บททั้งหมดของ My teddy สามีติดดิน: บทที่ 1 - บทที่ 10

หลังจากตัดสินใจได้เมื่อเดือนก่อน คืนนี้ก็เป็นคืนเข้าหอของดารารินทร์และแดนไทย จิตติวัฒน์สกุล หญิงสาวในชุดนอนวิคตอเรียซาตินสีชมพูหวานนอนตะแคงอยู่บนเตียงใหญ่ เธอจ้องมองหน้าแดนไทยสามีหุ่นหมีที่กำลังหลับอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ติดผนังห้องอย่างไม่ยอมหลับตา ถึงจะรู้ว่าเขาไม่ได้เต็มใจแต่งกับเธอ แต่แดนไทยก็เป็นผู้ชาย ไม่รู้ว่าเขาจะนึกคึกลุกขึ้นมาทำอะไรเธอหรือเปล่า เพราะตอนนี้เธอยังไม่พร้อมจะเป็นภรรยาตามพฤตินัยของเขายอมรับว่าสามีหมาดๆของเธอไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร แถมหน้าตาดูหล่อเหลาและหุ่นดีกว่าดารานายแบบบางคนด้วย แต่เขาก็เป็นเพียงไฮโซที่ชอบการทำไร่ ไม่ใช่ผู้ชายในอุดมคติแบบที่เนี้ยบดูดีตลอดเวลา บริหารงานในบริษัทใหญ่โตเวลาเธอควงออกงานก็จะมีแต่คนอิจฉา หากจะต้องนอนกับเขาและทำกิจกรรมบนเตียงอย่างสามีภรรยาทั่วไปทำ เธอคงต้องขอทำใจสักพักอีกทั้งตอนนี้เธอยังรู้สึกช้ำใจที่ได้สามีเป็นถึงทายาทมหาเศรษฐีแท้ๆ นึกว่าจะได้อยู่เรือนหอหลังโตใช้ชีวิตสุขสบายอวดเพื่อนๆได้ แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อที่อยู่ของเธอจริงๆตอนนี้คือบ้านหลังเล็กชั้นเดียวหลังคาปั้นหยาท้ายไร่กลิ่นฝนต้นฟ้า ในอำเภอหนึ่งของจังหวัดสระบุรี ยังดีที่มีเตียงนุ่

“คงเย็นๆ วันนี้ผมให้คุณพักผ่อนให้เต็มที่เลย พรุ่งนี้ค่อยเข้าไร่กับผม”คนตัวโตเอ่ยขณะยกหมวกคาวบอยขึ้นมาสวม ดารารินทร์ที่รู้ตัวว่าจะได้เข้าไร่ก็เริ่มมีสีหน้าไม่พอใจ วินาทีนี้แดนไทยเริ่มถอยหลังออกจากหญิงสาวสองสามก้าว เข้าใจว่าตัวเองจะต้องแสบแก้วหูเพราะเสียงของเธอแน่นอน“ใครจะไปทำไร่ ฉันไม่ทำหรอกนะ”แล้วก็เป็นเช่นนั้น สาวเจ้ายืนเท้าเอวทำหน้ายักษ์ยืนกรานว่ายังไงเธอก็ไม่ยอมเข้าไร่เข้ากงเด็ดขาด คนอย่างดารารินทร์เกิดมาก็ได้ชื่อว่าเป็นคุณหนูไฮโซมีพี่เลี้ยงรายล้อมคอยทำโน่นทำนี่ให้ทุกอย่างอยู่แล้ว แถมตอนนี้ยังเลือกที่จะมาแต่งงานกับคนรวยมีหรือเธอจะยอมทำสวนทำไร่ให้เหนื่อยเสี่ยงกับผิวพรรณที่จะเสีย ที่มากไปกว่านั้นหากคนรู้จักรู้ว่าเธอต้องมาเป็นชาวไร่ได้ถูกหัวเราะเยาะแน่“อ้าว เป็นเมียผมก็ต้องทำไร่สิครับ จะมานั่งงอมืองอเท้าได้ยังไง”แดนไทยยังคงหยอกคนที่กำลังโมโหเล่นไม่เลิก“ก็บอกแล้วไงว่าเตรียมตัวเป็นแม่ฉันไม่คุยด้วยแล้ว”ดารารินทร์ยืนกรานก่อนจะหันหลังสะบัดก้นเข้าไปในบ้าน ท่าทีหงุดหงิดของเธอทำแดนไทยยืนสบถขำ ท่าทีไม่สบอารมณ์ของดารารินทร์แดนไทยเห็นหลายครั้งเข้าเขาก็มองภาพนั้นเป็นภาพที่น่าขบขันไปโดยปริย

ครื้นนนน ครืนนน"ฝนจะตกงั้นหรอ"ดารารินทร์ยืนเงยหน้ามองฟ้าที่มืดครึ้มเต็มไปด้วยกลุ่มเมฆ แสงสว่างจากที่เหลือน้อยๆก็น้อยเข้าไปอีกเพราะถูกกลุ่มเมฆหนาบดบัง คราแรกคิดจะก้าวเดินต่อ แต่เริ่มนึกขึ้นได้ว่าเธอเดินออกมาไกลจึงกวาดสายตามองรอบตัว ริมฝีปากบางขบเม้มกันแน่น น้ำตาหยดน้อยค่อยๆไหลเพราะจู่ๆความรู้สึกกลัวก็แล่นมาจับขั้วหัวใจ ด้วยมองไปทางไหนก็เห็นแต่ป่าแต่ดงทั้งยังลืมไปแล้วด้วยว่าเดินมาจากทางไหน ตอนนี้เนินดินเนินเขาบดบังวิสัยทัศน์ไปหมดจนไม่เห็นบ้านเรือนของคนแม้แต่หลังเดียว"อึก ฮือๆๆ ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ฮือๆๆ"ดารารินทร์สะอื้นหายใจหอบถี่ขึ้นความกลัวทำให้ขาอ่อนนั่งฟุบลงไปกับพื้น และเริ่มยกมือปาดน้ำตาที่ดูท่าว่าจะไหลมาไม่หยุด ทั้งเสียงสะอื้นก็เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆอย่างคนไม่มีสติ"คุณดาว มาทำอะไรตรงนี้คะ"และแล้วก็เหมือนมีเสียงจากสวรรค์ฉุดรั้งสติของดารารินทร์ให้กลับมาอีกครั้ง หญิงสาวรีบปาดน้ำตาหันมองไปตามเสียงก็เริ่มยิ้มออกเมื่อเห็นเป็นผู้หญิงที่เธอคุ้นหน้า ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นเดือนฉายหญิงสาวที่อายุไล่เลี่ยกับแดนไทย เป็นคนงานในไร่ที่เธอเคยได้พูดคุยเมื่อวันงานแต่งของเธอนั่นเอง"ฉันมาตามหาไก่แต่ว่าห

"ก็เพราะคุณนั่นแหละ ให้ฉันไปตามไก่บ้าบออะไรก็ไม่รู้ ฉันเลยไม่ได้ไปงานวันเกิดเพื่อนฉัน รู้ไหมว่าเพื่อนๆเค้าหาว่าฉันตกอับเพราะพิษเศรษฐกิจเลยไม่ได้ไปออกงานสังคมแล้ว"“อ๋อ ถึงว่า”แดนไทยสบถขำที่แท้หญิงสาวก็ไม่สบอารมณ์ที่เสียหน้า"ธุรกิจคุณก็มีปัญหาจริงไม่ใช่เหรอ อย่างแรกคุณต้องยอมรับความจริง อีกอย่างพวกคนที่ว่าคุณ เหยียบซ้ำคุณ คุณยังคิดเรียกพวกนั้นว่าเพื่อนแล้วแคร์คำพูดคนพวกนั้นอีกเหรอ"แดนไทยเอ่ยให้หญิงสาวได้คิดตาม ไม่รู้ว่าเรื่องแค่นี้หญิงสาวจะคิดไม่ได้"เรื่องของฉัน คุณไม่เป็นฉันไม่รู้หรอก"ดารารินทร์บุ้ยปากไม่สบอารมณ์ ชายหนุ่มก็พูดไม่ได้ต่างจากณัฐวดีกับพิชชาอรเลย ว่าอย่าสนใจใส่ใจคนที่คิดเหยียบซ้ำ แต่จะให้เธอไม่สนใจได้ยังไงเพราะตอนนี้รู้อยู่แก่ใจว่าเธอกำลังเป็นที่พูดถึงในทางไม่ดี"แล้วนี่คุณจะไปไหม ถ้าไม่ไปผมจะเข้าไร่""มาอุ้มสิ ฉันไม่เดินวันนี้คุณต้องเป็นขี้ข้าลบล้างความผิดที่แกล้ง..ฉ.."ฟึ่บ "ว้าย.. นี่ นุ่มนวลเป็นหรือเปล่า"ไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบ ตัวของเธอก็ลอยขึ้นเหนือพื้นอย่างไม่ทันตั้งตัว"พูดมาก โยนทิ้งซะดีไหม"“นี่”สองแขนเรียวรีบยกคล้องคอคนตัวโตเอาไว้แน่น เข้าใจว่าถิ่นแดนไทยน

"มานี่"รถคันหรูจอดที่หน้าบ้านได้ชายหนุ่มก็รีบลากคุณหนูไฮโซลงจากรถให้ตามเข้ามาในบ้าน"อะไรของคุณ ปล่อยฉัน""รังเกียจชาวไร่นัก ผมก็จะทำให้คุณได้จำฝังใจว่าชาวไร่คนนี้เป็นผัวคุณ""นี่ปล่อย"ดารารินทร์รู้ถึงความคิดของชายหนุ่มได้ เธอก็เริ่มตื่นกลัวและรีบสะบัดข้อมือให้พ้นจากมือของเขา"จะดีดดิ้นไปทำไม ยังไงวันนึงเราก็ต้องทำลูกตามคำสั่งคุณย่าอยู่แล้ว"คนตัวเล็กที่สะบัดมือออกได้ยังไม่ทันจะได้วิ่งหนีไปไหนก็แขนแกร่งรวบเอวเธอไว้ก่อน"ฉันยังไม่พร้อม"คนตัวเล็กดิ้นหนีสุดชีวิต แต่แรงของเธอก็ไม่ได้ทำให้คนตัวโตสะท้านเลยสักนิด และแล้วสาวเจ้าก็ถูกพาเข้ามาในห้องนอนเหวี่ยงขึ้นบนเตียงนุ่มจนได้"นี่ หยุดดด อื้อ"ชายหนุ่มคร่อมกดคนตัวเล็กลงกับเตียง ก้มหน้าบดจูบริมฝีปากบางอย่างไร้ความนุ่มนวล มือหนาดึงกระชากเกาะอกของคนที่นอนดีดดิ้นจนขาดวิ่นปึก ปึก ปึกดารารินทน์มือเรียววาดทุบตีแผ่นหลังกว้าง ทั้งจิกข่วนให้คนตัวโตรู้สึกเจ็บหมายจะให้เขาผละตัวออกไป แต่ไม่มีทีท่าว่าเขาจะหยุดการกระทำแม้แต่นิดเดียว"อื้ออ..หยุดด อ๊ายยย" ปึก ปึก ปึกเมื่อริมฝีปากบางเป็นอิสระดารารินทร์ก็กรีดร้องดังลั่น รัวมือทุบตีแดนไทยไม่หยุด ขณะที่คน