All Chapters of ร้อนรักนักแข่ง: Chapter 41 - Chapter 50

บทที่ 40 ~ NC**ตับ ตับสะโพกสอบเพรียวของชายหนุ่มเร่งจังหวะขึ้น ร่างสูงโค้งตัวลงใช้มือหนาดันศีรษะหญิงสาวไว้ในจมลงเตียงนุ่ม กระแทกโถมสะโพกสอบตอกลงไป“โอ๊ย เบล ซี้ด ชอบไหมเบล”ร่างใหญ่โตโหมแรงลงบนสะโพกงาม ความแรงที่เขาส่งมาทำเธอสั่นสะเทือนไปทั้งร่าง จังหวะกระแทกกระทั้นสม่ำเสมอต่อเนื่องไม่หยุด“อ่า เดเมียน เบลจะเสร็จอีกแล้ว”“แบบนั้นเลยเบล ตอดอีก โอ๊ยผมก็จะไม่ไหวแล้วเบล ใกล้แล้ว”เพียะ เพียะเบลล่าสะดุ้ง มือสีเข้มตบสะโพกงอนงามอย่างแรงยามสอดใส่ รอยแดงก่ำซ่านขึ้นรอยฝ่ามือ ความเจ็บแปลบยิ่งส่งให้เบลล่าดิ้นพล่านด้วยความทรมานเสียงครวญครางผสมผสานกันระหว่าคนทั้งคู่ ภายในห้องเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำ สองหนุ่มสาวเหงื่อท่วมกายด้วยแรงสวาท ชายหนุ่มร่างใหญ่ยังโหมส่งไม่มีพักจนกายสาวอ่อนระโหยแผ่นหลังบอบบางแอ่นโค้งใต้ร่างเขา ศีรษะงามใต้ฝ่ามือสั่นไหว เขาต้องการอ่อนโยนกับเธอเหลือเกินแต่ทำไม่ได้อารมณ์ดิบเถื่อนพุ่งแรงขึ้นทุกครั้งที่ได้อยู่ข้างในความสดสาว เขาต้องการทำอีก ป่าเถื่อนรุนแรง หลาย ๆ ครั้งจนหญิงสาวไม่สามารถร่วมรักกับใครได้อีกความหวงแหนแน่นหน้าอกและเขาปลดปล่อยมันออกมาด้วยเรี่ยวแรงที่ขับเคี่ยวร่างบอ

บทที่ 42 ~ คาวบอยอินแอลเอ“สวัสดีค่ะโจ”“อ้าวเบลล่า มาคนเดียว?”“นัดเดเมียนไว้ค่ะ เดี๋ยวคงมา เป็นไงบ้างคะช่วงนี้”“ดีครับ นักท่องเที่ยวค่อนข้างเยอะ นั่งก่อนสั่งอะไรเลยไหม”“ขอเบียร์เย็น ๆ ก็ดีค่ะ”ร่างบางนั่งลงที่ชุดเก้าอี้ใหม่ที่เธอเพิ่งเห็น เป็นโซฟาวินเทจสีแดงเลือดหมู โต๊ะกลางด้านหน้าทำมาจากไม้ลัง“ตึก”โจวางแก้วเบียร์ใหญ่ลงบนโต๊ะหน้าเธอ เขาหย่อนก้นบนเก้าอี้อีกตัวตรงข้าม นั่งทอดหุ่ยใจเย็นจิบเบียร์เช่นกัน พระอาทิตย์ตกชายหาดมาลิบูส่องแสงสะท้อนบนผืนน้ำสีครามสีเดียวกับดวงตาของเดเมียนยามโหมแรงด้วยไฟปรารถนา และเพลงคาวบอยอินแอลเอของเลนีที่คลอเบา ๆไม่นานนักความมืดมิดค่อยคืบคลานปกคลุมชายหาดแสนงาม นักท่องเที่ยวผู้คนต่างพากันทยอยกลับ เหลือเพียงหญิงสาวที่ยังดื่มเบียร์หมดไปแล้วหลายแก้วแต่ชายหนุ่มที่นัดไว้ยังไม่มาตาคมเหลือบมองโทรศัพท์ตลอดเวลาแต่ไร้แววการโทรเข้า เบลล่าเริ่มหงุดหงิด โชคดีที่โจทอดมันฝรั่งมาให้รองท้องไปพลางก่อนไม่งั้นเธอได้อารมณ์โมโหหิวเพิ่มมาอีกอย่าง“เบลล่าผมต้องปิดร้านแล้วครับ”เสียงอ่อยของโจดังขึ้นด้านหลัง เธอมองร้านที่โจเริ่มทยอยเก็บบางอย่าง ร่างบางในชุดเดรสสีขาวเงยหน้าขึ้นมอง

บทที่ 44 ~ เธอจะหึงอดีตไม่ได้ สติมาเดี๋ยวนี้’เขาดันตัวขึ้นนั่งแก้มัดผ้าผูกเอวออก หยิบลูกกุญแจปลดล็อกข้อมือ นวดข้อมือจูบปลอบประโลมเมื่อเห็นรอยแดงทั้งสองข้าง ท่อนเนื้อร้ายยังฝากฝังอยู่ข้างในแม้อ่อนกำลังลง โอบกอดเธอไว้พรมจูบไปทั่ว“ยกโทษให้ผมหรือยังคนดี ผมขอโทษที่ไม่ได้โทรบอก โทรศัพท์แบตหมดจริง ๆ และ เฮ้อ..”“มีอะไรหรือเปล่าเดเมียน”“ไม่มีอะไรมาก พ่อกับแม่ผมมาหากระทันหันเลยต้องไปทานข้าวมื้อค่ำด้วย”เดเมียนไม่พูดต่อ มื้อค่ำที่มีอีกครอบครัวร่วมด้วยพร้อมสาวสวยเพียบพร้อมอีกหนึ่งที่มีดีกรีระดับด็อกเตอร์ ท่าทางพ่อกับแม่จะพอใจสาวคนนี้มาก เขากลัวว่าคำสัญญาใกล้เข้ามาเร็วขึ้นเบลล่าลุกขึ้นโดยมีมือใหญ่ช่วยประคอง ร่างยังเปลือยเปล่า ลำตัวมีรอยแดงจากการถูกมัด รอยจ้ำตามลำคอและเต้างาม ผมดำหลุดลุ่ยออกจากยางมัดผมเขาเก็บเจ้าเดเมียนน้อยอ่อนกำลังลงเข้าในกางเกงที่เปื้อนไปด้วยคราบ เบลล่าส่งกระดาษอเนกประสงค์สำเร็จรูปที่วางอยู่ให้เขาเช็ดทำความสะอาด เธอเช็ดให้ตัวเองด้วยเช่นกันแล้วทิ้งลงถังขยะใบเล็กในรถตามเขาเขารักในช่วงเวลานี้ที่ทุกอย่างช่างแสนเรียบง่าย เหมือนพวกเขาทั้งคู่ทำสิ่งเหล่านี้ด้วยกันมาเนิ่นนานนับครั้

บทที่ 46 ~ เมียร่างสูงสวมชุดสูทเนี้ยบสีเทาเข้มไม่ติดกระดุม ปลดกระดุมบนเสื้อเชิ้ตสีขาวด้านในสองเม็ดเพิ่มความเสเพล สาวที่ควงมาด้วยเรียบหรูและงามสง่าด้วยผมบลอนด์รวบท้ายทอยสไตล์มวยแบบฝรั่งเศส กระเป๋าครัชใบน้อยประดับคริสตัล แต่อะไรไม่สำคัญเท่ากับบุคลิกมาดนางพญาเปล่งประกายออร่า“เฮ้เบลล่า คุณรู้จักกับพวกเขา?”ดวงตาคมรียังจ้องไปยังโต๊ะที่พวกเขานั่งอยู่รู้จักหรือ? เธอรู้จักดีเชียวล่ะ“ฮือ อ้อ ค่ะ หนุ่มคนนั้นเป็นซีอีโอทีมอัลฟ่าฮัทเตอร์”“ใช่แล้วครับ เดเมียน ฮัทเตอร์ เขายังเป็นลูกชายของเดวิด ฮัทเตอร์ เจ้าพ่อพลังงานอีกด้วย”หญิงสาวเบือนหน้ากลับมา ใจสับสนวุ่นวายไม่ทันได้ฟังเดกเกอร์ว่าเขาพูดอะไรบ้าง“เบล? เบล?”“คะ?”“คุณเหม่ออีกแล้ว ดูท่าผมจะเป็นคนน่าเบื่อ”“ไม่ใช่เลยค่ะ เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรคะ”“ผมบอกว่าผู้หญิงที่มาด้วยผมก็รู้จัก ด็อกเตอร์มหาวิทยาลัยดังลูกสาวมหาเศรษฐีในแวดวงเดียวกับเดเมียน”“อ้อ ฉันขอตัวสักครู่นะคะ”จิตใจสับสนปนไฟหึงหวง ร่างระหงยกตัวขึ้นพรวดจนเก้าอี้ลากพื้นเสียงดัง เดินสับขาขวิดชนเข้ากับพนักงานเสิร์ฟ“ขอโทษค่ะ”เสียงลากเก้าอี้เรียกความสนใจจากซีอีโอหนุ่ม เดเมียนหันมองท

บทที่ 48 ~ นานแล้ว“โอ๊ย!!”เบลล่าสะดุ้งเจ็บข้อมือเมื่อโดนกระชากอย่างแรง ฉุดไปตามทางด้านในออกด้านนอก“เดี๋ยวเดเมียน ปล่อยก่อน อะไรกัน”“ไม่ ไปกับผม เราต้องคุยกัน”“คุยกัน คุยอะไรกันไม่ทราบ ก็คุยตรงนี้เลย”“คุยตรงนี้ไม่หรอกเบล มันประเจิดประเจ้อ”“เดเมียน ตาบ้า เห็นไหมว่าฉันเปียกอยู่”“ฮึ เดี๋ยวได้เปียกอีกแน่ ไม่ต้องห่วง เปียกแบบชุ่มฉ่ำกันไปเลย”“เป็นโรคจิตหรือไงเดเมียน ฉันหนาวจริง ๆ”เดเมียนหยุดเมื่อถึงทางออกก้มมองร่างเปียกโชก วงแขนกำยำโอบเธอเข้าหาตัวพาออกเดินต่อ“นี่เดเมียน ทำแบบนี้ฉันไม่หายหนาวหรอกนะ แค่กอดของคุณมันไม่พอ”“แล้วต้องกอดของใครถึงจะพอเบลล่า”เดเมียนพูดประชดประชันเสียงดังแข่งกับสายฝนที่ยังกระหน่ำ เขารู้ว่าเธอหนาวแต่การยืนพูดกันทั้งแบบนี้จะยิ่งทำให้แย่ลง ทั้งร่างกายและสภาพอารมณ์เขาเพียงพาเธอกลับห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นอะไรจะเกิดค่อยว่ากัน และแน่นอนมันหมายถึงเซ็กซ์ด้วย ซึ่งเขาขาดมันมาหลายวันแล้วมือโอบเบลล่าบังคับพาเดินข้ามถนนกลับเข้ามาในโรงแรม พนักงานรีบเปิดประตูสีหน้าตกใจกับสภาพของคนทั้งคู่ ร่างสูงยังไม่หยุดเดินขายาวก้าวถี่บังคับให้เดินไปถึงลิฟต์พาขึ้นชั้นบน“นี่ปล่อย