All Chapters of เมียเด็กของคุณหมอ NC-20: Chapter 11 - Chapter 20

“จริงหรือคะ? เคยประกวดนางงามด้วย? มิน่า น้องอรยังสวยเช้งอยู่เลยค่ะ”“แหมพี่ศิก็... ยอกันเกินไปแล้วค่ะ แต่อันที่จริงแล้วพี่ศิสวยกว่าอดีตนางงามแบบอรอีกนะคะ”“ไม่หรอกค่ะ พี่ไม่กล้าเทียบกับอดีตนางงามจริงๆ”ชมพู่นั่งมองสองสาวเหลือน้อยที่กำลังคุยกันอย่างออกรส ผลัดกันชมไปมาแล้วก็เขินกันเองอยู่แบบนั้นมาร่วมห้านาทีแล้ว ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้แม่เธอและแม่ของหมอศิลาถูกชะตากันได้ขนาดนี้ ได้ข่าวว่าเพิ่งเจอกันเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วเองพอทั้งคู่ได้เจอกัน แนะนำตัวนิดหน่อยแม่ของหมอศิลาก็เริ่มชวนคุย คุยไปคุยมาก็ถูกคอกัน ถามไถ่พูดคุยเหมือนพี่น้องที่พรากจากกันมานาน ปล่อยให้ลูกๆ และพ่อๆ นั่งมองตาปริบๆ ไม่มีใครกล้าเอ่ยขัดแม้แต่พ่อของหมอศิลา ก็ถ้าบ้านนี้คุณนายอรอนงค์ใหญ่สุด บ้านของหมอศิลาคุณหญิงศศิมาก็ใหญ่สุดไม่ต่างกัน“ไว้เราค่อยคุยกันต่อนอกรอบนะคะ คุยกับน้องอรแล้วสนุ๊กสนุก แต่ตอนนี้ต้องคุยเรื่องสู่ขอหนูชมพู่ให้ลูกชายพี่ก่อน” คุณหญิงศศิมาพูด ก่อนจะทำท่าป้องปากเหมือนจะกระซิบ “คู่นี้เขาใจร้อนน่ะค่ะ”“ยังไงคะ”“ก็...”“คุณแม่ครับ” ศิลาที่นั่งอยู่ข้างมารดาได้ยินเข้าก็รีบปราม เขารู้ว่าแม่จะพูดเรื่องอะไร แต่ถ้าพ

ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ใจกลางเมืองเป็นสถานที่ที่คนพลุกพล่านเสมอแม้ไม่ใช่ในวันหยุด เพราะที่นี่เป็นห้างสรรพสินค้าแห่งเดียวในจังหวัดที่มีทุกอย่างครบครัน ร้านอาหารชั้นนำ โรงหนัง ฮอลล์จัดการแสดง ซุปเปอร์มาเก็ต หรือแม้แต่ลานโบว์ลิ่งและห้องคาราโอเกะ ห้างนี้จึงเป็นที่นัดหมายของวัยรุ่นทั่วไปที่อยากหลบร้อนมาตากแอร์เล่น มากินข้าว หรือมาเดตกับแฟน อาจจะมีผู้ใหญ่บ้าง แต่ก็ไม่หนาตาเท่าช่วงวันหยุดศิลาเดินตามร่างบางของว่าที่เจ้าสาวไปเรื่อยๆ วันนี้ชมพู่แต่งตัวน่ารัก เสื้อยืดสกรีนรูปแมวสีขาว สวมเอี๊ยมกางเกงขาสั้นทับ ผมยาวสลวยถูกแบ่งสองข้างเท่าๆ กัน และจับถักเป็นเปียไว้หลวมๆ ใบหน้าขาวใสไร้เครื่องสำอาง มีแค่ลิปมันเปลี่ยนสีได้ที่เคลือบอยู่บนริมฝีปากอิ่มเท่านั้นพอหันกลับมามองตัวเองศิลาก็หัวเราะออกมา เขาอยู่ในชุดทางการสุดๆ เสื้อเชิ้ตสีขาวที่รีดจนกริบเอย กางเกงสแลคเอย ทรงผมที่เซ็ตมาอย่างดีเอย แต่งตัวแบบนี้มาเดินกับชมพู่ที่อายุน้อยกว่าสิบปีทำให้เขาดูแก่ลงไปถนัดตา แถมเวลาที่ชมพู่แต่งตัวน่ารักๆ รวมกับใบหน้าที่อ่อนกว่าวัยของเธอ ก็ยิ่งทำให้หญิงสาวดูเหมือนเด็กมัธยมมากกว่าคนที่เรียนจบมหาวิทยาลัยแล้ว ศิลาไม่ได้จะตัด

อีกแค่อาทิตย์เดียวก็จะถึงวันแต่งงานแล้วข่าวเรื่องการแต่งงานของลูกสาวคนเล็กของกำนันม่วงกระจายไปทั่วทั้งอำเภอ ไม่ใช่แค่เพราะเจ้าสาวคือชมพู่ที่เป็นลูกสาวของกำนันคนดังที่ใครๆ ก็รู้จัก แต่เจ้าบ่าวอย่างหมอศิลาเองก็มีคนรู้จักไม่น้อยเช่นกัน สาวๆ หลายคนถึงกับร้องเสียดายที่หมอสละโสดเร็ว ไม่ยอมอยู่เป็นอาหารตาให้พวกเธอนานกว่านี้อีกซักหน่อย บ้างก็สงสัยว่าหมอไปรักกับชมพู่ได้ยังไง บ้างก็สงสัยว่าคนเงียบๆ ทั้งยังสุภาพแบบหมอ ทำไมถึงตกล่องปล่องชิ้นกับเด็กแก่นแก้วอย่างชมพู่ได้“ข้าล่ะรำคาญ ไปตลาดทีไรพวกแม่ค้าก็เอาแต่ถามว่าทำไมหมอกับพี่พู่ถึงคบกันได้ พอไม่ตอบก็ข่อนขอด ว่าพี่พู่เสียๆ หายๆ”“เมื่อวานข้าก็เจอเหมือนกัน ทำไมวะ พี่พู่เราไม่ดีตรงไหน”เรื่องความเหมาะสมของทั้งสองคนเป็นที่ครหาในวงกว้าง กำนันม่วง อรอนงค์ มะพร้าว หรือแม้แต่ชมพู่เองก็รับรู้ แต่ทั้งหมดเลือกที่จะไม่ใส่ใจ ปากหอยปากปูทั้งนั้น เพราะเจอหน้าจริงๆ ก็ไม่มีใครกล้าถามกล้าพูดซักคนแต่ไม่ใช่กับลมและเปี๊ยก เพราะสองคนนี้ยังเด็ก ไม่มีพิษมีภัยและไม่สู้คน เลยกลายเป็นเครื่องมือของพวกปากมอมอยู่หลายครั้ง“ใครบ้างที่ถาม”“หลายคน จะถามทำไมนักหนาว่าไอ้ลม พู

ชมพู่หลับปุ๋ยทันทีหลังจากอาบน้ำและกินข้าวเสร็จ ร่างบางนอนตะแคงข้าง ร่างกายตั้งแต่อกลงไปจนถึงปลายเท้ามีผ้าห่มบางๆ คลุมไว้ ใบหน้าที่กลับมาไร้เครื่องสำอางอีกครั้งแนบกับหมอนสีขาวสะอาด ดวงตาที่เคยกลมโตปิดลงจนแผงขนตาทาบไปกับหน้าแก้ม พวงแก้มทั้งสองข้างขึ้นสีแดงระเรื่อบางๆ ชมพู่เวลาหลับน่ารักเหมือนเด็ก ถ้าไม่บอกว่าอายุจะยี่สิบสามแล้วศิลาคงคิดว่าตัวเองได้ภรรยาอายุไม่ถึงยี่สิบปีร่างสูงใหญ่เดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ศิลาไม่รู้สึกง่วงเพราะเมื่อคืนนอนเต็มอิ่ม แต่ยังไม่ได้เวลาต้องลุกมาแต่งตัว เขาเลยตั้งใจว่าจะตอบอีเมลเรื่องงานนิดหน่อย เพราะหลังจากนี้เขาลางานยาวร่วมสามอาทิตย์ ถึงจะลาเพื่อไปแต่งงานแต่ก็ยังอดห่วงไม่ได้“หมอ” เสียงแหบนิดๆ ของคนที่นอนอยู่บนเตียงทำให้ศิลาละความสนใจจากมือถือ ชมพู่ลุกขึ้นนั่ง ใบหน้าดูง่วงงุน “ไม่นอนเหรอคะ”“ผมไม่ค่อยง่วงครับ”“แต่คืนนี้งานน่าจะยาวนะ คนที่นี่ฉลองกันยันดึกดื่น มานอนเอาแรงหน่อยเถอะค่ะ”พูดจบก็ตีที่นอนข้างตัวดังปุๆ ไม่รอให้หมอหนุ่มตอบรับ ชมพู่ก็ทิ้งตัวลงกลับไปนอนเหมือนเดิม ศิลามองเตียงสีขาวที่มีภรรยานอนอยู่บนนั้นสลับกับมือถือ ก่อนจะตัดสินใจวางมือ

ศิลาขยับตัวขึ้นนั่ง กดรีโมทเปิดไฟจนสว่างไปทั่วทั้งห้อง เขาขยับเข้าใกล้ชมพู่ แต่รายนั้นกลับขยับออกห่างพร้อมกับทำตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้ หมอหนุ่มถอนหายใจ เขาเลิกล้มความพยายามที่จะเข้าหาเธอในตอนนี้ ชมพู่กำลังโกรธจนไม่ยอมให้เขาแตะตัวแล้ว“ค่ะ พี่รู้อยู่แล้วว่าคืนนั้นมันไม่มีอะไร”“รู้อยู่แล้ว? แล้วทำไมถึงได้ยอมแต่งงานกับฉันล่ะคะ ทั้งๆ ที่ตอนนั้นฉันก็บอกไปแล้วว่าไม่ต้องรับผิดชอบก็ได้ แต่คุณก็ยังปฏิเสธ หรือคุณแค่เห็นฉันเป็นตัวตลก เป็นผู้หญิงโง่ๆ คนหนึ่งที่คิดว่าเลือดประจำเดือนคือเลือดบริสุทธิ์ เลยร้องห่มร้องไห้บังคับให้ผู้ชายมาแต่งงานด้วย”“ชมพู่! พี่ไม่เคยคิดแบบนั้น” ศิลาขึ้นเสียงกับภรรยาเป็นครั้งแรก แต่จะเรียกว่าขึ้นเสียงก็คงไม่ถูก เพราะศิลาแค่ส่งเสียงดังกว่าปกตินิดเดียว...“แล้วคุณคิดแบบไหนล่ะคะ”"ถ้าพี่ตอบ เราพร้อมจะฟังพี่ไหมล่ะ""ฉันก็ฟังอยู่นี่ไงคะ"“โอเคค่ะ ก่อนอื่น... ตอนแรกพี่ไม่รู้ว่านั่นคือเลือดประจำเดือน จนกระทั่งตอนที่เข้าไปเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้ชมพู่ พี่เห็นห่อผ้าอนามัย”“.....”“แต่ที่พี่ยังปล่อยให้เรื่องมันดำเนินจนมาถึงจุดนี้ เพราะพี่ตั้งใจ”“หมายความว่ายังไงคะ”“สามเดือนกว่าท