All Chapters of เมียขายฝาก: Chapter 61 - Chapter 70

เพราะในเวลานี้เรื่องความกลัว ลืมไปได้เลย ใบฟางกำลังจะเห็นช้างตัวเท่ามด เขายืนนิ่งและเงียบไปนานเหมือนกับครุ่นคิดระหว่างที่เผชิญหน้ากัน นี่ปาเข้าไปถึงสี่ทุ่มแล้ว หล่อนใช้เวลาอยู่ในสถานที่อโคจรแห่งนี้ นานขนาดนี้เชียวหรือ ความลับ..อ๋อ แน่นอนละหล่อนได้รู้ความลับอย่างเต็มที่ แล้วก็ไม่ต้องอธิบายให้มากเปลือง เห็นชัดเต็มตาอย่างนั้นเดาไม่ออกก็โง่แล้วและหล่อนรู้สึกแค้นเคืองถึงธีรคามด้วยที่เขาทำแบบนี้กับหล่อน คิดไปอีกที หล่อนเองก็มีส่วนผิดด้วยเหมือนกัน แต่หล่อนต้องการอยากรู้นี่นา เขามีจิตวิทยาพอที่จะกระตุ้นอารมณ์ของหล่อนให้คล้อยตาม เพื่อพิสูจน์ความจริง หล่อนก็อยากจะรู้ว่าเขาไม่ได้โกหก แต่ความเป็นจริงที่หล่อนได้รับ ทำให้หล่อนแค่รู้สึกเจ็บใจ พร้อมกันนั้นสังเวชแกมสมเพทไปถึงธีรคามกับคู่ขาของเขา นึกถึงสภาพที่เขาซมซานมาหาหล่อน เหมือนคนสิ้นเนื้อประดาตัว ไม่มีที่จะไปอย่างนั้น หล่อนน่าจะเดาออกตั้งแต่แรกแล้ว หล่อนไม่ได้เสียดายเงินจำนวนนั้นหรอก ถ้าเขาไม่มีปัญญาชดใช้คืน ก็ไม่ได้คิดอะไร สุดแล้วแต่บุญ คิดว่าหล่อนอาจจะติดค้างเขาไว้ในชาติปางก่อนก็ได้"ยังไงเสียฉันก็ต้องกลับล่ะ ขอบค

ตอบแล้วก็รู้สึกอดกังวลใจไม่ได้ “งั้นถ้าคุณหยุดงาน พรุ่งนี้สักช่วงบ่ายโมง ผมจะแวะไปบอกข่าวเรื่องเกี่ยวกับประกันตัวของนายธีรคามกับสวรรค์สีให้ฟัง ว่าคืบหน้าไปถึงไหน” หญิงสาวนิ่งคิดสักครู่จึงพยักหน้า“ได้ค่ะ คราวนี้ฉันจะลงไปเปิดประตูให้คุณเองกับมือเลย”ยิ้มอบอุ่นส่งให้หญิงสาวอีกครั้ง ก่อนที่หล่อนจะเดินไปที่รถ แล้วขับออกไป ปางภูมองรถคันนั้นจนลับสายตาจากไป เขาจึงได้รู้สึกตัวและปรับเปลี่ยนกิริยาทำอย่างอื่น หยิบแหวนเพชรเม็ดจิ๋ว ที่ราคาพอประมาณสักสามหมื่นน่าจะได้ เขาคิดว่าน่าจะช่วยเหลือในการประกันตัวของธีรคามได้ และลำดับต่อไปเขาคิดว่าต้องตัดสินใจไปหาสวรรค์สีเพื่อทำตามคำแนะนำของใบฟาง จากนั้นก็หมดหน้าที่ของเขาชายหนุ่มทำให้หล่อนรู้สึกสับสนใจอย่างมากที่สุด จนแม้ว่าหล่อนขับรถกลับมาถึงบ้านแล้วก็ตาม แต่สมองของหล่อนก็รู้สึกโล่งเบาหวิว ใบฟางยังฟุบหน้าอยู่กับพวงมาลัย ด้วยความเหนื่อย ปางภูพูดอะไรใส่หูหล่อนไม่ทราบ จำได้แต่เพียงว่า เขาต้องการชวนให้มาดูพฤติกรรมของใครคนหนึ่ง ที่เขาแน่ใจว่าหล่อนอยากจะรู้แน่นอนที่สุด แล้วที่เขาคิดไว้ไม่พลาดเป้าเลย ใบฟางด่วนมาเพราะคำพูดของเขา หล่อนไม่ท

“นี่ฟังฉันก่อนสิ หทัย เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังเอง เรื่องทั้งหมดมันมีอยู่ว่า คุณปางภูนัดฉันให้ไปพบเขา เพื่อเล่าเรื่องสำคัญบางอย่างที่ฉันอยากจะรู้ เป็นบ่อนแห่งหนึ่งแถวห้วยขวาง ไปถึง.. ฉันไม่นึกว่าจะได้พบความจริงบางอย่าง แล้วที่สุดก็ทำให้ฉันตาสว่างมากขึ้น ที่หลงมองคนถูกมาตั้งนาน”เอ่ยจบแล้วใบฟางเงียบ ปล่อยให้หทัยซัก อย่างนึกงงไม่ทราบว่าคู่นี้เกิดดีกันแล้วหรือไง เพราะมันประหลาดเหลือเกิน ใบฟางเพิ่งบอกหล่อนมาว่าเคียดแค้นเขาสุดขีด ถึงกับอาฆาตไว้เลย จู่ๆก็กลับมาตาลปัตรคืนดีกันเสียยังงั้น แต่เท่าที่ดูจากหน้าตาของเพื่อนสาวก็ไม่สู้ดีสักเท่าไหร่ หล่อนเล่าต่อไป“ฉันเพิ่งมารู้ว่า พี่ธี เขาไม่ซื่อสัตย์ต่อฉันสักนิด เขามีผู้หญิงคนอื่น คงอยู่ด้วยกันมานานแล้วล่ะ ผู้หญิงคนนั้นฉันได้เห็นแล้วล่ะ คงเหมาะสมสมน้ำสมเนื้อกับดี” ใช่ชนิดที่ว่าผีเน่ากับโลงผุ ใบฟางอยากจะบอกเพื่อนอย่างนี้นัก แต่ยั้งปากไว้ทัน เพราะไม่ใช่ะสมสมน้ำสมเนื้อกับดี"ีสักเท่าไหร่ หล่อนเล่าต่อไปงเพิ่งบอกหล่อน เรื่องของหล่อน แต่ใบฟางคิดว่าหล่อนตัดสินใจแล้วที่ทำอย่างนี้ เพราะแต่นี้ต่อไปสายใยระหว่างหล่อนกับธีรคามก็คงเหลือแค่ความเป็นเพื่อ

ฝ่ายพี่สาวสำทับเสียงตามหลังไปอีกครั้ง ใบเงินได้แต่หน้ามุ่ย กลับเข้าไปในห้องของตัวเองใบฟางเงยหน้ามองอาคันตุกะแล้วเอ่ยถาม “ไม่นึกว่าคุณจะมาที่นี่คนเดียว”สีหน้าของใบฟางมีสีเลือดขึ้นบ้างแล้ว ยังดีกว่าเมื่อช่วงตอนกลางวัน ปางภูจ้องไปที่สีหน้าของหล่อนเอ่ยถามเสียงเบานุ่ม “คุณหายดีแล้วหรือยัง”แล้วถือโอกาสคุยท้าวความต่อ “เรื่องเมื่อตอนกลางวัน ผมฟังเสียงของคุณแล้ว รู้สึกเป็นห่วง น่ากลัวจะไม่สบายหนัก ก็เลยต้องแวะเข้ามาเยี่ยมถึงบ้าน.. เอ้อ เอาเป็นว่าในฐานะที่ผมเองก็มีส่วนที่ทำให้สุขภาพคุณแย่ ล้มป่วยอย่างนี้”ใบฟางยิ้มให้เขา ขอบคุณที่เข้าใจความรู้สึกของหล่อน เลยต้องเอ่ยตอบบ้าง เพราะปล่อยให้เขาซึ่งเป็นแขกคุยนำหน้า เดี๋ยวจะหาว่าเจ้าของบ้านอย่างหล่อนใจจืดใจดำ แต่รอยยิ้มของหล่อนยังเป็นร่องรอยเซียวจางอยู่“ยังค่ะ แต่ฉันก็รู้สึกดีขึ้นมากแล้วล่ะ ขอบคุณคุณปางภูนะคะที่เป็นห่วง” แขกนั่งอยู่เบื้องหน้าของหล่อนวันนี้มารดาของคุณสนมนาถยังไม่กลับ เข้าใจว่ามารดาอาจจะติดอยู่ที่ซุปเปอร์มาเก็ตที่อยู่ใกล้บ้าน เพราะเห็นท่านบ่นเรื่องอาหารที่ตู้เย็นที่ต้องซื้อเพิ่มไว้ ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะกวาดตามอ

เพื่อจัดแจงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ตั้งใจจะลงมาอีกครั้ง หากเขาคิดจะกลับก็แล้วไป ใบฟางเองรู้สึกเหนียวเหนอะหนะตัว อาบน้ำแล้วคงทำให้หล่อนสบายเนื้อสบายตัวบ้างแล้วจัดการกินยากันแก้ไข้หวัดที่แน่ใจว่ายังไม่หายดี หล่อนจะได้กลับมามีสุขภาพปกติเหมือนเดิม ใบเงินยิ้มทักตอบอาคันตุกะของพี่สาว ด้วยท่าทีเขินเอียงอายกับชายหนุ่มหล่อที่น่าจะเป็นขวัญใจของพี่สาว หน้าตาที่ดูคมคายสุขุม“ค่ะ มีสาระหลายอย่าง ในบ้านนี้ชอบหมดทุกคนเลยค่ะ ทั้งแม่ พี่ฟาง แล้วก็เอ้อ เงิน”เธอเริ่มแนะนำตัวและปางภูเองก็พอจะรู้ว่าเธอชื่อใบเงิน เนื่องจาก ใบฟางเคยเอ่ยให้เขาได้ยิน เด็กสาวเอ่ยตอบเขาด้วยวาจาเจื้อยแจ้วดูเหมือนจะเป็นเด็กช่างพูดไม่แพ้พี่สาว เพียงแต่ยังติดเขินอายแบบเดิม เขาเลยรู้สึกขันอย่างเข้าใจ“มีอะไรดีกว่านั้นมากหรือเปล่าครับ”ปางภูเอ่ยถามไปเรื่อยประเภทชวนถามเพื่อไม่ให้ตัวเองรู้สึกเหงามากกว่า เขายังไม่กลับในตอนนี้ ยังอยากเห็นหน้าใบฟางลงมาอีกครั้ง เผื่อมีอะไรที่จะชวนคุยหล่อนต่อนับว่าหล่อนมีเหตุผลพอที่จะแยกแยะออก ระหว่างเรื่องส่วนตัวกับเหตุผล น้องสาวของใบฟางเอ่ยตอบเขา หลังจากแนะนำตัวอีกครั้ง“หนูชื่อเงินค่ะ เ