บททั้งหมดของ ขย้ำรักเลขา NC-20: บทที่ 21 - บทที่ 30

“หายไปไหนกันมา”เสียงเย็นยะเยือกของเจ้านายทำเอาลูกน้องคอหดกันเป็นแถว ๆ ทั้งวิลล์และไมค์ต่างพากันก้มหน้าลง ไม่กล้าสบสายตาคู่นั้นที่เต็มไปด้วยถ้อยคำตำหนิพวกเขาแค่ออกไปสูบบุหรี่นอกงานไม่ถึงสิบนาที ไม่คิดว่าจะทำให้บอสไม่พอใจขนาดนี้“พวกผมออกไปสูบบุหรี่มาครับ”“งั้นเหรอ”พลชถามเหมือนไม่ใส่ใจ แต่คนที่อยู่ด้วยกันมานานรู้ดีว่าเจ้านายแค่ยังไม่อยากเช็กบิลตอนนี้เท่านั้น ยังไงพวกเขาก็หนีไม่พ้นโทษ ข้อหาปล่อยปละละเลยหน้าที่วิลล์หน้าจ๋อยสนิท เขาผิดเองที่ชวนไมค์ออกไปพร้อมกัน เพราะเห็นว่าไอรินมีเพื่อนอยู่ด้วยไม่น่ามีปัญหาอะไร ใครจะไปคิดว่าบอสจะกลับมาเร็วขนาดนี้“กลับได้แล้ว”“ครับบอส”วิลล์สบสายตากับไอรินแวบเดียว ก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปนั่งที่ตำแหน่งคนขับอย่างรวดเร็ว ไมค์ตามไปนั่งข้างคนขับ ส่วนไอรินกับพลชนั่งตอนหลังที่เป็นเบาะสี่ที่นั่ง หันหน้าเข้าหากันโดยมีโต๊ะขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่กั้นกลาง หน้าต่างทั่วทั้งคันถูกปิดด้วยผ้าม่านสีดำสนิท เมื่อประตูปิดลง คนด้านในก็ถูกตัดออกจากโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิงพลชเลือกซื้อรถคันนี้เพราะฟังชั่นของมัน ส่วนของผู้โดยสารจะมีกระจกและผ้าม่านกั้นจากคนขับด้านหน้า คล้ายกับห้องเล็ก ๆ

กินเวลาไปชั่วโมงเศษกว่าพายุสวาทจะจบลง เนิ่นนานจนไอรินที่เป็นฝ่ายออนท็อปเหนื่อยอ่อนและหลับไปทันที ทั้ง ๆ ที่ตัวยังเปื้อนไปด้วยน้ำกามของเจ้านายหนุ่ม พลชประคองร่างบอบบางออกจากตัก ไอรินที่หลับไปแล้วลืมตาตื่น เอ่ยกับพลชด้วยน้ำเสียงงัวเงียแกมออดอ้อนว่า“อื้มมม บอสขา รินขอพักแป๊บนึงนะคะ ไว้ค่อยทำต่อน้า”“ไอริน ผมไม่ได้จะ..”“รินขอพักแป๊บเดียวนะคะ แป๊บเดียวเอง งืม ๆ”ชายหนุ่มส่ายหัวแล้วหลุดหัวเราะออกมา เขาปล่อยให้ไอรินนอนพักอย่างที่เธอต้องการ ทั้งยังใจดีช่วยเช็ดคราบอะไรต่อมิอะไรออกให้ และจัดเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยให้เข้าที่เข้าทาง“จะมีเจ้านายที่ไหนใจดีได้เท่าผมอีก ไอริน”จัดการเลขาเสร็จก็หันมาจัดการตัวเอง พลชส่ายหน้าตอนที่เห็นคราบเปื้อนวงกว้างบนกางเกง ทั้งของตัวเองและของไอรินปะปนกันจนแยกแทบไม่ออกเมื่อทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ พลชก็กดเครื่องมือสื่อสารข้างรถเพื่อพูดคุยกับลูกน้องอีกสองคน“ตอนนี้เราอยู่ที่ไหน”“บางนาครับ บอสจะให้ผมกลับเพนท์เฮ้าส์เลยไหมครับ”“ไม่ล่ะ” พลชปฏิเสธทันที วันนี้เขาไม่อยากกลับเพนท์เฮ้าส์ แต่อยากไปที่ ๆ หนึ่งมากกว่า “ไปพัทยา”“ครับ!?” วิลล์ทวนคำอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง พัทยา

แม็กซ์เวล เป็นตระกูลเก่าแก่ ที่สืบเชื้อสายมาจากขุนนางชั้นสูงของอิตาลีเมื่อร้อยกว่าปีก่อน หลังจากราชวงศ์สิ้นสุดลง แม็กซ์เวลยังคงโลดแล่นอยู่ในเกมการเมืองเรื่อยมา จนกระทั่งรุ่นของฟิลิปโป แม็กซ์เวล พ่อแท้ ๆ ของพลชที่ไม่สนเรื่องการเมืองเหมือนบรรพบุรุษ เขาผันตัวมาเป็นพ่อค้า โดยไม่สนคนที่นินทาว่าเป็นขุนนางตกยาก จนต้องมาค้าขายแลกเงินถึงจะเป็นความจริงก็เถอะแม็กซ์เวลเริ่มตกต่ำตั้งแต่ราชวงศ์สิ้นสุดลง ถึงจะยังมีอำนาจ แต่เงินทองกลับไม่ได้มากเท่าแต่ก่อน นั่นเป็นเพราะลูกหลานแม็กซ์เวลค่อนข้างไม่เอาไหน ทั้งขี้เกียจและใช้เงินมือเติบ นิสัยแบบนี้ส่งต่อผ่านพันธุกรรมจากรุ่นสู่รุ่น จนทำให้ในรุ่นของฟิลิปโปแทบไม่มีทรัพย์สมบัติหลงเหลืออยู่เลย นอกจากคฤหาสน์หลังใหญ่ในกรุงโรม และชื่อเสียงของตระกูล ที่ใครต่อใครต่างก็รู้ดีว่าเคยเรืองอำนาจมากแค่ไหนในอดีตที่จริงแล้ว.. ฟิลิปโปไม่ใช่แม็กซ์เวลสายตรง เขาเป็นลูกภรรยาน้อยที่ไม่ค่อยมีใครยอมรับ โชคดีที่แม่ของฟิลิปโปเป็นคนขยัน เด็กชายเรียนรู้จากแม่มามาก เลือดขี้เกียจและไม่เอาอ่าวจากพ่อจึงเจือจางจนแทบไม่เหลือการผันตัวมาเป็นพ่อค้าทำให้ถูกเหล่าบรรดาพี่สาวพี่ชายที่เป็นลูกจากเ

พลชนิยามสถานการณ์ในตอนนี้ได้แค่คำเดียวว่า.. เละชายหนุ่มวางร่างเลขาที่เมามายลงบนเบาะหนัง ไอรินบ่นงึมงัมเล็กน้อย ขดตัวเป็นก้อนกลม ๆ แล้วหลับไปแต่กว่าจะหลับก็เล่นเอาวุ่นวายกันทั้งบ้าน“ดีน ไม่นอนค้างที่นี่จริงเหรอ” ฟิลิปโปถามย้ำอีกครั้ง ก่อนจะเสมองไปทางอื่นเมื่อลูกชายหันมาสบตาคนที่รู้ตัวว่าทำผิดไม่กล้ามองตาลูกด้วยซ้ำ ถ้าไม่ใช่เพราะเขารินไวน์ให้ไอรินไม่หยุด เรื่องมันคงไม่เป็นแบบนี้“ไม่ครับแด๊ด” พลชตอบเรียบ ๆ เขาไม่ได้โกรธแด๊ด แต่ก็เคืองเล็กน้อยที่ไม่มีใครฟังเขาพูดซักคนสุดท้ายเป็นยังไง ไอรินเมาจนหมดสภาพ แถมเวลาเมาไอรินยังนิสัยเปลี่ยนจากเวลาปกติเป็นคนละคน เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วเธอเอาแต่เดินไปทั่ว ชี้ตรงนั้นทีตรงนี้ทีแล้วพร่ำพรรณนาว่าชอบแค่ไหน บางครั้งก็เดินไปกอดรูปปั้นไว้แน่นเหมือนเป็นหมอนข้าง จับออกจากตรงนี้ก็เดินไปตรงโน้นแทน พอเหนื่อยมาก ๆ เข้าก็หลับมันทั้งแบบนั้นถ้าไอรินรู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้างตอนเมา เธอคงไม่กล้ากลับเหยียบมาที่นี่อีกเป็นครั้งที่สอง“งั้นก็รีบกลับเถอะลูก จะสามทุ่มแล้ว เดี๋ยวจะดึกกว่านี้” พิมพ์ดาวช่วยพูดให้บรรยากาศมันดีขึ้น “วิลล์ ขับรถดี ๆ นะ”“ครับ”“ดีน ไว้มาห

“วิวสวยหรือเปล่าไอริน”เสียงทุ้มกระซิบถาม เจ้าของชื่อสะดุ้งน้อย ๆ เมื่อถูกงับติ่งหูหยอกเย้า พลชเบียดท่อนล่างเข้าหาสะโพกมน ถูไถท่อนกายที่เปียกฉ่ำไปกับแก้มก้นนุ่ม บางครั้งส่วนหัวอวบใหญ่ก็ทำท่าเหมือนจะแทรกเข้าไป แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ทำ ปล่อยให้ไอรินรอคอยด้วยความร้อนใจคนขี้แกล้งไอรินหันกลับไปมองคนขี้แกล้งด้วยน้ำตาที่คลอเต็มเบ้าตา ร่างกายเธอร้อนรุ่มจนแทบทนไม่ไหว แต่พลชกลับเอาแต่บอกให้เธอดูวิวอยู่ได้เวลานี้ใครจะสนใจวิวกัน“บอสขา ได้โปรด”“มองวิวสิไอริน ผมซื้อที่นี่เพราะวิวเลยนะ”“ไม่! บอสขา เข้ามาเถอะนะคะ” ไอรินร้องขอเสียงพร่า แอ่นก้นขึ้นเสียดสีลำร้อนด้วยความต้องการที่ล้นปรี่ “ได้โปรด เข้ามาในตัวรินซะที รินต้องการบอส”“วิวไม่สวยเหรอไอริน” พลชถามอีกครั้ง ถามทั้ง ๆ ที่เอวสอบบดเบียดเข้าหาสะโพกอิ่ม เขายิ้ม ซอยเอวเบา ๆ ให้ส่วนปลายทิ่มแทงก้นเด้ง ๆเป็นรอยยิ้มที่ไอรินรู้สึกว่าน่าหมั่นไส้เหลือเกิน มีความสุขมากไหมที่ได้แกล้งเธอ อย่าให้ถึงตาเธอบ้างก็แล้วกัน“บอส อย่าแกล้งรินสิคะ”“ยังไม่ได้หยิบถุงยางเลย”“ช่างมันเถอะค่ะ!” เสียงหวานแข็งขึ้นอย่างหมดความอดทน “บอสไม่ใส่มาตั้งกี่ครั้งแล้ว บอสแค่จะแกล้งริน