บททั้งหมดของ น้องเมีย (Secret): บทที่ 11 - บทที่ 20

ฉันบอกให้พี่สิงห์จอดรถส่งฉันอยู่ตรงกำแพงบ้าน แต่เขาไม่ยอมขับไปจอดตรงรั้วประตูบ้านทำเอาฉันถึงกับนั่งไม่ติดเลยตอนนี้“ขอตัวก่อนนะคะ” ฉันกำลังจะรีบเปิดประตูลงจากรถเพราะว่ากลัวพี่มารีจะมาเห็น แต่พี่สิงห์ดันคว้ามาจับแขนฉันเอาไว้ไม่ยอมปล่อยให้ฉันลงมากรถ แถมยังเอามือมาบีบเคล้นหน้าอกของฉันหน้าตาเฉยเลย“พะ พี่สิงห์อย่าค่ะเดี๋ยวมีใครมาเห็น” ฉันดันมือพี่สิงห์ออกจากหน้าอกของตัวเอง“ใครที่เธอว่าหมายถึงพี่สาวเธอน่ะเหรอ?” พี่สิงห์เลิกคิ้วถามฉัน จากนั้นก็ล้วงมือลงมาที่หน้าอกฉันและควักออกมาตะโบมดูดอย่างหนักหน่วงจนมันเจ็บร้าวไปทั่วทั้งหน้าอก“อื้อ พอแล้วค่ะพริ้งเจ็บไปหมดแล้ว”“อื้มม...” เสียงของพี่สิงห์ครางออกมา เบา ๆ ในลำคอ“เธอกำลังทำให้ฉันคลั่งนะรู้ตัวไหม...”“พี่สิงห์ พริ้งเจ็บ จริง ๆ นะคะพอแล้ว”“จิ๊ !!”พี่สิงห์ยอมปล่อยให้หน้าอกของฉันเป็นอิสระ เขาจิ๊ปากก่อนจะใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่“เจอกันวันงานหมั้นของพี่สาวเธอกับฉัน” เขาพูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะปล่อยมือออกจากแขนของฉันพอฉันจัดแจงความเรียบร้อยของเสื้อผ้าเสร็จแล้วฉันก็รีบเปิดประตูลงจากรถทันที— ภายในบ้าน“ไปไหนมา ฉันโทร

พี่สิงห์พูดออกมาอย่างไม่คิดจะแคร์อะไร จากนั้นสองมือของฉันที่ปิดหน้าอกของตัวเองเอาไว้ก็ถูกพี่สิงห์ดึงออก เขาก้มหน้าลงมาตะโบมดูดดุนหน้าอกฉันอย่างรุนแรงเหมือนกำลังลงโทษที่เมื่อกี๊ฉันขัดใจเขา“อื้อ พี่สิงห์หนูเจ็บ” มือของฉันพยายามดันตัวพี่สิงห์ออกแต่ก็ไม่เป็นผล“เจ็บอะไรนักหนา” พี่สิงห์เงยหน้าขึ้นก่อนจะพ่นลมหายใจออกมา แรง ๆ จู่ ๆ เขาก็ลุกออกจากตัวฉันแล้วล้มตัวนอนลง ข้าง ๆ กับฉัน ฉันรีบดึงเสื้อลงไปปิดคลุมหน้าอกของตัวเองเอาไว้ให้เรียบร้อยทันทีและจะลุกขึ้นแต่ก็โดนพี่สิงห์รั้งเอวเอาไว้“จะไปไหน” น้ำเสียงไม่สบอารมณ์เอ่ยถามฉันเหมือนกำลังไม่พอใจอะไรอยู่สักอย่าง ก็คงจะไม่พอใจที่ฉันไม่ยอมนั่นแหละ “ปะ ไปอาบน้ำ”“ไม่ต้อง” พี่สิงห์ออกคำสั่งเสียงแข็งก่อนจะฝังจมูกลงมาบนซอกคอของฉันแล้วสูดหายใจเข้าแรง ๆ “ฉันชอบกลิ่นแบบนี้ของเธอ...” พี่สิงห์กระซิบพูด เบา ๆ ตึก ตัก ตึก ตัก!! หัวใจดวง น้อย ๆ ของฉันมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะเลยตอนนี้ ไม่นะ ไม่ได้ ฉันต้องห้ามใจสิ ฉันจะปล่อยใจตัวเองไปแบบนี้ไม่ได้ ฉันนอนตัวแข็งทื่อ ไม่กล้าขยับปล่อยให้พี่สิงห์นอนกอดอยู่อย่างนั้น ใจมันยังคงกระวนกระวายอยากให้พี่สิงห์ รีบ ๆ กลั

“มันก็ไม่แปลกที่เธอจะแอบกินของเพื่อน เพราะขนาดคู่หมั้นของพี่สาวตัวเองเธอยังไม่เว้น !!”ฉันพยายามกลั้นความรู้สึกที่มันกำลังถาโถมเข้าใส่อย่างหนักหน่วงในตอนนี้เอาไว้ ความรู้สึกเหมือนตัวมันเริ่มชากับคำพูดที่แสนจะเย็นชาของพี่สิงห์ที่มันปักลึกลงมาตรงกลางอกของฉัน“ปล่อยค่ะ พริ้งเจ็บ” ฉันบอกคนตัวโตตรงหน้าเสียงแข็ง น้ำเสียงของฉันคงจะทำให้พี่สิงห์ไม่พอใจเขาจึงบีบแขนฉันแรงขึ้นเป็นเท่าตัวแบบนี้ “อ่อยผู้ชายไปทั่ว เอากับฉันไม่เท่าไหร่อยากลองของใหม่ว่างั้น !!”“พี่สิงห์ไม่มีสิทธิ์มาว่าพริ้งแบบนี้นะคะ”“หึ !!”“สิงห์คะ...”ฉันรีบผลักพี่สิงห์ออกเมื่อได้ยินเสียงของพี่มารีเรียกชื่อพี่สิงห์มาแต่ไกล ตอนนี้ใจฉันมันเต้นรัวราวกับว่ากำลังมีคนจับมันเขย่าง แรง ๆ กลัวว่าพี่มารีจะผิดสังเกตเราทั้งคู่ “ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะคะ แล้วนี้คุยอะไรกัน” เป็นแบบที่ฉันกลัว ตอนนี้พี่มารีเหมือนจะกำลังสงสัยอะไรอยู่เกี่ยวกับฉันและพี่สิงห์“ระ เราคุยกันเรื่องงานน่ะพี่มารี ^_^” ฉันไม่รู้จะแก้ตัวไปว่าอะไร นี่คือคำตอบที่ฉันคิดได้ในตอนนี้แล้ว พี่มารีไม่รู้ว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อเพราะฉันก็เดาสีหน้าไม่ออก พี่มารีเดินมาคล้องแขนของพี่สิงห

ฉันเดินตามหลังพี่สิงห์มาที่รถด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย มันกลัวไปหมดทุกอย่างเลยตอนนี้จึก!“อะ !”จู่ ๆ พี่สิงห์ก็หยุดเดินกระทันหันทำให้ฉันที่เดินตามหลังมาติด ๆ ขนเข้ากับแผ่นหลังของคนตัวโตจัง ๆ“ไปรอในรถ” น้ำเสียง เรียบ ๆ ของพี่สิงห์เอ่ยสั่งฉัน คิ้วหนาขมวดเป็นปมนั่นบ่งบอกว่าตอนนี้พี่สิงห์หงุดหงิดแต่ไหน“ค่ะ ค่ะ” ฉันรีบตอบพยักหน้า หงึก ๆ อย่างว่าง่าย ก่อนจะรีบเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถคันหรูฉันมองการกระทำของพี่สิงห์ผ่านกระจกทึบภายในรถ พี่สิงห์หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ สีหน้าท่าทางของพี่สิงห์ทำเอาฉันหายใจไม่ทั่วท้องยังไงก็ไม่รู้แค่เขายืน นิ่ง ๆ ไม่ยิ้มมันก็ทำให้ฉันขาสั่นแล้ว—ภายในรถทันทีที่พี่สิงห์เข้ามานั่งในรถ กลิ่นของบุหรี่จาง ๆ บวกกับกลิ่นน้ำหอมราคาแพงที่ติดตัวพี่สิงห์มันก็ลอยมาเตะจมูกฉัน กลิ่นแบบนี้มันน่าเวียนหัวดีจริง ๆ“เธออยากจะพูดอะไรกับฉันไหม?” พี่สิงห์เลิกคิ้วขึ้นเชิงถาม ทำเอาฉันรีบก้มหน้าลงไม่กล้าพูดอะไรสักคำทั้งที่ฉันเป็นคนปิดเครื่องหนี หลบหน้า ฉันก็ต้องทำใจไว้ก่อนแล้วสิ แต่พอเจอกับสถานการณ์แบบนี้ จริง ๆ ฉันกลับกลัวจนตัวสั่น“เหมือนเธอจะไม่รู้นะว่าเธอทำอะไรผิดพลาดไป” ใบหน้าหล

1 อาทิตย์ผ่านไปตั้งแต่วันนั้นฉันก็ไม่ได้คุยอะไรกับพี่สิงห์อีก เงินที่เขาโอนมาก็ไม่ได้โอนกลับคืนเพราะพี่สิงห์ไม่ยอมบอกเลขบัญชีกับฉัน“พริ้งงงง แกได้ยินฉันพูดไหมเนี่ย” สายธารตะโกนใส่หูฉันเสียงดังทำเอาฉันตกอกตกใจหมดเลย“แกจะเสียงดังทำไมเนี่ย พูดเบา ๆ ก็ได้”“เรียกรอบที่ร้อยแล้วแกเอาแต่เหม่อจะให้ทำยังไง เหม่ออะไรของแกหนักหนาเนี่ย ทำเหมือนคนอกหักไปได้”“เปล่า แค่คิดเรื่องเรียนน่ะ”คำพูดที่ไม่คิดอะไรของสายธารแต่มันกลับทำให้ฉันรู้สึก ช่วงนี้ฉันค่อนข้างที่จะเหม่อ จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว สมองมันวนคิดถึงแต่ภาพนั้นที่พี่สิงห์ส่งมา อยู่บ่อย ๆ ฉันห้ามไม่ให้ตัวเองคิด ไม่ให้ตัวเองรู้สึกไม่ได้เลย“อย่าคิดมากสิ เรามีเวลาอ่านหนังสือกันอีกตั้งสองเดือน”“อื้อ”“ไปเปิดหูเปิดตากันหน่อยไหม อยู่มาตั้งอาทิตย์หนึ่งแล้วยังไม่ได้ไปไหนเลย”“ดีเหมือนกันว่าแต่จะไปไหนดี” ฉันรีบตอบรับคำชวนของสายธาร ได้ออกไปข้างนอกบ้างมันคงจะดี จะได้ไม่ต้องคิดฟุ้งซ่านอะไรบ้า ๆ อีก“คลับไหม?”“ไม่เอา แกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบ”“ไปบ่อย ๆ เดี๋ยวก็ชอบเองนั่นแหละ”“ไม่เอาด้วยหรอก” ฉันส่ายหน้าปฏิเสธท่าเดียว ฉันเข็ดแล้วจริง ๆ ถ้าเกิดเมาไม่ได้ส