All Chapters of เมียเด็ก(ใน)สมรส : Chapter 21 - Chapter 30

มหาวิทยาลัย T.U อินเตอร์12:30 น.“สวัสดีจ้ะทุกคน” เจ้าของรอยยิ้มสดใสอยู่ในชุดนักศึกษาพอดีตัว กระโปรงพลีทสั้นประมาณหัวเข่า เธอเดินถือถุงบราวน์นี่เข้ามาหากลุ่มเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ หน้าตึกคณะนิเทศศาสตร์“วันนี้มาเป็นคนสุดท้ายในกลุ่มเลยนะยะ” ชายหนุ่มชุดนักศึกษา แต่จิตใจเป็นหญิงเอ่ยทักเพื่อนสาวเป็นคนแรกท่าทางมีจริตจะก้าน“ทำบราวน์นี่สูตรเฮลตี้อยู่น่ะ เลยมาช้าหน่อย ฉันเตรียมมาให้พวกแกชิมด้วยนะ…อะคนละกล่อง” มาริษาวางถุงคุกกี้บนโต๊ะพลางหย่อนสะโพกนั่งตรงข้ามกับจีน่า“ลาภปากฉันอีกแล้ว ฝีมือแกอร่อยที่สุดเลยเพื่อนรัก”ไม่ว่าจะของคาวหรือของหวาน มาริษาทำได้ดีเยี่ยมไม่แพ้ใคร อร่อยทุกเมนู เธอชอบทำอาหารและขนมเป็นงานอดิเรก มักนำมาให้เพื่อน ๆ ได้ลิ้มลองรสชาติอยู่บ่อยครั้ง เรียกว่าเป็นเซฟประจำกลุ่มเลยก็ว่าได้“ขอบคุณจ้ะ” คนถูกชมยิ้มแก้มปริ เธอมีความสุขและอิ่มเอ็มใจทุกครั้งที่ได้รับคำชม“ขอกินเลยแล้วกัน” แกรมมี่เปิดกล่องคุกกี้ของตัวเองเป็นคนแรก“ฮยอนลองชิมดูสิ สาทำไม่หวานเลย กินแล้วรับรองไม่อ้วนแน่นอน” เจ้าของรอยยิ้มสดใสพยักหน้าหงึก ๆ ขอให้ชายหนุ่มผู้ที่ไม่ชอบขนมหวานลองกินดูสัก

คฤหาสน์ พีรพัฒน์แกรกหญิงสาวตัวเล็กอยู่ในชุดนอนกางเกงขาสั้นสีขาว นั่งพิงหลังกับหัวเตียง ปลายนิ้วเรียวเลื่อนฟีดดูข่าวสารในแอปพลิเคชั่นบนหน้าจอสี่เหลี่ยม ดึงสายตามองไปยังบานประตูห้องน้ำที่เปิดออกด้วยฝีมือของชายหนุ่ม ที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ มีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบอย่างหมิ่นเหม่ ผมเผ้าเปียกชุ่ม ตามร่างกำยำมีหยดน้ำเกาะติด“แต่งตัวเสร็จแล้ว สาเป่าผมให้นะคะ” แก้มใสเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อทุกครั้งที่เห็นผิวขาว ๆ กล้ามแน่น ๆ ของคนพี่ แม้จะเห็นทุกวันแต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ชินตาเสียที“อือ” แทนคุณครางเสียงในลำคอตอบกลับเพียงสั้น ๆ เท้าหนักเดินไปยังห้องแต่งตัวพลางใช้ผ้าขนหนูสีขาวขยี้เส้นผมที่เปียกเพื่อซับน้ำให้แห้ง ในขณะที่มาริษายิ้มปริ่มอย่างอิ่มเอ็มใจ เมื่อรู้สึกได้ว่าแทนคุณเย็นชากับเธอน้อยลง พูดคุยกับเธอมากขึ้น ต่างจากเมื่อก่อน พลิกหน้ามือเป็นหลังมือเลยก็ว่าได้ จนบางครั้งเธอแทบตั้งรับไม่ทัน…ฟู่~ฟู่~ฟู่~เครื่องไดร์เป่าผมถูกใช้งานด้วยหญิงสาวตัวเล็ก เธอปรนนิบัติสามีที่นั่งเล่นโทรศัพท์ค่าเวลาอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งด้วยสภาพท่อนบนเปลือยเปล่า ท่อนล่างมีเพียงบ๊อกเซอร์ตัวเดี่ยว ปล่อยให้เธอยุ่มย่ามจัดก

โรงแรม xxx 20:30 น. แทนคุณอยู่ในชุดลำลองเสื้อยืดสีขาว กางเกงวอร์มสีดำ ยืนตรงระเบียงห้องนอนรับลม มองตรงไปเบื้องหน้า เห็นทะเลยามค่ำคืนค่อนข้างชัดเจน เพราะได้แสงสว่างจากไฟโรงแรมสุดหรูสาดออกไป เสียงน้ำทะเลก็กระทบฝั่งดัง คลื่น คลื่น ตลอดเวลา ขณะนิ้วแกร่งทั้งสองนิ้วคีบก้นบุหรี่เข้าปาก ดูดเอาควันพิษเข้าปอด แล้วพ่นกลุ่มควันสีเทาออกมากลุ่มใหญ่ ปล่อยอารมณ์ให้ผ่อนคลาย“…” ก๊อก ก๊อก ก๊อก แต่เสียงเคาะประตูกลับดังขึ้นทำลายความสงบ“จิ๊!” แทนคุณส่งเสียงในปากแล้วถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ อย่างหงุดหงิด ก่อนจะดับขยี้ไฟบุหรี่ที่ยังสูบไม่หมดลงในแก้วทรงกลมสำหรับทิ้งบุหรี่ สาวเท้าเดินจ้ำเอ้าไปยังประตูห้องพัก หัวคิ้วขมวดเข้าหากันเป็นปม เมื่อส่องดูคนด้านนอกทางตาแมวประตู พบว่าเป็นอดีตแฟนสาว เธออยู่ในชุดนอนสีขาว มีเสื้อแขนยาวคลุมทับ ยืนก้มหน้าก้มตาราวกับร้องไห้“…” แทนคุณพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ ซึ่งไม่รู้รอบเท่าไหร่ของวันเชิงรำคาญ ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูให้กับอดีตแฟนสาวแกรกหมับ!“พี่แทน~” แทนคุณนิ่วหน้า เมื่อมนัสรินทร์โผเข้าสวมกอดโดยที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว หัวไหล่เล็กสั่นคลอนตามเสียงสะอื้น“ปล่อย” เสียงแข็งเอ่ยสั่

อายเย็นจากเครื่องปรับอากาศตกกระทบใบหน้าเกลี้ยงเกลาของหญิงสาวตัวเล็กใต้ผ้าห่มผืนหนา ปลุกให้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าวันใหม่ เวลาเดิมหกโมงเช้าตามความเคยชิน มือบางยกขึ้นลูบหน้าหนึ่งครั้งเพื่อให้สดชื่นมากขึ้นมาริษาค่อย ๆ ปรือตามองเพื่อปรับรับแสง พลางดันตัวลุกนั่ง หันมองพี่สาวที่เธอขอเข้ามานอนเป็นเพื่อน เพราะห่วงกลัวพี่สาวคิดมาก แต่ปรากฏว่าอีกฝั่งเตียงกลับว่างเปล่า“ตื่นเช้าจัง” ปิดปากหาวหวอด ๆ แล้วก้าวขาลงจากเตียง ออกจากห้องนอนพี่สาวกลับเข้าห้องนอนตัวเอง พบว่าคนพี่นั่งพิงหลังกับหัวเตียง จับโทรศัพท์เครื่องหรูดูอะไรบางอย่าง สวมใส่ชุดธรรมดา เสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนตัวโปรด“ตื่นนานแล้วเหรอคะ?”“อือ มานี่” แทนคุณวางโทรศัพท์ไว้ข้างตัว หันมองเจ้าของใบหน้าน่ารักที่อยู่ในชุดนอนสีขาวผ้าซาติน ที่จริงเมื่อคืนเขานอนไม่หลับถึงเช้า อาการคล้ายคืนก่อนที่ต้องใช้ยานอนหลับเป็นตัวช่วย แต่เพราะวันนี้หยุดงานจึงไม่จำเป็นต้องใช้ยาพวกนั้น ไม่รู้ทำไม ทุกทีไม่เคยเป็น นอกเสียจากมีเรื่องให้คิดหนักจริง ๆเจ้าของแววตาไร้เดียงสาทำหน้าสงสัยพลางเม้มริมฝีปากเข้าหากัน แต่ก็ยอมเดินเข้าไปหาคนพี่อย่างว่าง่ายหมับ!“อ๊ะ!” มา

แกรกบานประตูห้องนอนถูกผลักเข้ามาด้วยฝีมือของชายหนุ่มเจ้าของห้อง ร่างสูงหม่นคิ้วเข้าหากันเป็นปม เมื่อภายในห้องที่สว่างจ้าว่างเปล่า เหลือเพียงเครื่องปรับอากาศที่เย็นฉ่ำยังคงทำงาน“ไปไหนอีก” แทนคุณพ่นลมหายใจออกมาพรืดใหญ่อย่างหงุดหงิด ครั้นมาริษาไม่อยู่ห้อง ทั้งที่ตอนเช้าเขาสั่งห้ามเธอไปนอนที่อื่น แม้ยังขุ่นเคืองใจเรื่องเมื่อตอนเย็น แต่เขาก็อยากให้เธอนอนร่วมเตียงเหมือนทุกคืน“…” มือหนาล้วงหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมากดเปิดหน้าจอ นิ้วแกร่งจิ้มไปตรงรายชื่อ ก่อนจะกดโทรหาภรรยาตัวเล็กตู๊ด~ ตู๊ด~ ตู๊ด “จิ๊!” แทนคุณส่งเสียงจิ๊ปากในลำคอ เมื่อมาริษาไม่รับสายเขาจึงกดโทรออกอีกหลาย ๆ ครั้ง แต่ไม่มีท่าทีว่าปลายสายจะกดรับสาย “ทำอะไรอยู่วะ!”“…” แทนคุณร้อนอกร้อนใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน สมองสั่งการให้เขาต้องออกไปตามหาภรรยาตัวเล็กให้เจอ“นาย” ทิมโค้งศีรษะให้ผู้เป็นนายที่เพิ่งก้าวขาออกจากตัวบ้าน สีหน้าผู้เป็นนายค่อนข้างตึงเครียด“เห็นเมษาหรือเปล่า?”“ทำไมเหรอครับ?”“กูถามมึง ไม่ใช่ให้มึงย้อนถามกู!” รังสีอำมหิตแผ่ออกมาจากร่างผู้เป็นนาย ทำให้ทิมต้องก้มหน้าสำนึกผิดทันควัน“ไม่เห็นครับ”“ก็แค่เนี่ย!” คำตอ