All Chapters of เมียเด็กของคุณหมอ NC-20: Chapter 31 - Chapter 40

“เป็นยังไงบ้างพี่พู่ กระบี่สวยไหม” กลับมาถึงบ้านยังไม่ทันได้ยกมือสวัสดีพ่อกับแม่ สองแสบก็รีบเอาหน้าแป้นๆ มาต้อนรับ พร้อมตั้งคำถามเจือยแจ้วลมกับเปี๊ยกงอแงอยากไปเที่ยวกระบี่ด้วยตั้งแต่รู้ว่าเธอกับหมอศิลาจะไปเที่ยวกันแล้ว แต่เพราะไม่ได้ติดกับวันหยุด รวมถึงพี่พร้าวรีบห้ามและบอกว่าเป็นทริปของผัวเมียพวกมันถึงได้ยอมจำนน แต่ก็ยังไม่วายทวงถามของฝากและบอกให้ชมพู่ถ่ายรูปมาให้พวกมันดูเยอะๆ ด้วย กำชับจนเธออยากจะพาไปด้วยให้รู้แล้วรู้รอด“ให้ฉันนั่งพักก่อนมะ?”“นั่นสิ ล้อมหน้าล้อมหลังชมพู่มันอยู่ได้” อรอนงค์เสริม ดุลมและเปี๊ยกทางสายตาจนสองแสบยอมนั่งลงอย่างว่าง่าย ไม่ว่าพี่พู่จะดุหรือมือตีนหนักแค่ไหน แต่คนที่น่ากลัวที่สุดในบ้านยังไงก็ยังเป็นเมียกำนันม่วงอยู่ดี...ชมพู่ส่ายหน้าระอา เธอยกมือไหว้พ่อแม่และพี่ชายก่อนจะนั่งลงบ้าง เธอกับหมอศิลากลับมาถึงบ้านตั้งแต่เช้า พักเดี๋ยวเดียวหมอศิลาก็ต้องเข้าเวรตอนบ่าย เธออยู่บ้านเหงาๆ เลยตัดสินใจมาหาพ่อกับแม่ เอาของฝากมาให้ทุกคน และอาจจะอยู่กินข้าวเย็นด้วยเพราะหมอศิลาคงไม่ได้กลับมากินข้าวบ้านเที่ยวยังไม่ทันเต็มอิ่มก็ต้องทำงานอีกแล้ว ชมพู่ทั้งเห็นใจและซาบซึ้งใจที่ห

ร้องไห้บ้างก็ได้ ไม่มีใครเขาหัวเราะเยาะว่าเธออ่อนแอหรอกตัดใจ ถ้ามันง่ายขนาดนั้น เธอคงทำได้ตั้งแต่สิบกว่าปีก่อนหน้านี้แล้วญาณินซุกใบหน้าลงกับเข่าของตัวเอง เสียงสะอื้นเล็กๆ ดังลอดออกมาแผ่วเบา เธอไม่ได้รู้สึกอิจฉาชมพู่แล้ว เธอรู้แล้วว่าทำไมศิลาถึงได้รักชมพู่ขนาดนั้น แต่ลึกๆ เธอก็ยังอดรู้สึกเสียใจไม่ได้..."ฮึ่ก!"แต่ถ้าเกิดเธอสามารถย้อนเวลากลับไปได้ เธอก็คงทำเหมือนเดิม บอกเลิก... และบอกว่าไม่ได้รักศิลาแล้วเหมือนที่เคยทำเมื่อสิบสามปีก่อน..“ชนๆๆๆ”เสียงคึกคักของกลุ่มคนสี่ชีวิตดังขึ้นในบังกะโลหลังเล็กๆ ริมหาดดัง เสียงแก้วกระทบกันเบาๆ ก่อนจะเงียบไปเมื่อทุกคนยกแก้วที่มีน้ำสีอำพันบรรจุอยู่กระดกเข้าปาก“ข้อสอบยากโคตร! เกือบตาย”“เวอร์แล้วทศ ถ้าอย่างนายตายเราก็เละอะ” ญาณินแย้งเพื่อน ในกลุ่มศิลาเรียนเก่งสุด รองมาก็ไตรทศ และเธอกับวสุเป็นคนรั้งท้าย แต่ถึงจะรั้งท้ายยังไงก็ยังอยู่ในระดับท็อปของชั้นปีอยู่ดีใครๆ ต่างก็รู้ดีว่ากลุ่มนี้เป็นกลุ่มที่เพอร์เฟกต์จนหาที่ติไม่เจอ เรียนเก่งไม่พอ พื้นหลังครอบครัวก็ดีทุกคน หน้าตาก็หล่อสวยกันทุกคนจนกลายเป็นคนดังในมหาวิทยาลัยที่ใครๆ ต่างพาพูดถึง“เอาเถอะ ผ่านม

“พรุ่งนี้พี่จะเข้าไปกราบคุณพ่อกับคุณแม่” คำบอกเล่านั้นทำให้ชมพู่เงยหน้าขึ้นมองคนที่กำลังนอนมองดาว ศิลาเลื่อนสายตาจากดวงดาวบนท้องฟ้ามามองดวงดาวที่สวยที่สุดข้างกาย “พี่อยากขอบคุณพวกท่านที่ทำให้มีชมพู่ในวันนี้ อีกอย่าง... เพราะว่าวันนี้พี่ขอพ่อกับแม่ไว้ ชมพู่เลยไม่ได้อยู่กับพวกท่านในวันเกิดเลย พรุ่งนี้เข้าไปแต่เช้า ตักบาตรพร้อมกันกับพวกท่าน กินข้าว และใช้เวลาอยู่กับพวกท่านกัน ดีไหมคะ?”“ยังไงก็ได้ค่ะ จริงๆ ชมพู่ไม่ค่อยได้สนใจว่ามันเป็นวันอะไรเท่าไหร่ เพราะชมพู่ก็อยู่กับพ่อแม่ทุกวันอยู่แล้ว แต่ถ้าพี่หมออยากทำแบบนั้นชมพู่ก็ยินดีค่ะ”ศิลาพยักหน้ารับ เขากระชับอ้อมแขนที่โอบกอดภรรยาแน่นกว่าเดิม ก่อนจะหันกลับไปมองดวงดาวบนท้องฟ้าอีกครั้ง ต่างจังหวัดมันก็ดีแบบนี้ ไม่มีตึกสูงใหญ่ผุดขึ้นมาบดบังแสงสว่างของดวงดาว เขาเลยมีโอกาสได้เห็นดาวที่กระจายอยู่บนท้องฟ้าได้ชัดเจนหลังจากดินเนอร์พิเศษผ่านพ้นไป ศิลาก็ชวนชมพู่มานั่งพักตรงนี้ นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ ก็เกิดเมื่อยขึ้นมา สุดท้ายเบาะนุ่มที่เตรียมไว้ก็ได้ใช้งานจริง ศิลานอนอยู่บนนั้นเต็มตัว โดยที่มีชมพู่นอนอยู่ไม่ห่าง แต่เพราะเป็นเบาะที่ไม่ได้ทำมารองรับคนสองคน

วันหยุดของญาณิน ถ้าไม่ออกกำลังกายและนอนอ่านหนังสือเฉยๆ เธอก็จะเข้าไปในเมืองเพื่อหาของสดมาเติมเข้าตู้เย็นเพราะเธอกินแต่ของออแกนิก และของพวกนี้ยังไม่แพร่หลายขนาดที่จะหาซื้อได้ทุกที่ บางอย่างที่หายากจริงๆ ก็ต้องเข้าเมืองไปหาดูในห้างใหญ่ๆ เท่านั้นถึงจะเจอ ระยะทางไม่ได้ใกล้เลย แต่เพราะรถไม่ติดญาณินเลยไม่ลำบากอะไรถ้าจะต้องเข้าเมืองบ่อยๆบางทีขับรถจากบ้านพักเข้าไปในตัวเมือง ยังใช้เวลาน้อยกว่าจากทองหล่อไปสยามเมื่อตอนที่เธออยู่กรุงเทพฯ ด้วยซ้ำวันนี้ก็เช่นกัน ญาณินตื่นตั้งแต่เจ็ดโมง ออกกำลังกายราวเก้าสิบนาที ก่อนจะจัดการมื้อเช้าและขับรถเข้าเมืองตามแผนที่วางไว้ ของที่หมดและต้องซื้อเธอจดไว้เรียบร้อยแล้ว เพราะเป็นคนรอบคอบเลยไม่ค่อยลืมเวลาจะทำอะไรหญิงสาวฮัมเพลงเบาๆ วันนี้เธออารมณ์ดีกว่าที่เคย อาจจะเพราะว่าอากาศค่อนข้างดี ร้อนไปนิด แต่ก็ไม่ถึงขั้นทำให้หงุดหงิด ท้องฟ้าเปิดสวย แต่มีเมฆก้อนโตมาบังพระอาทิตย์เลยไว้ทำให้ไม่ร้อนจนแสบผิวเหมือนหลายวันก่อนขับรถมาราวชั่วโมงเศษญาณินก็ได้ฤกษ์ตบไฟเลี้ยวเข้าลานจอดรถของห้างดัง เมื่อจอดรถเสร็จเธอก็รีบเดินเข้าห้างทันที เพราะห้างสรรพสินค้าชื่อดังที่มีเป็นสิบแห่งใน

อากาศที่พุ่งทะลุไปกว่าสี่สิบสี่องศา ทำให้ชมพู่เข้าใจได้ทันทีว่าทำไมหมอศิลาถึงได้เป็นห่วงแต่ถึงอย่างนั้นหญิงสาวก็เดินตามสามีเข้าบ้านโน้นออกบ้านนี้โดยไม่บ่นซักคำ เพราะมันคุ้มค่าจริงๆ ที่ได้เห็นหมอศิลาในมุมที่ไม่เคยเห็นมาก่อนแบบนี้“คุณยาย ยังทานของหวานอยู่ไหมครับ”“ไม่ค่อยได้กินแล้วจ้าหมอ ลดลงเยอะเลย” คุณยายวัยเกือบแปดสิบตอบพร้อมยิ้มโชว์ฟันหลอ ทำเอาทั้งลูกหลาน หมอศิลา และชมพู่พลอยยิ้มตามไปด้วย“ดีแล้วครับ อายุมากขึ้นก็ต้องระวังเรื่องการกินมากตามไปด้วย จะได้ไม่ต้องไปหาหมอบ่อยๆ เนอะ”“แต่หมอใจดี ยายอยากเจอบ่อยๆ” คุณยายว่าซื่อๆ หมอหนุ่มส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะแตะมือเหี่ยวย่นอย่างสุภาพ“เจอหมอบ่อยไม่ดีหรอกครับยาย เจอหมอบ่อยก็แปลว่าไม่สบาย ไม่สบายไม่เห็นดีเลย...”“นั่นสิจ๊ะยาย หนูว่าได้เจอลูกหลานบ่อยดีกว่าเจอหมอน้า...” ชมพู่เสริม เธอพูดกับคนชราด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลกว่าที่เคยจนศิลาลอบยิ้ม ไม่ใช่แค่เข้าหาเด็กๆ ได้เก่ง แต่ชมพู่ยังเข้าคนแก่เก่งด้วย ภรรยาเขานี่น่ารักจริงๆ“งั้นหมอก็มาเป็นหลานยายซี่”“โธ่... คุณยาย” เสียงหัวเราะดังไปทั่วบ้านหลังน้อยเมื่อหมอหนุ่มถูกคุณยายชวนมาเป็นหลานไม่หยุด จนกระทั่งคุณ