All Chapters of เมียเด็กของคุณหมอ NC-20: Chapter 41 - Chapter 50

“หิน ใจเย็นๆ ก่อนเถอะนะ ตอนนี้หินไม่ได้อยู่ในหน้าที่ และที่นี่ก็มีหมอเพียงพอ เดี๋ยวเราเข้าไปดูชมพู่ให้เอง” ญาณินพยายามห้ามคนที่ขอเข้าไปดูชมพู่ด้วยตัวเองอย่างสุดความสามารถ ศิลาในตอนนี้เหมือนลืมสิ้นทุกอย่าง เขาไม่ฟังอะไรทั้งนั้นและดื้อรั้นจะเข้าไปดูชมพู่ให้ได้เมื่อกี้ชมพู่เป็นลมไป โชคดีที่ศิลาเห็นและรับได้ทัน ใบหน้าของชมพู่ซีดเผือดจนใจหาย ศิลาพอเห็นแบบนั้นก็สติหลุด ลืมหมดสิ้นทั้งความถูกต้องและสิ่งที่ควรทำ“แต่...”“หิน ตั้งสติ! ยิ่งทำแบบนี้เรายิ่งได้เข้าไปดูน้องช้า”ศิลาชะงักไปเมื่อถูกตะคอกแบบนั้น เขามองหน้าเพื่อนสาวด้วยดวงตาตื่นตระหนก ญาณินรีบลูบไหล่หนาเบาๆ ให้เพื่อนได้ผ่อนคลายลงบ้าง“ใจเย็นๆ เราเข้าไปดูชมพู่ก่อน แล้วค่อยว่ากัน”“.....”“เข้าใจไหม?” เธอถามย้ำอีกครั้งเมื่อศิลาไม่ยอมตอบ“...อืม”พอได้ยินแบบนั้นญาณินก็วางใจ ร่างบางเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน มุ่งตรงไปที่เตียงที่มีพยายามสองสามคนล้อมรอบอยู่“เป็นยังไงบ้าง”“ความดันต่ำค่ะเลยหมดสติไป แต่ไม่มีไข้นะคะ”“อืม... คงต้องดูอาการต่อไป ผู้ป่วยเขาเป็นคนแข็งแรงมาก อาจจะมีบางอย่างที่ทำให้ร่างกายอ่อนแอแบบนี้” ญาณินมองคนที่นอนหลับไม่สตินิ่งๆ

กึก!รถยนต์คันใหญ่แล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านที่ญาณินเช่าไว้ระหว่างรอสร้างบ้านของตัวเองเสร็จ ภายในห้องโดยสารเงียบสนิท มีเพียงเสียงลมหายใจแผ่วเบาและเสียงแอร์ในรถเท่านั้น“.....”“.....”“พรุ่งนี้...” ปลัดหนุ่มเอ่ยขึ้นก่อน เขากำพวงมาลัยแน่นกว่าที่เคย ก่อนจะหันไปมองใบหน้าด้านข้างของคนที่นิ่งเงียบมาตลอดทาง “...ให้เรามารับกี่โมง”“คินจะยังมาเหรอ?”น้ำเสียงที่สั่นไหวเล็กน้อยทำให้ชายหนุ่มใจหาย แม้มันจะเล็กน้อย แต่มันก็ทำให้หัวใจของคนบางคนอยู่ไม่สุขภคินไม่ชอบแบบนี้ ไม่ชอบที่จะเห็นคนที่ตัวเองรู้สึกดีด้วยไม่มีความสุขแบบนี้“มาสิ เรารับปากเจนแล้ว”“ถ้าไม่สะดวก ไม่เป็นไรก็ได้นะ”“.....”“.....”เกิดความเงียบขึ้นอีกครั้ง ปลัดหนุ่มกำพวงมาลัยแน่นกว่าเดิม เขามองใบหน้าด้านข้างของญาณินเงียบๆ จนกระทั่งอีกฝ่ายหันมาสบตากัน“เจน รู้ใช่ไหมว่าเรารู้สึกยังไง?”คุณหมอสาวตอบรับด้วยการพยักหน้าขึ้นลงเบาๆ“แล้วที่เจนพูดแบบนี้ แปลว่าเราไม่มีโอกาสแล้วใช่ไหม?”“ไม่ใช่นะ!” ญาณินรีบร้องบอก เธอไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น “ฉันแค่...”“.....”“คิน... ได้ยินหมดแล้วใช่ไหม? เรื่องที่ลานจอดรถนั่น”“...อืม”“ฉันแย่มากเลยใช่ไหม?” ญาณิน

“อืม...” ศิลาครางเบาๆ จู่ๆ ก็รู้สึกเสียววูบในช่องท้องเหมือนมีใครบางคนกำลังมอบความสุขให้ ความรู้สึกตอนนี้มันเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น กึ่งความฝันกึ่งความเป็นจริง แต่ท้ายที่สุดคุณหมอหนุ่มก็ไม่ยอมลืมตาขึ้น เพราะคิดว่าตนเองกำลังฝันอยู่แน่ๆเขาฝัน... ฝันว่าท่อนกายกำลังถูกกลืนกินโดยภรรยา โพรงปากอุ่นๆ กำลังครอบครองท่อนเนื้อของเขามากกว่าครึ่ง ลิ้นนุ่มๆ กำลังสัมผัสไปทั่วแม้แต่ส่วนที่โพรงปากครอบครองได้ไม่หมดศิลายิ้มทั้งๆ ที่ยังหลับ สงสัยเขาจะห่างหายจากเรื่องนี้มากไป ถึงได้เก็บเอามาฝันแบบนี้ และมันดันเป็นฝันดีที่เขาไม่อยากตื่นเสียด้วยจ๊วบ!เสียงดูดเบาๆ ทำให้กายแกร่งกระตุกวูบ เขาเสียวจนต้องร้องครางออกมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้คุณหมอหนุ่มเริ่มตั้งข้อสงสัย เพราะความรู้สึกในฝันมันเหมือนจริงมากเกินไป“หนอนน้อยของชมพู่”เสียงงุ้งงิ้งดังขึ้นเบาๆ คำพูดคำจาที่น่าขัดใจทำให้ศิลาลืมตาขึ้นทันที แสงแดดจากหน้าต่างเริ่มส่องเข้ามาในห้อง คุณหมอหนุ่มหันไปมองข้างกายก่อนเป็นอันดับแรก ว่างเปล่า... ภรรยาเขาคงตื่นและลุกออกไปแล้ว“อืม...” ยังไม่ทันได้คิดอะไรเขาก็รู้สึกเสียวที่กลางกายอีกครั้ง ศิลาหันกลับมามองด้วยความสงสัย ก่อ

เจ็ดโมงเช้า คุณหมอศิลาเดินออกมาจากโรงพยาบาลด้วยสภาพเหนื่อยล้า ใบหน้าคมอิดโรย เพราะเมื่อคืนมีอุบัติเหตุเกิดขึ้น ฉุกเฉินวุ่นวายไปหมด“กลับไหวไหมหิน” ญาณินถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง เธอถูกโทรตามมากลางดึก แต่ศิลาเข้าเวรมาตั้งแต่เช้าเมื่อวาน เกือบยี่สิบสี่ชั่วโมงเต็มแล้วที่ไม่ได้นอนหรือแอบงีบเลย เขาดูเหนื่อยมากจนน่าเป็นห่วง“ไหว เจนอยู่ได้ใช่ไหม”“ได้ ไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้นะ ทุกอย่างเริ่มปกติแล้ว หินรีบกลับไปพักเถอะ หน้าซีดมากเลย”“อืม...”ศิลาพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินโงนเงนไปที่หน้าโรงพยาบาล เขาง่วงจนเดินไม่ตรง แต่เพราะเมื่อวานไม่ได้เอารถมา วันนี้เลยต้องเดินกลับบ้านที่อยู่ห่างออกไปราวสองกิโลปกติระยะทางแค่นี้มันไม่ได้ไกลมากสำหรับศิลา แต่เพราะวันนี้ร่างกายคุณหมอคนเก่งประท้วงอย่างหนัก แค่เดินออกมาหน้าโรงพยาบาลเขาก็รู้สึกเหมือนจะไม่ไหวแล้ว“คุณพ่อขา...”ในตอนที่รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะหมดแรงนั้นเอง เสียงใสๆ ของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านหลัง ศิลาหันกลับไปมองโดยอัตโนมัติ เขาไม่รู้ว่าทำไมตัวเองต้องสนใจเสียงนั้นด้วย มันไม่ใช่เรื่องของเขาเสียหน่อยแต่ร่างเล็กๆ ที่กำลังวิ่งเข้ามาก็ทำให้เขาไม่สามารถเดินจาก

“พี่ดาว เอาอันนี้ไปวางตรงนั้นให้ฉันทีนะ”“ค่ะน้องพู่” ดาวรับของจากมือของหญิงสาว ก่อนจะเดินไปจัดการให้ตามที่อีกฝ่ายไหว้วาน ร่างบางค้อมตัวลงเล็กน้อยเมื่อเดินผ่านศิลาที่เดินสวนมา“ชมพู่ พี่บอกไม่ให้ทำ ทำไมไม่ฟังกันบ้าง”คุณหมอหนุ่มตอนนี้ขมวดคิ้วแน่นกว่าตอนที่เจอเคสยากๆ เสียอีก เพราะความดื้อรั้นของภรรยามันเกินที่จะเยียวยาแล้ววันนี้เป็นวันแต่งงานของญาณินและปลัดภคิน ทั้งสองทำพิธีการที่สำคัญรวมถึงสวมแหวนกันไปแล้วตั้งแต่เช้า และช่วงเย็นจะมีงานเลี้ยงฉลองเล็กๆ ระหว่างนี้บ่าวสาวกำลังพักผ่อนอยู่ แต่เพื่อนเจ้าสาวอย่างชมพู่กลับออกมาจัดการเรื่องงานเลี้ยงตอนเย็นแทนเจ้าของงานเสียอย่างนั้น ศิลารู้ว่าภรรยาเขาหวังดี แต่แดดที่ร้อนจัดตอนนี้ก็ทำให้เขาเป็นห่วงเหลือเกิน“เสร็จแล้วค่า” ชมพู่รีบวางงานทุกอย่างลง แล้วหันมากอดเอวสอบของสามีไว้ เงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายอย่างออดอ้อน “ชมพู่ออกมาเดี๋ยวเดียวเองน้า”“มันไม่ใช่หน้าที่ของเรา เจนกับปลัดเขามีเจ้าหน้าที่ช่วยอยู่แล้ว”“แต่ชมพู่รับปากไว้แล้ว...”“นั่นคือตอนที่ชมพู่ยังไม่รู้ว่าตัวเองกำลังท้อง แต่ตอนนี้ชมพู่ไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะ ออกมาตากแดดร้อนๆ แบบนี้ถ้าเป็นลมไปจะ