บททั้งหมดของ น้องเมีย (Secret): บทที่ 41 - บทที่ 50

ฉันเงียบไม่ได้พูดแย้งอะไรกับคำที่พี่สิงห์พ่นออกมา เขาจะรู้ไหมว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังเขาตรงนี้มันเจ็บแค่ไหน“อึก อึก อ้วก...” จู่ ๆ มันก็เหมือนมีอะไรมาจุกที่คอจนฉันต้องรีบลุกขึ้นวิ่งไปเข้าห้องน้ำ โดยที่ไม่ห่วงเลยว่าตัวเองจะโป๊อยู่ มือก็โดนมัดอยู่ฉันคิดแค่ว่าตอนนี้ฉันต้องไปถึงห้องน้ำให้เร็วที่สุด พอมาถึงห้องน้ำฉันก็โก่งคออ้วกเสียงดัง มันอยากจะอ้วกนะแต่แทบไม่มีอะไรออกมาเลย แถมยังปวดหัว มาก ๆ อีกด้วยตอนนี้“อึก อ้วก!!”ฉันอยากจะปลดเชือกที่มัดมือตัวเองออกจริง ๆ เลยมัดมือแบบนี้หน้าฉันจะทิ่มโถส้วมอยู่แล้ว“อ่ะ... ขะ เข้ามาทำไมออกไปก่อนค่ะ” ไม่รู้ว่าพี่สิงห์เดินตามเข้ามาในห้องน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่ พี่สิงห์เอามือมาลูบหลังให้ฉันแต่ฉันขยับตัวหนีเขาพี่สิงห์พ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ เขาไม่พูดอะไรแต่กลับไม่ยอมออกไปจากห้องกลับยืนกอดอกเอาแต่มองฉันที่กำลังอ้วกอยู่พออ้วกเสร็จฉันลุกขึ้นยืนแต่ดันหน้ามืดจะล้ม โชคดีที่พี่สิงห์คว้ามือมาจับตัวฉันไว้ทัน“ห้ามมองนะ !!” ฉันรีบหันหลังให้พี่สิงห์ ถึงจะเคยโป๊ต่อหน้าถึงจะเคยมีอะไรกัน แต่ฉันก็อายเป็นนะแล้วก็ไม่ชอบเวลาโดนจ้องด้วย“เล่นตัวฉิบหาย” พี่สิงห์สบถออกมาเบา ๆม

# ภายในรถ“พี่สิงห์ทำไมต้องขับรถเร็วขนาดนี้ด้วยเบา ๆ กว่านี้หน่อยได้ไหมคะ”“เธอบอกว่ารีบไปเรียน ไม่ใช่หรือไงกัน?” พี่สิงห์หันหน้ามาถามฉัน“ใช่ค่ะ แต่ก็ยังพอมีเวลาไม่จำเป็นต้องขับรถเร็วขนาดนี้หนิ”“หึ!! รีบไปเรียนหรือรีบไปหาใครกันแน่”“แล้วแต่จะคิดเลยค่ะ”บรรยากาศภายในรถเงียบสนิทอีกครั้งหลังจากที่จบคำพูดของฉัน เราสองคนคงไม่มีทางคุยกันดี ๆ ได้แน่ แค่ฉันพูดอะไรขึ้นมานิดหน่อยพี่สิงห์ก็ตั้งท่าจะอารมณ์เสียใส่ฉันแล้ว“ดีใจไปเถอะ สักวันเดี๋ยวฉันจะทำให้เธอท้องจริง ๆ คอยดูแล้วกัน” พี่สิงห์พูดขึ้นทำลายความเงียบคำพูดของเขามันทำให้ฉันถึงกับต้องตาค้างเพราะไม่คิดว่าผู้ชายอย่างพี่สิงห์จะจงใจอยากทำให้ผู้หญิงคนไหนท้อง อีกทั้งเขามีลูกกับพี่มารีแล้วไงล่ะ“ทะ ทำไมถึงต้องทำแบบนั้นล่ะคะ”พี่สิงห์เลือกที่จะเงียบไม่พูดอะไรตอบ ฉันเดาไม่ออกเลยจริง ๆ ว่ามันเป็นเพราะอะไร เพราะอะไรที่ทำให้พี่สิงห์คิดอยากจะทำให้ฉันท้อง# คอนโดพอมาถึงในห้องพี่สิงห์ก็ทิ้งตัวลงนอน เขานอนเล่นมือถืออย่างใจเย็นเลยตอนนี้“ทำไมไม่กลับไปสักที พริ้งบอกพี่สิงห์แล้วนะคะ ว่าพี่มารีรออยู่”“จะไล่อะไรนักหนาวะ !!” พี่สิงห์ลุกขึ้นพรวดจากที่นอน เข

ฉันเบิกตากว้างเมื่อหันไปมองทางต้นเสียงแล้วเจอกับพี่มารียืนมองมาทางฉันกับพี่สิงห์อยู่“มันไม่มีอะไรนะคะ พี่มารีอย่าคิดมากนะพี่สิงห์ คะ แค่มา... มาหาเพื่อนแล้วเราก็แค่บังเอิญเจอกัน” ฉันพูดมั่ว ๆ ออกไป ในตอนนี้ฉันรนไปหมด พูดอะไรไม่รู้เรื่องเลย ใจของฉันมันเต้นรัวจนแทบจะหลุดออกมาจากอก“ระ เหรอ มาหาเพื่อนงั้นเหรอคะสิงห์”“คงงั้น” พี่สิงห์ตอบพี่มารี แต่เขากลับเอาแต่จ้องมองหน้าฉัน สีหน้าของสีหน้าสิงห์เหมือนคนไม่ได้รู้สึกตกใจอะไรเลย“เพื่อนอยู่คอนโดนี้งั้นเหรอสิงห์” พี่มารีถามย้ำอีกครั้ง“อื้ม” พี่สิงห์ยังคงเอาแต่มองหน้าฉันเหมือนเดิม“พะ พี่มารีจะมาทำไมไม่บอกพริ้ง” ฉันเดินเข้าไปหาพี่มารีแต่พี่มารีเดินสวนทางกับฉันตรงไปหาพี่สิงห์ จากนั้นก็ดึงแขนของพี่สิงห์ให้หันหน้ามาหาตัวเอง“ทำไมต้องถอนหมั้น ถ้าไม่อยากจะหมั้นแต่แรกทำไมไม่ปฏิเสธ” พี่มารีถามเสียงสั่นเครือ แต่แล้วก็ไร้คำตอบใด ๆ จากปากของพี่สิงห์“ทำมารีท้องแล้วจะมาทิ้งมารีกับลูกแบบนี้ มารีไม่ยอมหรอกนะคะ”ฉันยืนมองทั้งคู่ด้วยความรู้สึกผิด ความรู้สึกผิดมันถาโถมเข้ามาในใจของฉันอย่างหนักหน่วง ยิ่งเห็นพี่มารีเสียใจ มันยิ่งตอกย้ำความเลวของฉัน“ฉันบอกเ

— Talk Prink ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน วันนี้ฉันรู้สึกเบื่อห้อง รู้สึกไม่อยากอยู่ห้องมันอึดอัดไปหมด แค่หายใจยังเหนื่อยผ่านมาแล้วหนึ่งอาทิตย์ ฉันพยายามโทรศัพท์ไปหาพี่สาวของฉัน แต่พี่มารีก็ไม่รับสายเลย จะไปหาก็ไม่ได้เพราะติดเรียนส่วนพี่สิงห์ฉันต้องใช้ความพยายาม และต้องแข็งใจมากที่จะตัดเขา ไม่รับสายเขา แต่ฉันก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าในหัวใจของฉันยังคงมีพี่สิงห์อยู่“พริ้ง แกดื่มเยอะไปแล้วนะ” สายธารดึงแก้วเหล้าออกจากมือฉันในขณะที่ฉันกำลังจะยกเหล้าดื่มจริง ๆ ทุกคนก็พอจะรู้ว่าฉันไม่ใช่คนดื่มเก่งอะไรเลย คออ่อนมาก แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกันวันนี้ฉันกลับอยากดื่ม“ฉันอยากดื่ม ขอหนึ่งวันนะสายธาร” ฉันบอกเพื่อนเสียงเศร้า พร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนขอแก้วเหล้าคืนสายธารถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะยื่นแก้วเหล้าคืนมาให้ฉันอย่างไม่เต็มใจ ฉันรู้ว่าเพื่อนเป็นห่วง แต่ฉันอยากดื่มนี่นา“สวัสดีครับ” จู่ ๆ ก็มีผู้ชายมาทักฉันสองคน เขานั่งอยู่โต๊ะข้างหน้าฉันนี่แหละ ฉันสังเกตเห็นว่าเขามองฉันสักพักแล้ว“คะ?” สายธารถามผู้ชายคนนั้น ส่วนฉันไม่ได้สนใจอะไร ไม่มีใครดึงความสนใจจากฉันได้ นอกจากผู้ชายใจร้ายคนนั้น...“ขอชนแก้วหน่อยได้ไ

ปัก!! ขวดเหล้าถูกพี่สิงห์วางกระแทกกับโต๊ะแรง ๆ จนมันเกิดเสียงดัง ทำเอาฉันสะดุ้งตกใจไม่น้อย ยิ่งท่าทางที่เงียบขรึมของพี่สิงห์ในตอนนี้ด้วยละก็ มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ยังไงก็ไม่รู้“ขะ ขอของพริ้งคืนด้วยค่ะ” ถึงฉันจะกลัว แต่ฉันก็ไม่อยากที่จะมานั่งอยู่ด้วยกันกับพี่สิงห์สองต่อสองแบบนี้หรอก มันไม่ดีต่อหัวใจของฉันเลยจริง ๆ“นอนกับฉันสิ แล้วฉันจะให้เธอ”ฉันค่อย ๆ เม้มปากเข้าหากันแน่น โอเคถึงฉันจะพอรู้บ้างแล้วแหละว่าพี่สิงห์ต้องการอะไร แต่พอได้ยินเรื่องแบบนี้ออกจากปากของเขาเต็ม ๆ สองหูมันทำให้ฉันเจ็บดีจริง ๆ นะ“ขอให้ใครนี้เป็นครั้งสุดท้ายนะคะ อย่าทำให้พริ้งเจ็บไปมากกว่านี้เลย...”ฉันก้มหน้าลงพร้อมกับกำมือแน่นจนมันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ จากนั้นฉันก็ลุกขึ้นยืน“ไปกันเถอะค่ะ รีบ ๆ ทำจะได้จบเรื่องบ้านี่สักที” ฉันพูดออกไปโดยไม่แม้แต่จะหันไปหน้าพี่สิงห์ แค่นี้ฉันก็กลั้นน้ำตาเอาไว้แทบจะไม่อยู่แล้ว ไม่รู้ทำไมรู้สึกว่าตอนนี้มันอยากจะร้องไห้มาก ๆ จริง ๆเอาเถอะ ถ้าฉันยอมอีกครั้งแล้วทุกอย่างมันจะจบ ฉันก็จะยอม“ดี !!” น้ำเสียงเย็นชาของพี่สิงห์ตอบกลับมาเพียงคำสั้น ๆ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นแล้วฉุดลาก