บททั้งหมดของ น้องเมีย (Secret): บทที่ 1 - บทที่ 10

Talk Singha— Club เสียงเพลงดังกระหึ่มพร้อมกับผู้คนที่ต่างพากันโยกย้ายส่ายเอวไปตามจังหวะของเพลงท่ามกลางความมืดสลัวของคลับ มีสายตาดุจเหยี่ยวของใครบางคนกำลังมองหาเหยื่ออยู่ “ไอ้สิงห์ อีกไม่กี่วันก็จะหมั้นแล้วยังจะล่าเหยื่ออีกนะมึง” เสียงของไอ้ขุนรามท้วงผม มันเป็นเพื่อนผมตั้งแต่สมัยที่เรียนเมืองนอกด้วยกัน “หมั้นแล้วไง” ผมตอบเสียงเรียบ ใครก็รู้ว่าผมโดนบังคับ พ่อของผมอยากให้ผมหมั้นกับลูกสาวของเพื่อนพ่อ ใครจะไปอยากหมั้นกับคนที่ไม่รู้จักไม่เคยเห็นหน้า แต่ก็เอาวะ พ่อบอกว่าถ้าผมยอมหมั้น พ่อจะเปิดโชว์รูมรถให้ ข้อเสนอนี้มันทำให้ผมปฏิเสธไม่ลง “ไอ้สิงห์ น้องคนนั้นอย่างแจ่มเลยวะ” ไอ้รามชี้ให้ผมดูเด็กสาวที่กำลังยืนโอนเอนเซไปมาจะล้มไม่ล้ม ผมมองเธอ เงียบๆ ไม่ได้พูดอะไร แน่นอนผมถูกใจเธอ และคืนนี้เธอต้องนอนร่วมเตียงกับผมระดับผมมองใครไว้ไม่เคยพลาดอยู่แล้ว “มองตาไม่กระพริบเลยนะมึง” “เสือก !!” ผมพูดค้อนไอ้รามก่อนจะลุกขึ้นออกไปด้านนอกคลับตรงที่สูบบุหรี่ “นี่พริ้งแกช่วยเดินให้มัน ดี ๆ หน่อยได้ไหม”“อื้อ ฉ๊านอยากกลับบ้านนน” เสียงของผู้หญิงสองคนดึงความสนใจจากผมที่กำลังนั่นพ่นควันบุหรี่ออกจากปาก มากพ

ตึกตัก! ตึกตัก! หัวใจดวงน้อย ๆ ของฉันมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะเลยตอนนี้ เป็นเขาได้ยังไงกัน นี่ฉันไม่ได้ฝันอยู่ใช่ไหม เขามาที่บ้านฉันได้ยังไง“วันนั้น ทำไมไม่ปลุกฉัน” “วะ วันไหนพริ้งไม่รู้เรื่องค่ะ ขอตัวนะคะ” ฉันก้มหน้าก้มตาตอบเขา ก่อนจะก้าวขาเดินให้ห่างจากผู้ชายคนนี้ เพราะเขาอันตรายพรึบ! ยังเดินไปได้ไม่ถึงไหนแขนของฉันก็ถูกเขารั้งเอาไว้แล้วออกแรงดึงเข้าหาตัวเอง “รู้ไหม ว่าฉันไม่ชอบให้ใครเดินหนี” เขาก้มลงมาพูดกระซิบที่หูฉัน แค่นั้นไม่พอเขายังฝังจมูกลงบนซอกคอของฉันอีกด้วย ฉันตกใจรีบผลักเขาออกแต่ก็ถูกเขากอดเอวเอาไว้แน่นจนดิ้นไม่หลุด “ปะ ปล่อยนะคะพี่จำผิดคนแล้ว” “เธอเป็นอะไรกับผู้หญิงที่อยู่ในบ้าน?” เขาเหมือนไม่ได้ยินเสียงอะไรจากฉันเลย “เป็น นะ น้องสาวค่ะ” “หึ!! โลกกลมชะมัด” “คะ...?”“ฉันมีข้อเสนอให้เธอ” “ขะ ข้อเสนออะไรคะ” “หมั้นกับฉันแทนพี่สาวของเธอ แล้วเธอกับพี่สาวอยากจะได้อะไรฉันให้ได้ทุกอย่าง...” เฮือก...มะ หมั้นกับเขา แบบนี่ก็หมายความว่า เขาคือคู่หมั้นของพี่มารี ลูกชายของเพื่อนคุณพ่องั้นเหรอ ทำไมโลกถึงกลมขนาดนี้กัน...“ว่ายังไง หื้ม..” “ไม่ค่ะ พริ้งไม่รับข้อเสนอนี้ของพี

คำพูดของผู้ชายคนนี้มันช่างดูไม่เอาไหนซะเลย ถึงแม้ว่าฉันจะเคยพลาดไปมีอะไรกับเขา แต่เรื่องแบบนั้นมันก็ไม่ควรจะเกิดขึ้นอีก แล้วยิ่งตอนนี้เขาเป็นคู่หมั้นของพี่สาวฉันด้วยละก็มันยิ่งตอกย้ำตราบาปในใจของฉัน “ถะ ถอยไปนะ” ฉันใช้มือดันอกแกร่งของคนตรงหน้าเอาไว้ เพราะตัวฉันมันติดกับโต๊ะแล้วถอยไปไหนไม่ได้แล้ว “ถอยไปไหนดี หื้ม...” พรึบ!! “อร้ายยย~” ฉันหลุดร้องออกมาเสียงหลงเมื่อผ้าขนหนูที่พันร่างกายเปลือยเปล่าเอาไว้ถูกเขากระตุกลงทำให้มันหล่นลงไปกองที่พื้น ตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวฉันไม่มีอะไรปิดคลุมอยู่เลยสักชิ้น ฉันรีบยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกกับน้องสาวของตัวเองเอาไว้ แต่ก็โดนคนตรงหน้ารวบมือทั้งสองข้างเอาไว้ก่อนที่เขาจะอุ้มร่างฉันขึ้นวางบนโต๊ะ ฉันอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้วที่ต้องมาเปลื้องผ้าต่อหน้าผู้ชายแบบนี้ “จะอายทำไม วันนั้นฉันเห็นของเธอหมดแล้ว” เขาโน้มตัวลงมากระซิบที่หูฉัน ก่อนจะใช้มือหนาลูบไล้ขาอ่อนของฉันไปมา “พอแล้ว ยะ อย่าทำแบบนั้นอีกได้ไหมคะพริ้งขอร้อง” ฉันร้องขอความเห็นใจจากเขา แต่เขากลับไม่มีท่าทีว่าจะยอมปล่อยฉันไปง่าย ๆ เลย “ฉันอุตส่าห์อยากจะหมั้นกับเธอ แต่เธอดันไม่ยอม สงสัยเธอ

1 อาทิตย์ผ่านไป โชคดีว่าหลายวันมานี้ฉันไม่เจอกับผู้ชายคนนั้นเลย คู่หมั้นของพี่สาวฉัน ไม่เห็นเขามาที่บ้านไม่มาหาพี่มารีเลย มาแค่วันนั้นแล้วก็หายหน้าไปที่บอกแบบนี้ไม่ได้แปลว่าฉันคิดถึงเขานะ ไม่อยากจะเจอเลยต่างหาก แต่ก็คงจะเลี่ยงไม่ได้สินะ...— ห้างสรรพสินค้า วันนี้สายธารขอให้ฉันพามาซื้อของที่ห้าง ไปลากฉันจากที่บ้าน มาตั้งแต่เช้านี่ก็จะเที่ยงแล้วยังไม่ได้อะไรเลยสักอย่าง “แกจะเดินดูอีกนานไหมฉันปวดขาจะแย่แล้วนะ” ฉันบ่นสายธาร เธอเอาแต่เดินดูของไม่ยอมซื้อสักที “เดี๋ยวสิแก ของแบบนี้มันก็ต้องเลือกดูหลาย ๆ ร้านไหม” “แต่เล่นเข้าออกเป็นสิบ ๆ ร้านแล้วไม่ซื้อมันก็เหนื่อยนะ ปวดขาด้วย”“บ่นเป็นคนแก่ไปได้”“แกไปเดินซื้อคนเดียวเลย ฉันไม่ไปกับแกด้วยแล้ว” ฉันถอนหายใจออกมา เบา ๆ ก่อนจะนั่งลงตรงที่เอาไว้นั่งพักภายในห้าง “ยัยพริ้ง !!! ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลยนะ” สายธารยืนท้าวเอวมองค้อนฉัน “เหนื่อย...” ในขณะที่ฉันกำลังคุยกับสายธารอยู่สายตาของฉันก็ดันเหลือบไปเห็นใครบางคน คนที่ฉันไม่อยากจะเจอหน้าเขาที่สุด คู่หมั้นของพี่มารี นั่นเขากำลังเดินอยู่กับใคร ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ หน้าตาน่ารัก “พริ้ง!! แกมองอะไรของแ

“พะ พี่สิงห์อย่าเพิ่ง... อ๊ะ” ฉันกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเมื่อพี่สิงห์ดันนิ้วของตัวเองเข้ามาในช่องทางรักคับแคบของฉัน มันเจ็บจนพูดไม่ออก“ซี๊ด~ คับแน่นดี จริง ๆ”พรึบ!“อื้อออ ยะ อย่าค่ะหนูทำอาหารยังไม่เสร็จเลยนะ” ฉันร้องท้วงเมื่อถูกพี่สิงห์ช้อนตัวอุ้มขึ้นไปนั่งบนโต๊ะวางของภายในห้องครัวโดยไม่สนใจว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่เลย“เธอคิดว่าฉันมีความอดทนมากขนาดนั้นเลยรึไง?”น้ำเสียง เรียบ ๆ เจ้าของใบหน้าหล่อคมคายเอ่ยบอกฉันจากนั้นเขาก็เดินไปปิดแก๊สก่อนจะเดินกลับมาประชิดตัวฉันและ ค่อย ๆ ถอดกางเกงออกจากเรียวขาของฉันทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใยดีตอนนี้หัวใจดวง น้อย ๆ ของฉันมันเต้นรัวโครม ๆ เหมือนจะหลุดออกมาเสียให้ได้ การกระทำของคนตรงหน้ามันทำให้ฉันกลัวและรู้สึกตื่นเต้นไปในเวลาเดียวกันพี่สิงห์จับขาข้างหนึ่งของฉันขึ้นไปพาดบ่า ฉันต้องเอามือค้ำตัวเองเอาไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองหงายหลังใบหน้าของฉันมันเห่อร้อนขึ้นมาทันทีเมื่อถูกพี่สิงห์ใช้เรียวลิ้นร้อน ๆ ตวัดเลียขาอ่อนไปมา ช้า ๆ เขาไม่ได้ทำแค่เลีย เขากัดขาฉันด้วย“อื้อ พริ้ง จะ เจ็บนะคะ...” ฉันร้องห้ามปรามเพราะเขาเริ่มกัดขาอ่อนของฉันจนเป็นรอยฟันหลายจุดเมื่อฉันท้วงออกไ