All Chapters of เล่ห์รักราชครูตัวร้าย: Chapter 31 - Chapter 40

จินอวี้หานถอยหลังออกมาจนพ้นมือที่นางจะเอื้อมมาถึงเขา หลี่ชิงเหมยร้องไห้ตาแดงก่ำแต่สายตาของจินอวี้หานกลับนิ่งเรียบดุจทะเลน้ำแข็งที่ไร้ความรู้สึก นางคิดผิดไปหรอกหรือ“พี่อวี้หาน…”“คุณหนูหลี่ข้าไม่เข้าใจที่เจ้าพูดเลยแม้แต่คำเดียว เหตุใดข้าจะต้องไม่พอใจเรื่องที่เจ้าได้รับการทาบทามเรื่องหมั้นหมายขององค์ชายสาม อีกอย่างการที่เรารู้จักกันก็ใช่ว่าข้าจะชอบพอเจ้าในฐานะอื่น”“แต่ว่าท่านกับข้า… เรารู้จักกันมาตั้งนานอีกทั้งท่านก็ยังคอยออกหน้าช่วยเหลือบิดาข้า ผู้ใดในเมืองหลวงก็ทราบว่าพวกเราเหมาะสม...”“นั่นล้วนเป็นคำพูดของผู้อื่น มิใช่ที่ข้าคิดสำหรับข้าแล้ว เจ้าเป็นเพียงบุตรีของท่านเสนาบดีหลี่ เป็นคนที่ข้านับถือในราชสำนัก ที่ช่วยเหลือสกุลหลี่เพราะบิดาของท่านเป็นขุนนางที่ซื่อสัตย์และจงรักภักดีต่อฝ่าบาท ไม่มีเรื่องอื่นแอบแฝง”“ไม่จริง!! ข้าไม่เชื่อว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ท่านจะไม่เคยมีสักครั้งที่..หวั่นไหวกับข้า ท่านหันมาสิ มองหน้าข้ามองให้ชัด ๆ จินอวี้หาน สบตาข้าแล้วพูดออกมาว่าท่านมิได้ชอบพอข้ามาก่อนไม่เคย… หวั่นไหวกับข้าแม้เพียงเสี้ยวเวลาเดียวท่านกล้าหรือไม่”จินอวี้หานหันมามองหน้านาง เพียงแค่สบตาก็รู

“ท่านจะทำสิ่งใด”“พาท่านไปล้างกายสักหน่อย ตอนนี้คงรับศึกรักต่ออีกไม่ไหวแล้ว”“ข้า!!…”“ไม่ต้องเป็นห่วง ที่ห้องอาบน้ำมีเพียงข้าที่เข้าไปได้ ค่ำคืนนี้จะมีเพียงแค่เราสองคนเท่านั้นในจวนนี้”เขาลุกขึ้นมาสวมชุดนอนและสวมเสื้อแบบลวก ๆ ก่อนจะหันมาอุ้มนางที่เปลือยเปล่าลงจากเตียงและสวมเพียงเสื้อคลุมชั้นเดียวให้“ไม่ต้องสวมมากนักหรอกอีกเดี๋ยวก็ต้องถอดแล้ว”นางไม่ได้ว่าอะไรแต่ก็ยอมให้เขาอุ้มเข้าไปยังห้องอาบน้ำในจวน หลินซินคิดว่าราชครูจินที่ใช้ชีวิตสมถะคงจะมีเวลาสุนทรีย์ในช่วงที่เขาได้แช่น้ำอุ่นในห้องอาบน้ำที่กว้างขวางไม่ต่างกับห้องนอนสองห้องนี้เองนางไม่เคยเห็นห้องอาบน้ำที่สะอาดและตกแต่งเหมือนกับห้องจิบชาเช่นนี้มาก่อน ทั้งฉากกั้นที่เป็นไม้ชั้นเลิศและระแนงขอบสระน้ำอุ่นอีกทั้งด้านข้างยังมีเตาอุ่นชาตั้งอยู่ซึ่งนางไม่เคยเข้าใจว่าเหตุใดต้องมีเตาอุ่นชาในนี้จนเขาเริ่มเตรียมของ“ท่านลงไปแช่น้ำก่อนเถอะ”“ท่านจะทำสิ่งใดงั้นหรือ”“ชงชาให้ท่านดื่ม”“อะไรนะ ชงชาหรือตอนที่จะอาบน้ำน่ะหรือ”“ใช่แล้ว การได้ดื่มชาร้อนค่ำคืนที่หนาวเย็นเช่นนี้ทำให้ปลอดโปร่งและลดความตึงเครียดลงได้”“เป็นเช่นนี้นี่เอง”นางค่อย ๆ ถอดชุด

เพียงเสียงเดียวก็เรียกความสนใจต่อเหล่าสตรีชั้นสูง องค์หญิงทั้งหลายจนถึงสตรีงดงามที่นั่งเรียบร้อยอยู่ตรงข้ามนาง แม้ว่านางจะไม่พูดอะไรแต่ก็มองมาที่หลินซินด้วยความพินิจ“นางคือคุณหนูหลี่ชิงเหมย บุตรีท่านเสนาบดีหลี่เซินเจ้าค่ะ”“ขอบใจมากอิ้นจิง”อิ้นจิงกระซิบบอกนาง ถือว่าครั้งนี้จินอวี้หานส่งคนมาช่วยนางได้ถูกที่ถูกเวลาเพราะอิ้นจิงสามารถบอกเรื่องที่นางควรทำ และควรระวังอีกทั้งรู้จักสตรีชั้นสูงในวังและบุตรของขุนนางมากว่าหลินซินที่พึ่งมาเมืองหลวงไม่นาน“ข้ากล่าวเช่นนี้ถูกต้องหรือไม่ท่านหญิงหง…”“นางคือบุตรของขุนนางกรมพิธีการ เจียงสืออีเจ้าค่ะ”หลินซินหันไปยิ้มเพียงเล็กน้อยก่อนพูดตอบกลับขึ้นมาทันที“ในเมื่อเจ้ารู้ว่าข้าคือผู้ใด เหตุใดยังไม่กล่าวทักทายหรือว่าต้องรอให้ถูกสั่งลงโทษเสียก่อนถึงจะรู้มารยาท”“เอ่อ…”“ขออภัยท่านหญิงแทนน้องสาวเหล่านี้ด้วย พวกนางแค่เพียงใคร่อยากรู้จักท่านเท่านั้น ข้าน้อยหลี่ชิงเหมย บุตรีเสนาบดีหลี่เซิน ขออภัยท่านหญิงแทนพวกนางด้วยเจ้าค่ะ”“แม่นางหลี่ เจ้าไม่ต้องออกตัวทุกงานเช่นนั้นก็ได้ เป็นบุตรสาวเสนาบดีก็จริงแต่ว่านางแย่งคนรักไปจากเจ้ามิใช่หรือ อ้อจริงสิข้าพูดผิดไปนางแ

ฮองเฮาหันมาเกรี้ยวกราดและชี้นิ้วไปที่หงหลินซินทันที จินอวี้หานดึงนางเข้ามากอดเอาไว้แน่น เรื่องนี้เขายังไม่เคยมีโอกาสเล่าให้นางฟังเนื่องจากก่อนหน้านี้เกิดเรื่องขึ้นเสียก่อน“พระองค์ตรัสเช่นนั้น… เรื่องนี้เกี่ยวอันใดกับท่านแม่…”“นังมารหัวขน!! เพราะมีเจ้าเกิดมาถึงได้ทำให้ข้าต้องเหมือนกับตกนรกอีกครั้ง ตั้งแต่ที่เจ้ามาที่เมืองหลวงข้าก็ไม่เคยนอนหลับสนิทได้เลยสักคืน!!”“เพราะอะไรงั้นหรือ เพราะว่าหลินซินมีใบหน้าคล้ายกับฉางลี่เฟยพระชายาของหงเจวี๋ยสินะ นางตายเพราะถูกเจ้าวางยาพิษในยาบำรุงหลังจากที่นางคลอดหงหลินซิน!!”สิ้นคำที่ฝ่าบาทตรัสออกมาทั้งท่านอ๋องและหงหลินซินถึงกับอึ้งจนแทบจะเก็บอาการไม่อยู่ หลินซินไม่เคยรู้เรื่องราวเกี่ยวกับสาเหตุการตายของมารดามาก่อนว่าเกิดจากอะไร แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นฝีมือของคนในราชวงศ์“หากหม่อมฉันไม่ฆ่านาง พระองค์จะสามารถตัดพระทัยได้หรือเพคะ แล้วยังท่านอีก”นางหันมาทางท่านอ๋องซึ่งทำให้หลินซินถึงกับแปลกใจและเริ่มจับต้นชนปลายไม่ถูก นางตกใจจนอวี้หานต้องกอดนางเอาไว้และรีบกระซิบนางอีกครั้ง“หลินซินไม่เป็นไรนะ มีข้าอยู่ข้างท่าน อย่ากลัว”“ท่านรู้มาตลอดงั้นหรือ”“ข้า…”“ฮองเ

“ข้าเองก็คิดเรื่องนี้ไว้ เพียงแต่ว่า “หมิงหรงเยว่” องค์ชายสามมิได้ทราบเรื่องราวเกี่ยวกับชาติกำเนิดของตัวเอง หากครั้งนี้ต้องมารับรู้ว่าตัวเองมิใช่บุตรแห่งโอรสสวรรค์เกรงว่า…”“ฝ่าบาท ความจริงย่อมเป็นสิ่งที่ผู้ใดก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้ ต่อให้องค์ชายไม่ทราบวันนี้ วันข้างหน้าพระองค์ก็จะทราบอยู่ดีอีกอย่างหากว่าบัลลังก์ยังคงไร้รัชทายาทอยู่ องค์ชายสามก็จะเป็นคนแรกที่จะได้รับการสืบทอดอย่างถูกต้อง เช่นนั้นมิใช่ว่าพระองค์จะส่งต่อบัลลังก์นี้ให้กับสกุลจ้าวด้วยตัวเองหรือพ่ะย่ะค่ะ”“อืม เจ้าพูดถูกข้าควรเห็นการใหญ่เป็นสำคัญ อีกอย่างองค์ชายสามแม้ว่าจะไม่มีฝีมือในการสู้รบแต่เพราะตำแหน่งรัชทายาทนี้ทำให้เขาเริ่มหมางเมินกับข้า และเพราะเหตุนี้นางจึงได้ทาบทามบุตรีเสนาบดีหลี่เพื่อกดดันข้าให้เลือกเขาเป็นรัชทายาท”“ในเมื่อฝ่าบาททรงทราบถึงเจตนาที่แท้จริงของฮองเฮาและสกุลจ้าวแล้วเช่นนี้ ก็ควรจะทำให้ทั้งใต้หล้าตาสว่างและทำในสิ่งที่ถูกต้องนะพ่ะย่ะค่ะ”“อืม เช่นนั้นข้าจะทำตามที่เจ้าแนะนำมา ส่วนเรื่องการลงโทษนาง ข้าจะจัดการให้สาสมกับความผิดที่นางได้รับเรื่องนี้เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงว่าข้าจะจัดการได้ไม่เด็ดขาด”“กระหม่อมขอเป