All Chapters of เด็กเสี่ย NC-25: Chapter 11 - Chapter 20

76 Chapters

ตอนที่ 10 - เธอเป็นของฉันแล้ว

ดอกแก้วจ้องมองคนที่อยู่ในกระจก เธอเห็นผู้หญิงหน้าตาธรรมดาที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผิวพรรณอมชมพูระเรื่อเพราะน้ำที่ใช้อุณหภูมิสูง ใบหน้าที่เคยมีเครื่องสำอางตอนนี้สะอาดหมดจด ผมเผ้ายุ่งเหยิงเล็กน้อยเพราะพึ่งเป็นอิสระจากยางรัดผมเส้นใหญ่เธอมองสำรวจร่างกายตัวเองผ่านกระจกบานโตซักพัก ก่อนจะหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำขึ้นมาใส่ และหยิบแว่นหนาเตอะขึ้นมาสวมไม่สิ...ดอกแก้วถอดแว่นนั้นออกในวินาทีต่อมา เธอไม่ควรใส่แว่นเวลาอยู่กับเสี่ย เพราะแว่นนี้จะทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงจืดชืดไม่น่าสนใจคอนแทกเลนส์ที่เจ้น้ำพาไปซื้อวันนี้คือตัวเลือกสุดท้าย แต่ดอกแก้วไม่สนใจมัน สายตาเธอสั้นสามร้อยกว่าทั้งสองข้าง ชีวิตที่ไร้แว่นลำบากก็จริง แต่ตอนนี้เธออยากใช้ประโยชน์จากมันอย่างน้อยๆ คืนนี้... เธอจะได้ไม่เห็นอะไรที่มันชัดเจนมากจนเกินไปดอกแก้วส่งกำลังใจให้คนในกระจก เรียกความมั่นใจเหมือนในคืนนั้นให้กลับมาอีกครั้ง..แกรกเสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นหลังจากที่รอมามากกว่ายี่สิบนาที พิธานหันไปมองตามเสียงนั้น ก่อนจะพยักหน้าให้เธอเดินเข้ามาดอกแก้วเดินเข้าไปหาร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้โต๊ะเครื่องแป้งของตัวเองอย่างไม่ลังเล เธอเดิน
last updateLast Updated : 2024-11-21
Read more

ตอนที่ 11 -บทเรียนของคนโกหก

“พร้อมเป็นของฉันแล้วใช่ไหม? ดอกแก้ว”ไม่...เธอยังไม่พร้อม“สะ.. เสี่ย” ดอกแก้วปากคอสั่น รีบถดกายหนีเมื่อเสี่ยเข้ามาใกล้“หืม?” พิธานแสร้งทำหน้าฉงน แต่ไม่หยุดรุกเข้าหาจนแผ่นหลังของดอกแก้วชิดกับหัวเตียง “เรียกแล้วทำไมไม่พูด?”เมื่อหมดหนทางหนี พิธานก็ขยับเข้ามาได้ใกล้ขึ้น ใกล้จนดอกแก้วมองเห็นสิ่งนั้นได้ชัดเจน หญิงสาวส่ายหน้าไปมา จู่ๆ น้ำตาก็เอ่อคลอเต็มเบ้าตา“ฮึก...”“ร้องไห้ทำไม?”“ดอกแก้ว ฮึก... กลัว”“กลัว? เธอกลัวอะไร”“ดอกแก้ว...” หญิงสาวสะอื้น ไม่ยอมตอบจนพิธานต้องแตะไหล่บางเบาๆ ให้เธอผ่อนคลาย“บอกฉันว่าเธอกลัวอะไร หืม?”พิธานถามเสียงอ่อนโยน เขาไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งจะต้องมาปลอบโยนผู้หญิงที่กำลังร้องไห้ระหว่างที่จะมีเซ็กซ์กัน ปกติเขาเจอแต่ผู้หญิงที่ร้องไห้บนเตียงเพราะความสุขสม แต่ดอกแก้วไม่ได้ใกล้เคียงกับความรู้สึกนั้นเลย“ดอกแก้วกลัวว่าเสี่ยจะรุนแรง ตรงนั้น...” เธอมองไปที่ส่วนนั้นที่ว่า “มันใหญ่เกินไป ถ้าเสี่ยรุนแรง ดอกแก้วต้องตายแน่ๆ ค่ะ”“ฉันผ่านผู้หญิงมาเป็นสิบคน ไม่เห็นมีใครตายซักคน”“แต่ดอกแก้ว...”“แต่อะไร?”พิธานรอฟังคำตอบ ร่างกายเขาร้อนรุ่ม แต่เขาก็ใจเย็นพอที่จะรอฟังว่าเธอต้
last updateLast Updated : 2024-11-21
Read more

ตอนที่ 12 - เช้าแรก

ฉ่า...เสียงของสดที่สัมผัสกับกระทะร้อนจัดดังแข่งกับเครื่องดูดควันที่กำลังทำงานอยู่ ดอกแก้วลดกระแสไฟลงเล็กน้อย ก่อนจะปล่อยให้สิ่งที่อยู่ในกระทะค่อยๆ สุกร่างอิ่มเดินไปที่ตู้เย็น เธอหยิบเอาผลไม้และผักมาหันเป็นชิ้นเล็กๆ ล้างด้วยน้ำสะอาด ก่อนจะเททั้งหมดลงในเครื่องปั่นเครื่องใหญ่ ปิดท้ายด้วยโยเกิร์ตรสธรรมชาติและน้ำแข็งสามก้อนครืด...ดอกแก้วปล่อยให้เครื่องปั่นทำงานเอง ส่วนตัวเธอก็รีบเดินกลับไปที่เตาไฟฟ้าอีกครั้ง จัดการตักไข่ดาวที่สุกกำลังดีใส่จาน เสริมด้วยไส้กรอกสองชิ้น แฮมสามชิ้น และผักสลัดหนึ่งกำมือ หญิงสาวทำแบบเดียวกันทั้งสองจานแต่ปริมาณต่างกันพอสมควรจานที่มีไข่ดาวสองฟองเป็นของเสี่ย ส่วนที่มีฟองเดียวคือของเธอหญิงสาวยกจานที่เต็มไปด้วยอาหารหน้าตาน่ารับประทานไปวางที่โต๊ะทานข้าว ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในครัว จัดการเทน้ำผักและผลไม้ปั่นใส่แก้วใบสูงเธอเดินกลับมาโต๊ะอีกครั้งพร้อมกับแก้วน้ำปั่นสองใบ จัดหาซอสต่างๆ มาวางไว้ตรงกลาง และรินน้ำเปล่าเพิ่มอีกสองแก้วแกรกเสียงเปิดประตูทำให้หญิงสาวตกใจจนเผลอรินน้ำพลาดเล็กน้อย เธอกระพริบตาถี่ๆ เพื่อเรียกสติให้กลับมา ก่อนจะหันไปหาคนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้อง
last updateLast Updated : 2024-11-21
Read more

ตอนที่ 13 - สัญชาติญาณนักล่า

ท่าทางที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยของเจ้านายทำให้ลูกน้องคนสนิททำตัวไม่ถูก มาร์คกำมือถือไว้ในมือ ตาก็คอยมองเจ้านายผ่านกระจกมองหลังอยู่หลายครั้ง จนในที่สุดก็เป็นพิธานเองที่ทนไม่ไหว“มีอะไรก็พูดมา”มาร์ครีบปลดล็อกมือถือ ก่อนจะรายงานให้เจ้านายฟังตามข้อความที่ได้รับมาอย่างรวดเร็ว“คุณเนยต้องการพบท่านคืนนี้ครับ”“คืนนี้ฉันว่าจะไปหาดอกแก้วเค้า บอกเนยว่าเป็นมะรืนก็แล้วกัน”“แต่คุณเนยกำชับว่าเป็นเรื่องสำคัญ และต้องการพบท่านด่วนที่สุดครับ”“อืม...” พิธานนิ่งคิดเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้ารับ “ส่งข้อความไปบอกดอกแก้วว่าคืนนี้ฉันไม่ได้ไปหา”..พิธานกดรหัสหกหลักที่จำได้ขึ้นใจทีละตัว ก่อนจะผลักประตูบานใหญ่เข้าไป ความเย็นของเครื่องปรับอากาศเป็นสิ่งแรกที่ต้อนรับเขา ไฟทั้งห้องมืดสนิท บ่งบอกว่าคนที่อยู่ที่นี่เข้านอนไปแล้วตีสองแล้วนี่นาพิธานก็ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาบอกลูกน้องมาส่งที่นี่ ทั้งๆ ที่ในเวลานี้เขาควรจะกลับเพ้นท์เฮ้าส์ของตัวเองมากกว่า เพราะพรุ่งนี้เขามีประชุมแต่เช้า และเพ้นท์เฮ้าส์ที่ว่าก็อยู่บนชั้นสูงสุดของตึกบริษัท ส่วนคอนโดนี้อยู่ห่างจากบริษัทราวยี่สิบกิโล แต่เขาก็เลือกมาที่นี่...ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไ
last updateLast Updated : 2024-11-21
Read more

ตอนที่ 14 - เหยื่อที่เต็มใจถูกล่า

“เสี่ยคะ!”ดอกแก้วเผลอขึ้นเสียงใส่ เมื่อจู่ๆ เสี่ยก็ผละออกห่าง เธอกำลังจะได้ขึ้นไปคว้าปุยเมฆนั่นอยู่แล้วเชียว แต่เสี่ยกลับทิ้งเธอไว้กลางทางดื้อๆ แบบนี้คนใจร้าย“เด็กดื้อ ขึ้นเสียงใส่ฉันเหรอ?”“ก็เสี่ย...”ดอกแก้วตื่นเต็มตาแล้ว สติต่างๆ กลับมาจนครบถ้วน เธอหันหน้าหนีไปอีกทางไม่ยอมพูดต่อ ทั้งอาย ทั้งกลัวอาย... ที่ตัวเองเผลอทำตัวเหมือนเป็นผู้หญิงร่านรัก แค่เขาผละออกห่างก็โวยวายหน้าไม่อายและกลัว... กลัวว่ากิริยานั้นจะทำให้เสี่ยรำคาญกัน คนแบบเสี่ยคงไม่เคยมีใครกล้าขึ้นเสียงใส่มาก่อน แล้วเธอล่ะ เก่งกล้ามาจากไหนกันถึงทำแบบนั้นพิธานขยับขึ้นไปคร่อมทับดอกแก้ว เขาใช้แขนยันกับฟูกนอนไว้เพื่อรับน้ำหนักของตัวเองบางส่วน เพราะไม่อยากทับเธอเต็มตัวดอกแก้วก็ตัวแค่นี้ พิธานกลัวว่าเธอจะถูกเขาทับจนแบนซะก่อน“เธอง่วงหรือเปล่า?” เขาถาม จงใจไม่พูดเรื่องที่ค้างคาต่อ เพราะมันไม่ได้สำคัญอะไร เขาไม่ใช่คนเอาแต่ใจที่จะโกรธเธอเพราะเรื่องแค่นี้ และที่สำคัญ เวลาที่ดอกแก้วขึ้นเสียงก็น่ารักดีเหมือนกัน “ว่ายังไง ง่วงไหม?”“ไม่ง่วงแล้วค่ะ”“ถ้าไม่ง่วง...”มือหนาขยับเข้ากอบกุมเต้ากลมผ่านเนื้อผ้าลื่นบาง เขาออกแรงบีบนวดเร้
last updateLast Updated : 2024-11-21
Read more

ตอนที่ 15 - ลิ้มรสพรหมจรรย์

“เสี่ยคะ! อ๊ะ!”ดอกแก้วบีบแขนแกร่งแน่น เมื่อเขาออกแรงดันกายเข้ามาอีกครั้งเธอรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก มันอึดอัดและตึงแน่นไปหมด ถึงพิธานจะช่วยใช้มือบดขยี้เกสรดอกแก้วเพื่อเรียกอารมณ์สวาทของเธอให้กลับมาอีกครั้ง แต่มันก็ช่วยได้ไม่มากและไม่ใช่แค่ดอกแก้วเท่านั้นที่ลำบาก พิธานเองก็ไม่ต่างกัน เขาไม่เคยเจอใครที่คับแน่นขนาดนี้มาก่อน มันแน่นจนเขารู้สึกตึงไปทั่วส่วนปลาย และมันก็เจ็บนิดๆ อยู่เหมือนกัน แต่คงเทียบกับที่ดอกแก้วรู้สึกไม่ได้เนื้อสัมผัสเนื้อโดยตรงให้ความรู้สึกที่แปลกใหม่ พิธานได้เรียนรู้ในวันนี้นี่เองว่าทำไมพวกผู้ชายถึงไม่อยากใส่ถุงยางกัน เพราะเซ็กซ์ที่ไม่มีอะไรมาขวางกั้นมันดีกว่าเห็นๆ ดีกว่าจนเขากลัวว่าตัวเองชอบมันจนเคยตัวพิธานก้มมองท่อนเนื้อที่จมหายเข้าไปในร่างกายของดอกแก้วได้เพียงแค่หนึ่งในสาม กลีบเนื้อของเธออ้าออกและบวมเต่งเพราะรับเอาความอวบใหญ่ของเขาเข้าไป แต่ความยาวที่ยังเหลืออยู่ภายนอกทำให้เขาเหงื่อตก พิธานคิดหนัก... ถ้ามัวแต่ชักช้าแบบนี้วันนี้คงไปไม่ถึงไหน และดอกแก้วเองก็จะเจ็บอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆแต่ถ้าเขาใส่เข้าไปทีเดียวให้หมดล่ะ?พิธานโน้มตัวลง เขาซุกจมูกโด่งที่ซอกคอหอมกรุ
last updateLast Updated : 2024-11-21
Read more

ตอนที่ 16 - คนไม่มีหัวใจ

“ท่านครับ มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ?”ลูกน้องคนสนิทอดใจไม่ไหว เอ่ยถามออกไปทั้งที่ใจก็กล้าๆ กลัวๆถ้าเมื่อวานพิธานแปลกไปแล้ว วันนี้ก็คงเรียกได้ว่าเปลี่ยนไปเป็นคนละคนตั้งแต่ขึ้นรถมาพิธานก็ไม่ได้พูดอะไรซักคำ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะเจ้าของบริษัทส่งออกน้ำหอมชื่อดังคนนี้ไม่ใช่คนช่างพูดอยู่แล้ว สิ่งที่แปลกคือคิ้วที่ขมวดเข้าหากันตลอดเวลา ทำให้มาร์คอดไม่ได้ต้องเอ่ยถามออกไปเพราะความเป็นห่วงจะว่าเรื่องงานก็คงไม่ใช่ ช่วงนี้งานทุกอย่างราบรื่นจนไม่มีทางเป็นต้นเหตุของคิ้วที่ขมวดเข้าหากันแน่นอยู่ตอนนี้แน่นอน ถ้าเป็นเรื่องสุขภาพก็คงไม่ใช่อีก ปกติเจ้านายเขาแข็งแรงยิ่งกว่าใคร แถมเพิ่งตรวจสุขภาพประจำปีมาและทุกอย่างก็ปกติดีหรือว่าจะเป็นเรื่องของคุณเนยมาร์คเพิ่งรู้จากเจ้านายว่าคุณเนยมาขอจบความสัมพันธ์ และท่านก็ให้เขาจัดการเรื่องโอนคอนโดให้เป็นชื่อเธอตามสัญญา มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น แต่เป็นครั้งแรกที่มาร์คกังวลว่าเรื่องนี้จะทำให้เจ้านายเปลี่ยนไปกับคุณเนย... พิธานเลี้ยงดูมานานที่สุดในบรรดาผู้หญิงทั้งหมด รู้ใจกันหลายอย่าง เรียกว่าเป็นคนโปรดก็ยังได้ ถึงแม้ว่าช่วงหลังๆ คุณเนยจะไม่ค
last updateLast Updated : 2024-11-21
Read more

ตอนที่ 17 - กลับมา

ร่างกายของดอกแก้วกลับมาเป็นปกติแล้ว เธอสามารถใช้ชีวิตได้เหมือนเดิมโดยไม่ติดขัด เดินเหินได้สะดวก ไม่มีร่องรอยอะไรหลงเหลือไว้แม้แต่รอยเดียว และเธอก็ไม่นึกถึงคนที่หายไปตั้งแต่วันนั้นอีกตั้งแต่วันนั้นก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้ว ดอกแก้วใช้เวลาในแต่ละวันหมดไปกับการอ่านหนังสือและรับงานกับคนที่เคยรู้จัก แม้จะโดนกดราคาจนเหมือนว่าเธอกำลังถูกใช้งานฟรีๆ แต่งานก็ทำให้เธอไม่เหงาเวลาต้องอยู่คนเดียว และที่สำคัญ เธอจะได้พัฒนาความรู้ของตัวเองด้วย ถ้าเธอมีความรู้แต่ไม่เคยทบทวนมัน อีกไม่นานคงคืนอาจารย์หมด“พี่หนู ดอกแก้วส่งงานให้ทางอีเมลแล้วนะคะ” ดอกแก้วเอ่ยแจ้งกับปลายสายหลังจากที่อีกฝ่ายยอมรับโทรศัพท์กันเสียที เธอพยายามติดต่อไปตั้งแต่เช้าเพราะรีบส่งงานให้ทันทีหลังจากอีกฝ่ายเร่งมา แต่พอเธอส่งงานไป พี่หนูกลับหายเงียบ ไม่ว่าเธอจะทักไปทางไหนก็ไม่ตอบ มือถือก็ไม่ยอมรับ กว่าจะรับสายเธอได้ก็เย็นค่ำ “แล้วก็เรื่องเงิน...”‘เดี๋ยวพี่โอนให้สิ้นเดือนทีเดียวทั้งหมดนั่นแหละ จะได้ไม่ต้องโอนหลายๆ ครั้งเนอะ’“แต่ว่า...” พี่หนูค้างค่าจ้างเธอมาหลายงานแล้วนะตั้งแต่กลับมารับงานแปล พี่หนูก็เป็นคนเดียวที่เธอทำงานด้วย งานแรกพี่ห
last updateLast Updated : 2024-11-21
Read more

ตอนที่ 18 - นักเรียนหัวไว

“ว่าไงดอกแก้ว ทำไมฉันถามแล้วไม่ตอบ”พิธานถามย้ำเสียงพร่า มือหนาไม่อยู่นิ่ง เขาลูบไล้หน้าท้องของเธอผ่านเนื้อผ้านุ่มไปมาไม่หยุด“สะ เสี่ย อื้อ”ดอกแก้วเกร็งตัวหายใจติดขัด เธอกำลังควบคุมตัวเองไม่ได้ ร่างกายของเธอเหมือนเคยชินกับมือของเสี่ยทั้งๆ ที่เขาหายไปเป็นอาทิตย์ แต่มันกลับตอบรับสัมผัสนั้นอย่างน่าอาย ราวกับสมองถูกตั้งโปรแกรมไว้ว่าเมื่อไหร่ที่เสี่ยต้องการ เธอก็ต้องตอบสนองในทันที“ถ้ายังไม่หาย ฉันจะได้ไม่ทำ”คำพูดของเสี่ยราวกับเปิดโอกาสให้ดอกแก้วได้ปฏิเสธ เพียงแค่เธอเอ่ยออกไปแค่คำเดียวว่ายังไม่หาย ค่ำคืนนี้เขาจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระเธอแค่โกหก... แค่ตอบไปว่ายังไม่หายเท่านั้น“หะ หายแล้วค่ะ”ร่างกายของดอกแก้ว ถูกพิธานควบคุมโดยสิ้นเชิง“ดอกแก้วหายเจ็บแล้วค่ะเสี่ย”แทนที่เธอจะตอบไปว่ายังไม่หาย รีบคว้าโอกาสที่เสี่ยหยิบยื่นมาให้ แต่เธอกลับตอบออกไปเต็มปากเต็มคำว่าหายเจ็บแล้วราวกับกำลังบอกกับชายที่อยู่เหนือร่างว่า.... เขาอยากทำอะไรก็ทำได้ตามใจ เธอพร้อมสำหรับเขาเสมอพิธานไม่พูดอะไร เขาเหนื่อยล้าจากงานและการเดินทางที่ยาวนาน ร่างกายพร้อมจะหลับใหลได้ทุกเมื่อ แต่ส่วนที่ไม่เชื่อฟังสมองมันดันตื่นตัวจ
last updateLast Updated : 2024-11-21
Read more

ตอนที่ 19 - ทบต้นทบดอก

หญิงสาวเกือบจะเผลอพูดว่า ทำไม่เป็น ออกไปแล้ว แต่ริมฝีปากอิ่มรีบงับเข้าหากันไว้แน่น ก่อนที่เธอจะขยับขึ้นไปบนตัวของเสี่ยตามคำสั่ง“นั่งลงมาเต็มๆ นั่นแหละ ตัวเธอนิดเดียว ฉันไม่ได้หนักอะไร”พิธานสั่งอีกครั้งเมื่อดอกแก้วไม่กล้านั่งลงมาทั้งตัว และเมื่อเขาพูดแบบนั้น ดอกแก้วก็ทำตามไม่อิดออด เธอทิ้งตัวลงนั่งบนหน้าท้องแกร่งด้วยน้ำหนักที่มีทั้งหมด“เปิดชุดคลุมเธอขึ้น แต่ไม่ต้องถอดออก“ค่ะ...เสี่ย”ไม่ว่าพิธานจะสั่งให้ทำอะไรดอกแก้วก็ไม่โอ้เอ้ให้น่ารำคาญใจ เธอยกสะโพกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะดึงผ้าส่วนล่างขึ้นจนเปลือยเปล่าไปครึ่งตัว“อ๊ะ!”ดอกแก้วร้องเสียงหลง เมื่อจู่ๆ มือหนาก็ดึงเอวเธอกลับลงไปบนตัวเขาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่ที่เดิม... ความแข็งร้อนยาวใหญ่ที่แนบอยู่ใจกลางดอกแก้วน้อยทำให้หญิงสาวขนลุกซู่“ฉันชอบที่เธอเปียกง่าย”ดอกแก้วหลบสายตาคมทันที เธอละอายใจ เพราะไม่รู้ว่าเสี่ยกำลังชม หรือกำลังบอกว่าเธอใจง่ายกันแน่แต่มันก็เป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ เธอเองก็รู้ตัวว่าตรงนั้นมันเปียกเพราะเขาขนาดไหน..“ขยับสะโพกสิ”“ไม่ต้อง... เอ่อ เอาเข้าไปก่อนเหรอคะ”“ยัง เธอเปียก แต่มันยังไม่พอ ฉันไม่อยากให้เธอเจ็บ
last updateLast Updated : 2024-11-21
Read more
PREV
123456
...
8
DMCA.com Protection Status