All Chapters of Not a One-Night Stand: Chapter 11 - Chapter 20

Hindi ko alam kung anong pumasok sa utak ko at naisipan kong tumakas mula sa kaniya. Hindi ko lang din talaga naiwasang kabahan lalo na sa paraan ng pagtingin niya sa ultrasound na hawak ko na para bang alam niya kung ano ang ibig sabihin no'n. At no'ng nagsimula siyang humakbang papunta sa akin ay bigla na lang akong natakot kaya nag-panic na ako.Pero bakit ko nga ba naisipang umalis? Siya naman itong nakabuntis sa akin at may responsibilidad na kailangang gampanan. Dapat siya nga itong kabahan nang malala at magtago sa akin, eh.Pagkarating ko sa bahay ay uminom agad ako ng tubig para pakalmahin ang sarili.Ano na ang gagawin ko ngayon? Hahanapin ko ba siya at kakausapin tungkol sa bata? Manghihingi ba ako ng sustento sa kaniya?Inalala ko ang itsura niya kanina. Ang seryoso at dilim ng mga mata niya habang nakatingin sa akin. Nakilala kaya niya ako? Alam niya ba talaga kung ano ang ipinunta ko roon?Ano na? Kakausapin ko ba siya?“Pero para saan pa?” tanong ko sa sarili. “Kilala s

Medyo naging mahaba rin ang byahe hanggang sa pumasok kami sa subdivision at huminto kami sa isang bahay. Hindi ito gaano kalaki pero hindi rin naman masyadong maliit, wala rin itong pangalawang palapag. Simpleng bahay lang talaga siya pero sa tingin ko ay kasya naman ang may limang myembro na pamilya. Wala rin itong kapitbahay, tahimik at payapa ang paligid pero hindi naman nakakatakot. May iba pa naman sigurong nakatira dito sa loob ng subdivision pero malayo lang ang bahay, hindi rin ako sigurado.Bumukas ang gate at agad ding ipinasok ni Cargorios ang sasakyan sa loob. Nang nai-park na niya nang maayos ang sasakyan ay agad din naman siyang bumaba, dahil masyado pa akong namamangha sa pagtingin-tingin ko sa paligid ay naging mabagal din ang pagtanggal ko sa aking seatbelt kaya si Cargorios na rin ang nakabukas sa pinto ko. Dahan-dahan akong lumabas habang hindi pa rin natatanggal ang pagkamangha sa akin sa pagtanaw ko sa paligid. Tahimik naman niyang pinagmamasdan ang bawat galaw k

“Kung kunin ko na lang kaya ang mga damit ko sa boarding house?” suhestyon ko pero mabilis naman siyang umiling at tumutol.“No. We will buy you new clothes.”Napanguso ako. Napansin niya bang pangit ang mga damit ko? Arte naman nito. Luma lang ang mga iyon pero hindi naman pangit! “Kumain ka na ba?” pag-iiba niya sa usapan.Tumango ako. Nag-iwas ako ng tingin sa kaniya nang titigan niya ako.“Kumakain ako ngayon,” sabi ko saka binalingan siya. “Ikaw ba... kumain ka na?”Hindi siya sumagot. Nakakunot ang kaniyang noo habang pinagmamasdan pa rin ang damit ko, mukha talaga siyang na-offend sa suot ko. Parang gusto niya pa akong pagsabihan pero pinipigilan niya lang ang sarili.“What did you eat? Did you cook?” Iniwas na lang niya ang tingin sa akin. Nauna siyang naglakad papunta sa kusina kaya sumunod ako sa kaniya.“Hindi na ako nakapagluto, eh...” bigla akong nahiya nang nakakunot na naman ang noo niyang tiningnan ang pagkain kong nasa lamesa.“Ano ‘to?” Tinuro niya ang plato na may

“Your baby is perfectly healthy, Mallory. Iwasan mo lang ang masyadong pagpapakapagod at lalo nang ‘wag kang magpapaka-stress because it might affect your baby,” sabi ni Dra. Almanda.Tapos na ang ultrasound at ngayon ay nakaupo na kami at nireresetahan na niya ako ng vitamins sa kaniyang lamesa.“Alam kong nakapagpa-checkup ka na and I know nasabihan ka na rin sa kung anong pwede at bawal sa mga nagbubuntis, but incase lang na may ibang tanong ka pa, just ask me, okay? I am now your doctor so don't hesitate to ask me. And here.” Nilapag niya sa harap ko ang isang parang magazine na may litrato ng babaeng nagdadalang-tao. “Since this is your first time, you can read this.”Kinuha ko sa lamesa ang ibinigay niya at nginitian siya. “Thank you po.”“You're welcome!” malaki ang ngiti nitong sabi sa akin. Binalingan naman niya si Cargorios na natahimik sa aking tabi habang hawak-hawak ang printed ultrasound ng baby. “Cargo, are you listening? Masyado ka nang natutulala riyan.”Nahimigan ko

At paano naman ako magpapaalam kay Cargo? Ni hindi ko nga alam kung paano siya kokontakin. At higit sa lahat ay wala naman akong cellphone para ipang-contact sa kaniya!Busangot akong bumalik sa loob ng bahay. Kahit paulit-ulit ko nang kinukulit si Manong ay hindi niya talaga ako pinapalabas. Pero hindi rin nagtagal ay lumabas ulit ako para kulitin na naman siya dahil hindi ko talaga kakayanin kapag wala akong nakain ngayong araw na ikakakalma ng tiyan ko.Nang nakita ako ni Manong na papalit muli sa kaniya ay tumayo siya.“Manong, sige na, oh. Kung nag-aalala ka ay pwede mo naman akong samahan mamili, mas maganda ‘yon at para mabilis lang din tayong makabalik nang hindi malalaman ng kung sino man na lumabas tayo,” pangungumbinsi ko agad sa kaniya pagkalapit ko.Umiling ang gwardiya. “Hindi po pwede, Ma'am. Ako ang malilintikan ni sir kapag pinagbigyan kita.”Napasimangot ako. “Hindi ko naman kasi siya mako-contact kasi wala naman akong cellphone. Ikaw na lang kaya ang tumawag sa kani