บททั้งหมดของ My teddy สามีติดดิน: บทที่ 21 - บทที่ 30

"วันหลังถ้าจะดื่มหนักอย่ามาดื่มในงานแบบนี้เข้าใจไหม กลับแล้วค่อยดื่มก็ได้ ถ้าคุณเมาจนขาดสติอายเค้าแย่เลย"ดารารินทร์พาแดนไทยกลับมาถึงห้องพักได้ก็บ่นอุก ที่ชายหนุ่มเล่นดื่มหนักจนเกินงาม จนเธอต้องรีบหิ้วเขาออกมาจากงานก่อน"ผมไปนั่งดื่มเงียบๆถือว่าไว้หน้าคุณเท่าไรแล้ว ถ้าผมไม่ห่วงหน้าคุณคงแย้งบอกว่าผมอยู่บ้านเล็กๆท้ายไร่เก็บผักเก็บหญ้ากินกับเพื่อนคุณไปแล้ว"แดนไทยกลับมาถึงก็อาละวาดเสียงฝาดจนหญิงสาวตกอกตกใจกับท่าทีโมโหของเขาพอสมควร"หุบปากเลย"ดารารินทร์แผดเสียงใส่ชายหนุ่มกลับ ไม่พอใจที่อีกฝ่ายเมาแล้วมาโวยวายใส่เธอ"ที่คุณบอกว่ารู้สึกผิดที่ดูถูกชาวไร่อย่างผม คุณไม่ได้รู้สึกผิดจริงๆใช่ไหม ขอโทษเพื่อต้องการมาให้ผมยอมออกงานกับคุณเพื่อที่จะใช้ผมเป็นเครื่องมือข่มเพื่อนคุณใช่ไหม"คนถูกจับได้เริ่มสลด และพยายามเดินหนีแดนไทยแต่ก็ถูกเขาดึงตัวเธอขึงกับกำแพงห้องไว้ก่อน"คุณจะมาเสียงแข็งอะไรใส่ฉัน เมาก็ไปนอนไป๊""ชอบนักใช่ไหมไอ้สังคมที่มีแต่เปลือกเนี่ย"แคว้กกก แดนไทยกระชากกระโปรงสวยที่แหวกโชว์แค่ขาอ่อนจนขาดวิ่นเผยให้เห็นชั้นในตัวจิ๋วของหญิงสาว"ทำอะไรของคุณเนี่ย" เพี๊ยะดารารินทร์เลือดขึ้นหน้า วาดมือ

“ฮือๆๆๆ...”ดารารินทร์เข้ามานั่งกอดเข่าอยู่ในห้องนอนพักใหญ่ เธอคิดไม่ตกว่าจะทำยังไงที่จะเอาที่ดินผืนนั้นกลับมาเพราะเงินที่ได้จากการฝากธวัชชัยขายที่ให้กับบรรเจิดก็เหลือไม่ถึงครึ่งแล้วแกร๊ก.. ดารารินทร์รีบปาดน้ำตาลวกๆเมื่อเห็นแดนไทยเดินหน้าบึ้งตึงเข้ามาในห้อง“เดี๋ยวฉันจะรีบหาเงินมาซื้อที่คืน ฮึกๆ ฮือ ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้คนอื่นไม่มีที่อยู่ ฉันไม่เคยคิดทำร้ายใครจริงๆ ฮือๆๆ”ให้เธอพูดเป็นครั้งที่ล้านเธอก็ยืนยันคำเดิมว่าไม่ได้ตั้งใจ และตอนนี้เธอก็เสียใจมากๆกับเรื่องที่เกิดขึ้น“จะพูดอะไรก็พูดไปเถอะ เพราะต่อไปนี้คนที่นี่คงจะไม่เชื่ออะไรคุณ ถ้าคุณทนอยู่ได้ก็ทนไป แล้วผมก็จะไม่สนใจคุณเหมือนกัน ผมจะไปนอนข้างนอก”แดนไทยเดินไปหยิบเสื้อผ้าพร้อมหมอนกับผ้าห่มเดินออกไปนอกห้อง“ฮือๆๆๆ..”ดารารินทร์ฟุบนั่งกอดเข่าร้องให้โฮอีกครั้ง ตอนนี้เธอมืดแปดด้านไปหมดว่าจะเอาอย่างไรกับปัญหาที่เกิดขึ้น หากจะโทรบอกคนทางบ้านก็กลัวพวกเค้าจะผิดหวังในตัวเธอ จะบอกเพื่อนๆก็ไม่กล้าดารารินทร์เดินวนไปวนมาอยู่หน้าตู้กระเป๋าของเธอพักใหญ่ รู้ว่าของพวกนี้น่าจะทำเงินให้เธอได้ง่ายแต่ก็ตัดสินใจไม่ได้เสียทีว่าจะเอาออกไปฝากร้านแบรนด์

"อื้ม.. ฉันโชคดีแค่ไหนที่ได้กินไข่เจียวฝีมือคุณหนูดาวเนี่ย นี่ถ้าคุณแม่แกรู้ว่าแกหัดเข้าครัวทำตัวเป็นแม่บ้านศรีเรือนคงดีใจแทบน้ำตาไหลแน่เลย"หลังจากที่สอนให้ดารารินทร์ลองผิดลองถูกกับการทำไข่เจียวมาพักใหญ่ พิชชาอรก็ได้ทานไข่เจียวสีสวยกลิ่นหอมละมุนฝีมือของเพื่อนเธอเสียที“นึกว่าวันนี้จะได้กินไข่เจียวทูโทนซะแล้วนะเนี่ย”ณัฐวดีมองไข่เจียวสีสวยในจานตาเป็นประกาย ภาพไข่เจียวในจานกระเบื้องสีขาวตรงหน้าหากไปอยู่ที่อื่นมันอาจจะดูธรรมดาๆ แต่เมื่อรู้ว่าเป็นฝีมือของดารารินทร์คุณหนูที่หยิบจับอะไรในครัวไม่เป็นเลยหัดทำไข่เจียวเป็นวันแรกก็ทำได้ดีขนาดนี้มันเลยดูพิเศษสำหรับเธอพอสมควร"เมื่อก่อนที่ฉันไม่อยากทำก็เพราะไม่ชอบไอร้อนๆกลัวตัวเหม็น แต่พอได้ลงมือฉันว่าการทำอาหารก็สนุกดีนะ ตอนนี้อยากทำเป็นอีกหลายๆเมนูเลย"ดารารินทร์ยิ้มกว้างปลื้มปริ่มกับไข่เจียวตรงหน้ามากๆ การเข้าครัวมันก็ไม่ได้เลวร้ายอย่าวที่เธอเคยคิด กลับรู้สึกสนุกมากๆจนอยากเรียนรู้และทำเมนูอื่นเป็นเร็วๆหลังจากเพื่อนๆกลับบ้านกันไปหมดแล้วดารารินทร์ก็ออกมายืนมองวิวทิวทัศน์ของเมืองใหญ่ยามค่ำคืน ภาพที่เธอเคยเห็นว่ามันสวยงามกลับไม่เป็นเช่นเดิม ตอนนี

"อร่อยไหม พวกแกคิดว่าคนอื่นจะหายโกรธฉันเมื่อไรเหรอ ฉันไม่รู้ว่าจะแบกรับความรู้สึกผิดหวังไหวแค่ไหน พวกแกเป็นกำลังใจให้ฉันด้วยนะ"หญิงสาวยืนหน้าละห้อยเอ่ยพูดกับไก่ที่กำลังรุมจิกมะละกอราวกับพวกมันฟังรู้เรื่อง แดนไทยที่เดินมาเห็นภาพนั้นก็อดอมยิ้มไม่ได้ เพราะไม่คิดว่าดารารินทร์จะเป็นมิตรกับพวกไก่ในเล้าของเขาได้"คิดว่าคุณจะชอบมันไม่ได้ซะอีก""ก็ไม่คิดว่าจะชอบได้ แต่พอกลับไปอยู่กรุงเทพไม่กี่วันคิดถึงมันเหมือนกัน แล้วทำไมวันนี้คุณกลับเร็วล่ะ"หญิงสาวหันหลังเปรยยิ้มให้กับคนมาใหม่“ไม่มีงานอะไรแล้วเลยกลับมาพักผ่อน ทำไม..ไม่อยากเห็นหน้าผมเหรอ”“เปล่าซะหน่อย ฉันจะไปทำไข่เจียวคุณกินไหม”“ทำเป็นด้วยเหรอ”เห็นทีการกลับมาของหญิงสาวจะมีเรื่องให้เขาได้แปลกใจอีกเรื่องแล้ว“ค่ะ ฉันฝึกมา ต่อไปนี้ฉันว่าจะหัดทำงานบ้านงานครัว ช่วงแบ่งเบาภาระคุณเอง”สาวเจ้าเดินนำหน้าแดนไทยเข้าบ้านมาได้ก็เริ่มยิ้มไม่ออก เมื่อสายตามองเห็นถาดขนมเค้กหลายสิบชิ้นที่เธอเอาไปให้คนในไร่วางอยู่ที่กลางโต๊ะอาหาร เธอเห็นจำนวนแล้วก็เดาได้ว่าน่าจะไม่ได้มีใครหยิบไปเลยสักชิ้น"พวกเค้าไม่ได้เอาไปกิน ผมก็เลยต้องเอากลับมา"แดนไทยเอ่ยไปตามความจร

"ไม่เอาก็เอามา""เอาก็ได้ แต่คุณไม่กลัวฉันใช้ฟุ่มเฟือยเหรอ""ผมว่าตอนนี้ภรรยาผมน่าจะเอาเงินไปลงกับพวกหนังสือแล้วก็ขนมนมเนยให้เด็กๆกับคนในไร่มากกว่า"แดนไทยเชื่อใจดารารินทร์ว่าคงเอาเงินที่เขาให้ไปใช้ในทางที่มันเป็นประโยชน์ เพราะพักหลังมานี้เธอได้เงินเท่าไรก็เร้าแต่จะให้เขาพาไปซื้อโน่นซื้อนี่ทำประโยชน์ให้โรงเรียนบ้างให้คนในไร่บ้าง จนเขาแทบอยากจะเปิดมูลนิธิให้เธอแล้ว"ก็จริงค่ะ ฉันเอาเงินไปลงกับพวกเค้ามีความสุขกว่าตอนที่ซื้อชุดแพงๆใส่เยอะเลย""คุณน่ารักขึ้นมากขึ้นทุกวันรู้ตัวหรือเปล่า แล้วตอนนี้ผมก็อยากจะฟัดคุณจะแย่แล้วด้วย"แดนไทยเริ่มก้มหน้าซุกไซร้ลำคอระหงส์จนสาวเจ้าต้องรีบผละตัวหนี เพราะยังรู้สึกเหนื่อยจากการขับรถไม่หาย หากให้เขาหาความสุขกับเธอตอนนี้คงสลบเหมือดคาเตียงในไม่กี่นาทีแน่"ฉันเหนื่อยมากเลยค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ"แดนไทยยืนเท้าเอวมองตามหลังคนตัวเล็กด้วยสายตาเว้าวอน เขายอมปล่อยเธอไปก่อนก็ได้แต่คืนนี้ยังไงเธอก็ไม่รอดเงื้อมมือของเขาแน่สามวันต่อมาวันนี้ที่บ้านเล็กท้ายไร่ดูจะครึกครื้นเอามากๆ เพราะทั้งสองครอบครัวมารวมตัวกันที่นี่เนื่องในวันเกิดของกะรัตเพชร"คิดถึงทุกคนจังเลยค่ะ"ดาราริ