บททั้งหมดของ (ของหวง) มาเฟีย BAD : บทที่ 61 - บทที่ 70

ตอนนี้ฉันเหมือนคนกำลังตกภวังค์อยู่ในอ้อมกอดของคุณเพลิง“อ… ออกไปนะคะ”“ฉันอยากกอดเธอแบบนี้”“เอยเชื่อได้ใช่ไหมคะว่าคุณเพลิงให้ค่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่หมากตัวนึง เอยเชื่อได้ใช่ไหมว่าคุณเพลิงกับเธอไม่ได้มีอะไรที่ลึกซึ้ง” “ฉันกลับไปนอนที่บ้านซะส่วนใหญ่ ไม่เชื่อเธอก็ถามไอ้ไฟดูมันช่วยคิดแผนนี้ให้”“แล้วต้องทำร้ายเอยด้วยเหรอคะ”“ฉันทำเพื่อปกป้อง ขอโทษที่ทำให้เธอเจ็บ”ฉันถามทวนทุกอย่างเพื่อความมั่นใจว่าตัวเองจะไม่ถูกหลอกอีก ตอนนี้ความรู้สึกดี ๆ มันกลับมา ฉันจะถูกมองเป็นคนโง่หรือเปล่าถ้าเกิดว่าเชื่อในตอนนี้“… ตอนนี้เอยเป็นอะไรสำหรับคุณเพลิงเหรอคะ”เหมือนว่าฉันคิดผิดที่ถามแบบนี้ออกไป เพราะคนที่ถูกถามเงียบไม่ตอบ แถมยังถอนหายใจออกมาหนัก ๆสุดท้ายสถานะของฉันก็เหมือนเดิมคุณเพลิงค่อย ๆ ดันกอดออก สายตาคู่นั้นจ้องลึกเข้ามาในตาก่อนที่มือหนาจะจับปลายคางของฉันให้เงยขึ้นมาอยู่ในระดับเดียวกัน“เธอเป็นคนรักของฉัน” คุณเพลิงบอกเสียงนุ่ม ทำเอาใจฉันเต้นแรงที่ได้ยินแบบนั้น แบบจะไม่เชื่อหูตัวเอง“ค… คนรักเหรอคะ” ฉันดีใจจนยิ้มออกมา แต่ก็ต้องหุบยิ้มแล้วถามต่อ “ไม่เคยขอคบ ไม่เคยบอกรักแล้วจะเรียกว่าคนรักได้ยังไงล่

พอถูกพูดดักคอฉันก็ทำหน้ามุ่ยใส่คุณเพลิงทันที นัดเพื่อนไว้แล้วถ้ายกเลิกทุกคนจะว่ายังไง นี่คือทริปเลี้ยงส่งก่อนฉันกลับไทยเลยนะ“จัสตินคือเพื่อนเอยนะคะ เราเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน”“ถ้าอยากให้ฉันอนุญาตเธอก็ต้องบอกมันว่าห้ามไป”“เขาเป็นคนชวนนะคะ”“อ๋อ ๆ ผู้ชายชวนเลยรีบตอบตกลง ?” คุณเพลิงใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มแล้วถามอย่างหาเรื่อง“เพื่อนค่ะ จัสตินคือเพื่อน” พูดย้ำไปตั้งแต่ครั้งคนที่ฟังก็ไม่เห็นจะเข้าใจเลย“ไม่เห็นจะหล่อตรงไหน สู้ฉันก็ไม่ได้สักนิด” ท่าทางของเขาดูสิ น้อยใจอย่างกับเด็กทั้งที่อายุก็มากแล้ว ทำไมถึงหน้าเอ็นดูแบบนี้นะฉันเดินมาใกล้ ๆ คุณเพลิงที่กำลังจัดจานที่โต๊ะอาหารให้เข้าที่ แล้วก็พูดอ้อนเขา“คุณเพลิงหล่อกว่ามาก ๆ เลยค่ะ หล่อจนเอยหลงรัก”“เธอตกหลุมรักฉันเพราะหน้าตา ไม่ใช่ความดี ?”ฉันขมวดคิ้วงุนงงแล้วถามอย่างไม่คิดอะไร “ความดีอะไรเหรอคะ…”“นี่เธอกำลังจะบอกว่าฉันไม่มีความดีอะไรเลย” ทำไมถึงคิดไปแบบนั้นได้เนี่ย ฉันไม่ได้คิดเลยนะคุณเพลิงพูดเองต่างหาก“เอยไม่ได้พูดอะไรสักคำเลยนะคะ”“เธอมันร้ายกาจกว่าที่ฉันคิดอีกนะเอิงเอย”“เอยชมว่าคุณเพลิงหล่อนะคะ ทำไมต้องโกรธ”“แต่เธอมองไม่เห็นความด

ถึงจะเจอดุแต่ฉันก็ยิ้มจนแก้มแทบจะแตก ชอบที่โดนหวงแบบนี้จัง“เอยจะทำให้คุณเพลิงหวงบ่อย ๆ นะคะ ชอบจังเวลาเจอคุณเพลิงดุ” สิ้นสุดคำพูดที่ท้าทายอำนาจมืดของฉันคุณเพลิงก็ใช้สายตาเอาผิดจ้องเขม็ง แต่ฉันก็ยังยิ้มเหมือนคนบ้า“ถ้าทำอย่างที่พูดตอนอยู่ไทย ฉันคงจะได้เป็นบ้าตายเพราะเธอแน่ ๆ”“นั่นสิคะ ถ้าเอยทำแล้วคุณเพลิงจะรีบมาหาเอยที่ไทยไหมน้า”“ฉันจะรีบไปทันทีที่รู้ว่าเธอยุ่งกับผู้ชายคนไหน หรือผู้ชายคนไหนมายุ่งกับเธอ”“ดีเลยค่ะเอยจะตีสนิทผู้ชายหลาย ๆ คน คุณเพลิงจะได้หึงแล้วมาหาเอยบ่อย ๆ ^_^”“เธอนี่มันดื้อจริง ๆ ถ้าทำแบบนั้นฉันจะขอเธอแต่งงานให้สิ้นเรื่อง”ฉันสตันไปเมื่อได้ยินคำว่าขอแต่งงาน อารมณ์ตอนนี้คล้ายคนหูดับไม่รับรู้สิ่งรอบ ๆ ว่า ทุกอย่างมันหยุดนิ่งมีเพียงหัวใจดวงน้อยที่มันกำลังเต้นแรงมาก ๆคุณเพลิงคิดกับฉันถึงขั้นแต่งงานเลยเหรอ บ้าน่าเรายังไม่เจอครอบครัวของกันและกันเลยนะ ต้องคบหาดูใจกันนาน ๆ หน่อยสิ แบบนี้มันปุบปับเกินไป ถึงฉันจะอยากแต่งก็เถอะ“เขินอยู่เหรอ ?”“ปะ เปล่าสักหน่อย รีบ ๆ เดินไปเลยค่ะ ดูสิคนอื่นเดินไปไกลแล้ว” ฉันแกล้งทำเป็นไม่เขินไม่ยิ้มพร้อมกับหลบสายตาแกล้งพูดหยอกเขาแต่พอเขาพู

ก็อก ๆ เสียงเคาะห้องดังขึ้นมาขณะที่ฉันกำลังคุยกับคุณเพลิง“เดี๋ยวเอยมานะคะ”(เร็ว ๆ ด้วย)ฉันวางโทรศัพท์เอาไว้บนเตียง จากนั้นก็ลุกขึ้นไปเปิดประตู ปรากฎว่าคนที่เคาะห้องคือโอมน้องชายของฉันเอง พอโอมเห็นฉันก็โผล่เข้ากอดแน่น“กลับมานานหรือยังครับ ผมคิดถึงพี่เอยที่สุดเลย”“เป็นหนุ่มแล้วยังกอดพี่เหมือนเด็กไม่อายหรือไงเนี่ย”“ไม่อายครับ ผมรีบกลับบ้านเลยนะวันนี้ คิดว่าที่ยายบอกว่าพี่จะกลับแค่ล้อเล่นซะอีก”น้องชายของฉันไม่ว่าจะโตสักแค่ไหนเขาก็ยังเหมือนเด็ก อาจจะมีดื้อบ้างบางครั้งแต่พอเวลาอ้อนก็อ้อนมาก ๆ เลย“ไปช่วยยายทำกับข้าวไปเร็ว”“ครับ”โอมรีบวิ่งเข้าครัวไปหายาย ส่วนฉันเดินกลับมาที่เตียงหยิบโทรศัพท์ขึ้นกำลังจะพูดสายกับคุณเพลิงแต่สายหลุดไปแล้ว“ไหนบอกห้ามวางสายไง” ฉันบ่นพึมพำก่อนจะกดโทรออกอีกครั้งแต่คุณเพลิงไม่รับสายฉันกดโทรเรื่อย ๆ แต่ไร้การตอบกลับทำให้เริ่มเป็นกังวลใจ จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ถ้ามีเบอร์ที่โทรติดต่อคุณไฟได้ฉันคงโทรไปแล้วหรือจะโทรหาชะเอมกับมีนให้ช่วยไปดูคุณเพลิงดี กลัวเขาไปหาผู้หญิงคนนั้นจัง ถึงจะไปก็ควรบอกสิ ไม่ใช่จู่ ๆ ก็หายเงียบ คุยกันอยู่ดี ๆ ก็วางสายแถมโทรไปก็ไม่รับ

Talk เอิงเอยฉันพยายามติดต่อไปหาคุณเพลิงตั้งแต่เมื่อคืนแต่เขาไม่รับสายเลย ฉันไม่รู้เลยว่าเขาเป็นยังไงแล้วจะให้มีสมาธิเรียนได้ยังไง วันนี้ต้องไปมหาวิทยาลัยวันแรกด้วย“พี่ติดต่อคุณเพลิงได้บ้างหรือเปล่าคะ” ฉันถามลูกน้องของคุณเพลิง เขากำลังขับรถไปส่งฉันที่มหาวิทยาลัย“ไม่ครับ”“ติดต่อเขาให้หน่อยได้ไหมคะเอยโทรหาเขาไม่รับสายเลย”“นายบอกว่าจะติดต่อกลับมาเอง ผมไม่ได้รับอนุญาตให้โทรไปครับ”“แต่เขาไม่รับสายตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะคะ ถ้าไม่โทรงั้นเอยขอเบอร์คุณไฟก็ได้”“ผมไม่มีเบอร์คุณไฟครับ”“นี่เจ้านายเป็นอะไรไม่สนใจเลยหรือไงคะ!!”“ผมได้รับมอบหมายให้ดูแลคุ้มกันความปลอดภัยให้คุณเอยเท่านั้นครับ”ฉันระเบิดอารมณ์เพราะความหงุดหงิดที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย นี่ไม่ใช่คนแรกที่ฉันถาม เมื่อเช้าฉันถามลูกน้องของคุณเพลิงทุกคน และพวกเขาก็ตอบแบบนี้เหมือนกับปริ้นคำพูดมาตอบมหาวิทยาลัยฉันโทรศัพท์ไปหาชะเอมก่อนจะเข้าเรียน ให้เธอช่วยเอาเบอร์คุณไฟมาให้และให้ตามหาว่าตอนนี้คุณเพลิงอยู่ที่ไหนเป็นยังไงบ้างฉันอยู่ที่นี่จะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว ในขณะที่นั่งเรียนนักศึกษาแทบจะทั้งห้องต่างหันมามองทางฉันแล้วซุบซิบกัน แน่นอนว่าฉันไ