung bakit masama ang ugali ni Vanessa, ayaw man niyang husgahan ito pero sa ginagawa nito, ay ito na mismo ang nagpapakilala sa sarili na masama itong tao.Hindi man lang nito iniisip ang magiging kapakanan ng anak nito. Ayaw nitong ipakilala sa anak ang tunay na ama at ibang lalaki pa ang napili nitong ipakilala.Nakapa-unfair nito dahil kawawa ang tunay na mag-ama dahil pinagkaitan nito na makilala at makasama ang isa ‘t isa. Unfair din kay Jacob na kumilala ng hindi nito tunay na anak at kadugo, lalo na ‘t hanggang ngayon ay wala pa itong sinasabi sa kanya.Ngayon niya naintindihan ang sinasabi nitong kumplikado. Kahit siguro sino naman, kapag may involve na anak ay ito talaga ang unang poprotektahan nito.Napabuntung-hininga siya. Hindi niya alam kung paano sasabihin kay Jacob ang mga nalaman. Baka kasi hindi siya
“Hoy!” Muling dinuro-duro ng kaibigan niya si Geneva. “Huwag kang magbaliw-baliwan dito. Hatid mo muna sarili ang mo sa mental dahil wala kaming oras at panahon para maghatid sa ‘yo!” Sambit nito kay Geneva na ngayon ay masamang-masama na ang tingin sa kanilang dalawa.Animo ‘y isa itong tigre na anumang oras ay dadambahin sila para sagpangin sa leeg.“You!” Turo ni Geneva sa kanya. “And you…” Turo rin nito sa kaibigan niya. “Akala niyo ba matatakot ako sa inyo? At talagang pinagkakaisahan niyo pa ‘ko?” nanlalaki ang mga matang sambit nito sa kanilang dalawa.“Bakit, tinatakot ka ba namin? O, natatakot ka talaga sa ‘min? Kasi magkaiba ‘yon! Huwag mo namang ipangalandakan sa ‘min ang kabobohan mo. Balik ka nga ng kinder, mag-aral ka ulit!” pang-uuyam dito ng kanyang kaibigan.“Aba ‘t…” Sinugod nito ang kanyang kaibigan at akmang sasampalin pero naunahan ito.Sampal at sabunot ang ipinatikim dito ni Claire. Sigaw ito ng sigaw at iyak ng iyak na parang sisiw na iniwanan ng inahin.Sa hal
“ANG MGA walang hiyang ‘yon! Ang sasama talaga ng mga budhi nila! Ano pa bang ikina-iinggit nila sa kaibigan ko, eh wala namang kayamanan iyon! Hindi na sila nakuntento sa kung anong mayroon sila!” malakas na sambit nito na akala mo ‘y nasa harapan lang nito ang dalawang babaeng kinamumuhian.“Relax ka lang. Dahil nakuha na nila ang kabayaran sa mga ginawa nila,” pagpapakalma niya rito.“Bakit po, ano ang ibig ninyong sabihin?” kunot-noo nitong tanong. Pero mababakas pa rin ang galit sa mukha nito.“Sad to say, naaksidente si Geneva dahil sa pagtatangkang tumakas sa mga pulis na humahabol sa kanya. Kaya ayon, nahulog ang minamaneho niyang sasakyan sa bangin. Pinuntahan ko ang kinaroroonan niyang ospital, pero hindi ako nagpakita sa kanya. Putol ang dalawang paa nito, at bali ang isang braso. May na-dislocate rin na mga buto sa kanyang mukha. Kaya para na siyang mawawala sa katinuan niya dahil hindi niya matanggap ang nangyari sa kanya,” mahabang litanya niya.Napasinghap ito sa gulat
“HINDI ba dapat ako ang nagtatanong sa ‘yo ng ganyan?” tanong niya kay Claire sa mababang tono. Gusto niyang malaman ang dahilan nito kaya ayaw niyang masindak ito sa kanya.Nakita niya ang pagdaan ng takot sa buong sistema nito. Bahagya rin itong nanginig at hindi na mapakali sa pagkakaupo. Hindi siguro nito inaasahan ang itatanong niya, kaya hindi nito iyon napaghandaan. Hindi na muna niya sinegundahan ang tanong, bagkus ay hinintay niya muna itong sumagot.“Si-Sir…paano…pero…” kandautal na sambit nito na hindi matapos-tapos ang nais na isatinig.Tuluyan na niyang inalis ang atensyon sa pagpipirma ng mga papeles para harapin ito.“Bakit wala kang sinabi sa ‘kin? Alam mo kung gaano ako nag-alala sa kanya, nakita mo naman, ‘di ba? Halos hindi na ‘ko makatulog nang maayos at makakain nang maayos sa kaiisip sa kanya kung nasaan ba siya, kung kumakain pa ba siya, kung nasa mabuti ba siyang lugar at kalagayan. Saksi ka, alam ko iyon. Ngayon, gusto kong marinig ang paliwanag mo tungkol doo
GABI. Malungkot na nakatanaw si Michaela sa dagat habang nakatayo sa may terrace. Iniisip niya kung kailan ba babalik si Jacob. Miss na miss na niya ito. Hindi na siya makapaghintay na muli itong makita.Maya-maya ay naramdaman niya ang presensiya ni nanay Minerva. Tumabi ito sa kanya at tumanaw din sa payapang dagat.“Nami-miss mo siya, ‘no? Babalik din iyon, huwag kang mag-alala. Baka marami lang inaasikaso kaya hindi agad nakabalik,” panimula nito sa usapan.“Hindi ko naman po ide-deny na sobra ko na siyang na mi-miss. Tama po kayo. At saka, alam ko naman po na kapag nasa trabaho iyon, talagang doon naka-focus ang kanyang atensyon. Wala akong ibang gustong mangyari sa ngayon, kundi ang umuwi na siya at ng makita at mayakap ko na siya,” sambit niya sa malungkot na tinig.“Mangyayari rin iyan, maghintay ka lang. Malay mo bukas o makalawa ay nandito na siya. ibaling mo muna sa ibang bagay ang atensyon mo para hindi ka mainip sa paghihintay sa kanya.”“Eh paano naman po, saan?”“Naku,
ISANG LINGGO na ang nakalilipas mula nang umalis si Jacob sa isla. Gusto na niyang bumalik para masilayan man lang si Michaela, pero kapag naiisip niyang labis siya nitong kinamumuhian ay bigla siyang umaatras. Natigil siya sa pagmumuni-muni nang tumunog ang kanyang cellphone.Tiningnan niya kung sino ang tumatawag, ang private investigator na inatasan niyang mag-imbestiga sa masasama at tiwaling gawain ni congressman Lagdameo. Desidido na siyang banggain ito at ipakulong.Kinakailangan lang niya ng maraming ebidensiya para mangyari ang kanyang gusto. At ngayon na siguro ang pinakahihintay niyang araw. Pinindot niya ang answer button at sinagot ang nasa kabilang linya.“Hello? Any update?”“Yes, Sir! At siguradong hindi na siya makakalabas pa ng kulungan sa mga ebidensiyang nakalap ko. Kailan niyo ba balak kunin sa ‘kin ang mga ito?” tukoy nito sa mga ebidensiyang hawak.“Ngayon din. Hindi na ‘ko makapaghintay na masampahan siya ng kaso,” nakangising sagot niya sa kausap na para bang
MASAYANG-MASAYA si Vanessa sa balita na sinabi sa kanya ni Ethan. Kahit na alam niyang darating din ang araw na makukulong siya, ay sapat na ang pagpayag ni Jacob sa suhestiyon niya kay Ethan na bigyan siya ng isang buwan para makasama ang anak.Kahit malaki ang pagkakasala niya rito ay nagawa pa rin siyang pagbigyan. Kaya hindi niya sasayangin ang pagkakataon na pwede pa siyang magbago. Handa na siyang harapin ang bagong buhay na naghihintay sa kanya sa kulungan. At hindi niya alam kung makakalabas pa ba siya dahil alam niyang mabigat na kaparusahan ang katumbas nang ginawa niyang kasalanan sa batas.Habang iniisip niya ang mga bagay na iyon ay may ngiti siya sa labi habang nakatanaw sa hardin sa harap ng bahay ni Ethan. Maya-maya ay bigla na lang itong nagsalita sa likuran niya.“Kanina pa kita hinahanap, nandito ka lang pala! Mukhang malalim ang iniisip mo, ah!” nakangiting bati nito sa kanya sabay upo sa tabi niya.“Sino ba ang hindi lalalim ang isip sa sobrang daming ganap sa buh
HABANG binabaybay ni Jacob ang daan patungo sa kanyang restaurant ay isang hindi kilalang numero ang rumehistro sa kanyang tumutunog na cellphone. Agad niya itong dinampot at sinagot.“Hello? Sino ‘to?”“Hello, Mr. Perkins! Pwede ba tayong magkita ngayon? May importante lang akong sasabihin sa 'yo, at kailangan ay personal. Sana ‘y mapagbigyan mo ako,” boses ni Raymond sa kabilang linya.“Actually, I’m on my way sa restaurant, doon na lang tayo magkita,” sagot niya rito.“Sige Mr. Perkins, thank you!”Agad na niyang ibinaba ang cellphone pagkatapos na putulin nito ang tawag. Nagtataka siya kung ano pa ba ang kailangan nito sa kanya. Hindi na niya ito pinagtuunan pa masyado ng pansin. Malalaman din naman niya ito mamaya.Nagtaka pa siya nang maabutan niyang naroroon na si Raymond. Bumaba ito ng sasakyan nang makitang pumarada na ang kanyang sasakyan.“Naunahan mo pa ‘ko, ha? Sobrang importante ba ng sasabihin mo?”“Yes, Mr. Perkins!”Niyaya niya itong sa opisina na lang niya sila magus
NASA MANSYON ngayon si Jacob at kasalukuyang nasa kanyang silid. Nabalitaan niya ang nangyari kay Geneva. Paunti-unti na itong sinisingil ng karma. Pinuntahan niya ang kinaroroonan nitong ospital hindi para tingnan at kumustahin ang kalagayan nito, kundi para ipaalala rito na naaksidente man ito, ay hindi pa rin ito makakatakas sa batas. Hihintayin niya munang gumaling ito bago niya ipakulong.Ngunit nagulat siya sa nakitang hitsura nito. Nakasilip siya sa salamin ng pintuan sa kinaroroonan nitong silid sa ospital. Putol ang dalawa nitong mga paa habang nakasemento naman ang isang braso. Halos hindi niya ito makilala sa mga tinamong pasa at sugat sa mukha nito.Paano niya pa ito ipakukulong kung mas malala pa sa pagpapakulong ang tinamo nito? Kahit siguro sino ang makakita sa hitsura nito, ay tutubuan ng awa at konsensiya sa puso. Mas lalo pa siyang nagulat sa mga narinig mula rito. Kausap kasi nito ang ina at ama at nagwawala, pilit naman na inaawat ito ng mag-asawa.“Mommy, daddy, h
KINABUKASAN ay maagang nagising si Michaela. Hindi niya alam kung bakit nakakaramdam siya ng excitement sa kaisipang balak na niyang kausapin ng maayos si Jacob. At hihingi rin siya ng paumanhin sa mga hindi magandang salitang nabitiwan niya rito.Paglabas niya ng silid ay dumiretso agad siya patungo sa silid ng binata. Kumatok siya sa pintuan nito. Ngunit nagulat siya nang si nanay Minerva ang nagbukas ng pintuan.“Nanay Minerva, kailan po kayo dumating?” tanong niya sa matanda.“Kaninang madaling araw lang, hija. May kailangan ka ba kaya ka naparito sa kwarto ni Jacob?”“Ah, gusto ko po sanang kausapin si Jacob,” nahihiyang pag-amin niya rito.“Naku anak, kanina pa siya umalis pagdating ko rito! Bakit, hindi pa ba kayo nagkakausap simula nang umalis ako?”Yumuko lang siya sa halip na sagutin ang tanong nito.“Halika, pumasok ka muna,” paanyaya nito sa kanya.Pumasok naman siya. Iginala niya ang buong paningin sa kabuuan ng silid, malinis ito at kaunti lamang ang mga naroong gamit. M
SAMANTALANG nagngi- ngitngit naman si Michaela sa galit nang iwanan siyang mag-isa ni Jacob sa terrace. Babawian niya sana ito ngayon sa pamamagitan ng mga salita dahil mukhang may gana siyang kausapin ito nang pasumbat.Pero mukhang siya ang nabawian dahil mukhang hindi ito interesadong kausapin siya. Akala ba niya ay gusto nitong kausapin niya ito? Ano ang nangyari at iniwanan siya?“Bwisit!” sigaw na lang niya habang ipinapadyak ang mga paa sa sobrang inis sa binata.Sobra talagang nag-iinit ang ulo niya ngayon at parang hindi niya kayang lumipas ang gabi ng hindi niya naaaway ang binata. Kaya ang ginawa niya ‘y tinungo niya ang direksyon patungo sa kwarto nito at malalakas na katok ang pinakawalan niya sa pintuan. Hindi naman nagtagal at binuksan naman nito ang pintuan.“Ano? May kailangan ka ba?” malumanay na tanong nito at nakatingin sa kanya ang namumungay nitong mga mata. Siguro dahil nakainom ito.“Oo! Marami! Kailangan kong ilabas lahat ng sama ng loob ko sa ‘yo! Ang kapal m