All Chapters of Ang Nawawalang Bilyonarya: Chapter 1 - Chapter 10

MALALIM na noon ang gabi pero hanggang sa mga oras na iyon ay hindi pa din ako makakatulog. Ewan ko ba, pero hindi ko talaga maiaalis sa isipan ko ang isipin ang tungkol sa aking pag-aaral ng kolehiyo.Sa tantiya ko ay alas-nuebe na iyon at alam kong nagpapahinga na sina Itay at Inay sa kanilang kuwarto ng mga sandaling iyon. Magkatabi lamang kami ng kuwarto. Tanging isang sawaling dinding lamang ang nasa pagitan namin na siyang naghihiwalay sa dalawang kuwarto. Hindi naman gaanong kalakihan ang aming bahay. Malapad lamang ang sala at ang kusinang ekstensiyon lamang sa likuran. Nakahiwalay naman ang banyo at palikuan na may limang metro ang layo.Nakadungaw lamang ako sa bintanang hindi ko pa din nasasara sa mga oras na iyon. Sakto namang full moon ng Sabadong iyon kaya naman napakaliwanag ng palibot. Malayang nakatanaw ang kanilang mga mata sa patag na bukirin sa likuran ng kanilang bahay. Malapit sa isang basakan ang kanilang bahay na hindi naman nila pagmamay-ari. Ang nasabing basa

Yzza's POV Ngayon ay araw ng Linggo at as usual, pupunta na naman kami ng bukid. Doon na naman kami mag-aagahan muli at mag-aayos na din kami ng mga tanim na gulay. Mas maaga kami kaysa kahapon nang dumating sa bukid kaya naman mas marami kaming nagawa nang araw na iyon. Busy ako sa pagcucultivate ng mga tanim na sitaw at kalabasa ni Inay nang mapansin kong wala sa paligid si Itay. Nawili ako sa aking ginagawa dahil nage-enjoy ako ng sobra kaya’t hindi ko na namalayang wala na pala sa paligid si Itay. Napahinto ako sa aking ginagawa at hinanap siya ng aking mga mata. Tumingin na ako sa lahat ng sulok sa aking palibot pero hindi pa din nahanap ng mga mata ko si Itay. Sinulyapan ko si Inay na tuloy lamang sa ginagawa nito at wala pa ding malay na hindi na naming kasama si Itay. Naisip kong tanungin siya at baka nagpasabi rito si Itay patungkol sa pupuntahan nito at hindi na nakuha pang magpaalam dahil sa pagmamadali. “Inay, napansin niyo po ba si Itay? Bigla lang kasi siyang nawala.”

LOID XAVIER’S POV Me and Rico, my family’s driver are heading to our Hacienda Aguirre at Romblon. Mula sa aking tinutuluyang magarang bahay ng aking Tita Olga at Tito Eleazar, lula ng isang kotseng pag-aari ni Dad ay nakasimangot na ako. Uuwi na naman kasi ako sa boring, matanda at puno ng malulungkot na ala-ala ni Mommy na klase ng lugar. Isang bagay na labis kong ikanayayamot pa ay mukhang magtatagal ako roon dahil sa kailangan daw ako ni Dad na asikasikuhin ang mga properties namin. Since bugtong na anak lamang ako ni Dad, wala siyang ibang maasahan kundi ako. Tumawag siya sa akin sa telepono kagabi. Pinapauwi na niya ako dahil kailangang-kailangan niya na daw ako sa amin.Tumanggi man ako ay hindi na iyon pinansin pa ni Dad. Sinubukan ko pang gumawa ng kuwento. Na kesyo hindi pa ako puwedeng makauwi dahil may mga school papers pa akong kailangang mai-submit. Pero honestly ay wala naman kasi bago pa man magsara ang klase, I been completely passed every projects and researches.

LOID XAVIER’s POV Pasado alas-tres na ng hapon ng kami ay ganap na makarating sa Sitio Magtulis, Barangay Mapinpin, Bayan ng Romblon. Hindi naman ako napagod sa biyahe o nabagot dahil sa tagal ng biyahe. Sinulyapan ako ni Eric na nasa driver seat upang sabihing nandito na daw kami sa amin. Kahit nayayamot dahil nandito na naman ako sa amin, pinilit ko pa ding lumabas ng kotse. Hindi naman ako puwedeng magkulong sa loob ng sasakyan. Kahit langhap ko ang amoy ng Lavender na kumakalat sa loob ng kotse, hindi pa din iyon rason para hindi ko gustuhing bumaba. Matapos ko ngang kalasin ang seatbelt sa aking katawan ay lumabas na ako ng kotse. Medyo nasilaw ako sa tama ng sikat ng araw sa aking mga mata kahit pa nakasuot ako ng shades ngayon. Ramdam ko din ang hapdi na dulot ng sikat ng araw na tumatama sa balat ko. Isang libot ng tingin ang ginawa ko sa pinakamalawak na entrance ng hacienda. “Hayst! Nandito na naman ako sa amin. Mabobored na naman ako nito.” Mahina kong reklamo na

LOID XAVIER’s POVNapatigil ako sa mga iniisip ko nang saktong pagpasok ko sa pinakamaluwang na sala ng aming mansiyon nang mahagip ko ang bulto ng isang babaeng nakatalikod. Dumaan ito sa isang bahagi ng exit na parang nagmamadaling lumabas na aksidente namang nahagip ng kaniyang paningin bago tuluyang mawala sa pintuan.Muntik pa akong napatid dahil sa paghabol ng tingin sa babaeng iyon na para bang may magnet sa aking mga mata. Buti na lang nga at hindi ako natapilok dahil bukod sa mesteryosong babaeng iyon ay kanina pa din lutang ang isip ko dahil kay Dad.Kung anong klaseng pakikiharap ang gagawin ko mamaya, saka ko pa lamang sasabihin. ‘Change topic’.Inaamin ko, na-curious talaga ako kung sino ang babaeng iyon. Hindi naman sa interesado ako sa mga probinsiyana o barriotic na mga babae. That kind of women are not my type, nor I have not this kind of cheap taste.Pumasok sa isipan ko ang posibilidad na isa na naman iyon sa kinababaliwan ni Dad. Maaring nagbabahay na naman ‘to