บททั้งหมดของ ร้อนรักนักแข่ง: บทที่ 11 - บทที่ 20

บทที่ 9 ~ ปาร์ตี้ริมสระ อีกแล้วแปร๋น....ความวุ่นวายและเสียงบีบแตรรถดังตรงหน้าประตูทางเข้าบ้านลอเรนในย่านเบเวอร์ลีฮิลส์ เบลล่ายืนพิงรถหรูสีแดงแบบเปิดประทุนรอโซเฟียอยู่ใกล้ทางเข้าประตูเหล็กหน้าบ้านในที่สุดก็เห็นเจ้าคาเมโรสีเหลืองสดเลี้ยวหัวมุมถนน จากฝีมือลูคัสทำให้เจ้าเบตตี้ซ่อมเสร็จเร็วทันใจ เจ้าแก่สีเหลืองวิ่งเอื่อย จนกระทั่งจอดลงตรงที่เบลล่ายืนอยู่จึงเห็นว่าลูคัสเป็นคนขับมาส่งพ่อปีศาจนักแข่งหวงลูกทีมอย่างกับจงอางหวงไข่“ลุคกลับไปได้เลยเดี๋ยวโซเฟียไปค้างกับเบล”ปัง!โซเฟียปิดประตูโบกมือลาลูคัสที่นั่งหน้าบึ้งอยู่หลังพวงมาลัย เธอรู้ดีว่าตามปกติโซเฟียมักไม่ค่อยได้ออกไปไหนเพราะลุคจำกัดการเที่ยวของนักแข่งทีมตัวเอง ยิ่งใกล้ออกทัวร์นาเมนท์แบบนี้ยิ่งต้องระวังตัวรักษาสุขภาพให้ดี“ไม่ต้องห่วงลูคัส เบลจะดูแลโซเฟียอย่างดี”ลูคัสมองหน้าเบลล่า เสียงหวานรับปากอย่างดีแต่ใครจะไปเชื่อสาวน้อยหน้าใสที่ยังเอาตัวเองไม่รอดจากการจ้องเขมือบของหมาป่าเดเมียน ทอดถอนใจตัดสินใจออกรถกลับไปเพราะทำอะไรไม่ได้ อย่างน้อยคืนนี้เดเมียนก็อยู่ที่งานด้วย ถ้ามีปัญหาเกิดขึ้นเพื่อนรักคงโทรศัพท์ไปบอกแต่เขาจะไม่บอกสองสาวนี่ห

บทที่ 11 ~ สุดยอดเลยลอเรนอากาศเริ่มเย็นลง คนในงานบางส่วนทยอยกลับกันบ้างแล้ว ที่เหลือก็คนเมาและพวกหาความสุขกับเซ็กซ์เท่านั้นเบลล่าเดินลงสระปทางบันไดปูนด้านน้ำตื้น ค่อยไถลตัวลงไปจนถึงช่วงหน้าอก ย่อตัวลงอีกนิดเพื่อให้น้ำในสระปกปิดชุดบิกีนี่สีแดงสด น้ำค่อนข้างเย็นจนทำให้ขนตามตัวลุกชัน ตอนนี้ใจเธอต้องการบางสิ่งเพื่อช่วยเรียกสติจากฤทธิ์แอลกอฮอล์และอาการหึงหวงที่แล่นขึ้นกระทันหันร่างระหงค่อยเดินไปถึงริมสระ วางแก้วไวน์ที่หมดแล้ว กวักมือเรียกพนักงานขอแก้วใหม่ ยกข้อศอกขึ้นทั้งสองข้างเท้าแขนลงไปกับขอบสระ นอนพับศีรษะลงพักบนท่อนแขนเรียวสวยของตัวเอง บ่นพึมพำคนเดียว“เฮ้อ เหนื่อยจังเลย”“เหนื่อยแล้วทำไมถึงไม่กลับห้อง”ร่างบางสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงก่อนรู้สึกถึงอกแกร่งอุ่นแนบลงมาแผ่นหลัง กายร้อนจัดเบียดชิด เบลล่าพยายามยันตัวออก แต่คนร่างโตเท้าฝ่ามือกับขอบสระ กักขังเธอไว้ในอ้อมแขนกำยำ“ถอยออกไป!!”เสียงนุ่มตวาดใส่ระคนตื่นตระหนก ทั้งฤทธิ์แอลกอฮอล์ ทั้งหึงหวง แผ่นอกแกร่งด้านหลังกระเพื่อมขึ้นลงด้วยแรงหัวเราะ อกแกร่งชิดเข้ามา ดันกายแกร่งแข็งขึงด้านล่างใต้น้ำเข้าสะโพกกลมสวย“ไม่เบล คุณเล่นสนุกมามากพอแล้ว

บทที่ 13 ~ ซาอุดิอาระเบียอากาศที่ซาอุดิอาระเบียในเดือนมีนาคมยังไม่ร้อนมากอย่างที่เบลล่าคิด อุณหภูมิคงที่อยู่ที่สามสิบกว่าองศาซึ่งถ้าจัดแข่งรถนักแข่งยังพอรับสภาพได้ด้วยการฝึกฝนมาอย่างหนักสนามเจดดาห์คอร์นิชเซอร์กิสเพิ่งเปิดให้แข่งครั้งแรกเมื่อปีสองพันยี่สิบเอ็ด แต่จัดว่าเป็นสนามสุดยอดด้วยความยาวถึงหกกิโลเมตรหนึ่งร้อยเจ็ดสิบสี่เมตร กับโค้งยี่สิบเจ็ดโค้ง เป็นสนามแข่งที่ต้องใช้ทักษะกันอย่างเต็มที่ การเข้าโค้งด้วยความเร็วเกินสามร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมงจากยี่สิบเจ็ดโค้งคงจะขับกันมันหยดเบลล่าเลือกเข้าพักโรงแรมติดสนามแข่งขัน อาคารสูงหรูทันสมัยติดชายหาดเรดซี เมื่อมองจากห้องพักสามารถมองเห็นสนามทั้งหมด ความงดงามของสนามทำให้เธอทึ่งได้เสมออาจเพราะวิวของริมทะเลสีฟ้าครามยิ่งส่งให้สนามแข่งดูอลังการมากยิ่งขึ้น เธอรักเอฟวัน เธอรักการแข่งขันและเหนือสิ่งอื่นใดเธอรักทีมของเธอที่เฝ้าปลุกปั้นมากับมือพร้อมพี่ชายดวงตาคมรีเหลือบตามองโทรศัพท์ ระบบสั่นสะเทือนเริ่มสั่นมานานสักพักแล้ว เบลล่ารู้ว่าเป็นใครโทรมาพี่คริสโตเฟอร์ในใจเบลล่ายังไม่กล้ารับโทรศัพท์ ตั้งแต่เกิดเรื่องที่สระว่ายน้ำบ้านลอเรน ทั้งคลิปจูบกับนิค

บทที่ 15 ~ เบลล่าเอ๋ย จะรอดหมาป่าเดเมียนไหมนะตลอดสามสัปดาห์ก่อนการแข่งขัน เบลล่าตัดสินใจเปลี่ยนโรงแรมไปพักที่รีสอร์ทในเย็นวันนั้นเลย และไม่ออกมาจากรีสอร์ทจนกระทั่งวันแข่ง เธอปล่อยให้พี่ชายเป็นคนจัดการต่อเรื่องรับรถที่ขนมาทางเครื่องบิน พาทีมมาทั้งหมดรวม ๆ ไม่ต่ำกว่าสามสิบคนเข้าที่พักและเตรียมความพร้อมของโรงจอดในปัจจุบันการแข่งรถฟอร์มูล่าวันหรือที่เรามักเรียกติดปากว่าเอฟวัน เป็นการแข่งรถด้วยความเร็วสูงซึ่งออกแบบมาเฉพาะสำหรับการแข่งขัน ทีมเอฟวันในปัจจุบันมีทั้งหมดสิบทีม โดยในแต่ละทีมส่งรถออกแข่งในรอบปีการแข่งขันได้เพียงสองคันเท่านั้น ไม่มีรถสำรอง มีการกำหนดอะไหล่ที่สามารถเปลี่ยนได้ไม่กี่อย่างและเปลี่ยนได้กี่ครั้ง ซึ่งการกำหนดในแต่ละครั้งไม่จำเป็นว่าจะประกาศต้นฤดูกาล บางครั้งเมื่อเกิดเหตุการณ์ผิดปกติของการแข่งขันอาจมีการเปลี่ยนรายการอะไหล่กฎกติกาใหม่ได้ทุกเมื่อในวันแข่งจริงหรือเรซเดย์กำหนดให้เป็นวันอาทิตย์ในทุกรอบการแข่งขัน ซึ่งทุก ๆ รอบแข่งที่ FIA หรือ สหพันธ์รถยนต์ระหว่างประเทศ กำหนดเกณฑ์ไว้คือ วันศุกร์รอบฝึกซ้อมคือเช้าและบ่าย ใช้เวลารอบละหกสิบนาที วันเสาร์เป็นรอบควอลิฟายหรือการแข่งค

บทที่ 17 ~ คนโรคจิต หื่นกามคลิก ผัวะ ปังคนร่างโตยกเท้าสะบัดปิดประตู เสียบคีย์การ์ดอย่างเร่งร้อน มือรวบตัวเบลล่าไว้ในแนบตัวตลอดเวลา ดันเธอเข้ากับผนังด้านข้าง ถอดหมวกสีแดงโยนทิ้ง กระตุกดึงยางมัดผมที่ด้านหลังท้ายทอยออกผมสีดำยาวสยายลงเป็นลอนเงางาม มือแกร่งสางเข้าไปรวบตรึงศีรษะไว้ ดึงกระตุกผมให้ใบหน้าเธอเงยขึ้น จูบปลายคางพรมไล่ระเรื่อยมาจนถึงซอกหู สูดดมความหอมหวานอย่างที่เคยได้กลิ่น กลิ่นนวลนางความสาวโชยออกมาทุกครั้งที่เธอเท้าเดินผ่าน มือดึงเสื้อยืดสีแดงของเบลล่าออกจากขอบกางเกงยีนส์ กระตุกถอดมันออกทางศีรษะโยนทิ้ง“บราเซียร์สีแดง ใจผมจะขาดแล้วเบลล่า”สติอันน้อยนิดของเบลล่ายังไม่กลับคืนมา เธอสับสนในรสสัมผัสแผดเผา ปากหนาระดมจูบไม่ปราณีจนถึงตอนนี้ ตรึงเธอไว้ด้วยนัยน์ตาสีเทาอมน้ำเงินเปี่ยมล้นไฟพิศวาส ร่างงามอ่อนระทวยมอดไหม้เดเมียนโอบช้อนทรวงงามขึ้น เคล้นคลึง รวบร่างอุ้มเธอขึ้นอีกครั้งพาไปที่โซฟากลางห้องชุดแบบเพนต์เฮาส์ จับขาเรียวงามให้คร่อมตัวเขาไว้ กดสะโพกงามลงจนเนินสาวเปียกชื้นแนบสนิทกับกายแกร่งแข็งชัน“เดเมียน อือออ”เดเมียนร้อนฉ่ายิ่งกว่าครั้งไหน เขาเร่งรัดข้ามขั้นตอนที่ควรทำ ดึงชุดชั้น