บททั้งหมดของ My teddy สามีติดดิน: บทที่ 11 - บทที่ 20

ณัฐวดีและพิชชาอรทานอาหารกันเรียบร้อยก็ถือโอกาสมาเที่ยวที่บ้านท้ายไร่ของแดนไทยเสียเลย สองสาวที่เคยมางานแต่งของดารารินทร์ที่เรือนใหญ่หน้าไร่ที่เป็นบ้านของกะรัตเพชรไม่กี่วันก่อนรู้สึกชอบวิวทิวทัศน์ที่นี่มากพอสมควรแล้ว แต่พอได้ขับรถเข้ามาที่บ้านของแดนไทยท้ายไร่ได้มองวิวทิวทัศน์ของไร่ด้านในก็รู้สึกชอบที่นี่มากขึ้นไปอีกเพราะสวนองุ่นสองข้างทางที่กำลังออกผลเป็นภาพที่สวยงามน่าประทับใจ ผ่านมาไม่ไกลนักก็เป็นสวนทับทิมและอโวควาโดสลับกับสวนองุ่นเล็กๆคนละสายพันธ์กับสวนด้านหน้าทำให้พวกเธออยากจะค้างคืนที่นี่เสียให้ได้ เพราะอยากจะได้รูปสวยๆลงไอจีไปเสียทุกสวน แต่ก็ต้องตัดใจเพราะมีเวลามาที่นี่แค่วันเดียวเท่านั้น รู้สึกอิจฉาดารารินทร์อยู่เหมือนกันที่ได้มาอาศัยอยู่ในที่แห่งนี้สองสาวขับรถตามดารารินทร์มาถึงหน้าบ้านของแดนไทยได้ก็รีบลงรถมาดูแปลงผักสวนครัว และเหล่าไม้ดอกไม้ประดับที่เรียงรายกันอยู่ใกล้กับต้นไม้ใหญ่หน้าบ้านหลังเล็กหลังคาปั้นหยา"บ้านสวนของแท้เลยนะ ฉันเคยอยากมีบ้านแบบนี้เหมือนกันนะดาว"ณัฐวดีมองไปที่หน้าบ้านหลังเล็กสลับกับแปลงผักสวนครัวแสนงามที่เธอกำลังถ่ายรูป เคยคิดในหัวเหมือนกันว่าอยากมีบ้านที

"จริงนะ"ใบหน้าสวยกลับมาเปื้อนรอยยิ้มอีกครั้ง เพราะเท่ากับว่าวันงานหมั้นของมนชิดา เธอได้ควงชายหนุ่มไปอวดใครต่อใครได้แล้ว"อืม แล้วคุณก็อย่าพูดแบบนี้อีก เราแต่งงานกันแล้ว คุณก็เป็นของผมแล้วอนาคตเราต้องมีลูกด้วยกันอยู่ด้วยกันทุกวัน ลืมคำว่าแต่งงานเพราะเรื่องจำเป็นไปผมว่าจะดีต่อเรา ผมไม่รู้ว่าวันข้างหน้าเราจะรักกันแบบคนรักหรือเปล่า แต่ผมขอว่าอย่างน้อยตอนนี้ให้คุณคิดว่าเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันจะได้ไหม""อืม ก็ได้ค่ะ"สาวเจ้าพยักหน้าหงึกหงักไม่ได้ใส่ใจฟังคำพูดเขาเท่าไรนัก แค่เพียงแดนไทยตกลงที่จะไปกับเธอแค่นี้เธอก็พอใจแล้ว หากไม่ใช่เพราะต้องขอร้องให้เขาออกงานด้วย ดารารินทร์ไม่มีทางพูดดีกับเขาแน่ และไอ้ที่ขอโทษไปคราแรกก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองผิดจริง แค่พูดเพื่อเอาใจแดนไทยก็เท่านั้นเขาจะได้ตอบรับคำขอร้องเธอง่ายๆ"ดูคุณจะภูมิใจกับกระเป๋าใบนี้เหลือเกินนะ"แดนไทยเห็นดารารินทร์นั่งตรวจดูกระเป๋าแบรนด์เนมสีหวานใบใหม่ที่เพิ่งผาดเพิ่งขับรถเอามาให้เมื่อช่วงเย็นพักใหญ่แล้วไม่ยักจะเห็นเธอยอมเก็บมันเข้าที่และเตรียมตัวนอนเสียที"แน่นอน ผู้หญิงทุกคนเป็นปลื้มทั้งนั้นแหละค่ะที่ได้จับกระเป๋ารองเท้าเครื่องประดับหร

"เงียบทำไมคะ ไม่อยากคุยกับฉันแล้วเหรอ""เปล่า แล้วคุณจะเอาตู้มาเมื่อไรผมจะได้ย้ายโซฟาให้""เค้าน่าจะมาส่งพรุ่งนี้""โอเค"ดารารินทร์มองชายหหุ่มด้วยสายตาสงสัยพอสมควร เพราะหลังจากที่เธอถามเรื่องแฟน แดนไทยก็สีหน้าเปลี่ยนกะทันหัน คิดว่าชายหนุ่มน่าจะมีเรื่องอะไรฝังใจมาบ้าง แต่ก็คร้านจะถามชายหนุ่มต่อ เพราะเธอก็ไม่ได้อยากรู้ประวัติของเขามากมายนัก"คุณนอนไม่หลับเหรอ"แดนไทยรับรู้ได้ว่าคนที่นอนข้างๆขยับตัวไปมาหลายรอบจนเข้ากลางดึกก็ยังไม่หยุด เขาที่ยังหลับไม่ลงเหมือนกันกับเธอจึงพลิกตัวหันมาหาหญิงสาวถามเธอด้วยท่าทีสงสัย"ฉันรู้สึกแปลกๆ ร้อนๆยังไงไม่รู้"ดารารินทร์พยักหน้าหงึกหงัก ตอนนี้หน้าเธอแดงก่ำรู้สึกร้อนทั้งที่ในห้องนอนก็เปิดเครื่องปรับอากาศ ยิ่งเห็นหน้าคนข้างๆที่มองจ้องมายังเธอความรู้สึกวาบหวามจู่ๆประทุขึ้นมาจนต้องขบเม้มริมฝีปากเอาไว้"ผมก็"แดนไทยเริ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่ หายใจไม่ทั่วท้อง รู้สึกร้อนวูบวาบเหมือนกัน ยิ่งมองจ้องดวงตากลมโตที่กำลังปรือเยิ้มเหมือนกำลังยั่วยวนสายตาของเขา เปลือกตาชายหนุ่มก็หลุบลงต่ำจับจ้องไปที่ริมฝีปากบางอมชมพูที่ขยับไปมา ภาพตรงหน้าเหมือนเป็นแรงดึงดูดให้เขาต้องรีบรว

เธอเริ่มนึกไปถึงวันที่เธอมาถึงที่นี่ ครั้งที่เธอแวะถามทางมาที่ไร่จากคนที่ตลาดจู่ๆก็มีผู้ชายใจดีขับรถนำทางเธอมาจนมาถึงปากทางเข้าไร่ เธอได้ขอบคุณเขาและแนะนำตัวว่าจะมาแต่งงานกับแดนไทย ผู้ชายคนนั้นจึงให้นามบัตรกับเธอเอาไว้ บอกว่าเป็นนายหน้าค้าที่ดิน หากมีที่ดินที่ไหนอยากจะขายติดต่อเขาได้เลย ดีที่ครั้งนั้นเธอไม่ได้ทิ้งนามบัตรนี้ไปRrrrr"คุณธวัชชัยใช่ไหมคะ ฉันเองค่ะดารารินทร์"หลังจากที่ได้คุยกับธวัชชัย เรื่องขุ่นข้องหมองใจอะไรๆก็หายไปเสียหมด เธอออกมานั่งทานข้าวที่แดนไทยทำเอาไว้ให้อย่างอารมณ์ดี แม้นมันจะเย็นชืดไปหมดแล้วเพราะทำตั้งแต่เช้าแต่เธอก็ยังรู้สึกว่ามันอร่อยโดยที่ไม่ต้องอุ่นหลังจากทานข้าวเสร็จเรียบร้อยก็ออกมาเดินเล่นข้างนอกบ้าน มาให้อาหารพวกไก่ที่อยู่ในเล้าหน้าระรื่น พอแดดร่มลมตกสาวเจ้าก็เลือกที่จะออกมาเดินเล่นเปิดหูเปิดตาในไร่ จนเดินมาเจอกับกลุ่มคนงานที่นั่งพักกันอยู่ที่หน้าสวนองุ่น"นั่นคุณดาว เธอสวยยังกับตุ๊กตาเลยเนาะ"บุญตาหญิงร่างท้วมวัยกลางคนเอ่ยกับเดือนฉายขณะที่เห็นดารารินทร์เดินยิ้มมาทางพวกเธอ"จริงจะ ถ้าเธอมีลูกกับคุณดินคงจะน่ารักน่าชังมากเลยล่ะ"เดือนฉายนึกไปถึงวันที่จะมี

"ใช่คอลใหม่ล่าสุด ชุดพวกแกก็สวยเหมือนกันนะ""ขอบใจย่ะ คุณดินดูดีมากเลยนะคะ"ณัฐวดีหันไปเอ่ยชมเพิ่มความมั่นใจให้แดนไทย เพราะรู้ว่าเขาไม่ค่อยได้ออกงานบ่อยๆคงประหม่าไม่น้อย"ขอบคุณครับ""แน่นอน ฉันสั่งสูทให้เค้าเอง""เข้างานกันเถอะ"ทั้งสี่ทักทายกันเรียบร้อยก็พากันเดินมาหามนชิดาและพิชญะที่ยืนรับแขกอยู่หน้างานพร้อมกับเปรมสินี มนชิดาหันมาส่งสายตาไม่สบอารมณ์กับเปรมสินีเมื่อเห็นดารารินทร์แต่งตัวสวยโดดเด่นเกินหน้าเกินตาของเธอพอสมควร"ขอบใจที่มากันนะ พิชคะนี่เพื่อนมนค่ะนี่ยัยพลอย ยัยน้ำ แล้วก็ยัยดาวกับสามีเธอใช่ไหม"มนชิดาเอ่ยเอ่ยทักทายแขกมาใหม่ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม และแนะนำตัวเพื่อนๆให้คู่หมั้นหนุ่มหล่อได้รู้จัก"ใช่ ชื่อคุณดิน"ดารารินทร์เอ่ยตอบมาชิดาหน้าระรื่น เพราะรู้ว่าอีกไม่กี่วินาทีจะได้เห็นคนคนตาร้อนเพราะอิจฉาเธอแน่นอน"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณดิน/ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณดิน"มนชิดาส่งยิ้มให้แดนไทยอย่างไม่จริงใจนักเพราะรู้มาว่าสามีดารารินทร์เป็นแค่คนต่างจังหวัด ส่วนพิชญะยื่นมือทักทายแดนไทยตามมารยาท"นี่คุณหนูดาวจรัสฟ้าไปสรรหาคอลเลคชั่นใหม่ทั้งตัวจากไหนเนี่ย"มนชิดามองดารารินทร์ตั้งแต่หั