พี่ป่ายอมพาฉันมาพบเส้นด้าย แต่ดูๆแล้วดูเหมือนว่าพี่ป่าจะไม่ค่อยอยากให้ฉันมาสักเท่าไหร่ "ห้ามบอกเลิกกู" พอลงจากรถพี่ป่าก็พูดขึ้น "แอมจะบอกเลิกพี่เรื่องอะไรคะ พี่ทำอะไรไว้" ฉันขมวดคิ้วมองหน้าพี่ป่าอย่างสงสัย ทำตัวเหมือนคนมีความผิดอะไรอย่างงั้นแหละ "ไม่มีอะไร กูก็แค่พูดกันไว้ เดี๋ยวมึงจะรู้สึกผิดแล้วพลานมาบอกเลิกกู" ฉันส่ายหน้าไปมาเบาๆก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน พี่ป่าก็เดินตามหลังฉันมาติดๆ แกร่ก! ฉันเปิดประตูเข้าไปด้านในห้องที่เส้นด้ายเธออยู่ ด้านในมีขุนเขานั่งอยู่ข้างๆเตียงของเส้นด้าย ขุนเขาจับมือเธอขึ้นมาแล้วเอามาทาบไว้ตรงแก้มของเขา "มึงทำอะไร !!" พี่ป่าถามขุนเขาเสียงเข้ม ขุนเขาหันมามองหน้าพี่ป่า แววตาเขาว่างเปล่า เขาค่อยๆวางมือของเส้นด้ายลง "กูก็มาเฝ้าเส้นด้ายตามที่มึงบอก" "แล้วเมื่อกี้...." พี่ป่าหันมามองหน้าฉันเขาชะงักไป ไม่ได้พูดอะไรต่อ คืออะไร ทำไมไม่พูดต่อล่ะ..."มึงออกไปได้ละไอ้ขุน" "อื้ม..." ขุนเขาหันกลับไปมองเส้นด้าย ทำไมฉันรู้สึกแปลกๆกับสายตาที่ขุนเขามองเธอแบบนั้นนะ เหมือนมันมีอะไรซักอย่าง หลังจากขุนเขาออกไป ฉันก็เดินไปนั่งตรงเก้าอี้ข้างเตียงของเส้นด้าย เธอเหมือนคน
Last Updated : 2024-12-05 Read more