All Chapters of THE BILLIONAIRE'S PROMDI WIFE: Chapter 21 - Chapter 30

SUMMER POV:Ipagtabuyan ba si Lyndon Santiago? Wala pang gumawa no’n na nabuhay sa ibabaw ng lupa!“Nope,” hinga ko, marahas. Naliligo na naman ako sa pawis. Bahala na ang mga pesteng lamok kung gusto akong salinan ng Malaria. “Easy peasy lang ito. Lahat ng niyog na ito.” At sa wakas, kumagat ng tama ang talim ng itak. “Thanks, God! Success!” Sigaw ko.Wagi.“Sir,” ang tinig na mas nag aalala sa akin na para bang sa paningin niya ay nasisiraan na ako ng bait.“Lyndon Santiago, hindi ka ba nakakaintindi!” Nakatingala na agad ako sa kanya. Pero napalunok ako uli. Shit, ang labi niya ang tanging may kulay sa buo kong mundo hindi lang sa paligid. Parang namamaga ang mga yon sa mapusok na halik. At kung hindi yon magiging akin, sigurado akong masisiraan ako ng bait.Shit. Ano bang kalintikan ang tumama sa akin?Lasing ba si Kupido?Hinarap ko na uli ang niyog. Tinaga ko nang mas mabilis o mas tamang sabihin na tinadtad ko na ng literal. Pumapatak sa lupa ang mga pawis ko, sunod-sunod at

SUMMER POV: “H-hindi ako puedeng humigit pa dito,” idinikit ni Lyndon ang noo sa noo ko, ang dalawang kamay, ikinulong ang mukha ko para siya ang masunod kung gaano ako kalapit o kalayo depende sa natitirang kontrol niya sa sarili. “Masyado akong…baliw sa yo. Marami akong gustong gawin na hindi dapat. Alam mo rin yon, hindi ba?” May bahid ng pagkaganid ang mga daliring bumabaon sa aking mga pisngi.Nagnanasa.Isa siyang matinding nit na buhay na buhay gaya ng apoy na patuloy pang lumalaki at kami lang ang nakakakita.Nakakatakot. At ayokong masunog.Nagbuntong-hininga ako. Wala akong kayang sabihin kundi: “Salamat kanina,” lumayo na ako sa kanya, umaatras. “Karapat-dapat ka sa una kong halik.”Para siyang sinilaban sa huling sinabi ko, kinabig uli ako sa batok. At hindi ko uli natanggihan. Hinapit na niya ako sa bewang at naging mapusok pa ang halik na yon. Nakakulong ako sa mga braso niya at para akong bata sa loob ng makapangyarihan niyang bulto, nagpaparaya. Kinuyumos niya ng ha

SUMMER POV:Hindi ba pinatulog ni Lyndon ang mga taong inutusan niya?.Paano niya ito nagagawa? Apo ba siya ng Presidente ng Pilipinas?Ano kaya ang urgent mission niya ngayon sa buhay?Bakit para siyang nagmamadali?Naalala ko ang sabi ng tatay ko sa loob ng munti. “Summer, sigurado ka ba na mabuting tao ang tumutulong sa yo? Tandaan mong lahat ng pabor ay may kapalit. Ayokong magsinungaling ka sa akin, sigurado ka ba na kilalang-kilala mo ang kaibigan mong ito?”Hinawakan ko ang kamay ng tatay ko at tumitig ako sa mga mata niya: “Nakasama ko na rin po siya sa iisang bubong. Ilang araw na rin,” pero hindi ko kayang sabihin na nasa bahay na rin namin si Lyndon. “Kung sakali naman po na gusto niya akong singilin, ibebenta ko ang rights ng bahay at lupa, makalaya lang po kayo. Hindi na mahalaga kung mangupahan tayo, basta mailabas ko kayo diyan.”“Sabi ng abogadong dumalaw sa akin kanina, ililipat agad ako sa provincial jail. Totoo ba talagang nangyayari ang lahat ng ito? Mabigat ang kas

SUMMER POV: Kita ninyo na? Ganyan katinik ang bestfriend ko.Bigla itong huminto sa paglalakad. “Hindi na ako sasama sa inyo,” deklara nito. “Hindi ako makikipagplastikan sa mga taong kagaya niya. Linawin mo agad kung ano ang pakay niya sa parteng ito ng kabundukan. Dahil maliban sa gusto ka niyang lahian wala na akong nararamdamang maganda sa agenda niya. Isa siyang masamang espirito na nagkatawang-lupa!”At lahat ng yon, naririnig ni Lyndon. Pumihit siya at tiningnan ang bestfriend ko. Nakipagmatigasan ng titig. Binalikan ako sa layong dalawang dipa at hinatak ako sa kamay nang malakas padikit sa kanya.“Puede kang maglatag ng suggestions, pero sa huli siya pa rin ang magdedesisyon kung gusto niyang malahian ko.”“Aba’t!”Dumipa na ako sa pagitan nila. “Huwag kayong mag away,” una kong hinarap si Lyndon. “Higit pa siya sa isang kapatid para sa akin. Kaya sana huwag mo siyang patulan.” Tapos si Helga, na hinawakan ko sa kamay. “Beastie, nagkape ka na naman ba? Chillax, muna ha? Hind

SUMMER POV: “Sumama ka sa akin, Summer,” nakalahad ang kamay niya habang nakatingala ako sa kanya, wala na sa aking sarili. “Paliligayahin kita,” itinulak ako ng kagaspangan ng kanyang mga salita para tuluyang tumalon sa higanteng apoy.Nang lumapat ang palad ko sa kanya, alam kong katapusan na ito ng aking pagpipigil. Ibibigay ko sa kanya ang sarili ko nang walang pagdadalawang-isip.Akala ko aakayin niya ako pababa pero hindi. Kinarga niya ako pasaklang sa matipuno niyang bewang, sa kanyang balakang at hinalikan agad ako sa bibig. Humahakbang siya paatras ng baitang habang ginagawa yon.Nakalimutan ko na ng lahat nang hingin niya ang dila ko at higitin niya yon sa loob ng kanyang bibig, mariin akong sinipsip. Matagal. Nangatal agad ako sa laki ng hamon ng pangangailangan niya sa akin.Halos hindi ko na namalayang nailapag na niya ako sa gitna ng kama habang kinukuyumos sa loob ng kanyang kanyang kamay ang buhok ko sa kontroladong pag angkin sa mahahabang hibla. Mas malalim ang kan