All Chapters of (ของหวง) มาเฟีย BAD : Chapter 51 - Chapter 60

#โรงแรมคุณเพลิงขับรถมาที่โรงแรมของเขาทั้งที่แขนยังมีเลือดไหลอยู่ เขาไม่ยอมไปโรงพยาบาลแต่กลับมาที่ห้อง“อึก~ ทำไมไม่ไปโรงพยาบาลคะ” ฉันสะอื้นร้องไห้ตั้งแต่เจอเหตุการณ์สะเทือนขวัญจนกลับมาที่ห้องก็ยังไม่หยุดร้อง“เอยบอกให้ไปโรงพยาบาลไง อึก~”“แผลแค่นี้จะเสียเวลาไปโรงพยาบาลทำไม”“อึก~”“กล่องปฐมพยาบาลอยู่ตรงนั้นไปหยิบมาสิ” คุณเพลิงชี้ไปตรงที่มีกล่องปฐมพยาบาลวางอยู่ก่อนที่เขาจะนั่งลงบนโซฟาแล้วถอดเสื้อออกเมื่อได้กล่องปฐมพยาบาลมาแล้วฉันก็รีบเอามาวางไว้ตรงหน้าของคุณเพลิงแล้วถาม “จะทำแผลเองเหรอคะ อึก~”“เธอทำแผลเป็นหรือเปล่า ?” เขาดูใจเย็นลงมาก ใจเย็นเหมือนไม่รู้สึกเจ็บอะไรเลย“ท… ทำเป็นค่ะ อึก~”“ทำแผลให้ฉันสิ”“อึก~” ฉันสะอื้นพร้อมกับเปิดกล่องปฐมพยาบาลแล้วหยิบน้ำยาล้างแผลออกมายิ่งมองเห็นแผลที่ไหล่ข้างซ้ายมันก็ยิ่งทำให้ฉันร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิม เขาคงทำเหมือนไม่เจ็บเพื่อให้ฉันสบายใจแน่ ๆ“ทำไมไม่ยอมไปโรงพยาบาล อึก~ ไปหาหมอดีกว่านะคะ” ฉันลองพูดโน้มน้าวอีกครั้งเผื่อคุณเพลิงจะยอมเชื่อฟัง“หยุดร้องไห้สักที ฉันแค่โดนยิงไม่ได้ตาย”“อ… เอยกลัว อึก~” มือไม้มันยังไม่หายสั่นเลยตอนนี้“โอ้ย ซี๊ด~” คุณ

ฉันเอาแต่มองหน้าคุณเพลิง จ้องอย่างไม่รู้สึกกลัวเพราะอยากจะรู้ว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ แต่พอถูกจ้องเขาก็หลบสายตาของฉัน“ฉันชื่อมินนะ ดีใจจังที่ได้เจอคนไทยด้วยกัน” เธอเอ่ยทักทายเหมือนจะเป็นมิตร แต่สายตาคู่นั้นมันไม่ได้อยากเป็นมิตรแบบคำพูดเลย“เธอชื่ออะไรเหรอ ?”ฉันทำเหมือนไม่ได้ยินเสียงที่ถูกถาม ตอนนี้ยังคงจ้องมองคุณเพลิงอยู่“ให้เธอออกไปข้างนอกก่อนได้ไหมคะ เอยอยากคุยกับคุณเพลิงแค่สองคน”“อย่าทำตัวมีปัญหา” คุณเพลิงกดเสียงต่ำบอก“ได้ไหมคะ” ฉันถามย้ำอีกครั้งอย่างจริงจัง คุณเพลิงพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ ก่อนจะหันไปบอกผู้หญิงคนนั้น “ออกไปรอข้างนอกก่อน”เมื่อเธอเห็นว่าคุณเพลิงยอมทำตามคำพูดของฉันเธอก็แสดงท่าทางไม่พอใจออกมา ก่อนจะเดินออกไปจากห้องในตอนนี้ภายในห้องเหลือเพียงแค่ฉันกับคุณเพลิงสองคน“มีอะไรจะพูดก็รีบพูด”ฉันลุกขึ้นจากโซฟาเดินไปหยุดตรงหน้าคุณเพลิง ตอนนี้มีสิ่งหนึ่งที่ฉันอยากได้ยินจากปากผู้ชายคนนี้“เอยขอถามอะไรสักอย่างได้ไหมคะ” ฉันพยายามข่มน้ำเสียงที่สั่นเครือของตัวเองเอาไว้“อืม”“… ที่ผ่านมาคุณเพลิงได้รู้สึกอะไรกับเอยหรือเปล่าคะ ที่ทำดีด้วย ที่พูดให้หวั่นไหว ปกป้องเอยจากก

คุณเพลิงจ้องฉันด้วยสายตาที่อำมหิต เขาโกรธมาก ๆ จนเลือดขึ้นหน้า“อย่าใช้คำพูดที่ทำให้ฉันหงุดหงิดแบบนี้อีก” พูดจับมือที่บีบปลายคางฉันก็ค่อย ๆ คลายออก“มาอยู่กับเอยแบบนี้ได้ยังไงคะ ผู้หญิงคนใหม่ของคุณเพลิงไม่น้อยใจเอาเหรอ”“ฉันแค่แวะมาจัดการเธอ”“แล้วก็จะกลับไปอีกเหรอคะ”“อืม”“โกรธที่เอยไปดื่มใช่ไหมคะ”“ฉันไม่ชอบ ทีหลังอย่าทำอีก”“ถ้าไม่อยากให้เอยทำอีกคุณเพลิงก็อยู่กับเอยสิคะ นอนกับเอยทุกคืนได้หรือเปล่า” ฉันอาจจะกำลังงี่เง่ากับเขาอยู่ ไม่รู้จะทำวิธีไหนที่จะรั้งเขาเอาไว้ได้ ไม่อยากให้เขาต้องไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่น“ฉันไม่ใช่ของของเธอ” แค่คำตอบนี้ก็ทำเอารู้สึกจุกเป็นบ้า“…” น้ำตามันคลอเบ้าก่อนจะค่อย ๆ ไหลอาบแก้ม เจ็บปวดกับคำพูดนี้จัง“หวังว่าเธอจะไม่ทำอะไรที่ฉันไม่ชอบอีก” พูดจบคุณเพลิงก็เดินไปที่ประตูห้องไม่รู้ว่าอะไรมันสั่ง ร่างกายของฉันทำตามความรู้สึก รู้ตัวอีกทีตอนนี้ฉันก็กำลังสวมกอดเขาจากทางด้านหลัง“อย่าไปเลยนะคะ นอนกับเอยได้ไหม” ฉันร้องขออ้อนวอนอย่างไร้ค่า ถ้าเขาไปคงนอนไม่หลับแน่ ๆ“ปล่อย” คุณเพลิงบอกแล้วพยายามแกะมือที่ฉันสวมกอดตัวเองออก แต่ฉันไม่ยอม“เอย อึก~ เอยไม่อยากนอนคนเดียว น

ฉันพูดทั้งน้ำตา ไม่อยากให้มันจบแบบนี้สิ่งที่อยากได้คือ อยากให้คุณเพลิงมีแค่ฉัน แต่เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ฉันไม่สามารถออกคำสั่งได้“จะกลับเมื่อไหร่ ?”“อยากให้เอยรีบกลับขนาดนั้นเลยเหรอคะ” แค่รั้งฉันเอาไว้คุณเพลิงยังไม่ทำเลย เขามีของเล่นใหม่ไปเรื่อย ๆ โดยไม่ย้อนกลับมามองของเล่นชิ้นเก่า มีแค่ฉันที่แทบจะเป็นบ้า“ใช่ฉันอยากให้เป็นแบบนั้น ตอบมาสิฉันจะรีบจัดการเรื่องมหาวิทยาลัยให้”“เดือนหน้าค่ะ ขอให้คุณเพลิงทำตามที่พูดด้วยนะคะ เอยต้องได้เรียนมหาวิทยาลัยชื่อดังที่มีงานดี ๆ รอรับนักศึกษาจบใหม่และคุณเพลิงต้องจ่ายค่าเทอมให้จนกระกว่าจะเรียนจบ”การตัดสินใจกลับไทยนั่นหมายความว่าฉันเสียเปรียบ ถึงจะโกรธแต่เรื่องเรียนไม่ควรเอามารวมอยู่ในเรื่องความสัมพันธ์ ยังไงฉันก็ต้องมั่นใจว่าตัวเองจะได้เรียนมหาวิทยาลัยดี ๆ จบไปมีงานที่ดีรองรับ“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น”ฉันเดินผ่านหน้าคุณเพลิง แต่ยังเดินได้ไม่กี่ก้าวแขนมันก็ถูกรั้งเอาไว้“ไม่ต้องทำงานแล้ว ฉันอนุญาตให้เธอพักได้”“กลัวเอยจะไปหาเรื่องผู้หญิงคนนั้นเหรอคะ เป็นห่วงเธอมากเหรอ คิดว่าเอยเป็นคนชอบหาเรื่องหรือไง”“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ”“ควงเธอมางานด้วย ข

อยากจะรู้คำตอบแต่รอนานสองนานคุณเพลิงก็เอาแต่เงียบ หรือเขากำลังปั่นหัวฉันอยู่ ต้องลงทุนถึงขั้นบีบน้ำตาคลอเบ้าแบบนี้เลยหรือไง“บอกได้ไหมคะว่าตอนนี้คุณเพลิงไม่ได้แกล้งปั่นหัวให้เอยสับสน”“ฉันจะทำแบบนั้นทำไม”“เพราะไม่อยากให้เอยเลือกไปอยู่กับศัตรูไงล่ะคะ” ฉันถามอย่างตรงไปตรงม“เธอเป็นของหวง ใครก็ไม่มีสิทธิ์เอาตัวเธอไปจากฉัน”“เป็นของหวงแต่ไล่ให้เอยกลับประเทศไทย เป็นของหวงแต่คุณเพลิงก็มีของเล่นชิ้นใหม่ มันย้อนแย้งนะคะ”คุณเพลิงโน้มใบหน้าลงมาใกล้ ๆ ปลายจมูกโด่งแตะสัมผัสที่พวงแก้มของฉันก่อนจะลากไล้ไปมาเบา ๆ จนทั่วใบหน้า บรรยากาศในห้องตอนนี้เงียบสงัด มีเพียงเสียงหัวใจดวงน้อยของฉันที่เต้นแรง ๆ กลัวว่ามันจะดังออกมาให้อีกคนได้ยินเขาก็แค่กำลังทำให้ฉันตกหลุมพรางอีกครั้ง คำพูดต่าง ๆ คงไม่มีความจริงใจอยู่ในนั้นฉันจะไปหวังอะไรกับความสัมพันธ์นี้ จะไปหวังให้เขามารักมาชอบมันเป็นไปไม่ได้ คำพูดที่พูดกับฉันก็คงจะพูดกับผู้หญิงคนนั้นเหมือนกันฉันดันแผงอกแกร่งออกแล้วพูด “ถ้าจะใจร้ายกับเอยก็ใจร้ายให้ตลอดสิคะ อย่าทำให้สับสนได้ไหม”“… ฉันทำไม่ได้”จบคำพูดนั้นเรือนร่างเปลือยเปล่าของฉันก็ถูกอุ้มขึ้น ก่อนที่คุณเพ