All Chapters of รักแรกคนเดียวคือเธอ: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 22 : คนเมานี่น่ากลัวจริง ๆ กว่าฉันจะแบกร่างหนักของพี่สายชลขึ้นมาถึงห้องได้เล่นเอาฉันเหงื่อแตกโซก พี่สายชลก็เอาแต่โน้มตัวพิงฉันไม่หยุด ฉันได้แต่คิดตำหนิตัวเองในใจว่าไม่น่าทำตัวเช่นนั้นเลย กรรมตามทันเห็น ๆ ฉันรีบพยุงพาพี่สายชลนอนลงที่เตียง จากนั้นจึงลุกไปหยิบผ้าชุบน้ำเพื่อมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้พี่สายชล ระหว่างที่ฉันกำลังเช็ดหน้าพี่สายชลอยู่นั้น จู่ ๆ พี่สายชลก็ปรือตาขึ้นมามองฉัน พี่เขาจ้องมองอยู่อย่างนั้นสักครู่หนึ่ง ก่อนจะดึงฉันขึ้นไปบนเตียง ร่างฉันเกยก่ายอยู่บนตัวพี่สายชล ฉันพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนแต่กลับไม่เป็นผลเลยสักนิด “แมวน้อยของพี่ คิดอะไรฟุ้งซ่านอีกแล้ว...หืม...” พี่สายชลพึมพำออกมา กลิ่นเหล้าที่คละคลุ้ง ผสมกับกลิ่นน้ำหอมจากตัวพี่สายชลทำเอาฉันมึนงงไปเลยทีเดียว ยิ่งพี่สายชลกระชับอ้อมกอดจนฉันแทบจะแบนราบไปกับร่างพี่เขา ทำเอาฉันใจเต้นรัว ในตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว มือพี่สายชลเริ่มซุกซนด้วยการลูบไล้ตามลำตัวฉันไปมา ทำเอาฉันถึงกับขนลุกชัน ฉันเลยยิ่งดิ้นรนเพื่อหลบหนีออกจากพื้นที่อันตรายตรงหน้า ยิ่งฉันดิ้นมากเท่าไหร่ พี่สายชลก็ยิ่งรัดฉั

บทที่ 24 : พี่นทีเป็นเหตุ วันนี้เปิดเทอมใหม่วันแรก ฉันมาคณะด้วยท่าทีที่สดใส ก็จะไม่ให้ฉันร่าเริงได้อย่างไรเล่า ในเมื่อช่วงปิดเทอมฉันเก็บเกี่ยวความสุขไว้จนแน่นอกขนาดนี้ พี่สายชลก็ยังคงแสนดีกับฉันเช่นเดิม เพิ่มเติมด้วยความหื่นที่มีมากขึ้นทุกวัน จนบางครั้งฉันเริ่มขยาดขึ้นมาทุกที ตอนที่ฉันเดินเข้าไปในคณะ ฉันเห็นหลังฟ้าอยู่ไกล ๆ ฉันเลยรีบพุ่งตัวเข้าไปทักทายฟ้าทันที “ฟ้า ปิดเทอมเป็นอย่างไรบ้าง” ฉันพูดพร้อมยิ้มกว้างให้ฟ้า แต่ปฏิกิริยาที่ฟ้ามีให้กลับมีเพียงความเย็นชา เธอพยักหน้าให้ฉันเล็กน้อย ก่อนจะเดินจากไปทันที แม้กระทั่งในคาบเรียนก็ตาม ปกติฟ้ามักจะมานั่งข้าง ๆ ฉันเสมอ แถมคอยพูดคุยเมาส์มอยกับฉันไม่หยุด แต่วันนี้ฟ้ากลับย้ายไปนั่งกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งแทน ฉันได้แต่มึนงง ทำตัวไม่ถูกเพราะไม่รู้ว่าฟ้าโกรธอะไรฉัน แล้วฉันไปทำผิดเรื่องอะไรกันแน่ จนกระทั่งคาบเรียนจบลง ฉันตั้งใจจะเดินไปคุยกับฟ้าให้รู้เรื่อง แต่ฟ้ากลับเก็บข้าวของแล้วเดินจากไปทันที ฉันถอนหายใจออกมาอย่างหนัก ก่อนจะเดินออกไป ฉันนั่งบนรถพี่สายชลด้วยท่าทางกลัดกลุ้ม จนพี่

บทที่ 26 : จัดการพี่สายชลมาส่งฉันเรียนตามปกติ แต่ฉันก็ยังอดคิดมากเรื่องเมื่อวานไม่ได้ พี่สายชลหันมาบีบมือของฉันเบา ๆ อย่างให้กำลังใจ ฉันได้แต่ยิ้มให้ก่อนจะเดินเข้าไปในคณะ วันนี้ฉันยังคงเห็นสายตาแปลก ๆ ที่ยังคงแอบมองฉันอยู่ ฉันได้แต่พยายามทำใจให้นิ่ง แล้วเดินเข้าห้องเรียนโดยไม่ใส่ใจนักฉันหันมองรอบ ๆ ห้องเพื่อหาฟ้า แต่กลับไม่พบ ไม่รู้ว่าวันนี้ฟ้าจะมาเรียนหรือเปล่า ฉันได้แต่คิดอย่างหงอย ๆ ก่อนจะพยายามเรียกสติตัวเอง เพื่อตั้งใจเรียนอีกครั้งผ่านไปอีกเกือบครึ่งคาบเรียน ฟ้าก็แอบย่องเข้ามาในห้อง พร้อมนั่งลงข้าง ๆ ฉัน ท่าทางฟ้าดูกระหืดกระหอบพอสมควรทีเดียว ฟ้ามองหน้าฉันเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เพราะอาจารย์ที่สอนหน้าห้องบังเอิญเห็นฟ้าที่เข้ามาสาย ฟ้าเลยโดนอาจารย์สวดไปหลายนาทีทีเดียว พวกเราเลยได้แต่ก้มหน้านิ่งตั้งใจเรียนโดยไม่กล้าพูดคุยกันเลยแม้สักคำจนกระทั่งคาบเรียนเลิก ฟ้ารีบดึงฉันออกไปนอกห้องอย่างร้อนใจ ทำเอาฉันงงกับท่าทีของฟ้าที่แสดงออกมา“ฟ้ามีอะไร ทำไมต้องรีบขนาดนี้” ฉันเอ่ยถามอย่างแปลกใจ“หวานรู้ไหม ทำไมเราเข้าสาย” ฟ้าถามจนฉันงง ฉันได้แต่ส่ายหน้า “ก็พี่สายชลของหวานนะสิ มีเรื่องกั

บทที่ 28 : หมาป่าหิวโซกับแมวน้อยจอมพยศ ฉันตื่นมาในตอนเช้าด้วยสภาพอิดโรย ยังดีที่วันนี้เป็นวันหยุดทำให้ฉันสามารถพักผ่อนได้สักหน่อย ร่างกายของฉันปวดเมื่อยไปทั้งตัว แถมตามตัวยังมีร่องรอยฝากรักที่พี่สายชลมอบให้เป็นรอยแดงจ้ำเต็มไปหมด จนฉันอดหันไปมองค้อนคนข้าง ๆ ไม่ไหว พี่สายชลยังคงหลับอยู่ ดวงตาที่ปิดสนิท ใบหน้าที่ราบเรียบ ทำให้ฉันอดจ้องมองต่อไปไม่ได้ ยิ่งเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน สัมผัสที่พี่สายชลมอบให้ทำเอาฉันยิ้มหน้าแดงก่ำ ฉันยกปลายนิ้วชี้ขึ้นไล้ใบหน้าของพี่สายชล ตั้งแต่หน้าผาก ไล่มาจนถึงจมูกและเลื่อนลงตรงริมฝีปากหนา ตอนนี้พี่สายชลเป็นแฟนของฉันเต็มตัวแล้ว ฉันอดยิ้มอย่างมีความสุขไม่ได้ ระหว่างที่ฉันกำลังคิดเรื่อยเปื่อย พี่สายชลก็ยกมือขึ้นมาจับนิ้วของฉันก่อนจะจูบลงบนนิ้วนั้น เปลือกตาปรือขึ้นมามองฉันอย่างกรุ้มกริ่ม “ซนแต่เช้าเลยนะ แมวน้อย” ฉันรู้สึกเก้อเขินขึ้นมาจึงพยายามดึงมือออกจากการกอบกุม แต่พี่สายชลกลับดึงฉันเข้าหาก่อนจะกอดฉันไว้แน่น “เล่นซนแล้วคิดจะหนีเหรอ” เสียงกระเซ้ายิ่งทำให้ฉันทำตัวไม่ถูกเข้าไปใหญ่ “พี่ชล เลิกเล่นได้แล้ว” ฉันรีบโต้แย้งขึ้นมาทันที “ใครว

บทที่ 30 : ด่านแรก พี่เพชรลากฉันออกมาอย่างอารมณ์เสีย ยังโชคดีหน่อยที่มีสายไหมวิ่งตามออกมาเป็นเพื่อนกัน พอถึงหน้าร้านที่ค่อนข้างปลอดคน พี่เพชรก็รีบโวยวายใส่ฉันทันที “น้ำหวานนี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมถึงไปคบกับไอ้ชลได้” เสียงเข้มของพี่เพชรทำเอาฉันใจหายวูบไปสักครู่ใหญ่ ก่อนที่ฉันจะพยายามตั้งสติเถียงพี่เพชรออกมา “หวานคบกับพี่ชล แล้วผิดตรงไหน ในเมื่อพวกเรารักกัน” ฉันเชิดหน้าตอบกลับพี่เพชรอย่างไม่ลดละ ฉันละไม่เข้าใจจริง ๆ ปกติพี่เพชรก็ไม่ได้จะอะไรกับฉันมากเสียหน่อย แล้วทำไมคราวนี้ต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่โตเช่นนี้ไปด้วย “น้ำหวาน พี่ไม่เห็นด้วย เลิกกับมันซะ” พี่เพชรสั่งฉันด้วยเสียงที่เด็ดขาด ทำเอาฉันตะลึงไปก่อนจะเปลี่ยนเป็นความโมโหแทน “พี่เพชรมีสิทธิ์อะไร หวานคบกับพี่สายชล หวานผิดตรงไหน พี่เพชรไม่มีเหตุผลเลย ยังไงหวานก็ไม่เลิก” ฉันยืนกรานเสียงแข็งใส่พี่เพชรทันที “น้ำหวาน...” พี่เพชรตะคอกใส่ฉันอย่างหัวเสีย ท่าทางที่เอาเรื่องทำให้สายไหมรีบเข้ามาดึงแขนพี่เพชรให้ใจเย็นลง “ทีพี่เพชรคบกับสายไหม หวานยัง