All Chapters of เมียเด็ก(ใน)สมรส : Chapter 41 - Chapter 50

คฤหาสน์ พีรพัฒน์ รถสปอร์ตคันหรูสีฟ้าขับเข้ามาจอดสนิทหน้าประตูทางเข้าคฤหาสน์หลังใหญ่ ภายในรถถูกความเงียบสงัดปกคลุมมาตั้งแต่ร้านหมูกระทะจนกระทั่งถึงบ้าน คนในรถต่างฝ่ายต่างเงียบใส่กันตลอดทางจวนน่าอึดอัดใจ โดยเฉพาะหญิงสาวที่นั่งข้างคนขับเห็นจะร้อน ๆ หนาว ๆ ราวกับเป็นไข้อย่างรู้สึกกลัวบางอย่าง“วันนี้สาขอไปนอนห้องรับแขกนะคะ” มาริษาตัดสินใจเป็นฝ่ายเอ่ยออกไป หลังจากลังเลอยู่นาน ขณะเดินตามหลังแทนคุณเดินเข้ามาในบ้าน แต่สองเท้ากลับต้องหยุดชะงักอยู่กับที่จนแทบชนเข้ากับแผ่นหลังกว้าง เมื่อร่างสูงหยุดเดินกะทันหัน ก่อนที่ร่างสูงจะหมุนตัวกลับมาจ้องมองนิ่ง แววตายากจะคาดเดา ทำเอามาริษาเม้มริมฝีปากแน่น กลืนน้ำลายลงท้องอึกใหญ่ด้วยหัวใจที่สั่นไหว“…”“คะ…คือสาต้องอ่านหนังสือสอบกลางภาคค่ะ อาจนอนดึกกลัวรบกวนพี่ค่ะ” ริมฝีปากจิ้มลิ้มเคลือบด้วยลิปสติกสีส้มอมพีชขยับพูดอธิบายกับคนพี่ ที่เอาแต่จ้องมองนิ่ง ๆ ไม่ยอมพูดอะไรสักที ทำให้เธอยิ่งประหม่าเข้าไปใหญ่ จนหายใจแทบไม่ทั่วท้อง เพราะความเงียบของคนพี่ชั่งน่ากลัว และ น่าขนลุกเป็นที่สุด โดยเฉพาะตอนโมโห“…” แทนคุณยังคงใช้ความเงียบแทนคำพูด เขาปราดตามองเจ้าของใบหน้าน่า

หลายวันต่อมา คฤหาสน์ พีรพัฒน์ “มอนิ่งจ้ะ ยัยสา พี่แทน” เสียงทักทายของมนัสรินทร์ดึงความสนใจจากแทนคุณและมาริษา ที่ร่วมโต๊ะรับประทานอาหารเช้ากันก่อน“มอนิ่งค่ะ”“ขอโทษนะคะ พี่ลงมาช้า” มนัสรินทร์ลากเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามมาริษาออกเล็กน้อยแล้วหย่อนสะโพกนั่ง ซึ่งมีข้าวต้มกุ้งวางเสิร์ฟอยู่บนโต๊ะแล้ว “พี่แทนวันนี้เมลขอติดรถไปที่บริษัทด้วยนะคะ พอดีรถเมลเสียน่ะ”“ขึ้นแท็กซี่ไปสิ” แทนคุณตอบเสียงเรียบพลางตัดเข้าต้มกุ้งเข้าปากอย่างไม่สนใจอดีตแฟนสาวนัก“ไหน ๆ เมลก็ต้องไปประชุมที่บริษัทพี่อยู่แล้ว จะเสียเงินค่าแท็กซี่อีกทำไมล่ะคะ จริงไหมยัยสา?”มาริษาสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อจู่ ๆ พี่สาวก็โยนคำถามมาให้ เธอกลอกตามองหน้าพี่สาวและผู้เป็นสามีสลับกันอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่เมื่อพี่สาวจ้องมองอย่างรอคำตอบ ทำให้เธอรู้สึกกดดันไม่น้อย แต่ก็ตอบออกไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ “…จริงค่ะ”“เห็นไหมคะ?”“…” มาริษาหลุบตามองต่ำทันที เมื่อเผลอสบตาเข้ากับแววตาดุของแทนคุณที่มองมาอย่างคาดโทษ เธอรู้สึกสับสน เมื่อคนพี่ดูเย็นชาต่อพี่สาว อีกทั้งยังพยายามหลีกเลี่ยงแทบทุกครั้งที่เจอกัน ทำราวกับว่าไม่ได้รักกันอย่างนั้น ซึ่งตรงข้ามกับสิ่งที

@สวนหลังบ้าน มาริษานั่งเหม่อลอยคิดถึงประโยคที่แทนคุณพูดครั้นที่อยู่ในห้องนอน “เข้าใจงั้นเหรอ เรื่องอะไรกันแน่นะ” เขาต้องการบอกอะไรกับเธอ ทำไมถึงไม่พูดออกมาตรง ๆ เธอจะได้เข้าใจ โดยไม่ต้องมานั่งคิดหนักอยู่แบบนี้“ไม่ได้รักพี่เมลแล้วจริง ๆ น่ะเหรอ?” ภาพความทรงจำเก่า ๆ ประดังประเดเข้ามาในหัว ทำให้เธอรู้สึกสับสนเป็นอย่างมากจนคิดไม่ตกเสียที“สา” ระหว่างนั้นเสียงของคนที่คุ้นเคยก็เอ่ยเรียก ฉุดดึงมาริษาออกจากภวังค์ความคิด“พี่เมล”“อือ พี่เอง” มนัสรินทร์ลากเก้าอี้เหล็กออกเล็กน้อย แล้วหย่อนสะโพกนั่งตรงข้ามกับมาริษา“มีอะไรหรือเปล่าคะ?”“พี่อยากคุยกับเราเรื่องเมื่อตอนเที่ยงสักหน่อย”“…” มาริษากัดริมฝีปากล่างเบา ๆ อย่างรู้สึกหน่วงที่ใจอย่างบอกไม่ถูก เมื่อนึกถึงเรื่องที่ทำให้เป็นทุกข์“มันเป็นอุบัติเหตุ พี่ไม่ระวังเอง สาอย่าเข้าใจผิด หรือโกรธพี่ได้ไหม” มาริษาหลุบตามองมือพี่สาวที่เอื้อมมากุมเชิงให้เชื่อใจ“สาไม่ได้โกรธพี่ค่ะ”“ขอบคุณนะยัยสา แล้วปรับความเข้าใจกับพี่แทนยังล่ะ?”“ค่ะ” มาริษาตอบรับสั้น ๆ ซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องที่คุยกับคนพี่เมื่อช่วงเที่ยง ใช่การปรับความเข้าใจกันหรือเปล่า“ดีแล้ว

วันต่อมา “อรุณสวัสดิ์ยัยสา” เสียงที่คุ้นเคยของพี่สาวฉุดดึงหญิงสาวตัวเล็กอยู่ในชุดนักศึกษาให้ออกจากภวังค์บางอย่าง เธอหยุดใช้ช้อนค้นข้าวต้มปลาในชาม เลื่อนสาวตามองไปยังพี่สาวที่กำลังเลื่อนเก้าอี้ตรงข้ามออกเล็กน้อย เพื่อหย่อนสะโพกนั่งรับประทานอาหารเช้าก่อนไปทำงาน“อรุณสวัสดิ์เช่นกันค่ะ”“พี่แทนยังไม่ลงมาเหรอ?”“ออกไปตั้งแต่เมื่อวานเย็น ยังไม่กลับเลยค่ะ” มาริษาหลุบตามองชามข้าวต้มปลาของตัวเอง แล้วตักข้าวต้มปลาเข้าปาก เคี้ยวไม่กี่ครั้งก็กลืนลงท้อง ก่อนจะวางช้อน แล้วจับผ้าสีขาวบนตักขึ้นเช็ดริมฝีปากอย่างสุภาพ จากนั้นจึงคว้าแก้วน้ำเปล่าขึ้นดื่ม“อิ่มแล้วเหรอยัยสา?”“ค่ะ” ความทุกข์ที่สะสมทำให้ความอยากอาหารลดลงอย่างกะทันหัน“ขอโทษนะยัยสา พี่เป็นต้นเหตุให้เรากับพี่แทนทะเลาะกัน”“ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ ยังไงความจริงก็คือความจริง ดีแล้วค่ะที่พี่บอกสา ไม่อย่างนั้นสาคงเป็นคนโง่ไปตลอด” รู้สึกโกรธตัวเองที่ความร้ายกาจของคนพี่ ไม่ได้ทำให้เธอตัดใจได้เลยแม้แต่นิดเดียว“พี่แทนคงพอใจแล้วแหละ ที่เห็นพี่เจ็บปวดเสียใจ” มนัสรินทร์พูดเสียงอ่อย ๆ พลางทำหน้าเศร้า เรียกคะแนนสงสารจากน้องสาว ซึ่งก็ได้ผล“ไม่เป็นไรนะคะ” ม

คฤหาสน์ พีรพัฒน์พรั่ก!“อ๊ะ!” ร่างบอบบางถูกร่างหนาเหวี่ยงลงกลางเตียงอย่างแรง ทำเอาใบหน้าน่ารักบิดเบ้ด้วยความจุกตรงส่วนที่ถูกกระแทก แม้ว่าเตียงขนาดคิงไซซ์จะนุ่มแค่ไหน แต่ก็ทำให้จุกได้เหมือนกัน“เดี๋ยวนี้เห็นฉันเป็นหัวหลักหัวตอแล้วสินะ” อารมณ์ของชายหนุ่มไม่มีท่าที่ว่าจะเย็นลง น้ำเสียงที่เปล่งออกมายังเต็มไปด้วยความโมโห“คนใจร้าย!”“หาคำด่าที่ทำให้ฉันเจ็บแสบกว่านี้หน่อยสิ” เสียงสูงเอ่ยว่าอย่างดูถูก“อึก!” มาริษาถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกท้อใจปนผิดหวัง เธอไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายที่หลงรักมาตั้งแต่เด็กจะโหดเหี้ยม เลือดเย็นได้ถึงเพียงนี้“เหตุการณ์วันนี้แค่สั่งสอน ขืนเธอยังดื้อไม่เลิก ฉันฆ่ามันแน่นอน!”“แต่สากับฮยอนเราไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะ นอกจากความเป็นเพื่อนกันเท่านั้น”“แต่มันชอบเธอ! มันคงจ้องจะงาบเธอทุกเมื่อ ที่มีโอกาสนั่นแหละ”“ระ…รู้ได้ยังไงคะ ฮยอนสุภาพบุรุษ ไม่ทำแบบนั้นแน่นอน”“สุภาพบุรุษงั้นเหรออยากจะอ้วก! ปกป้องมันเหมือนมันเป็นผัวอีกคนเลยนะ!”“อย่ามาใส่ร้ายสานะ สาไม่ใช่ผู้หญิงสำส่อน ไม่เหมือนพี่หรอก…ผู้ชายหลายใจ!” มาริษาแววตาสั่นระริกเถียงสู้อย่างใจเด็ด รู้ทั้งรู้ว่าต้องทำให้คนพี่โมโ