บททั้งหมดของ ขย้ำรักเลขา NC-20: บทที่ 11 - บทที่ 20

ชายหนุ่มอ้าขาเรียวออกกว้างกว่าเดิมอีกหน่อย เขารู้ว่าไอรินกำลังกลัวและเกร็ง ขืนดึงดันเข้าไปตอนนี้คงไม่พ้นต้องเจ็บตัวด้วยกันทั้งคู่พลชเปลี่ยนจากสอดใส่เป็นถูไถเพียงแค่ภายนอก หัวหยักที่สวมหมวกอย่างรัดกุมเสียดสีขึ้นลงระหว่างร่องรักและจุดกระสั่น ไอรินผวาเฮือกเมื่อถูกสัมผัสตรงจุด เธอมองหน้าเจ้านายหนุ่มตาเยิ้ม ท่าทางต่อต้านลดน้อยลงจนไม่เหลือ“บอสขา”“เสียวไหมไอริน”“อื้อ เสียวค่ะ” เธอพยักหน้ารับ ใบหน้างดงามบิดเบี้ยวพร้อมหอบหายใจกระชั้นถี่ “บอสคะ มัน อ๊ะ ตะ ตรงนั้น”“ดูนี่สิไอริน”พลชดึงร่างบอบบางขึ้นเพื่อมองจุดที่เสียดสีกัน ไอรินเอียงหน้าหนีในทีแรก แต่ความอายมันมีน้อยกว่าความอยากรู้ เพียงไม่นานเธอก็ยอมจ้องมองภาพลามกตรงหน้าไม่กระพริบตา“คุณเยิ้มมากไอริน ดูสิ ทำผมเปียกไปหมดแล้ว”ไอรินขนลุกไปทั้งกายกับคำพูดตรง ๆ และภาพที่เห็น เธอเปียกมากจริง ๆ เยิ้มยืดติดทุกครั้งที่พลชขยับออกลามกเกินไปแล้ว“คุณชอบให้ผมขยี้ตรงนี้ใช่ไหม” พลชบังคับให้หัวหยักขยี้กับจุดกระสั่นแดงก่ำ พลางถามหญิงสาวด้วยสุ้มเสียงแหบต่ำ“บอสคะ อ๊ะ”“บอกผมสิว่าคุณชอบหรือเปล่า”“ฮื่อ ชอบค่ะ รินชอบ แต่รินก็กลัว”ไอรินทนความอายไม่ไหว เธอทิ

“นี่คุณนุกุล อินทีเรียมือหนึ่งของไทยตอนนี้เลยครับบอส”“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับคุณวิลล์” คนถูกอวยจนตัวลอยปฏิเสธเขิน ๆ “สวัสดีครับคุณพลช ผมนุกุล ผมยินดีอย่างมากที่ได้ร่วมงานกับ PDM Group คุณพลชใช้งานผมและทีมได้เต็มที่เลยนะครับ”ชายหนุ่มวัยสามสิบต้น ๆ สวมใส่เสื้อผ้าที่ดูพยายามจะเรียบร้อยเอ่ยอย่างนอบน้อม เพราะวันนี้ต้องเข้ามาในบริษัทใหญ่โตระดับแถวหน้าของประเทศ แถมยังได้พบกับพลช ดีน แม็กซ์เวลตัวเป็น ๆ อีก คนที่ปกติมักจะแต่งตัวเซอร์เข้าขั้นซกมกนิดหน่อยจึงต้องจัดการเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ทั้งหมดเดี๋ยวคนอื่นเขารู้หมดว่านุกุล อินทีเรียดีไซน์ที่เคยชนะรางวัลการออกแบบภายในที่เยอรมัน จะมีนิสัยที่ตรงข้ามกับผลงานอย่างสิ้นเชิง“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ส่วนนี่ไอริน เลขาของผม”“สวัสดีค่ะคุณนุกุล”“เรียกนุเฉย ๆ ก็ได้นะครับ” ชายหนุ่มส่งยิ้มให้เลขาคนสวย ไม่ลืมแบ่งปันให้ซีอีโอหน้านิ่งด้วย “คุณพลชอยากได้ห้องทำงานใหม่แบบไหน ลองบอกมาคร่าว ๆ ได้เลยครับ ผมจะช่วยออกแบบให้”ที่วันนี้อินทีเรียหนุ่มได้เข้ามานั่งในห้องทำงานของท่านประธานแห่ง PDM Group บุคคลผู้กุมอำนาจไว้ในมือระดับท็อปสิบของประเทศได้ ก็เพราะพลชอยากปรับปรุงห้

นอกจากหน้าที่เลขาทั้งหน้าห้องและบนเตียงแล้ว สิ่งหนึ่งที่ไอรินทำเป็นประจำจนกลายเป็นกิจวัตรก็คือทำอาหารให้พลช กว่าหนึ่งเดือนที่อยู่ด้วยกันมา พลชกินข้าวที่ร้านอาหารหรือโรงแรมน้อยมาก เพราะตื่นเช้ามาก็มีอาหารเช้ากับกาแฟดำหนึ่งแก้ว เย็นมาก็มีอาหารไทยรสชาติถูกปากคอยท่า แถมรสชาติก็ไม่ได้ทิ้งกันกับร้านอาหารหรือโรงแรมเท่าไหร่ นานวันเข้าพลชก็เริ่มไม่สนใจอาหารจากเชฟดัง ๆ และติดรสมือเลขาไปโดยปริยายไอรินเลยกลายเป็นทั้งเลขา คู่นอน และเชฟไปด้วย เธอทำอาหารทั้งมื้อเช้าและมื้อเย็นทุกวันไม่ขาด คงจะมีแค่มือกลางวันที่ต้องฝากท้องกับที่อื่นบ้าง เพราะพลชคิดว่าไม่ควรใช้งานไอรินมากเกินไป“เสร็จแล้ว~”แต่ไอรินกลับคิดตรงข้ามกับเจ้านาย เธอรักการทำอาหารมาก การทำอาหารสำหรับเธอมันไม่ต่างอะไรจากการได้พักผ่อนหลังจากที่ทำงานหนักทั้งวัน ไม่ได้ลำบากอะไรทั้งนั้นหญิงสาวรูปร่างอรชรอ้อนแอ้น หน้าตาสวยงามสะกดตา สวมผ้ากันเปื้อนลายการ์ตูนทับชุดทำงานหลวม ๆ เดินไปเดินมาในห้องครัวพร้อมส่งเสียงฮัมเพลงออกมาจากลำคอเป็นระยะ ใบหน้าเปื้อนยิ้มน้อย ๆ อย่างอารมณ์ดีไอรินชอบเข้าครัว โดยเฉพาะครัวที่เพนท์เฮ้าส์นี้ มันกว้างขวางและมีอุปกรณ์ครบค

เป็นปกติของเวลานี้ที่ประตูห้องจะถูกเปิดออก พร้อมกับชายร่างสูงในชุดคลุมอาบน้ำแหวกโชว์แผงอกที่เดินอาด ๆ เข้ามา ไอรินส่งยิ้มให้อีกฝ่ายระหว่างลงครีมบนใบหน้าและทั่วตัวพลชเดินไปนั่งที่ปลายเตียง มองไอรินที่ยุ่งวุ่นวายกับร่างกายตัวเองเงียบ ๆ ไอรินดูแลตัวเองดีแบบนี้ผิวถึงได้เนียนนุ่มหอมกรุ่นตลอดเวลา และเขาชอบมาก ดังนั้นเขาจึงไม่เคยเร่งรัดให้เธอรีบทาครีมให้เสร็จไว ๆ เสียเวลาแค่ไม่นานเพื่อแลกกับความหอมหวานพลชยินดี“บอสคะ อาการไข้ดีขึ้นหรือยังคะ”ไอรินถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง เมื่อสองวันก่อนพลชมีไข้จริง ๆ เป็นไข้อ่อน ๆ ที่มีอาการแค่ตัวร้อนและปวดหัวเท่านั้น แต่ถึงอย่างนั้นพลชก็ไม่อยากเสี่ยง เขาไม่มาหาเธอเลยเพราะกลัวว่าจะติดไข้กันไปทั้งหมด“หายดีแล้ว”“รินขอดูหน่อยค่ะ”ร่างเพรียวบางลุกจากเก้าอี้โต๊ะเครื่องแป้งแล้วเดินเข้ามาหา ชุดนอนบางเบาที่สวมใส่ลู่ไปกับร่างกายอรชรอ้อนแอ้น ชวนให้คนที่ต้องอดกลั้นมาสองวันสองคืนลอบกลืนน้ำลายลงคอ“ยังตัวร้อนอยู่เลยนะคะ” ไอรินขมวคคิ้ว หลังมือยังสัมผัสได้ถึงไอร้อนจากกายแกร่ง แล้วทำไมบอสถึงบอกว่าหายดีแล้ว“ผมหายแล้ว”“แต่ว่า..”“ตัวผมร้อนเพราะคุณต่างหาก”พลชคว้ามือบางออก

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ มิสราลิโอ”“เรียกแพทเฉย ๆ ก็พอค่ะ มิสเตอร์แม็กซ์เวล”“ถ้าจะให้ผมเรียกคุณว่าแพท คุณก็ต้องเรียกผมว่าดีนนะครับ” พลชจงใจบอกชื่อเล่นออกไป เพื่อให้หญิงสาวรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนพิเศษ แล้วก็ได้ผล แก้มทั้งสองข้างของเธอซับสีเลือดขึ้นมาทันที“ค่ะ คุณดีน”ท่านทูตที่เฝ้ามองท่าทีของหนุ่มสาว รับรู้ได้ทันทีว่าเด็กทั้งสองกำลังสนใจกันและกัน ตัวเขานั้นไม่ขัดอยู่แล้ว การได้ดองกับแม็กซ์เวลนับเป็นเรื่องที่น่ายินดี ดังนั้นชายวัยหกสิบปีจึงเปิดทางให้ทั้งคู่ได้ทำความรู้จักกันได้เต็มที่“เชิญหนุ่มสาวพูดคุยกันดีกว่า ผมว่าจะไปพบท่านทูตออสเตรียเสียหน่อย สมัยเรียนเคยรู้จักกันมาก่อน”“พ่อคะ หนูอยากให้พ่อนั่งพักแล้วนะคะ” แพทริเซียไม่วายเป็นกังวล หัวคิ้วเรียวขมวดเข้าหากันแน่น“พ่อไม่เป็นไรแพท ไปนะครับมิสเตอร์แม็กซ์เวล”ท่านทูตแยกตัวออกไปแล้ว บริเวณตรงนี้จึงเหลือเพียงแพทริเซีย พลช ไอริน วิลล์และไมค์ ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้านายส่งสายตาให้ลูกน้องแวบเดียว ทั้งสามก็เดินแยกไปอีกทางทันที“ไปเดินเล่นตรงนั้นดีไหมครับ คุณแพท”“ก็ได้ค่ะ คุณดีน”..ไอรินเหลียวหลังกลับไปมอง เธอเห็นชายหญิงที่เดินเคียงกันออกไปยังส่