All Chapters of THE BILLIONAIRE'S PROMDI WIFE: Chapter 11 - Chapter 20

LYNDON POV: Sabagay, dito sabay na namatay sa sunog ang mga magulang ko.At sa bahay na ito, madalas akong dinadalaw ng mga bangungot. Pero kahit ganon, ano ba ang bago?Kasama ko sina dad and mom sa lahat ng oras. Nagtamo sila ng third degree burns mula ulo hanggang paa at walang emosyon ang mga mukha nila kahit nasaan kami.Habang papalabas ng pintuan, nadaanan ko rin sila. Hinahabol ako ng tingin, wala na ang mga dating damdamin nila para sa akin.Wala na ang pagmamahal na hina-hanap ko hanggang sa sinukuan ko nang hinding-hindi ko na maibabalik pa uli.Halos isang dekada rin akong dumaan sa mga therapy sessions ng pinakasikat na psychiatrist, pero binara ko na hindi naman ako nito napapagaling. Sina mom and dad, kasama ko rin sa loob ng session room at kahit minsan, hindi naitaboy ng pakininig ng doktor na yon sa akin.Naging dependent ako sa sleeping pills sa gabi hanggang sa tinanggap ko na lang ang lahat at nakasanayan ko na.Inagaw sila ng apoy at ang tanging iniwan sa akin

SUMMER POV: Natigilan ako. Marami pa akong tanong pero ayokong manghimasok. Kapag nalaman ko ang lahat ng bagay tungkol sa lalaking yon, maaawa ako at siguradong makakalimutan ko ang sarili kong goal sa buhay at isasakripisyo ko ang lahat sa akin kapalit ng pabor na makukuha ko.Kung ganon, tama lang na magpa alam na ako agad at magkanya-kanya na kami ng landas.Sa kaiisip, nakatulog ako nang mahimbing sa silid ko. At lumubog na ang araw sa labas nang dumungaw ako sa pool.Nakita kong nakabalandra sa labas ng gate ang kotse ni Lyndon. Obvious naman na mainit na naman ang ulo. Ang asawa ni Aling Melba, si Mang Emer ang nagmamaniobra ngayon ng kotse mula sa gate papasok sa driveway sa gilid ng bahay. Nakita ko si Aling Melba na parang takot na takot pero may sinasabi kay Lyndon. May ipinaliliwanag ito sa lalaki na nakapamaywang sa una habang nakikinig.Ako ba ang pinag uusapan nila?Bumaba ako ng bahay matapos kong magpalit ng damit. Pinili ko ang long sleeve at pajama kahit na maini

LYNDON POV:Ganito na ako magpatakbo ng negosyo mula pa nang hawakan ko ito sa loob ng halos dalawang dekada na .Over achiever ako noong nag aaral. Hindi ko siya binigyan ng kahit anong kahihiyan. Ang focus ko noon, trabaho lang. Maliban yong mga oras na nabaliw ako kay Tatiana Lagdameo sa loob ng tatlong taon.Nang mangyari yon, muntik na akong magpakamatay. At napansin ko, bumait si lolo at palagi na’y inuunawa ang mga pagkakamali ko.Kaya ano kaya ang dahilan ng galit niya ngayon?“Maupo ka.” Hindi siya tumitingin sa akin gaya ng dati. Ang salt and pepper sa mukha niya ang nagsasabing sa lahat ng tao sa mundo, siya lang ang hindi ko mauuto at maloloko. Pero hindi pa man lumalapat sa mahogany chair ang pang upo ko, lumipad na sa mukha ko ang bungkos ng papeles na parang sampal na dumapo sa akin.“Ano po ito, lolo?” Nagulat ako kasi ito ang unang beses na sinaktan niya ako.“Zimberguenza!” Tumayo siya at hinataw ako ng cane na mabilis kong nailagan. “Kailan pa nawala pati ang kal

SUMMER POV: “OKAY, payag na akong sumama ka sa probinsya namin, pero may isang kondisyon.” Simula ko nang kumalma ako mula sa pagwawala kanina. Walang nabago sa speed ng takbo ng kotseng minamaneho ni Lyndon sa puntong lumilipad na kami sa daan pero kontrol ang kailangan ko. Kung magpapanic ako, siguradong mamamatay kaming dalawa. May mali sa lalaking ito. Ang init ng kanyang ulo wala rin sa katuwiran. Ang mga kilos niya, iresponsable. At ang paghinga niya mula sa may kinatatakutan nagiging mas maaliwalas sa punto namang parang nakawala sa kural. At kanina pa siya hindi nakakarinig kahit pinaalalahanan ko siya. Kaya sinigawan ko siya nang malakas nang wala pa ring sagot. “Sir!” Ginawa kong sub wooper ang mga kamay ko. “May sinasabi po ako!” Kumibot ang panga niya, sa wakas, lumingon na sa akin. Galit. “Tawagin mo ako sa pangalan ko! Hindi ka ba nakakaintindi?” Hinawakan niya ang kambiyo at nagbawas ng speed dahil nag red signal ang stop light sa unahan. Nagsimulang magbila

SUMMER POV: Namaywang siya, nakaliyad. “Sinong maysabing gusto ko nang umuwi? All I’m asking of you in this very fucking moment of my life is just tell me the fucking truth! Gaano pa ba kalayo ang lintik na bahay mo?”Tumirik ang mata ko sa langit. “Mahigit dalawang kilometro ang sinabi ko sa yo kanina, di ba?” Tatlo talaga halos pero gusto kong sumuko siya dahil pahahabain ko ang distansya at iikot-ikot pa kami sa sukalan para mas masaya. Oo, puedeng maging apat depende sa kanya! “Mr. Fuck Word Lover, wala ka pang 500 meters mula sa kalsada!” Diyos ko, nakakahawa nga pala ang init ng ulo at sama ng ugali kaya pinapipili ako ni tatay ng mabuting kaibigan. “Ilang beses kitang tinanong kanina diba, kung kaya mo? Ang sabi mo, Oo!” Kumukumpas na rin ako sa galit. “Sinabi ko na rin sa yo sa bukana pa lang, wala ring tulay o sementadong daan papunta sa amin.” Meron, nasa kabila ng sukalan. “Pangalan lang nito ang kinuha kay San Luis Gonzaga pero Isolated and God-forsaken place ang am