All Chapters of ภรรยาข้าเจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม1: Chapter 71 - Chapter 80

“เล่อเล่อ มากินข้าวก่อนเถอะ เจ้าค่อยฝึกต่อ พี่เตรียมของโปรดมาให้เจ้าด้วย เอ่อ…ท่านพ่อตา ท่านพ่อ มีของพวกท่านด้วยนะขอรับ เจ้าด้วย หรู่อี้ มากินพร้อม ๆ กันเลย”คนที่ดูจะเป็นปลื้มคงหนีไม่พ้นคนเป็นพ่อบุญธรรมอย่างหมิงจงเป่าที่ยิ้มกว้างเดินเข้ามาตบลงบนไหล่ของชายหนุ่ม“เจ้าเองก็จะหายดีแล้ว ความฝันของคนเป็นพ่อก็คือมีหลาน เจ้าก็ทำสักหลายคนหน่อยนะลูกเจี๋ย พ่อกับท่านอ๋องจะได้ไม่ต้องทะเลาะกันแย่งหลาน แบ่ง ๆ กันไปเลี้ยง”ท่านอ๋องเจ็ดถึงกับต้องหันหน้าหนีเพื่อกลั้นหัวเราะ เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้มีพระคุณกล่าวกับบุตรเขยของตน เรื่องหลานใช่เขาไม่คิด เขาเองก็อยากที่จะมีเช่นกัน เขาเฝ้ารอจากบุตรสาวมานานแต่ก็ไร้วี่แวว และตอนนี้ เขาก็เริ่มมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อฟางเล่อแต่งงานกับถงเหยียนเจี๋ยเพราะนับวันสองหนุ่มสาว จะมิเหมือนสามีภรรยาในนามสักเท่าใดนัก การใส่ใจดูแลกันนั้น ทำให้บรรดาผู้ใหญ่ พากันอมยิ้มอยู่บ่อยครั้ง กับความหวานในแบบหนุ่มสาว โดยที่ทั้งคู่ไม่ทันได้สังเกตการกระทำของพวกเขาเอง และมันจะเป็นสิ่งที่น่ายินดีมากกว่านี้หากการแต่งงานของทั้งคู่ มิใช่แค่ในนาม แต่เป็นเรื่องจริงถงเหยียนเจี๋ยได้แต่ยิ้มเจื

“เล่ามาข้าไม่คิดฟังความเพียงข้างเดียว แล้วเชื่อไปเสียทุกเรื่องหรอกนะ”แม่ทัพชรายังคงวางท่าทางสุขุม แม้ภายในใจจะกระตือรือร้นที่จะรู้ความเป็นมาของเมี่ยวจ้าน“เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน องค์รัชทายาทหลี่เทียนหลง หรือก็คือฮ่องเต้ จิ้งหนานคนปัจจุบัน ได้เดินทางมาศึกษาการปรุงยาและท่องเที่ยวยังชีเป่ย ในเวลานั้น ทรงกำลังจะเดินทางกลับยังจิ้งหนาน ซึ่งตอนนั้นตัวข้าเพียงหกขวบ และได้มีโอกาสติดตามรัชทายาทกับบิดาข้ามาชีเป่ยด้วย ระหว่างทางเราได้แวะพักยังวัดร้าง ชื่อว่าวัดอิงไห่ ข้ายังจำได้ไม่มีวันลืม ภาพของหญิงงาม น่าจะอายุราว ๆ ยี่สิบเห็นจะได้ หอบห่อผ้าวิ่งมาพร้อมกับเด็กหนุ่ม ซึ่งตอนนั้นเขาได้ล้มลง ก่อนเขาจะถูกคนร้าย แทงซ้ำจนตาย ตัวข้าถูกสั่งให้ซ่อนตัวในทันที เมื่อองค์รัชทายาทและบิดาของข้า พร้อมองครักษ์อีกสี่คนพุ่งออกไปช่วยนาง”ม่อตูนิ่งไปครู่หนึ่ง เหมือนตัวเขากำลังกลับไปอยู่ในวัยเด็กอีกครั้ง สองพ่อลูกมีสีหน้าซีดเผือดในทันที เมื่อได้ยินคำว่าหญิงงาม อายุราวยี่สิบ พวกเขาคิดไปถึงใครบางคนในทันที เด็กหนุ่มนั่นอีกเล่า ทำให้ใจของหลิวเจินเจินรู้สึกวิงเวียนเหมือนจะเป็นลมเสียให้ได้“เล่าต่อเถอะ” หลิวเจินเจินเอ่ยด้วย

‘หากเจ้าไร้ความงามปานนั้น ข้าก็พร้อมจะเป็นบุรุษผู้ที่จะเสี่ยงคว้าเจ้ามาไว้ในมือ’ หยางซานหลาง ยิ้มอย่างมีความในโดยมิรู้ตัว เขาลืมไปว่าเวลานี้มิได้มาเพียงลำพัง แต่ยังมีคู่หมั้นคนงามที่ติดตามมาด้วย มือบางของจีกวานฮวา สอดเข้าจับมือหนาที่วางไว้ข้างลำตัวหยางซานหลางหันมองคนด้านข้าง ก่อนจะลดต่ำลงที่มือของตน ทุกการกระทำตกอยู่ในสายตาของฟางเล่อ นางอยากจะหัวเราะออกมาดัง กับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างสองคนนั่นยิ่งนัก‘นี่แค่น้ำจิ้ม อดีตสามีของข้า ยังมีชุดรองท้องอีกมากที่อดีตภรรยาเช่นข้าจะมอบให้แก่ท่าน’ ก่อนที่ฟางเล่อจะยกมือขึ้นอีกครั้ง เพื่อให้ทุกคนฟังคำพูดของนางต่ออีกสักหน่อย“ฟางเล่อผู้นี้ยังไร้ประสบการณ์อยู่มาก จึงอยากขอความเมตตาจากพี่น้องชาวเจียงไห่ ช่วยสนับสนุนฟางเล่อ ให้ได้อยู่ร่วมกับทุกคนนาน ๆ นะเจ้าค่ะ” มือบางยกประสานกันก่อนจะโค้งลงช้า ๆ เสียงปรบมือดังสนั่น เป็นการยืนยันคำพูดของชาวเมือง“ถ้าเช่นนั้นในวันนี้ โรงเตี๊ยมเซียนอี้ได้ทำการเปิดตัวอย่างเป็นทางการ มิว่าจะเป็นที่พัก หรือในส่วนของสุราอาหาร เซียนอี้ของเรายินดีตอนรับทุก ๆ ท่าน ขอเชิญร่วมเป็นเกียรติ ดื่มกินกันอย่างเต็มที่ ถ้าอย่างไรเวลานี้

หนึ่งในสาวกลุกขึ้นเพื่อทำความเคารพหญิงสาวผู้มาใหม่ ซึ่งตอนนี้นางมีใบหน้าบึ้งตึงจนเหล่าสาวกจำต้องหลบ ถอยออกจากห้องนั้นไปกันหมด จีกวาฮวากำลังมีอารมณ์คุกรุ่นอยู่มิน้อย จนทำให้ประมุขพรรคที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ถึงกับทำสีหน้ามึนงง ไยวันนี้ นางมารน้อยมือขวาของเขาถึงได้ดูมิสดชื่นเสมือนหญิงสาวผู้กำลังจะแต่งงานในเร็ววันนี้“ใครทำหลานสาวข้ามิพอใจกัน บอกท่านอาของเจ้ามาสิเด็กน้อย” ในที่สุด ท่านประมุขก็มิอาจทนรอให้อีกฝ่ายเอ่ยปากออกมาเองได้“มิเป็นอันใดมากเจ้าค่ะท่านอา คืนนี้ ข้าจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยเอง ท่านอาอย่าได้เป็นกังวล”น้ำเสียงที่ผู้เป็นอาฟังแล้วก็ให้รู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง เพราะตลอดสองปีมานี้ หลานสาวของเขาผู้นี้แทบไม่เคยไร้รอยยิ้มเลยสักครั้ง“ระวังตัวด้วยหลานรัก ข้ารู้สึกได้ถึงพลังแห่งไข่มุกโลกันต์ จำเอาไว้หลานข้า ยิ่งเจ้าฝึกวิชามารแก่กล้ามากเท่าใดก็จะเจ็บปวดมากเท่านั้น หากถูกพลังของไข่มุกโลกันต์เข้า”เขาจำต้องเอ่ยเตือนหลานสาว ด้วยนางมักใช้อารมณ์มากกว่าสติ นับตั้งแต่นางได้วางแผนการเพื่อจะแย่งชิงสามีของญาติผู้พี่มาเป็นของตน แม้นางจะทำได้สำเร็จ แต่ก็ไม่อาจวางใจอะไรได้โดยง่ายในอดีต

ทุกถ้อยคำจะถูกส่งต่อกันมา เพื่อย้ำเตือนว่าอย่าได้ทำเช่นเจิ้งถง เวลานี้ ผู้ถือครองได้ปรากฏ พรรคโลกันต์ตื่นจากการหลับใหล เจิ้งถงก็ได้ปรากฏตัวเช่นกัน มันมิใช่เรื่องที่ดีเอาเสียเลย เขาต้องรีบรายงานเรื่องนี้แก่ผู้คุ้มกันให้เร็วที่สุด ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินแก้“ท่านอามาถึงที่นี่ มีเรื่องสำคัญอะไรหรือไม่ขอรับ”คำถามของชายหนุ่ม มีหรือเจิ้งถงจะไม่เข้าใจ เพราะการมาเยือนของเขาย่อมทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองอยู่ไม่น้อย แต่เขาก็ต้องนับถือในความอดกลั้นของชายหนุ่ม ที่ไม่แสดงออกถึงความเกรี้ยวกราดเมื่อเขามาอยู่ต่อหน้า เพียงเพื่อผลประโยชน์ร่วมกันที่ทำให้ศัตรูกลายเป็นมิตร“แน่นอน! ย่อมมีอยู่แล้ว ว่าแต่เจ้าเล่ามั่นใจหรือว่าอยู่เพียงลำพังกับบิดาเพียงสองคน”ชายหนุ่มที่แฝงตัวอยู่ด่านล่างรู้สึกได้ถึงอันตรายที่กำลังคืบคลานมาสู่ตนเอง ร่างในชุดทหารนอนนิ่งมิไหวติง แม้จะควบคุมทุกอย่างได้ดีแค่ไหน แต่ผู้มาใหม่คือหนึ่งในศิษย์พรรคที่เก่งเป็นอันดับต้น ๆ ย่อมต้องเหนือกว่าเขาผู้เป็นชนรุ่นหลัง“น้องชาย…เจ้าหมายความว่าอย่างไร” หยางซานซินเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัยเจิ้งถงยิ้มเหี้ยมเกรียม ก่อนจะยกฝ่ามือขึ้นสูงปัง!พื้นกระโจมแตก