Semua Bab เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์: Bab 101 - Bab 110

บทที่ 101 ตระกูลราชครูขอเข้าเฝ้า!!ข่าวการพระราชทานสมรสระหว่างชินอ๋องโอหยางจิ้นหลงและนายหญิงตระกูลเฟิง เฟิงซิ่วเหยาแพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวงในเวลาเพียงชั่วข้ามคืน ขณะที่หลายคนยินดีกับข่าวนี้ แต่สำหรับตระกูลราชครู ตระกูลเก่าแก่ที่มีสายสัมพันธ์ลึกซึ้งกับราชวงศ์ ความไม่พอใจได้ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วไม่มีใครคาดคิดว่าเหตุการณ์ประกาศพระราชทานสมรสในเมื่อวานจะกลายเป็นเหมือนลูกธนูทิ่มแทงหัวใจคนตระกูลราชครูเข้าอย่างจังตระกูลหลิ่วนับแต่สมัยพระอัยยิกาขององค์หญิง พวกนางก็สืบทอดฐานะตระกูลราชครู มีอำนาจและเกียรติยศเหนือชนตระกูลสามัญทั่วไป วังหลังและราชสำนักล้วนรู้ดีว่าตระกูลนี้ได้วางแผนมาหลายปี หวังดึงสายสัมพันธ์ให้ลูกหลานตนเข้าเป็นพระชายาของวังหย่งเฮ่าของชินอ๋อง พวกนางเคยหวังว่าองค์หญิงเฟยเหยาจะกลายเป็นสะพานเชื่อม ให้หลานสาวผู้งามบริสุทธิ์ของตระกูลหลิ่วได้เข้าเป็นพระชายาต่อจาก พระชายาองค์ก่อนที่สิ้นไป แต่บัดนี้ความหวังของพวกนางพังทลายราวปราสาททรายถูกคลื่นซัดเสียงฝีเท้าของข้ารับใช้ดังขึ้นเบาๆ ที่นอกโถงกลางเมื่อหลิ่วเจินเซียงฮูหยินผู้เฒ่าของอดีตภรรยาของราชครูใหญ่ในอดีตและหลิ่วเหมยหลันน้าสาวขององค์หญ

บทที่ 103 ตระกูลราชครูรุกคืบอีกครั้ง ep 2ในขณะเดียวกัน องค์หญิงเฟยเหยาได้รับฟังข่าวลือผ่านหูบ่าวคนหนึ่ง แม้บ่าวคนนั้นมิได้เป็นคนของตระกูลหลิ่วโดยตรง แต่คำพูดก็เหมือนตั้งใจเป่าหูนาง“องค์หญิงเพคะ หม่อมฉันได้ยินมาว่าเฟิงซิ่วเหยาอาจมีมลทินบางอย่างในอดีต ไม่ทราบว่าจริงหรือไม่เพคะ?”องค์หญิงชะงัก “มลทิน? เจ้าหมายถึงอะไร?”“หม่อมฉันก็ไม่แน่ใจ แต่มีผู้กล่าวว่านางเคยมีข่าวลือเรื่องการคบหาผู้ชายหลายครั้งแล้ว และในตอนท้ายถึงได้ถูกสามีนางจับได้ และยังมีข่าวที่ว่าพวกวางยาฮูหยินเอกแต่ว่าถูกจับได้เสียก่อน ว่ากันว่านางทำวีรกรรมเอาไว้มากมายเจ้าค่ะ” บ่าวผู้นั้นกล่าวด้วยเสียงเบาหวิว “แต่ไม่แน่ว่าอาจเป็นข่าวลือเกินจริงก็ได้เพคะ หม่อมฉันเพียงได้ยินมาอีกที”องค์หญิงนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ย “อย่าพูดส่งเดชไป ถ้าไม่มีหลักฐาน ห้ามเจ้าซุบซิบเรื่องไร้แก่นสารเช่นนี้อีก หากข้าได้ยินอีก ข้าจะลงโทษเจ้า”เสียงของนางเด็ดขาด แม้นางใจหวั่นไหว แต่ก็ไม่ชอบรับฟังข่าวลือที่ไม่มีมูลความจริง นี่คือคุณสมบัติอย่างหนึ่งที่นางได้รับการอบรมมาเป็นอย่างดี ว่าไม่ควรเชื่อสิ่งใดเพียงเพราะคำพูดลอยลมบ่าวคนดังกล่าวก้มหน้ารับคำ “เพคะ

บทที่ 105 วาดอักขระแห่งการปลุกจิตหลังจากคืนนั้นที่มิติแห่งความว่างเปล่าแตกสลาย และเฟิงหย่าเสวี่ยหวนกลับสู่ห้องอันเงียบสงบที่จวนแม่ทัพซู่หลิง ทุกสิ่งดูเงียบงันราวกับไม่มีเรื่องราวเหนือธรรมชาติเกิดขึ้น ทว่าภายในใจนางกลับเต็มไปด้วยคลื่นความรู้สึกที่ถาโถม ห้วงความทรงจำของมังกรทองชิงหลง การได้เห็นคุณชายอี้หลงในมิตินั้น รวมถึงการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่กับมังกรดำที่เพิ่งผ่านไป เรื่องราวทั้งหมดเหมือนความฝันอันยาวนาน แต่การที่พู่กันชิงหลงในมือนางกลับมามีชีวิตชีวาเปล่งปลั่งด้วยสีทองเรืองรองก็บอกให้นางรู้ว่านั่นไม่ใช่ความฝันหลังจากป้าจวงและเฟิงหยวนเจี๋ยพานางออกจากห้องของคุณชายอี้หลง เฟิงหย่าเสวี่ยกลับมาที่ห้องพักของตนเอง นางหยิบโคมไฟ LED เล็กๆ รูปทรงตะเกียงในยุคโบราณออกมาวางไว้บนโต๊ะ จากนั้นเพ่งมองพู่กันชิงหลงอย่างเงียบงัน เส้นขนสีทองเรียงตัวงดงามราวทองคำสานเส้น มันไม่ใช่เพียงอาวุธหรือของวิเศษ แต่คือสหายร่วมทางจากกาลก่อน การได้ครอบครองพู่กันนี้อีกครั้งทำให้หัวใจนางอบอุ่นขึ้นพลางจับด้ามพู่กันเอาไว้แน่น เจ้ากลับมาแล้วนะเพื่อนยาก…อีกเพียงสามวันจะถึงวันอภิเษกสมรสของท่านแม่ของนางเฟิงซิ่วเหยา กับชินอ๋

บทที่ 107 อาหารแห่งมิตรภาพหลังจากงานอภิเษกสมรสอันยิ่งใหญ่ผ่านไปสองวัน ชินอ๋องโอหยางจิ้นหลงและพระชายาเฟิงซิ่วเหยายังคงอยู่ในตำหนัก ไม่ยอมออกมาพบผู้ใด การเข้าหอของทั้งคู่ดูจะเป็นช่วงเวลาที่ล้ำค่าดั่งทองพันชั่งสำหรับพวกเขา เฟิงหย่าเสวี่ยและเฟิงหยวนเจี๋ยจึงได้ย้ายไปอยู่ตำหนักอีกหลังที่ชินอ๋องจัดเตรียมไว้ให้ ซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากตำหนักขององค์หญิงเฟยเหยาองค์หญิงเฟยเหยาผู้มีใบหน้างดงามอ่อนหวามงดงามดุจบุปผาแรกแย้ม เดินไปยังตำหนักของบิดาในเช้าวันที่สองด้วยความหวังจะได้พบหน้าชินอ๋องผู้เป็นเสด็จพ่อ แต่ขันทีชรากลับเข้ามาขวางและเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า“องค์หญิง โปรดประทานอภัย ชินอ๋องยังทรงพักผ่อนกับพระชายาอยู่พะยะค่ะ”คำตอบนั้นทำให้องค์หญิงเฟยเหยาเม้มริมฝีปากแน่น ความน้อยใจปะทุขึ้นในใจ"แต่ว่านี่มันสองวันแล้วนะเหตุใดเสด็จพ่อยังไม่ยอมออกมาอีก"นางไม่อยากให้ใครเห็นสีหน้าที่บ่งบอกถึงความน้อยใจนี้ จึงหันหลังเดินจากไประหว่างที่กำลังเดินผ่านสวนดอกไม้ในตำหนักใกล้เคียง นางก็หยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ของเด็กสาวและเด็กชาย นางมองเข้าไปในสวนด้วยความอยากรู้ และสายตาก็พบกับเฟิงหย่าเสวี่ยและเฟิ

บทที่ 109 พันธมิตรที่แข็งแกร่งผู้ใดที่ควรเข้าหอก็เข้าไป ผู้ใดที่ควรสร้างมิตรภาพระหว่างพี่น้องก็ทำไป แต่ขบวนการที่แผนการแรกล้มเหลวก็ได้รวมตัวกันอีกครั้ง..ภายในห้องประชุมลับใต้ดินที่ถูกซ่อนเร้นจากสายตาผู้คน บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด เสียงหอบหายใจหนักหน่วงสลับกับเสียงไอแห้ง ๆ ดังสะท้อนผนังหินเย็นชื้น ทุกคนที่ร่วมการสมคบคิดกับอัครมหาเสนาบดีหลิวต่างอยู่ในสภาพไม่สู้ดีนัก บางคนเหงื่อชุ่มเต็มใบหน้า บางคนหน้าซีดขาวราวกระดาษ ร่องรอยความอ่อนล้าและความทุกข์ทรมานแสดงออกอย่างชัดเจนจากผลของค่ายกลสะท้อนจิตที่เฟิงหย่าเสวี่ยได้วางไว้ในงานอภิเษกสมรสบนโต๊ะไม้เก่าแก่มูลค่าสูงล้ำกลางห้อง เต็มไปด้วยแผนที่และเอกสารที่ถูกกระจัดกระจาย อัครมหาเสนาบดีหลิวนั่งนิ่ง สีหน้าเครียดขึง มือข้างหนึ่งกำจอกชาที่ลืมไปแล้วว่ามันเย็นชืด ดวงตาคมกริบของเขากวาดมองเหล่าขุนนางที่ร่วมขบวนการต่างนั่งกุมขมับด้วยความอ่อนล้าพวกเขาเพิ่งฟื้นตัวจากอาการป่วยไข้แสนประหลาดก็ได้รวมตัวกันอีกครั้ง ตอนนี้สภาพของพวกเขาทุกคนนั้นถือได้ว่าย่ำแย่พอสมควร ซึ่งพวกเขาก็หาสาเหตุไม่ได้ว่าเพราะเหตุใดถึงได้ล้มป่วยลงพร้อมกันเช่นนี้ ราชครูหลิ่วที่นั่