เข้าสู่ระบบแชร์
62
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-20 14:28:59บทที่เกี่ยวข้อง
เมียขายฝาก 63
ตอบแล้วก็รู้สึกอดกังวลใจไม่ได้ “งั้นถ้าคุณหยุดงาน พรุ่งนี้สักช่วงบ่ายโมง ผมจะแวะไปบอกข่าวเรื่องเกี่ยวกับประกันตัวของนายธีรคามกับสวรรค์สีให้ฟัง ว่าคืบหน้าไปถึงไหน” หญิงสาวนิ่งคิดสักครู่จึงพยักหน้า“ได้ค่ะ คราวนี้ฉันจะลงไปเปิดประตูให้คุณเองกับมือเลย”ยิ้มอบอุ่นส่งให้หญิงสาวอีกครั้ง ก่อนที่หล่อนจะเดินไปที่รถ แล้วขับออกไป ปางภูมองรถคันนั้นจนลับสายตาจากไป เขาจึงได้รู้สึกตัวและปรับเปลี่ยนกิริยาทำอย่างอื่น หยิบแหวนเพชรเม็ดจิ๋ว ที่ราคาพอประมาณสักสามหมื่นน่าจะได้ เขาคิดว่าน่าจะช่วยเหลือในการประกันตัวของธีรคามได้ และลำดับต่อไปเขาคิดว่าต้องตัดสินใจไปหาสวรรค์สีเพื่อทำตามคำแนะนำของใบฟาง จากนั้นก็หมดหน้าที่ของเขาชายหนุ่มทำให้หล่อนรู้สึกสับสนใจอย่างมากที่สุด จนแม้ว่าหล่อนขับรถกลับมาถึงบ้านแล้วก็ตาม แต่สมองของหล่อนก็รู้สึกโล่งเบาหวิว ใบฟางยังฟุบหน้าอยู่กับพวงมาลัย ด้วยความเหนื่อย ปางภูพูดอะไรใส่หูหล่อนไม่ทราบ จำได้แต่เพียงว่า เขาต้องการชวนให้มาดูพฤติกรรมของใครคนหนึ่ง ที่เขาแน่ใจว่าหล่อนอยากจะรู้แน่นอนที่สุด แล้วที่เขาคิดไว้ไม่พลาดเป้าเลย ใบฟางด่วนมาเพราะคำพูดของเขา หล่อนไม่ท
เมียขายฝาก 64
เสร็จแล้วหล่อนก็รออยู่ข้างนอกทั้งที่ใจของหล่อนกระวนกระวายยิ่งนักใคร่ที่จะได้เห็นหน้าของเขา เพราะเขาไม่เคยทุกข์ทรมานอยู่ในสถานที่แบบนั้น หล่อนคิดว่าเขาเปราะบางมาก รู้นิสัยว่าธีรคามไม่ใช่คนอดทนอะไรมากนักสักพักใบหน้าของหล่อนยิ้มแฉล้ม เมื่อสักพักเจ้าหน้าที่ได้รับคำสั่งจากร้อยเวรประจำโรงพัก พาตัวของธีรคามก้าวเข้ามาหาหล่อน แค่เขาเห็นใบหน้าของหล่อนก็ส่งรอยยิ้มให้ แม้จะดูเซียวซีดอิดโรย จากการที่หล่อนคิดว่า แปลกที่ เขาต้องนอนไม่หลับมาทั้งคืนแน่ ดีใจอย่างที่สุด แทบจะละล่ำละลักบอกหล่อน “สีเอาเงินมาประกันผมหรือ ดีจริง ทูน หัว”หามาได้ยังไงข้อนี้เขาไม่สนใจหรอกขอแค่ตัวเองรอดพ้นคุกตะรางที่มีแต่สารพัดกลิ่นอับชื้นเน่าเหม็นจนแทบจะอาเจียนออกมาก อีกอย่างไอ้ผู้ต้องขังเมื่อวานนี้ก็เหมือนกัน เห็นมันมองเขาด้วยสาตาที่น่ากลัว เหมือนจะทำมิดีมิร้ายอะไรสักอย่าง โฮ เขาไม่อยากจะกลับไปพบเจอมันแล้ว สวรรค์ช่วยจนถึงในที่สุดแท้ ที่ไม่ต้องกลับมานอนต่อเป็นวันที่สอง แค่นี้ไม่คิดอะไรแล้ว แล้วตามหล่อนลงไปข้างล่าง นั่งแท็กซี่กลับห้องด้วยกันเอ่ยถามหล่อนขณะนั่งบนรถแท็กซี่ “สียอดรักของผัว เธอเอาเงิน
เมียขายฝาก 65
“นี่ฟังฉันก่อนสิ หทัย เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังเอง เรื่องทั้งหมดมันมีอยู่ว่า คุณปางภูนัดฉันให้ไปพบเขา เพื่อเล่าเรื่องสำคัญบางอย่างที่ฉันอยากจะรู้ เป็นบ่อนแห่งหนึ่งแถวห้วยขวาง ไปถึง.. ฉันไม่นึกว่าจะได้พบความจริงบางอย่าง แล้วที่สุดก็ทำให้ฉันตาสว่างมากขึ้น ที่หลงมองคนถูกมาตั้งนาน”เอ่ยจบแล้วใบฟางเงียบ ปล่อยให้หทัยซัก อย่างนึกงงไม่ทราบว่าคู่นี้เกิดดีกันแล้วหรือไง เพราะมันประหลาดเหลือเกิน ใบฟางเพิ่งบอกหล่อนมาว่าเคียดแค้นเขาสุดขีด ถึงกับอาฆาตไว้เลย จู่ๆก็กลับมาตาลปัตรคืนดีกันเสียยังงั้น แต่เท่าที่ดูจากหน้าตาของเพื่อนสาวก็ไม่สู้ดีสักเท่าไหร่ หล่อนเล่าต่อไป“ฉันเพิ่งมารู้ว่า พี่ธี เขาไม่ซื่อสัตย์ต่อฉันสักนิด เขามีผู้หญิงคนอื่น คงอยู่ด้วยกันมานานแล้วล่ะ ผู้หญิงคนนั้นฉันได้เห็นแล้วล่ะ คงเหมาะสมสมน้ำสมเนื้อกับดี” ใช่ชนิดที่ว่าผีเน่ากับโลงผุ ใบฟางอยากจะบอกเพื่อนอย่างนี้นัก แต่ยั้งปากไว้ทัน เพราะไม่ใช่ะสมสมน้ำสมเนื้อกับดี"ีสักเท่าไหร่ หล่อนเล่าต่อไปงเพิ่งบอกหล่อน เรื่องของหล่อน แต่ใบฟางคิดว่าหล่อนตัดสินใจแล้วที่ทำอย่างนี้ เพราะแต่นี้ต่อไปสายใยระหว่างหล่อนกับธีรคามก็คงเหลือแค่ความเป็นเพื่อ
เมียขายฝาก 66
“เอาล่ะ ผมจะไม่รบกวน แค่โทร.แวะมาบอกข่าว คิดว่าคุณคงจะสบายใจขึ้น”จากนั้นปางภูปิดเครื่อง เกิดความกังวลใจในสีหน้า ท่าทางของหล่อนไม่สบายนัก เป็นผลเพราะเขาเข้าไปตอแยและชวนให้หล่อนอยู่ต่อจนเกิดเรื่อง หลังจากที่หล่อนได้รับความจริงแล้วว่า แฟนหนุ่มของหล่อนไม่ได้ซื่อสัตย์ต่อหล่อนสักนิด และตอนเย็นก็ตัดสินใจแน่ว่าจะเข้าไปที่บ้านของหล่อน ทั้งที่เขาไม่เคยไป การไปของเขาเมื่อช่วงสองวันที่ผ่านมา กลับเป็นการไม่ต้อนรับจากหล่อน เถอะ.. เขารู้สึกห่วงหล่อนจริง ถึงกลั่นและก่อเกิดความรู้สึกที่แปลกใจตัวเองเหมือนกันทำไมต้องห่วงใยอนาทรหล่อนเพียงนี้ และมันคงไม่นับเรื่องการเข้าใจผิดระหว่างหล่อนกับเขาในโรงแรมคืนนั้น หทัยขมวดคิ้วอีกครั้งด้วยความแปลกใจเมื่อเพื่อนสาวปิดเครื่องไปแล้ว เห็นสีหน้าที่ยังเซียวซีดของใบฟาง“ใครโทร.มาล่ะฟาง”หทัยเพิ่งมาถึงไม่นานนัก โดยใบฟางเป็นคนเดินมาสั่งอาหารก่อนเพื่อนและทรุดนั่งลงคอยคิวจากคนอื่น หันไปทางเพื่อนสาว เอ่ย“คุณปางภู โทร.มาบอกฉันว่า พี่ธีได้รับการประกันตัวแล้ว.. ฉันก็รู้สึกโล่งใจ.. เพราะแต่นี้ต่อไปคืองี้จ้ะ หทัย ฉันไปที่บ่อนมา กับ เอ้อ คุณ ปางภู"ยสาวที่ถูกเพื่
เมียขายฝาก 67
ฝ่ายพี่สาวสำทับเสียงตามหลังไปอีกครั้ง ใบเงินได้แต่หน้ามุ่ย กลับเข้าไปในห้องของตัวเองใบฟางเงยหน้ามองอาคันตุกะแล้วเอ่ยถาม “ไม่นึกว่าคุณจะมาที่นี่คนเดียว”สีหน้าของใบฟางมีสีเลือดขึ้นบ้างแล้ว ยังดีกว่าเมื่อช่วงตอนกลางวัน ปางภูจ้องไปที่สีหน้าของหล่อนเอ่ยถามเสียงเบานุ่ม “คุณหายดีแล้วหรือยัง”แล้วถือโอกาสคุยท้าวความต่อ “เรื่องเมื่อตอนกลางวัน ผมฟังเสียงของคุณแล้ว รู้สึกเป็นห่วง น่ากลัวจะไม่สบายหนัก ก็เลยต้องแวะเข้ามาเยี่ยมถึงบ้าน.. เอ้อ เอาเป็นว่าในฐานะที่ผมเองก็มีส่วนที่ทำให้สุขภาพคุณแย่ ล้มป่วยอย่างนี้”ใบฟางยิ้มให้เขา ขอบคุณที่เข้าใจความรู้สึกของหล่อน เลยต้องเอ่ยตอบบ้าง เพราะปล่อยให้เขาซึ่งเป็นแขกคุยนำหน้า เดี๋ยวจะหาว่าเจ้าของบ้านอย่างหล่อนใจจืดใจดำ แต่รอยยิ้มของหล่อนยังเป็นร่องรอยเซียวจางอยู่“ยังค่ะ แต่ฉันก็รู้สึกดีขึ้นมากแล้วล่ะ ขอบคุณคุณปางภูนะคะที่เป็นห่วง” แขกนั่งอยู่เบื้องหน้าของหล่อนวันนี้มารดาของคุณสนมนาถยังไม่กลับ เข้าใจว่ามารดาอาจจะติดอยู่ที่ซุปเปอร์มาเก็ตที่อยู่ใกล้บ้าน เพราะเห็นท่านบ่นเรื่องอาหารที่ตู้เย็นที่ต้องซื้อเพิ่มไว้ ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะกวาดตามอ
เมียขายฝาก 68
ปางภูพ่นลมออกมารู้สึกโล่ง และใบฟางก็แอบลุ้นแทนเขาที่เอาตัวรอดได้หวุดหวิด หญิงสาวยิ้มแต่เป็นรอยยิ้มที่เจื่อนนัก “ฉันขอโทษด้วยนะคะที่แนะนำคุณไปอย่างนี้” ชายหนุ่มพยักหน้า “ผมเข้าใจครับ มันเกิดขึ้นยอย่างกะทันหัน ท่านทั้งสองก็คงแปลกใจอย่างมากทีเดียว กับแขกแปลกหน้าอย่างผม ผมก็คิดไว้แล้ว”“คิดไว้แล้ว” ใบฟางขมวดคิ้วทบทวนคำของเขา “หมายความว่ายังไงคะ คุณปางภู”หนุ่มหล่อยิ้มใสส่งรอยยิ้มให้เพื่อไม่ดูเครียด อยากให้หล่อนรู้สึกเช่นเดียวกับเขาด้วยเพื่อไม่ต้องอึดอัด หญิงสาวยังคงกังขาหล่อนจ้องใบหน้าตรงไปที่เขา“ก็คือยังงี้ครับ ผมตั้งใจถ่วงเวลาเอง ที่จะได้เจอกับสมาชิกในครอบครัวของคุณ..ยังไงก็มาแล้ว คิดว่า น่าจะได้รู้จักท่านเอาไว้” แต่ใบฟางสงสัยมากกว่านั้น“แค่นั้นเองจริงๆหรือคะ”ถามแต่หล่อนก็ไม่ได้สนใจคำตอบนักหรอก แต่ก็ขอบคุณอีกครั้งที่เขากล้าบอกกล่าวถึงความตั้งใจของตัวเอง โดยไม่ได้มดเท็จต่อหล่อน ซึ่งหล่อนคิดว่า ปางภูไม่น่าจะทำถึงขนาดนั้น แต่ประโยคหลังชายหนุ่มไม่ตอบกลับส่งรอยยิ้มให้หล่อนเข้าใจ“แล้ววันนี้คุณไม่ได้รีบร้อนที่จะไปไหนเลย ไม่มีธุระที่อื่นหรือยังไงคะ”“ถูกต้องครับ”ยิ้มใสส่งใ
เมียขายฝาก 69
เพื่อจัดแจงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ตั้งใจจะลงมาอีกครั้ง หากเขาคิดจะกลับก็แล้วไป ใบฟางเองรู้สึกเหนียวเหนอะหนะตัว อาบน้ำแล้วคงทำให้หล่อนสบายเนื้อสบายตัวบ้างแล้วจัดการกินยากันแก้ไข้หวัดที่แน่ใจว่ายังไม่หายดี หล่อนจะได้กลับมามีสุขภาพปกติเหมือนเดิม ใบเงินยิ้มทักตอบอาคันตุกะของพี่สาว ด้วยท่าทีเขินเอียงอายกับชายหนุ่มหล่อที่น่าจะเป็นขวัญใจของพี่สาว หน้าตาที่ดูคมคายสุขุม“ค่ะ มีสาระหลายอย่าง ในบ้านนี้ชอบหมดทุกคนเลยค่ะ ทั้งแม่ พี่ฟาง แล้วก็เอ้อ เงิน”เธอเริ่มแนะนำตัวและปางภูเองก็พอจะรู้ว่าเธอชื่อใบเงิน เนื่องจาก ใบฟางเคยเอ่ยให้เขาได้ยิน เด็กสาวเอ่ยตอบเขาด้วยวาจาเจื้อยแจ้วดูเหมือนจะเป็นเด็กช่างพูดไม่แพ้พี่สาว เพียงแต่ยังติดเขินอายแบบเดิม เขาเลยรู้สึกขันอย่างเข้าใจ“มีอะไรดีกว่านั้นมากหรือเปล่าครับ”ปางภูเอ่ยถามไปเรื่อยประเภทชวนถามเพื่อไม่ให้ตัวเองรู้สึกเหงามากกว่า เขายังไม่กลับในตอนนี้ ยังอยากเห็นหน้าใบฟางลงมาอีกครั้ง เผื่อมีอะไรที่จะชวนคุยหล่อนต่อนับว่าหล่อนมีเหตุผลพอที่จะแยกแยะออก ระหว่างเรื่องส่วนตัวกับเหตุผล น้องสาวของใบฟางเอ่ยตอบเขา หลังจากแนะนำตัวอีกครั้ง“หนูชื่อเงินค่ะ เ
เมียขายฝาก 70
ใบหน้าขาวและคิ้วเรียวเข้มอดขมวดเข้าหากันไม่ได้“คุณชอบอ่านนิตยสารนี้ด้วยหรือครับ ไม่ค่อยจะเชื่อเลย”ใบฟางหน้าบึ้งขึ้นมาทันที ที่เหมือนเขาคาดประมาทหรือดูถูกหล่อน “ทำไมคะ” สีหน้าจึงตึงกลับไปชายหนุ่มยิ้มอีกครั้งอย่างปลอบประโลมมากกว่า จะให้หล่อนขึ้งโกรธและอธิบายอย่างใจเย็น“ผมเห็นว่าเป็นเรื่องดีนะสิครับ แต่ไม่นึกว่าคุณจะชอบนิตยสารนี้ด้วย ทั้งครอบครัวเลย”“ก็เกี่ยวกับคนทำงานโดยเฉพาะผู้หญิง เรื่องราวก็มีความทันสมัยโดยเฉพาะอัพเดตทุกปักษ์ ทุกสัปดาห์”หล่อนรู้ว่านิตยสารในเครือบริษัทนี้ออกหลายเล่ม คนที่เป็นส่วนหนึ่งของนิตยสารเล่มนี้พยักหน้าอย่างเข้าใจ เป็นความรู้สึกที่แปลกอีกครั้ง ที่รู้ว่าคนบ้านนี้อ่านนิยายของเขา ใบฟางเงียบแล้วพูดต่อหล่อนสังเกตเห็นความแปลกจากดวงตาที่พราวยิ้มของปางภูตลอดเวลา หล่อนเผลอพูดอะไรที่ถูกใจเขามากไปหรือเปล่าถึงอมยิ้มอยู่ตลอดเวลา จนหล่อนชักสงสัยแล้วว่าหนังสือแมกกาซีนเล่มนี้มีอิทธิพลอย่างใดต่อเขา แต่เขาก็เป็นนักธุรกิจ เป็นผู้ชายที่หล่อนนึกขยาดหล่อนคิดเท่านี้ แต่ยังให้ความไว้วางใจต่อเขา เพราะเขาเป็นคนช่วยเหลือหล่อนอีกอย่างหล่อนยังปักใจเคลือบแคลงว่า เขาน
บทล่าสุด
เมียขายฝาก 106
ชายหนุ่มเห็นหล่อนตื่นกลัว จึงคว้าตัวรวบเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด พร่ำเอ่ยที่ริมกกหูเบาว่า“คุณอย่าคิดอะไรมากเลยน่า ลืมซะ ลืมเสียเถอะ มันผ่านไปแล้ว ฟางจ๋า อย่างไรเสีย ชีวิตก็ถูกจัดการไปตามทางชีวิตของแต่ละคน ..ผมนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะรักคุณมากมาย คงไม่กล้ายอมขนาดนี้หรอกนะใบฟาง”หล่อนเข้าใจเขาพูดถูก หล่อนก็ตอบแทนความรักของเขาด้วย“ต่อไปไม่มีแล้วล่ะ เมียขายฝาก สมญาที่ใช้เป็นคำพูดเล่นๆขำๆเพื่อล้อเลียนคุณ มีแต่ตำแหน่งเดียวคือเมียแต่งนายปางภู คุณจะสนใจตำแหน่งนี้ชั่วชีวิตหรือเปล่าล่ะ”คารมของพ่อหนุ่มนักเขียนทำเอาหล่อนต้องยอมรับล่ะ มิน่าถึงร้อยเรียงเขียนหนังสือได้หลากหลายยาวนาน “สนใจสิคะ”หล่อนพยักหน้า “ไม่งั้นฉันคงไม่ตัดสินใจยอมคุณหรอก” เขากลั้วยิ้มดวงตาพราวอีกครั้งกับคำตอบนี้ พึงพอใจเช่นเดิม เพราะขุมสมองมีแต่ความเพริดแพร้วทางปัญญา ชายหนุ่มเห็นหล่อนตื่นกลัว จึงคว้าตัวรวบเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด พร่ำเอ่ยที่ริมกกหูเบาว่า“คุณอย่าคิดอะไรมากเลยน่า ลืมซะ ลืมเสียเถอะ มันผ่านไปแล้ว ฟางจ๋า อย่างไรเสีย ชีวิตก็ถูกจัดการไปตามทางชีวิตของแต่ละคน ..ผมนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะรักคุณมากมาย คงไม่กล้ายอมขนาดนี้หรอกนะใบ
เมียขายฝาก 105
คารมของนักเขียนหนุ่มผู้เป็นสามีเอ่ยขึ้น หญิงสาวยิ้มพราวระยับที่ดวงตาของหล่อนขึ้นบ้าง หวงนี่อาจจะแปลกว่าหึง หล่อนยิ้ม“นั่นยิ้มอะไร ขำหรือว่าไม่พอใจ”“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ ฟางรู้สึกว่า พอได้สามีมาหนึ่งคน เขาก็บ่นเสียเก่ง” เขาหันมาทางสาวสวยผู้เป็นภรรยา ขยับใบหน้ามาใกล้ “นี่มาหาว่าเราบ่น ประเดี๋ยวเหอะ จะจูบให้ตายตาอ้อมกอดเลย”ชายหนุ่มบ่นเสียงไม่จริงจังนัก หมั่นไส้ผู้เป็นภรรยามากกว่า “แนะ ไม่กลัว ใช่ไหม? เดี๋ยวเอาจริงนะ”เขาขู่หล่อน พลอยทำให้ใบฟางต้องหลับตาปี๋ลง ก่อนที่ใบหน้าขาวๆของดวงหน้าคมคายจะโน้นแตะชิดใกล้ริมฝีปากประกบบดขยี้ลงไปแทรกความหวานเจือปนละลายอยู่ในช่องปาก จนสาวสวยรับรู้ถึงสัมผัสที่หวานซ่านลิ้น “นี่เริ่มบทลงโทษแล้ว โทษฐานที่มีเมียขี้บ่น แถมปากเก่งอีกต่างหาก เอ้อ เป็นเมียขายฝากเสียด้วย”หญิงสาวยังข้องใจในคำนี้ ความหมายแบบเขานี่คืออะไร จึงส่งสายตาอึดอัด หงุดหงิดทวงถามเมื่อเขาละถอนจากริมฝีปาก เงยหน้าขึ้นจ้องหล่อน เพราะรู้ว่าหล่อนจะถาม หล่อนไม่ชอบใจสักนิดกับคำทีเขาใช่เรียกหล่อน“อีกแล้ว เมียขายฝาก ฉันไม่รู้ว่าความหมายมันคืออะไรกันแน่ มันเริ่มต้นมาตั้งแต่พี่ธีรคา
เมียขายฝาก 104
“ยังไม่แน่ใจค่ะ เมล ตอนนี้ฉันอยากอยู่เมืองไทยไปก่อน คงทำงานไปสักพัก ถ้าลืมเรื่องราวทุกสิ่งทุกอย่างได้ ฉันก็อาจจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ กับใครก็ได้ ที่เขารักจริง และรักความเป็นตัวฉัน รวมทั้งเขาไม่แคร์อดีตต่างๆของฉันด้วย”“ขอให้คุณโชคดีนะฮันนี่”“ขอบคุณคะ เมล คุณก็เช่นกัน รักษาเนื้อรักษาตัวด้วย”หล่อนโบกมือให้เขาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่เขาและคณะจะเดินจากไปในช่องผู้โดยสารขาออก แล้วหล่อนหันมายิ้มให้กับตัวเอง นี่คืออิสรเสรีที่หล่อนต้องการ จึงถอนใจออกมายาวนานด้วยมีความสุข หล่อนต้องการตัด และเยื่อใยอาวรณ์จากเขา หล่อนจะต้องทำให้ได้ เมลมีดีอยู่หลายสิ่งหลายอย่างเช่นกัน แต่สิ่งที่หล่อนยอมรับไม่ได้คือ เขาจะเอาทั้งผู้หญิงและผู้ชาย อย่างที่เรียกว่า เสือไบ โฮโมเซกช่วล แบบนี้หล่อนไม่ต้องการ ไม่ต้องการเสียน้ำตาทนอยู่กับผู้ชายประเภทนี้ เพราะนั่นหมายความว่า เขาทำให้ชีวิตของหล่อน เหมือนตกนรกทั้งเป็นนึกว่าจะยืดเยื้อ หรือคาราคาซังเสียอีก ขอบคุณที่เขาเลือกให้ของขวัญนี้ให้แก่หล่อน ตามที่หล่อนร้องขอปรารถนามานานต่อไป ชั่วชีวิตนี้ หล่อนจะไม่สนใจ ผู้ชายที่ชื่อเมล นี้อย่างเด็ดขาด ว่าเขาจะเป็นตายร้าย
เมียขายฝาก 103
จะไม่ช๊อคใจไปใหญ่หรือ ที่ตลอดมานั้น อ่านหนังสือของคนกันเองทั้งนั้น คนกันเองที่ขยับเข้ามาเป็นคนในบ้านและเป็นคนในเรือนใจของหล่อนเข้าทุกขณะ“นี่สิของแท้ของชัวร์ นิยายที่ผ่านการรวมเล่มแล้วของผม มีประมาณ เกือบสิบเรื่องด้วยกัน ซ่อนอยู่อีกมุมหนึ่ง โดยเฉพาะ และถ้าอยากจะไปร่วมงานวันสัปดาห์หนังสือแห่งชาติเมษาที่จะถึงเร็วๆนี้ ไปกับผมสิ คุณจะได้รู้ว่าแฟนคลับผมตรึมแค่ไหน ที่เรียกร้องอยากจะให้ผมมา..แล้วก็ต้องแจกลายเซ็นต์ด้วย”เขากลายเป็นคนที่มีชื่อเสียงโด่งดังจริงๆ ไม่น่าเชื่อ ด้วยบุคลิกที่อ่อนโยนและสุภาพปนกับอารมณ์ร้ายเกรี้ยวกราด ไม่นึกว่าเขาจะมีอีกภาคหนึ่ง ของผู้ชายที่เขียนหนังสือขาย เป็นนักเขียนที่ถือว่า ได้รับความนิยมมากคนหนึ่งในปัจจุบัน ในยุคที่นักเขียนไทย ผุดตัวเองขึ้นมาราวกับดอกเห็นกลางฤดูฝน“ไม่เชื่อ คงต้องเชื่อแล้วละคะ นี่ถ้ายัยเงิน น้องสาวของฟางรู้เรื่อง ตายเลยล่ะคงทั้งอึ้งทั้งทึ่ง ไม่งั้นก็เกือบช๊อคไปหลายสิบตลบแน่นอน”“ถึงขนาดนั้นเลยหรือ”“ใช่ค่ะ ถึงขนาดนั้นแน่นอน เพราะน้องสาวของฉัน ติดงานของคุณมาก”เขาเพิ่งทราบ“นี่คุณทำอย่างนี้ทุกวัน หลังขดหลังแข็งมากไหมคะ”เขายิ้มอีกครั้ง“งา
เมียขายฝาก 102
เขาเอ่ยคำนี้ จนหล่อนหน้าแดงไปเลย สีระเรื่ออ่อนที่พวงแก้ม แต่ก็เข้าใจความหมายเมื่อเขาพร้อมที่จะให้สัญญาปากแบบสุภาพบุรุษอีกครั้ง “งั้น ฟางจะยอมไว้เนื้อเชื่อใจอีกสักครั้ง ทั้งที่ไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไหร่”“อ้าวทำไมล่ะ กลัวผมจะเปลี่ยนใจ ทำมิดีมิร้ายกับคุณหรือไง นี่ฟังนะจ้ะคนเดียว เรื่องทำมิดีมิร้าย ผมก็คิดเหมือนกัน แต่มันไม่ใช่เวลานี้ แต่ต่อไปล่ะ ผมคงมีเวลาทำมิดีมิร้ายกับคุณอย่างสุดสวาทอย่างว่า ได้นานครั้งล่ะ ตอนที่เราแต่งงานกันเสร็จแล้ว นั่นล่ะ มีเวลาทั้งชีวิตของผมเลย”ฟังคำพูดที่เขาเอ่ย หล่อนก็รู้สึกเบาใจ ปางภูหัวเราะเสียงใส“แล้วฉายาเจ้าพ่อบ่อนหรือเสี่ยที่พี่ธีรคามเรียกใช้ ให้สมญาชื่อคุณล่ะคะ”“นั่นผมลืมแล้ว ผมจะไม่เข้าแล้ว ตัดขาดจากมันตลอดชีวิต ในเมื่อผมไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้วนี่ ผมมีคุณ ผมมีครอบครัว มีคนที่เอาใจใส่น่ารักอย่างนี้ ผมจะเตลิดหนีหายไปไหนได้อีกล่ะฟางจ๋า”ในเมื่อเขาจะมีครอบครัวแล้ว นั่นมันคือภาพอดีต เมื่อครั้งที่ยังใช้ชีวิตโสดอิสระได้เต็มที่ และเมื่อพ้นจากวัยนั้นพ้นผ่านแล้ว สิ่งเหล่านี้ก็คิดว่ามันเป็นเกมชั่วครั้งชั่วคราวที่ผ่านทางชีวิตของเขาเขาไม่ได้ติดหนึบติดหน
เมียขายฝาก 101
หญิงสาวยิ้มให้พยักหน้าและเพิ่งเข้าใจ “คุณคงไม่โกรธผมนะ ที่ตอนนั้นทำอะไรก็คิดจะปิดบังคุณ”เสียงนุ่มทุ้มดังอีก เป็นกังวาน แต่ก็รู้สึกชุ่มชโลมในหัวใจของหล่อนอย่างประหลาด“เคยคิดจะโกรธเหมือนกันคะ แต่ก็ดีที่คุณเพิ่งอธิบายออกมา ฉันเลยนึกโกรธคุณไม่ลงแล้ว”เขาหันมายิ้มอ่อนๆสบตาของหล่อน“ก็ต้องบอก เพราะเราก็เหมือนคนคนเดียวกันแล้ว จากนี้มีอะไรก็ต้องร่วมรับผิดชอบกัน”หล่อนนิ่งฟังคำพูด ชอบฟังคำพูดที่มีหลักการในการวางแผน และให้กำลังใจ สร้างความปลาบปลื้ม แก่ใจของหล่อนอีกครั้งโดยไม่รู้ตัวยอมรับว่าหล่อนเริ่มจะหลงรักผู้ชายคนนี้เสียแล้ว ไม่รักก็คงไม่ได้หรอก ลึกแต่ไม่ลับในความรู้สึกของหล่อน ขอเก็บเอาไว้รู้เพียงคนเดียว จึงหันทางเขาอีกครั้งยิ้มและสบตาให้ หล่อนนึกถึงเรื่องอื่นได้ อย่างเพิร์ล หรือภามิญาที่ไม่รู้ว่า ทั้งคู่คืบหน้าไปมากแค่ไหน จวบกับมีเรื่องราวอื่นที่เป็นเรื่องสะเทือนใจ ประดังเข้ามาระลอกแล้วระลอกเล่าไม่ขาด จากสึนามิ ฝนก็ท่วมถล่มทางภาคใต้ แผ่นดินไหวทางประเทศพม่าหรือเมียนมาร์กับทางภาคเหนือของไทย วิบากกรรมของประเทศและชาวโลกถูกซัดมาอย่างไม่หยุดหย่อน คงต้องพึ่งพาความดีงาม ศีลธรรม บุญกุศลท
เมียขายฝาก 100
แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์ร้ายแรงระส่ำขวัญเช่นนี้ เรื่องทั้งหมดจึงถูกพับแปลนงานอย่างน่าเสียดาย ไว้รอเหตุการณ์ทุกอย่างสงบอีกครั้ง เขาถึงจะเดินทางกลับบ้านเกิดเมืองนอน คงต้องเป็นหลังจากที่งานแต่งของเพื่อนรักที่เมืองไทยเสร็จสิ้น“ขอบใจนายมากที่เป็นห่วง ฉันเป็นตัวแทนของประเทศที่รับความหวังดีนี้จากนาย”“ไม่เป็นไร ฉันเป็นคนไทย เมืองที่ได้ชื่อว่าใจบุญ และสยามเมืองยิ้ม ที่ไหนเกิดความทุกข์เดือดร้อนสาหัส พวกเราทนดูดายไม่ได้หรอก ยิ่งญี่ปุ่นก็ให้ความพึ่งพิงพึ่งพาช่วยเหลือประเทศไทยเรามาก่อน ไม่ว่าทางด้านอุตสาหกรรม เทคโนโลยีต่างๆ สายสัมพันธ์เรายาวนาน เราจึงเห็นใจกันและกัน ถือว่าประเทศไทยตอบแทนน้ำใจประเทศญี่ปุ่น มันเป็นการกตัญญูรู้คุณที่สองประเทศมีไว้ให้กัน”คนฟังรู้สึกตื่นตันใจ และนึกในใจเขาเองก็ถือว่าโชคดีที่มีเพื่อนสนิทเป็นคนไทยอย่างปางภู“ทำใจให้ดีเถอะนะ เข้มแข็งเอาไว้ คิดเสียว่า เบื้องหลังฝันร้าย จะกลายเป็นดี ในอนาคต”โทชินาดะพยักหน้ารับกับเพื่อน ใบฟางรับรู้เรื่องนี้ด้วยเช่นเดียวกับคนไทยทั่วประเทศ เพราะหล่อนติดตามข่าวสารความเคลื่อนไหวที่เกิดอย่างรุนแรงของประเทศเพื่อนบ้าน เมื่อนึกถึงเพ
เมียขายฝาก 99
แต่ที่น่าแปลกใจคือ ศราณัฐกลับพูดเรื่องนี้ไม่ออก เหมือนปากของเขาถูกอุดเอาไว้นิ่งเช่นกัน ไม่รู้เป็นเพราะอะไร หรืออาจเพราะว่า เขากับหล่อนนั้น ห่างหายจากกันไปนาน แทบไม่ได้รับการติดต่อจนกระทั่งได้กลับมาพบกันอีกครั้งแต่เขามีความรู้สึกว่า ใบฟางห่างเหินเมินเฉยต่อเขาเป็นอย่างมาก เอ หรือจะเป็นเช่นที่มารดาเอ่ยกล่าวว่าเปรยๆบอกเขาไว้ว่า ใบฟางมีแฟนแล้วที่มาเทียวรับเทียวส่งหล่อนบ่อย เรื่องนี้เป็นการยืนยันด้วยสายตาของมารดา ทีแรกเขาก็ไม่ได้เชื่อหรอก แต่มาเห็นสายตาและปฏิกิริยาของใบฟางที่มีต่อเขาแล้ว ชายหนุ่มต้องแอบบอกกับตัวเอง เขาคงมิแคล้วต้องซดน้ำใบบัวบกแทนข้าวมื้อนี้เสียแล้วและนี่คือความอึดอัด เมื่อถึงที่หมายใบฟางขอลง เขาเองก็จอดให้หล่อนลงอย่างง่ายดาย พร้อมกับยิ้มให้ และโบกมือเมื่อหล่อนเอ่ย “ฟางขอบใจพี่ศรามากนะคะ รบกวนเท่านี้ล่ะ ขอให้โชคดีค่ะ”ชายหนุ่มโทร.หาโทชินาดะแต่เช้าหลุดประโยคออกมา “โทชิ ฉันจะแต่งงานกับใบฟาง”ทำเอาเพื่อนอึ้งกับคำนี้ เงียบไปครู่จึงย้อนกลับไปถามทวน “นายว่าอะไรนะป้าง จะแต่งงานแล้วหรือ”“ใช่ ว่าที่เจ้าสาวของฉัน ใบฟางไงล่ะ คนที่เราได้พบเจอเป็นครั้งแรกพร้อมกับ
เมียขายฝาก 98
คุณสนมนาถเงยหน้าขึ้นสบตาสามีอย่างเข้าใจ ท่านเอ่ยอีกครั้งเบือนหน้าหันกลับมาเสียงเคร่ง“แล้วต่อไปจะเอาอย่างไร”“ผมจะจัดการสู่ขอน้องฟางให้ถูกต้องตามประเพณีครับ ส่วนฤกษ์ คุณแม่ของผมท่านกำลังหาอยู่ถึงเรื่องนี้.งมา แล้วคุยกันถึงเรื่องนี้.ง เอ้อ ฟางจะแต่งงานกับ คุณปางภูค่ะ"ตอบล่ะเงมาอย่างไร เพราะช่วงเวลาที่ผ่านมานั้น หล่อนอึ้งตลอด แต่อย่างทีบอกลึกนั้นในใจภูมิใจอย่างมาก ที่คำสารภาพของเขาแบบลุมอเลือกอย่างน้องชายแกเอก่อนนะครับ.. น่าจะไม่เกินสิ้นเดือนนี้ครับ”ปางภูชี้แจงเสียงนุ่มคมชัดฉะฉานและทุ้มเรียบ คุณสนมนาถยื่นผ้าเช็ดหน้าให้บุตรสาว ยิ้มชื่นมื่นนั้นบ่งบอกว่าลูกสาวรับรู้และเห็นดีเห็นงามด้วย“ในเมื่อจะมาเอ่ยขอลูกสาว ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็เห็นดีเห็นงามด้วย ประเพณีของไทยเราสุภาพบุรุษไม่ควรทำอะไรลับๆล่อๆ กินในที่ลับแล้วมาไขในที่แจ้งสาว ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร ก้่ได้ว่าอะไร ก้เห็นดีเห็นงามด้วยน้าให้บุตรสาวมื่อเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มและลูกสาวสลับกัน ถ้าทำถูกต้องตามประเพณีทางนี้ก็ยอมรับ.. เพราะลูกสาวของฉัน เห็นว่าเขาคงจะเข้าข้างเธอ และเห็นดีเห็นงามด้วยอย่างมาก เอาล่ะ เมื่อเข้าใจกันแล้ว ฉันก็ยอม
