LOGINShare
Three: Sino si Loid Xavier?
Last Updated:
2024-12-11 10:07:33LOID Xavier POV
It was a summer season. On Vacation na din kami sa school na pinapasukan ko kaya namomroblema na naman ako ulit. Alam ko kasi na kapag summer ay pinapauwi ako ni Dad sa hacienda naman sa Romblon. Tagadoon talaga ako at kaya lang ako napadpad ng Maynila ay dahil sa aking pag-aaral sa kursong Abogasya.
Sa kasalukuyan ay nasa second year college na ako dito sa St. Brendan Northern College. Pansamantala ay nakikitira ako sa kapatid ni Mom Mellina na si Tita Olga. Ikalawang kapatid ito ni Mom sa apat silang magkakapatid. Lahat ay pawang babae at may kaniya-kaniya na ding pamilya.
Hindi din naman ako nakaramdam ng pagkabagot dito sa bahay dahil kasama ko ang dalawang anak nina Tito Eleazar at tita Olga na sina Trexie at Bench. Si Trexie ay twelve years old na habang si Bench naman ay five year old pa lamang. Ang dalawang makukulit na mga bata ang siyang naging kalaro at kasama ko araw-araw dito sa aking pananatili sa Maynila.
Hindi naman problemado ang mga ito sa aking pangangailangan dahil hindi lang monthly nagpapadala ng pera si Dad sa akin kundi weekly. Bawat tawag ko sa amin ay hindi ako binibigo ni Dad. Sobrang mahal kasi ako ni Daddy sapul nang mamatay si Mom sa sakit na luekemia.
Isang bagay na ayaw ko ding umuwi sa amin. Magtatatlong taon pa lamang kasing buhat ng iwan kami ni Mommy. Since then, Dad never married anybody else anymore. I was also a begotten son to him. Solo hier ng mga yaman ng mga Aguirre.
But that's not my concern. What is my biggest problem is, where I could go this summer before it end? Ayuko talagang umuwi sa amin! I can't breathe there! Mamamatay ako sa lungkot!
Natigil ang aking sandaling pamomroblema nang bigla ay kumatok si Tita Olga.
Kusot ang mukha at nakasimangot na sinulyapan ko ang pintuan. Muling nagpatuloy sa pagkatok si Tita Olga nang hindi ko magawang sagutin.
"Loid, nandiyan ka ba sa loob?" Paniniyak ni Tita at nakiramdam muna sa pamamagitan ng paghinto sa pagkatok.
Mabigat ang katawang pinilit kong bumangon sa malambot kong kama. Tinungo ko ang pintuan upang pagbuksan ang aking tiyahin. Matapos pihitin ang seradura ng pintuan ay tumambad sa akin ang mukha ni Tita Olga.
"O, anong nangyari sa'yo? Okay ka lang ba? Ba't ang tagal mong magbukas ng pinto?" Sunod-sunod na tanong ni Tita na akala mo ay may biyaheng hinahabol. Hindi din nakaligtas sa paningin nito ang hindi ko maipintang mukha.
Hindi muna ako umimik pero sumenyas ako na pumasok siya sa loob. Hindi naman tumanggi si Tita Olga at sumunod na din ako sa kaniya. Inalok ko siyang maupo sa isang upuan na naroon at ako naman ay umupo sa gilid ng aking kama.
Gaya ng inaasahan ko, hindi nga ako nagkamaling itatanong niya ang tungkol sa gusot kong mukha.
“Huwag mong sabihing ang pag-uwi mo naman sa inyo ang dahilan ng pagkakagusot ng mukha mo?” Wika ni Tita na waring alam ang nasa isipan ko. Isang buntong-hininga ang pinakawalan ko. Iniwas ko ang aking paningin at itinapon sa litratong nasa ibabaw ng round table. Larawan iyon ni Dad at Mom na kasama ako noong sixth year birthday ko.
Nahulog ako sa pag-iisip nang maalala iyon kaya hindi ko namalayan ang paglapit ni Tita sa kaniyang tabi.
“Matagal na’yon. Kailangan mo nang move-on.”
Malungkot na sinulyapan ko si Tita matapos kong marinig ang sinabi niyang iyon. Gusto kong sabihin sa kaniya na sana nga ay ganoon lang kadali ang lahat. Na kung gaano kadaling sabihin ang salitang mag move on ay ganoon din ito kadaling gawin.
“I know you’re still in pain because of her lost.” Pahayag nito na hinaplos ang aking likuran. Hindi ko naman inalis ang tingin sa kaniya at nanatiling nakatingin sa kaniya sa loob ng ila pang Segundo. “But this is all I can advice, please… find the way to let yourself go and set it free. Ikaw din ang makakapagsabi kung kailan ka maghihilom ang sugat sa puso mo. Only time can tell you are finally healed. Kapag natagpuan mo na ang daan para makawala sa nakaraan, let go everything this pain.” Dumako ang kamay ni Tita sa tapat ng aking dibdib.
“This pain you are carrying here is the one who slows you. Ito din ang dahilan kung bakit nai-stack ka sa hatreds at regrets dahil sa mga nangyari sa pasts mo dahil hindi mo kaya itong i-let go.”
Napayuko ako dahil sa mga nagging pahayag ni Tita. Her words are more than a rock to my ears that every single letters weighed a grams. Pakiramdam ko ay tumagos iyon lahat diretso sa puso ko. It sounds like a thousand whispers of Mom when she was still with us.
‘How I miss Mom so much!’ Bulong ko lang iyon pero parang narinig ni Tita na agad akong binigyan ng isang mahigpit na yakap. Her warmth hug is enough to give me comfort and peace of mind. It is too late to realize that my tears run down into my cheeks.
The peace of mind is all that matters this time. Silence became my bestfriend. The only thing which could tell my words was been banned by the quiet comfort coming from my Tita Olga.
Related chapters
Ang Nawawalang Bilyonarya Four: Malapit na Panganib
Yzza's POV Ngayon ay araw ng Linggo at as usual, pupunta na naman kami ng bukid. Doon na naman kami mag-aagahan muli at mag-aayos na din kami ng mga tanim na gulay. Mas maaga kami kaysa kahapon nang dumating sa bukid kaya naman mas marami kaming nagawa nang araw na iyon. Busy ako sa pagcucultivate ng mga tanim na sitaw at kalabasa ni Inay nang mapansin kong wala sa paligid si Itay. Nawili ako sa aking ginagawa dahil nage-enjoy ako ng sobra kaya’t hindi ko na namalayang wala na pala sa paligid si Itay. Napahinto ako sa aking ginagawa at hinanap siya ng aking mga mata. Tumingin na ako sa lahat ng sulok sa aking palibot pero hindi pa din nahanap ng mga mata ko si Itay. Sinulyapan ko si Inay na tuloy lamang sa ginagawa nito at wala pa ding malay na hindi na naming kasama si Itay. Naisip kong tanungin siya at baka nagpasabi rito si Itay patungkol sa pupuntahan nito at hindi na nakuha pang magpaalam dahil sa pagmamadali. “Inay, napansin niyo po ba si Itay? Bigla lang kasi siyang nawala.”
Last Updated : 2024-12-11Ang Nawawalang Bilyonarya FIVE : Sapantaha
Yzza’s POV That was almost a year and a half ago. Since then, madalang ko na lamang na nakikita pa ang anino ni Don Samson sa lugar na iyon. Ang bali-balita ay kasalukuyang nasa Maynila ang matanda ngayon at binisita daw ang anak na si Loid Xavier na kasalukuyang nag-aaral. Hindi naman sa hinahanap ko ang presensiya ng matanda. Ano naman kasi ang pakialam ko kung hindi man ito magpakita kahit pa kaylanman sa amin? Hindi ko naman iyon ikakamatay siguro? Isa pa, nakakabahala ang mga titig ng matanda sa akin noong nagdadalaga pa lamang ako. Paano na lang ngayong malaki na ako at nagkashape na ang katawan? Kahit pa sabihing sunog sa araw ang balat ko ay hindi ko pa din maitatago ang ganda at hugis ng katawan ko na paminsan-minsan ay pinagdidiskitahan ng mga iba pang kabinataan sa amin na tulad naming ay matagal nang naninilbihan sa pamilya Aguirre. Marami sa mga binatang anak ng mga trabahador ng Don Samson ay pinupuna ako kapag nasasalubong ako sa daan. May mga nagpapalipad-hangin n
Last Updated : 2025-01-05Ang Nawawalang Bilyonarya Six : Sakripisyo
LOID XAVIER’S POV Me and Rico, my family’s driver are heading to our Hacienda Aguirre at Romblon. Mula sa aking tinutuluyang magarang bahay ng aking Tita Olga at Tito Eleazar, lula ng isang kotseng pag-aari ni Dad ay nakasimangot na ako. Uuwi na naman kasi ako sa boring, matanda at puno ng malulungkot na ala-ala ni Mommy na klase ng lugar. Isang bagay na labis kong ikanayayamot pa ay mukhang magtatagal ako roon dahil sa kailangan daw ako ni Dad na asikasikuhin ang mga properties namin. Since bugtong na anak lamang ako ni Dad, wala siyang ibang maasahan kundi ako. Tumawag siya sa akin sa telepono kagabi. Pinapauwi na niya ako dahil kailangang-kailangan niya na daw ako sa amin.Tumanggi man ako ay hindi na iyon pinansin pa ni Dad. Sinubukan ko pang gumawa ng kuwento. Na kesyo hindi pa ako puwedeng makauwi dahil may mga school papers pa akong kailangang mai-submit. Pero honestly ay wala naman kasi bago pa man magsara ang klase, I been completely passed every projects and researches.
Last Updated : 2025-03-17Ang Nawawalang Bilyonarya Seven : Prinsesa ng Biyudo
YZZA ‘s POV BITBIT ang isang maliit na bag na naglalaman ng isang bihisan, nasa dibdib ko ngayon ang magkahalong kaba, pag-aalangan at pananabik. Kaba, dahil hindi ko alam kung ano ang trabahong papasukan ko kay Don Samson. Ayon sa tatay ko, pinapunta daw ako ng Don sa mansion dahil may iaalok ito na trabaho para sa akin. Pag-aalangan, sapagkat alam kong no’ng una pa lamang nakita ko ang Don ay marami na akong bagay na ikinakailang rito at ibang negatibong bagay na hindi koalam kung bakit ko naiisip laban sa matanda ngunit biyudong mayaman sa buong baryo Magtulis, Romblon. Ang huli ay pananabik. Ito ang unang araw ko na nakita ng malapitan ang Mansion De Aguirre. Katulad ng karaniwan, ang mga kagaya naming anak lamang ng mga trabahador ng hacienda ay walang puwang sa loob ng mansiyon ng mga ito. Pero sinong mag-aakala? Ang isang anak ng tarabahador na kagaya ko ay nakatuntong at makakapasok na sa loob ng magara at malawak na tirahan ng aming amo, Ang Aguirre. Sa kabilang paghahati
Last Updated : 2025-04-03Ang Nawawalang Bilyonarya Eight : Bitterness of Past
LOID XAVIER’s POV Pasado alas-tres na ng hapon ng kami ay ganap na makarating sa Sitio Magtulis, Barangay Mapinpin, Bayan ng Romblon. Hindi naman ako napagod sa biyahe o nabagot dahil sa tagal ng biyahe. Sinulyapan ako ni Eric na nasa driver seat upang sabihing nandito na daw kami sa amin. Kahit nayayamot dahil nandito na naman ako sa amin, pinilit ko pa ding lumabas ng kotse. Hindi naman ako puwedeng magkulong sa loob ng sasakyan. Kahit langhap ko ang amoy ng Lavender na kumakalat sa loob ng kotse, hindi pa din iyon rason para hindi ko gustuhing bumaba. Matapos ko ngang kalasin ang seatbelt sa aking katawan ay lumabas na ako ng kotse. Medyo nasilaw ako sa tama ng sikat ng araw sa aking mga mata kahit pa nakasuot ako ng shades ngayon. Ramdam ko din ang hapdi na dulot ng sikat ng araw na tumatama sa balat ko. Isang libot ng tingin ang ginawa ko sa pinakamalawak na entrance ng hacienda. “Hayst! Nandito na naman ako sa amin. Mabobored na naman ako nito.” Mahina kong reklamo na
Last Updated : 2025-04-05Ang Nawawalang Bilyonarya Nine: Hagip
YZZA’s POV Batid kong walang mali sa pinili kong desisyon na magtrabaho dito sa mansion ng mga Aguirre. Alam ko din na para din sa pamilya ko ang lahat ng ito kaya ako lumalaban ngayon. Isang malaking tulong ang trabahong ito sa pamilya ko. Bukod pa sa katotohanang nautangan na ni Itay ang unang buwan ko rito sa mansion. Hindi naman ako nagtampo. Paano ba ako magtatampo kung alam kong isa din akong makikinabang sa utang na iyon? Tama ang sabi ng Don Samson. Summer na at tiyak na matutuyo na ang mga tanim naming gulay na siyang aming pangunahing pinagmumulan ng kita at hanap-buhay. Bale, ang lupang pinagtatamnan namin ay pag-aari ng mga Aguirre pero ang anumang produktong nakukuha naming sa gulay ay paghahatian na namin at ng Don. Maging sa koprahan ay ganoon din ang patakaran. Hindi naman kami lugi at lalong hindi masasabing masama sa amin ang Don. Ang kaso nga lang ay… ‘Hayst! Ano ba Yzza! Tumigil ka na nga sa nega mo! Trabaho ‘to o! Kailangan mo ito at ng pamilya mo para m
Last Updated : 2025-04-07Ang Nawawalang Bilyonarya Ten : Kakampi
LOID XAVIER’s POVNapatigil ako sa mga iniisip ko nang saktong pagpasok ko sa pinakamaluwang na sala ng aming mansiyon nang mahagip ko ang bulto ng isang babaeng nakatalikod. Dumaan ito sa isang bahagi ng exit na parang nagmamadaling lumabas na aksidente namang nahagip ng kaniyang paningin bago tuluyang mawala sa pintuan.Muntik pa akong napatid dahil sa paghabol ng tingin sa babaeng iyon na para bang may magnet sa aking mga mata. Buti na lang nga at hindi ako natapilok dahil bukod sa mesteryosong babaeng iyon ay kanina pa din lutang ang isip ko dahil kay Dad.Kung anong klaseng pakikiharap ang gagawin ko mamaya, saka ko pa lamang sasabihin. ‘Change topic’.Inaamin ko, na-curious talaga ako kung sino ang babaeng iyon. Hindi naman sa interesado ako sa mga probinsiyana o barriotic na mga babae. That kind of women are not my type, nor I have not this kind of cheap taste.Pumasok sa isipan ko ang posibilidad na isa na naman iyon sa kinababaliwan ni Dad. Maaring nagbabahay na naman ‘to
Last Updated : 2025-04-07Ang Nawawalang Bilyonarya Eleven : Bangungot ng Nakaraan
LOID XAVIER’s POVPagkakita sa akin ni Dad ay parang talang nagliliwanag ang mga mata nito. Kita ko sa kislap ng mga mata nito ang labis na tuwa at pananabik na makita ako. “My son!” Bulalas nito. Hindi na niya siguro natiis na mayakap ako kaya pasugod niya akong niyakap. Ako namang si gago, nagmistulang malamig na rebultong niyayakap ni Dad. Ramdam ko sa higpit ng yakap niya ang labis na pangungulila at pananabik. “I am glad na pumayag ka nang umuwi rito sa amin.” Kasunod na narinig ko mula sa kaniya habang mahigpit pa din niya akong yakap. Sinulyapan ko si Eric. Kaswal lamang ang mukha nito at walang anumang emosyon na namamayani sa mukha nito.Hinayaan ko lamang si Dad sa pgkakayakap sa akin. Hindi ako sumagot, hindi ko nagawang magsalita. Sa totoo lang kasi, hindi ko talaga namiss si Dad. Ewan ko kung bakit. Siguro ay dahil hanggang ngayon ay nananatiling kimkim ko ang galit sa kaniya. Hanggang ngayon ay hindi ko pa din mahanap sa puso ko ang pagpapatawad.Siguro ay naramdaman
Last Updated : 2025-04-08
Latest chapter
Ang Nawawalang Bilyonarya Fourteen : Kilig Feber
YZZA’s POVNapaubo ako sa aking muling pagmulat ng aking mga mata. Kasabay din no’n ay paglabas ng maraming tubig na nainom ko siguro kanina ng malunod ako. Hindi naman ako sa marunong lumangoy, sadyang nagkapulikat lang ako. Dahil na din siguro sa currency ng tubig at dahil medyo malalim na, nawalan na ako ng balance at walang naisip na gawin kundi humingi ng tulong kahit pa sabihing alam kong walang makakarinig sa akin dahil lahat ay puro tulog na. Nagulat na lamang ako ng makita ang isang lalaking nakaluhod malapit sa akin.“Sino ka? Ano’ng ginagawa mo sa akin?”.Iwan ko ba kung bakit iyon ang naitanong ko kahit malinaw naman sa akin na ito ang tumulong para makaahon ako sa pool. Niyakap ang sarili na parang nakahubad kahit may suot pa akong panty at bra. Never pa kasing may nakakita sa akin na nakasuot ng ganito“Ganyan ka ba magpasalamat?” Tinawanan lamang ng lalaki ang tanong ko. “Sino ako? Ako lang naman itong sumagip sa iyo sa pagkakalunod mo sa pool.” Tumayo na nga ang lala
Ang Nawawalang Bilyonarya Thirteen : Pinagtagpo
YZZA’s POVIsang dim pad light lang ang tanging nagtatanglaw sa malawak na pathway papuntang pool. Malabo naman akong maliligaw dahil bukod sa saulado ko na ang lugar ay ilang beses din akong nagagawi roon. Sa katunayan, isa ako sa mg tumutulong kay Nana Isang na siyang naka-assign sa paglilinis at pagmintina ng pool. Tanging repleksiyon na lamang ng naturang liwanag sa pathway ang nagbibigay paningin sa malawak at tahimik na pool. Lumapit pa ako upang mapagmasdan pang lalo ang paligid nito. Nakakatukso ang kulay at kapayapaan ng tubig. Alam ko ding masarap maglunoy sa nag-aanyayang lamig nito. Sandali akong naupo sa gilid at dinama ang tubig sa pamamagitan ng paglublob ng palad ko.Napakislot ako ng maramdaman ang lamig ng tubig na mabilis na kumalat sa buong sistema ng katawan ko. Kahit sobra ang lamig nito ay parang gusto ko pa ding magbabad. Nasuot lamang ako ng puting duster ng gabing iyon at isang manipis na pajama na kulay puti.Maingat na hinubad ko ang mga iyon sa katawan
Ang Nawawalang Bilyonarya Twelve: Katotohanan
LOID XAVIER’s POVHindi siya sumagot sa akin. Tumayo lamang siya at humakbang papalapit sa akin. “How’s your schooling? Inaway ka ba doon? Binully ka bang kahit na sino?” Pag-iiba ni Mom sa usapan na iwas na iwas sa topic ko. Hinubad din niya sa akin ang suot kong bag. Mabilis na binuksan iyon na katulad ng dati ay chinicheck niya ang nasa loob ng bag ko.“O itong baon mo, hindi mo naman naubos? Hindi ba masarap ang nilutong kong burger sandwich?” Sunod-sunod na tanong niya nang hindi tumitingin sa akin. Lalong lumakas ang pagdududa ko. May something talaga sa pagitan ni Mom at Dad. Lalo lamang akong naintriga at mas naging determinadong magtanong. Kailangan kong malaman ang totoo, kailangan ko ang sagot mula sa kaniya.Tumungo si Mom sa lababo dala ang aking Tupperware na kinalalagyan ng aking hindi naubos na sandwich. Sinundan ko siya sa kitchen. Hindi pa niya nasasagot ang tanong ko kaya’t hindi ako titigil hangga’t hindi niya sinasabi kung ano ang nagaganap. Na kung ano ba tala
Ang Nawawalang Bilyonarya Eleven : Bangungot ng Nakaraan
LOID XAVIER’s POVPagkakita sa akin ni Dad ay parang talang nagliliwanag ang mga mata nito. Kita ko sa kislap ng mga mata nito ang labis na tuwa at pananabik na makita ako. “My son!” Bulalas nito. Hindi na niya siguro natiis na mayakap ako kaya pasugod niya akong niyakap. Ako namang si gago, nagmistulang malamig na rebultong niyayakap ni Dad. Ramdam ko sa higpit ng yakap niya ang labis na pangungulila at pananabik. “I am glad na pumayag ka nang umuwi rito sa amin.” Kasunod na narinig ko mula sa kaniya habang mahigpit pa din niya akong yakap. Sinulyapan ko si Eric. Kaswal lamang ang mukha nito at walang anumang emosyon na namamayani sa mukha nito.Hinayaan ko lamang si Dad sa pgkakayakap sa akin. Hindi ako sumagot, hindi ko nagawang magsalita. Sa totoo lang kasi, hindi ko talaga namiss si Dad. Ewan ko kung bakit. Siguro ay dahil hanggang ngayon ay nananatiling kimkim ko ang galit sa kaniya. Hanggang ngayon ay hindi ko pa din mahanap sa puso ko ang pagpapatawad.Siguro ay naramdaman
Ang Nawawalang Bilyonarya Ten : Kakampi
LOID XAVIER’s POVNapatigil ako sa mga iniisip ko nang saktong pagpasok ko sa pinakamaluwang na sala ng aming mansiyon nang mahagip ko ang bulto ng isang babaeng nakatalikod. Dumaan ito sa isang bahagi ng exit na parang nagmamadaling lumabas na aksidente namang nahagip ng kaniyang paningin bago tuluyang mawala sa pintuan.Muntik pa akong napatid dahil sa paghabol ng tingin sa babaeng iyon na para bang may magnet sa aking mga mata. Buti na lang nga at hindi ako natapilok dahil bukod sa mesteryosong babaeng iyon ay kanina pa din lutang ang isip ko dahil kay Dad.Kung anong klaseng pakikiharap ang gagawin ko mamaya, saka ko pa lamang sasabihin. ‘Change topic’.Inaamin ko, na-curious talaga ako kung sino ang babaeng iyon. Hindi naman sa interesado ako sa mga probinsiyana o barriotic na mga babae. That kind of women are not my type, nor I have not this kind of cheap taste.Pumasok sa isipan ko ang posibilidad na isa na naman iyon sa kinababaliwan ni Dad. Maaring nagbabahay na naman ‘to
Ang Nawawalang Bilyonarya Nine: Hagip
YZZA’s POV Batid kong walang mali sa pinili kong desisyon na magtrabaho dito sa mansion ng mga Aguirre. Alam ko din na para din sa pamilya ko ang lahat ng ito kaya ako lumalaban ngayon. Isang malaking tulong ang trabahong ito sa pamilya ko. Bukod pa sa katotohanang nautangan na ni Itay ang unang buwan ko rito sa mansion. Hindi naman ako nagtampo. Paano ba ako magtatampo kung alam kong isa din akong makikinabang sa utang na iyon? Tama ang sabi ng Don Samson. Summer na at tiyak na matutuyo na ang mga tanim naming gulay na siyang aming pangunahing pinagmumulan ng kita at hanap-buhay. Bale, ang lupang pinagtatamnan namin ay pag-aari ng mga Aguirre pero ang anumang produktong nakukuha naming sa gulay ay paghahatian na namin at ng Don. Maging sa koprahan ay ganoon din ang patakaran. Hindi naman kami lugi at lalong hindi masasabing masama sa amin ang Don. Ang kaso nga lang ay… ‘Hayst! Ano ba Yzza! Tumigil ka na nga sa nega mo! Trabaho ‘to o! Kailangan mo ito at ng pamilya mo para m
Ang Nawawalang Bilyonarya Eight : Bitterness of Past
LOID XAVIER’s POV Pasado alas-tres na ng hapon ng kami ay ganap na makarating sa Sitio Magtulis, Barangay Mapinpin, Bayan ng Romblon. Hindi naman ako napagod sa biyahe o nabagot dahil sa tagal ng biyahe. Sinulyapan ako ni Eric na nasa driver seat upang sabihing nandito na daw kami sa amin. Kahit nayayamot dahil nandito na naman ako sa amin, pinilit ko pa ding lumabas ng kotse. Hindi naman ako puwedeng magkulong sa loob ng sasakyan. Kahit langhap ko ang amoy ng Lavender na kumakalat sa loob ng kotse, hindi pa din iyon rason para hindi ko gustuhing bumaba. Matapos ko ngang kalasin ang seatbelt sa aking katawan ay lumabas na ako ng kotse. Medyo nasilaw ako sa tama ng sikat ng araw sa aking mga mata kahit pa nakasuot ako ng shades ngayon. Ramdam ko din ang hapdi na dulot ng sikat ng araw na tumatama sa balat ko. Isang libot ng tingin ang ginawa ko sa pinakamalawak na entrance ng hacienda. “Hayst! Nandito na naman ako sa amin. Mabobored na naman ako nito.” Mahina kong reklamo na
Ang Nawawalang Bilyonarya Seven : Prinsesa ng Biyudo
YZZA ‘s POV BITBIT ang isang maliit na bag na naglalaman ng isang bihisan, nasa dibdib ko ngayon ang magkahalong kaba, pag-aalangan at pananabik. Kaba, dahil hindi ko alam kung ano ang trabahong papasukan ko kay Don Samson. Ayon sa tatay ko, pinapunta daw ako ng Don sa mansion dahil may iaalok ito na trabaho para sa akin. Pag-aalangan, sapagkat alam kong no’ng una pa lamang nakita ko ang Don ay marami na akong bagay na ikinakailang rito at ibang negatibong bagay na hindi koalam kung bakit ko naiisip laban sa matanda ngunit biyudong mayaman sa buong baryo Magtulis, Romblon. Ang huli ay pananabik. Ito ang unang araw ko na nakita ng malapitan ang Mansion De Aguirre. Katulad ng karaniwan, ang mga kagaya naming anak lamang ng mga trabahador ng hacienda ay walang puwang sa loob ng mansiyon ng mga ito. Pero sinong mag-aakala? Ang isang anak ng tarabahador na kagaya ko ay nakatuntong at makakapasok na sa loob ng magara at malawak na tirahan ng aming amo, Ang Aguirre. Sa kabilang paghahati
Ang Nawawalang Bilyonarya Six : Sakripisyo
LOID XAVIER’S POV Me and Rico, my family’s driver are heading to our Hacienda Aguirre at Romblon. Mula sa aking tinutuluyang magarang bahay ng aking Tita Olga at Tito Eleazar, lula ng isang kotseng pag-aari ni Dad ay nakasimangot na ako. Uuwi na naman kasi ako sa boring, matanda at puno ng malulungkot na ala-ala ni Mommy na klase ng lugar. Isang bagay na labis kong ikanayayamot pa ay mukhang magtatagal ako roon dahil sa kailangan daw ako ni Dad na asikasikuhin ang mga properties namin. Since bugtong na anak lamang ako ni Dad, wala siyang ibang maasahan kundi ako. Tumawag siya sa akin sa telepono kagabi. Pinapauwi na niya ako dahil kailangang-kailangan niya na daw ako sa amin.Tumanggi man ako ay hindi na iyon pinansin pa ni Dad. Sinubukan ko pang gumawa ng kuwento. Na kesyo hindi pa ako puwedeng makauwi dahil may mga school papers pa akong kailangang mai-submit. Pero honestly ay wala naman kasi bago pa man magsara ang klase, I been completely passed every projects and researches.
