เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 107 อาหารแห่งมิตรภาพ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-04 12:53:04
บทที่เกี่ยวข้อง
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 108 2 วัน 2คืนที่เข้าหอยังคงมีค่าดั่งทองพันชั่ง
บทที่ 108 2 วัน 2คืนที่เข้าหอยังคงมีค่าดั่งทองพันชั่งแสงแดดยามใกล้ค่ำสีทองนวลละมุนสาดส่องไปทั่วห้องหอที่ประดับประดาด้วยผ้าแพรสีแดงชาด กลิ่นหอมของธูปและดอกเหมยที่วางอยู่ในแจกันกระเบื้องเคลือบลายมังกรลอยละล่องอยู่ในอากาศชินอ๋องจิ้นหลงนั่งอยู่บนเก้าอี้แกะสลักไม้จันทน์ ดวงตาคมกริบจับจ้องไปที่ร่างบางที่สวมผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวเป็นผ้าลูกไม้ฝรั่งเศสสีแดงที่สามารถมองทะลุได้คลุมหน้าอยู่ เฟิงซิ่วเหยายืนก้มหน้างุด สองแก้มภายใต้ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวแดงระเรื่อดั่งกลีบดอกโบตั๋น ม่านแพรบางเบาพลิ้วไหวตามสายลมราตรีที่พัดผ่านหน้าต่าง"ซิ่วเหยา..พระยาชาเจ้าช่างงดงามเหมือนเกิน." เสียงทุ้มนุ่มของจิ้นหลงเอ่ยเบาๆ พลางลุกขึ้นยืน ก้าวเท้าเข้าไปหาภรรยาคนงาม แต่ละก้าวช้าและมั่นคง ราวกับกำลังล่าเหยื่อที่รออยู่เฟิงซิ่วเหยาเงยหน้าขึ้นมองสามี ดวงตากลมโตฉายแววเขินอาย ริมฝีปากอิ่มสีชมพูระเรื่อสั่นน้อยๆ "ชินอ๋องเพคะ..."จิ้นหลงค่อยๆ ยกมือขึ้นปลดปิ่นทองที่ประดับผมของนางและพร้อมกับเส้นผมดำขลับยาวสลวยไหลลงมาดั่งสายน้ำ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำมันหอมจากเส้นผมลอยมาเตะจมูก ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้น เขาทิ้งผ้าคลุมหน้าสีแดงเอาไว้ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 109 พันธมิตรที่แข็งแกร่ง
บทที่ 109 พันธมิตรที่แข็งแกร่งผู้ใดที่ควรเข้าหอก็เข้าไป ผู้ใดที่ควรสร้างมิตรภาพระหว่างพี่น้องก็ทำไป แต่ขบวนการที่แผนการแรกล้มเหลวก็ได้รวมตัวกันอีกครั้ง..ภายในห้องประชุมลับใต้ดินที่ถูกซ่อนเร้นจากสายตาผู้คน บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด เสียงหอบหายใจหนักหน่วงสลับกับเสียงไอแห้ง ๆ ดังสะท้อนผนังหินเย็นชื้น ทุกคนที่ร่วมการสมคบคิดกับอัครมหาเสนาบดีหลิวต่างอยู่ในสภาพไม่สู้ดีนัก บางคนเหงื่อชุ่มเต็มใบหน้า บางคนหน้าซีดขาวราวกระดาษ ร่องรอยความอ่อนล้าและความทุกข์ทรมานแสดงออกอย่างชัดเจนจากผลของค่ายกลสะท้อนจิตที่เฟิงหย่าเสวี่ยได้วางไว้ในงานอภิเษกสมรสบนโต๊ะไม้เก่าแก่มูลค่าสูงล้ำกลางห้อง เต็มไปด้วยแผนที่และเอกสารที่ถูกกระจัดกระจาย อัครมหาเสนาบดีหลิวนั่งนิ่ง สีหน้าเครียดขึง มือข้างหนึ่งกำจอกชาที่ลืมไปแล้วว่ามันเย็นชืด ดวงตาคมกริบของเขากวาดมองเหล่าขุนนางที่ร่วมขบวนการต่างนั่งกุมขมับด้วยความอ่อนล้าพวกเขาเพิ่งฟื้นตัวจากอาการป่วยไข้แสนประหลาดก็ได้รวมตัวกันอีกครั้ง ตอนนี้สภาพของพวกเขาทุกคนนั้นถือได้ว่าย่ำแย่พอสมควร ซึ่งพวกเขาก็หาสาเหตุไม่ได้ว่าเพราะเหตุใดถึงได้ล้มป่วยลงพร้อมกันเช่นนี้ ราชครูหลิ่วที่นั่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 110 ใช้แผนศัตรูมาทำลายศัตรู
บทที่ 110 ใช้แผนศัตรูมาทำลายศัตรูขณะที่คณะพันธมิตรที่คิดกบฏบ้านเมืองกำลังประชุมคิดอ่านแผ่นการร้ายที่จะทำลายแคว้นของตัวเองอยู่นั้น พวกเขาหารู้ไม่ว่าอักขระสีดำที่ปรากฎบนหน้าผากของพวกเขาเมื่อหลายวันก่อนนั้นหาได้เลือนรางไม่ มันยังคิดติดอยู่ที่หน้าผากของพวกเขาและจะติดอยู่ตลอดไป จนกว่าความคิดอ่านที่อยากจะคิดร้ายผู้อื่นจะหายไป ซึ่งตอนนี้ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่มันจะหายไปแล้ว แต่มันกลับจะฝังลึกเข้าไปในผิวหนังมากขึ้น และความสามารถอย่างหนึ่งที่ชิงหลงได้บอกกับเฟิงหย่าเสวี่ยนั้นคือ หากว่ามีอักขระนี้ติดตัวผู้ใด นางสามารถที่จะรับรู้ความคิดความอ่านของพวกเขาได้นั้นเอง ขึ้นอยู่กับว่านางต้องการที่จะทราบความคิดของผู้ใด ซึ่งตอนนี้สิ่งที่พวกเขาทั้งหมดที่ประชุมลับสุดยอดกันอยู่นั้นเฟิงหย่าเสวี่ยได้รับรู้แล้วนั้นเอง….เฟิงหย่าเสวี่ยนั่งอยู่ในห้องของตน นางหยิบพู่กันขึ้นมาและเริ่มเขียนสิ่งที่เหล่าพันธมิตรปลวกเหล่านั้นคิดแผนการที่ทำลายแคว้นและก่อการกบฏออกมา“อีกสามวันพวกเจ้าจะลงมือเช่นนั้นหรือ!!”แต่งงานของท่านแม่ของนางนั้นเพิ่งจะผ่านพ้นไปไม่นานและการที่นางไม่ลงมือจัดพวกเขาในวันนั้นก็เพราะไม่อยากจะสร้างความวุ่นวายแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 111 ข้อแม้ข้อที่สอง!
บทที่ 111 ข้อแม้ข้อที่สอง!เฟิงหย่าเสวี่ยกลับมาที่จวนแม่ทัพซู่หลิงด้วยความคิดที่สับสนวุ่นวาย การได้รู้ว่าอี้หลงเป็นองค์ชายแห่งแคว้นต้าหมิงนั้นทำให้นางต้องคิดทบทวนทุกอย่างอีกครั้ง แต่ที่น่าแปลกใจคือเหตุใดเขาจึงยินดีช่วยเหลือนางในการทำลายแคว้นของตัวเอง"เป็นอย่างไรบ้าง?" ป้าจวงถามทันทีที่นางก้าวเข้ามาในห้อง"องค์ชายอี้หลงตกลงที่จะช่วยพวกเราเพคะ แต่..." นางหยุดชั่วครู่ "พระองค์คือองค์ชายแห่งแคว้นต้าหมิง เป็นพระอนุชาขององค์รัชทายาท""อะไรนะ!?" แม่ทัพซู่หลิงอุทานด้วยความตกใจ "แล้วเหตุใดเขาจึงยินดีช่วยเรา?""เพราะองค์รัชทายาทเป็นผู้ส่งคนมาสังหารพระองค์มาโดยตลอดเพคะ" นางตอบ "และดูเหมือนว่าจะมีเรื่องราวลึกซึ้งมากกว่านั้น แต่พระองค์ยังไม่ได้เล่าให้หม่อมฉันฟังทั้งหมด""น่าสนใจ" ป้าจวงเอ่ยขึ้น ดวงตาฉายแววครุ่นคิด "การมีองค์ชายแห่งต้าหมิงอยู่ฝ่ายเราอาจเป็นประโยชน์มากกว่าที่คิด""แต่เราจะไว้ใจได้หรือ?" ชินอ๋องถาม น้ำเสียงระแวง "เขาอาจจะแกล้งเข้ามาสืบความลับก็ได้"เฟิงหย่าเสวี่ยส่ายหน้า "หม่อมฉันไม่คิดเช่นนั้นเพคะ ในดวงตาขององค์ชายอี้หลง หม่อมฉันเห็นความเจ็บปวดและแค้นเคืองที่มีต่อองค์รัชทายาทพระอง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 112 จุดเปลี่ยนแห่งโชคชะตา
บทที่ 112 จุดเปลี่ยนแห่งโชคชะตา"ข้าต้องการให้ท่านช่วยข้าขึ้นครองราชย์"“อะไรนะเพคะ!!”"อักขระที่เราเพิ่งเขียนเสร็จ..." เจิ้งอี้หลงชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า "มันไม่เพียงแต่จะควบคุมจิตใจของผู้ที่ต้องการทำร้ายแคว้นต้าโจว แต่ยังสามารถใช้กับผู้ที่อยู่ในวังหลวงแคว้นต้าหมิงได้ด้วย"ดวงตาของเฟิงหย่าเสวี่ยเบิกกว้าง เริ่มเข้าใจแผนการของเขา"ใช่แล้ว" องค์ชายอี้หลงพยักหน้า "เราสามารถใช้อักขระนี้ควบคุมจิตใจของคนในวังหลวง ทำให้พวกเขาหันมาสนับสนุนข้า แต่ข้าจะไม่ทำร้ายผู้บริสุทธิ์ ข้าจะใช้มันเฉพาะกับผู้ที่กุมอำนาจและสร้างความเดือดร้อนให้ราษฎรเท่านั้น""แต่ถ้าเราทำเช่นนั้น..." นางลังเลที่จะพูดต่อ"ใช่ มันอาจจะดูเหมือนว่าเราใช้วิธีการที่ไม่ต่างจากพวกเขา" เจิ้งอี้หลงยอมรับ "แต่บางครั้งเราต้องเลือกความชั่วร้ายที่น้อยกว่าเพื่อยุติความชั่วร้ายที่ยิ่งใหญ่กว่า ข้าสัญญาว่าจะใช้อำนาจนี้เพื่อสร้างสันติภาพและความเจริญรุ่งเรืองให้กับทั้งสองแคว้น"เฟิงหย่าเสวี่ยมองไปยังผู้ที่ยืนรออยู่ไกลๆ - ท่านแม่ น้องชาย ป้าจวง แม่ทัพซู่หลิง และชินอ๋อง พวกเขาทุกคนต่างรอฟังการตัดสินใจของนาง"ชิงหลง..." นางเรียกในใจ "ท่านคิดอย่างไร?""
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-06เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 113 จวงหลิวเฟิงและพู่กันเฟิงหวง
บทที่ 113 จวงหลิวเฟิงและพู่กันเฟิงหวงเสียงหัวเราะของจวงหลิวเฟิงสะท้อนไปทั่วสวนราวกับเสียงระฆังที่ดังกังวาน นางเดินเข้ามาใกล้ป้าจวงด้วยท่าทางที่สง่างาม ใบหน้าของนางงดงามราวกับนางสวรรค์ ผิวขาวนวลเปล่งประกายราวกับหยก ดวงตาสีทองสว่างเจิดจ้าแฝงด้วยความเฉียบคม ทว่าผมของนางกลับเป็นสีขาวบริสุทธิ์ที่พลิ้วไหวราวกับเส้นไหมต้องแสงอาทิตย์ แสงเปลวเพลิงสีทองที่ลุกโชนอยู่รอบกายยิ่งขับให้นางดูราวกับเทพธิดาแห่งเปลวเพลิงผู้สูงศักดิ์และน่าเกรงขาม"จวงหลิวอวี้ เจ้าทำเป็นจำพี่สาวคนนี้ไม่ได้เช่นนั้นรึ เจ้าเด็กร้ายกาจ หนีออกจากบ้านมาเป็นสิบๆ ปีไม่คิดจะกลับไป?" จวงหลิวเฟิงยิ้มบาง แววตาของนางเต็มไปด้วยความเฉียบคมเข้มงวด"แต่นั่นก็ไม่สำคัญ เพราะว่าในที่สุดข้าก็ตามหาเจ้าจนพบแล้ว"ป้าจวง หรือจวงหลิวอวี้ พยายามยืนเผชิญหน้ากับนางอย่างไม่หวั่นเกรง แต่ในดวงตาของนางกลับมีความลังเลเล็กน้อยที่ใครบางคนสังเกตเห็นได้"ข้าไม่ได้ทิ้งอะไรไว้ พวกเราไม่รู้จักกัน" ทุกคนต่างก็ถอนหายใจมองป้าจวงอย่างระอาเล็กน้อย อยากจะปฏิเสธก็น่าจะดูใบหน้าของท่านด้วยท่านป้าจวง!! ใบหน้าที่แกะออกมาจากเบ้าเดียวกันขนาดนั้น!ก่อนที่ป้าจวงจะกระแอมสองสา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 114 การเซ่นสังเวย
บทที่ 114 การเซ่นสังเวยเสียงคำรามต่ำลึกดังขึ้นจากมุมลึกของตำหนักที่มืดมิด สายลมเย็นยะเยือกพัดวูบผ่าน พลังมืดที่หมุนวนอยู่รอบภาพมังกรดำในกระดาษเริ่มแผ่ซ่านออกมาสู่ความเป็นจริง เสียงหัวเราะของฮองไทเฮาและชายร่างสูงที่ก้องอยู่ในตำหนักพลันแปรเปลี่ยนเป็นเสียงแหลมสูงเหมือนเสียงกรีดร้องของมัจจุราช"พี่ใหญ่ นี่คือพลังที่แท้จริงของหมึกดำที่วาดมังกรดำตัวนี้เช่นนั้นหรือ!" ฮองไทเฮากล่าว ดวงตาสีดำของนางจับจ้องไปที่หมึกสีดำทึบที่วาดลงบนกระดาษ หมึกนั้นดูราวกับมีชีวิต แสงสีดำหม่นที่แผ่ออกมาสั่นสะเทือนราวกับจะระเบิด พลังอันชั่วร้ายของมันกระจายตัวอยู่ในอากาศราวกับเงามรณะพร้อมจะกลืนกินทุกสิ่งในครรลองสายตาชายร่างสูงยกพู่กันขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะตวัดมันในอากาศ เส้นสายพลังสีดำก่อตัวเป็นวงเวทที่ลอยเหนือพื้น ตรงกลางวงเวทนั้น มังกรดำตัวมหึมาค่อยๆ โผล่ออกมาจากเงามืด มันแผ่พลังที่เยือกเย็นและน่าสะพรึงกลัว ราวกับตัวตนที่ไม่ควรปรากฏในโลกนี้"มังกรดำตัวนี้..." ชายร่างสูงลูบภาพที่กำลังเคลื่อนไหว ดวงตาสีแดงเข้มวาววับในความมืด "ถูกวาดด้วยหมึกที่ข้าเรียกว่า เลือดมังกรแห่งความมืดมันไม่ใช่หมึกธรรมดา แต่ถูกสร้างจากการหลอม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 115 เส้นทางหยินหยาง
บทที่ 115 เส้นทางหยินหยาง“พวกเรามีเวลาเพียงหนึ่งวันที่ก่อนที่แผนการโจมตีกลับไปที่ต้าหมิงจะเริ่มขึ้น หากว่าต้องการที่จะทำตามแผนเดิม นั้นคือจำเป็นต้องทำลายพิธีกรรมการปลุกพลังนั้นให้ได้ หาไม่แล้วหายนะ จะต้องเกิดหายนะขึ้นอย่างแน่นอน แต่การที่เราจะทำลายพิธีกรรมนั้น เราจำเป็นต้องไปให้ใกล้สถานที่นั้นให้มากที่สุดและใช้อักขระถึงจะสำเร็จ แต่ว่าแคว้นต้าหมิงนั้นอยู่ไกล แม้จะใช้เจ้าม้านิลมังกรและไป่อวิน ไป่หลิวก็ยังคงจะต้องใช้เวลาอย่างน้อย 2 วันถึงจะถึงที่นั่น” ป้าจวงเอ่ยขึ้นมา เพราะนางรู้ความเร็วของม้าทั้งสามดีจวงหลิวเฟิงมองหน้าพวกเขาที่ร่วมมือร่วมใจกันที่อยากจะหยุดยั้งหายนะในครั้งนี้และเอ่ยขึ้นมาเบาๆ ว่า“ยังมีอีกทางที่สามารถไปให้ถึงแคว้นต้าหมิงในเวลาเพียง 1 ชั่วยาม” ทุกคนเมื่อได้ยินเช่นนั้นต่างก็หันมองหน้านางทันที และเอ่ยขึ้นมาพร้อมกันว่า“เป็นเส้นทางใด!!”“เส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่ไม่ใช่เส้นทางคนธรรมดาที่คนเป็นจะใช้เดินทางได้ หรือเรียกง่ายๆ ก็คือการใช้เส้นทางของเหล่าวิญญาณภูติผีในการเดินทาง ซึ่งแน่นอนว่าขึ้นชื่อว่าเส้นทางวิญญาณมันก็ย่อมเต็มไปด้วยเหล่าวิญญาณที่สัญจร” นางเอ่ยเสร็จก็หันมองหน้าพว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
บทล่าสุด
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ ตอนพิเศษ 3 บทส่งท้ายแห่งความสุข EP 2 NC...
ตอนพิเศษ 3 บทส่งท้ายแห่งความสุข EP 2 NC...“…อา อื๊อ อี้หลง”เจิ้งอี้หลงใช้ความจัดเจนดูดดุนปลายลิ้นกับทรวงอกอวบสวยทำให้นางแอ่นหน้าอกขึ้นมาด้วยเสียวซ่าน ขณะที่มืออีกข้างก็เขี่ยคลึงเล่นไปที่ปลายถันที่ยังว่างอยู่จนยอดแข็งชันสู้มือหญิงสาวส่ายร่างบิดไปมาบนที่นอนด้วยด้วยความกระสันซ่าน อารมณ์ปรารถนาของนางถูกปลุกเร้าจนตื่นเพริศ เนื้อตัวเร่าร้อนไปหมดนางปรารถนาเขาจริงๆ ส่วนเจิ้งอี้หลงนั้น เมื่อหญิงสาวตอบสนองและไม่หวงเนื้อหวงตัว เขาจึงจัดเต็มตามอารมณ์ที่เก็บกดไว้ ริมฝีปากของเขาหยอกเย้าดูดดุนอยู่ที่ปลายถัน ส่วนมือก็บีบเค้นปทุมถันอวบใหญ่แรงขึ้นจนผิวขาวๆ เริ่มเป็นจ้ำสีแดงตามรอยมือและปาก จนเมื่อเขาละริมฝีปากจากปลายถันก็เล็มไล้ไต่ลงมาที่เนินหน้าท้อง แล้วซุกไซ้จมูกและปากอยู่ที่สะดือสวย ก่อนจะใช้นิ้วเลื่อนลูบไปที่เนินเนื้อโหนกนูนที่บิดส่ายอยู่ใต้ร่างเขา“อ๊า…อี้หลงค่ะ ฉัน..”หญิงสาวสะดุ้งเฮือกขึ้นมา แล้วจับข้อมือชายหนุ่มไว้ เจิ้งอี้หลงยกยิ้มที่มุมปากและค่อยดึงมือของเขาออก และยกมือของนางมาจูบและรวบดูดปลายนิ้วเล็กเรียวแสนสวยนั้นเสียเลย เฟิงหย่าเสวี่ยตัวอ่อนระรวย ไม่มีแรงที่จะห้ามปรามเขาเสียแล้ว… (เฮ้อช่าง
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ ตอนพิเศษ3 บทส่งท้ายแห่งความสุข ep 1
ตอนพิเศษ3 บทส่งท้ายแห่งความสุข ep 1ค่ำคืนอันสดใสในฤดูใบไม้ผลิ ท้องฟ้ายามราตรีเหนือพระราชวังต้าหมิงสว่างไสวไปด้วยแสงประกายของดอกไม้ไฟที่พุ่งขึ้นสูง สาดส่องท้องฟ้าด้วยสีสันอันตระการตา เสียงเพลงบรรเลงจากเครื่องดนตรีพื้นบ้านผสมผสานกับเสียงปรบมือและเสียงหัวเราะของเหล่าประชาชนที่มารวมตัวกันอย่างคับคั่ง บรรยากาศเต็มไปด้วยความสุขและความปลื้มปีติภายในพระราชวังงานเฉลิมฉลองครบรอบ 5 ปีแห่งการครองราชย์ของฮ่องเต้เจิ้งอี้หลงกำลังดำเนินไปอย่างยิ่งใหญ่ ท้องพระโรงอันวิจิตรตระการตาประดับประดาไปด้วยโคมไฟหลากสี เสนาอำมาตย์และขุนนางจากทั้งแคว้นต้าหมิงและแคว้นต้าโจวต่างมาชุมนุมกันอย่างพร้อมเพรียง เพื่อร่วมแสดงความยินดีและสรรเสริญความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของสองแคว้นฮ่องเต้เจิ้งอี้หลงประทับบนบัลลังก์แกะสลักมังกร พระพักตร์เปี่ยมด้วยความสุขและความภาคภูมิใจ ขณะที่เฟิงฮองเฮา หรือเฟิงหย่าเสวี่ยนั่งเคียงข้างพระสวามี สวมอาภรณ์สีเหลือทองประดับประดาอย่างงดงามสมเกียรติสะท้อนความงดงามหยดย้อยของนางอย่างชัดเจน แววตาของนางแสดงถึงความมุ่งมั่นและความรักและความเมตตาที่มีต่อแผ่นดินและประชาชน"กระหม่อมขอกราบบังคมทูล" เสนาบดีอาวุ
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ ตอนพิเศษ 2 สองสุดยอดแพทย์แห่งยุค
ตอนพิเศษ 2 สองสุดยอดแพทย์แห่งยุคภายในห้องผ่าตัดขนาดกลางที่ถูกดัดแปลงอย่างพิถีพิถัน แสงจากโคมไฟหลากดวงส่องรวมตรงกลาง เผยให้เห็นเตียงผ่าตัดที่ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ บนเตียงมีชายชราผู้สูญเสียขาจากสงครามนอนหลับสนิทด้วยฤทธิ์ยาชา รอบข้างเต็มไปด้วยเครื่องมือแพทย์ที่ดูแปลกตาสำหรับแพทย์จำนวนไม่น้อยในยุคนี้วันนี้ถือเป็นวาระสำคัญที่หลายคนต่างพูดถึง เพราะจะมีการผ่าตัดเพื่อใส่ขาเทียมให้กับผู้ป่วยที่ขาพิการโดยผู้นำการผ่าตัดคือนายท่านเฟิงหยวนเจี๋ย คุณชายหมอเทวดาซึ่งกำลังมีชื่อเสียงขจรขจาย และถือเป็นคุณชายเนื้อหอมมากๆ ผู้หนึ่งของแคว้นต้าหมิง และอีกผู้ยิ่งใหญ่อีกผู้หนึ่งก็คือฮองเฮาเฟิงหย่าเสวี่ย ซึ่งแม้ร่างกายเพิ่งฟื้นตัวได้ไม่นาน แต่ความเชี่ยวชาญทางการแพทย์ของนางก็ไม่เป็นสองรองใคร และการผ่าตัดในครั้งนี้ก็เป็นการที่นางต้องการที่จะทำด้วย และวาระสำคัญเช่นนี้ฮ่องเต้ของทั้งสองแคว้นนั้นไม่รอช้าที่จะส่งนายแพทย์มาเพื่อศึกษาดูงาน ซึ่งฮองเฮาเฟิงนั้นก็ยินดีที่จะให้พวกเขาได้เรียนรู้ในการผ่าตัดครั้งนี้ด้วยเหล่าแพทย์ของจากทั้งสองแคว้นคือแคว้นต้าโจวและต้าหมิงรวมตัวกันอยู่รอบ ๆ ทางด้านหลังเพื่อศึกษาขั้นตอนในก
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ ตอนพิเศษ ครอบครัวสุขสันต์
ตอนพิเศษ ครอบครัวสุขสันต์หลังจากที่เฟิงหย่าเสวี่ยฟื้นคืนสติ ข่าวดีนี้ได้แพร่กระจายไปทั่วอย่างรวดเร็วตอนนี้ทั้งประชาชนแคว้นอวี้ไห่และประชาชนแคว้นต้าหมิงต่างก็ความสุขที่ได้รับรู้ว่าเฟิงฮองเฮานั้นได้ฟื้นขึ้นมาแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่เมืองอวี้ไห่ในวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส ดอกเหมยท้อบานสะพรั่งทั้งสวนส่งกลิ่นหอมไปทั่ว ภายในสวนที่จัดแต่งเอาไว้อย่างงดงามนั้นมีเสียงหัวเราะและบทบทสนทนาของคนในครอบครัวเฟิงที่นั่งล้อมวงคุยกันอยู่ เฟิงหย่าเสวี่ยหลังจากฟื้นก็ได้รับการดูแลอย่างดีทั้งจากอาจารย์ของนาง ท่านป้าจวงและเฟิงหยวนเจี๋ยที่มักจะนำยาบำรุงชั้นเลิศที่เขาคิดค้นขึ้นมาสำหรับนางโดยเฉพาะมาให้ดื่มเสมอ ทำให้ร่างก่ายของนางนั้นแข็งแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว สมกับที่นางนั้นได้ตกอยู่ในมือของเหล่าหมอเทวดาจริงๆ"ท่านแม่" เฟิงหย่าเสวี่ยเอ่ยเรียกเฟิงซิ่งเหยาที่กำลังนั่งปักรองเท้าอยู่ในสวนดอกไม้ "ท่านแม่ดูอิ่มเอิบขึ้นมากเลยนะเจ้าคะ" เฟิงซิ่งเหยายิ้มอายๆ ขณะที่มือลูบท้องน้อยที่เริ่มนูนขึ้น"เสด็จพ่อของเจ้านี่สิ... ตั้งแต่รู้ว่าข้าตั้งครรภ์บุตรคนนี้ก็เอาแต่แพ้ท้องแทนข้า กินไม่ได้นอนไม่หลับวิงเวียนอยู่ตลอดเ
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 163 จนกว่าจะพบกัน.. (จบบริบูรณ์)
บทที่ 163 จนกว่าจะพบกัน.. (จบบริบูรณ์)แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างโรงพยาบาลในยุคปัจจุบัน เฟิงหย่าเสวี่ยค่อยๆ ลืมตาขึ้น ดวงตาที่เคยเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวากลับสับสนเล็กน้อย ราวกับจิตวิญญาณของนางยังคงล่องลอย เธอมองเพดานสีขาวสะอาดและพยายามดึงความทรงจำที่กระจัดกระจายกลับคืนมาเธอถูกพาออกจากโลกแห่งยุคโบราณและกลับมายังยุคปัจจุบัน ร่างกายของนางอ่อนแอแต่หัวใจของนางเต็มไปด้วยความทรงจำอันเจ็บปวด นางนึกถึงผู้คนที่นางได้ช่วยเหลือและเสียสละเพื่อพวกเขา นึกถึงท่านแม่และเจ้าเล็กหากว่าพวกเขารู้ข่าวจะเป็นอย่างไรนะ…คงจะเศร้าเสียใจอย่างแน่นอน..ไหนจะป้าจวงที่จะต้องรู้สึกผิดที่ไม่สามารถที่จะช่วยเหลือนางได้ จากนั้นน้ำตาไหลของนางก็ออกมาเงียบๆ ขณะที่นางพึมพำชื่อคนที่คุ้นเคยจากโลกอีกใบหลังจากนั้น เฟิงหย่าเสวี่ยฟื้นตัวและกลับไปดำเนินชีวิตในฐานะจิตรกร นางใช้ศิลปะในการแสดงความรู้สึกและความทรงจำจากอดีต ทุกภาพที่นางวาดล้วนเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการเสียสละและความหวัง นางกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียง ผู้คนต่างหลงใหลในผลงานของนางโดยไม่รู้ว่านั่นคือเศษเสี้ยวของชีวิตที่นางเคยผ่านพ้นมา แต่ทว่าพู่กันชิงหลงที่เธอใช
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 162 พี่ใหญ่...ท่านผิดสัญญาเช่นนั้นหรือ?
บทที่ 162 พี่ใหญ่...ท่านผิดสัญญาเช่นนั้นหรือ?“จบแล้ว...” เฟิงหย่าเสวี่ยพึมพำ เสียงแผ่วบางราวกับสายลมที่พัดผ่านใบไม้ร่วง ร่างบางของนางค่อยๆ ทรุดลงกับพื้นอย่างช้าๆ ราวกับวิญญาณที่กำลังหลุดลอยไปจากโลกนี้“คุณหลีหนิง!” เสียงของเจิ้งอี้หลงดังขึ้นด้วยความตกใจ พระองค์รีบพุ่งเข้ามาประคองร่างของนางไว้ในอ้อมพระกร พระพักตร์ซีดเผือด น้ำพระเนตรเอ่อคลอ “คุณหลีหนิง! ลืมตาขึ้นมา! อย่าทิ้งข้าไปแบบนี้!”ดวงตาของเฟิงหย่าเสวี่ยค่อยๆ เปิดขึ้นอย่างยากลำบาก เปลือกตาที่หนักอึ้งเผยให้เห็นดวงตาที่แฝงไว้ด้วยความอ่อนล้าและเศร้าสร้อย ริมฝีปากซีดเผือดสั่นระริก “อี้หลง... ข้า... ข้าเหนื่อยเหลือเกิน...”“ไม่เป็นไร ข้าอยู่ตรงนี้” เจิ้งอี้หลงพูดด้วยน้ำเสียงสั่น มือหนาลูบใบหน้าซีดขาวของนางอย่างอ่อนโยน ราวกับพยายามปลอบประโลมความเจ็บปวดของนาง “เจ้าอย่าพูดแบบนี้ เจ้าจะไม่เป็นอะไร ข้าสัญญา...”เฟิงหย่าเสวี่ยพยายามยกมือที่อ่อนแรงขึ้นแตะใบหน้าที่แสนหล่อเหลาของเจิ่งอี้หลง มือที่เย็นเฉียบสั่นระริกจนเจิ้งอี้หลงรู้สึกได้ถึงความสิ้นหวัง “ข้า... ใช้พลังทั้งหมดแล้ว... ทุกหยด... ตอนนี้ข้ารู้สึกเหมือน... เหมือนวิญญาณกำลังหลุดลอย
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 161 ข้าได้บอกเจ้าหรือยังว่าอาจารย์ของข้าคือ จวงหลิวเฟิง!!!
บทที่ 161 ข้าได้บอกเจ้าหรือยังว่าอาจารย์ของข้าคือ จวงหลิวเฟิง!!!เฟิงหย่าเสวี่ยถูกกับไป่เหลียนใช้มีดจี้ที่คอและถูกจับเอาไว้ พยายามนิ่งมากที่สุดแม้ว่าตอนนี้นางแmบจะไม่มีแรงที่จะยืนแล้ว ขณะนั้นเองมือขวากำเข็มเงินแน่น สายตาจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของอีกตนที่ตอนนี้ทุกคนต่างก็ล้อมไป่เหลียนเอาไว้ ทุกทางส่วนกองทัพเด็กของนางนั้นต่างก็ถูกช่วยเหลือและพาออกจากสถานที่นี้แล้ว ทำให้ตอนนี้กลางลานนั้นมีเพียงนางเท่านั้นที่ยังคงยืนหยัดอยู่พร้อมกับตัวประกันของนางที่เป็นคนที่สำคัญที่สุดด้วย"เจ้าคิดว่าตัวเองจะหยุดข้าได้หรือ?" ไป่เหลียนเอ่ยเสียงเย็น พลางหันมองดวงหน้าที่งดงามของนังเด็กบ้าผู้นี้…เหตุใดนางถึงได้งดงามเช่นนี้แม้ว่าตอนนี้หน้าของนางจะซีดเซียวมากก็ตาม ไป่เหลียนคิด ดวงตาฉายแววอำมหิตขึ้นมาอีกครั้ง "เด็กน้อยอย่างเจ้า ช่างงดงามเสียจริงหากว่าความงามของเจ้าเป็นของข้าคงจะดีไม่น้อย ฮ่าฮ่าฮ่า!" นางพูดขึ้นมา พลางพยักหน้ากับความคิดของตัวเอง และคิดหาทางที่จะใช้ประโยชน์จากความเยาว์วัยนี้ให้ได้"ข้ารู้ว่าท่านกำลังทำผิด" เฟิงหย่าเสวี่ยตอบเสียงมั่นคง มือยังคงกำเข็มเงินแน่น "ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด การทำร้ายผู้บริสุท
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 160 เจ้าแพ้แล้ว!!
บทที่ 160 เจ้าแพ้แล้ว!!จวงหลิวอวี้จ้องมองเหตุการณ์ที่เบื้องหน้าอย่างแน่นิ่ง สายตาของนางจับจ้องเฟิงหย่าเสวี่ยที่ยกพู่กันชิงหลงขึ้นมา เสียงหัวใจเต้นหนักหน่วงในอกบอกให้นางรู้ว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก นางรีบพุ่งตัวเข้าหาหลานสาวทันที มือแข็งแรงคว้ามือที่กำพู่กันไว้แน่นก่อนที่จะทันได้วาดอะไรลงในอากาศ“อะไรก็ตามที่เจ้าคิดจะทำและเสียสละ...จงหยุดมันเดี๋ยวนี้!!!” จวงหลิวอวี้เอ่ยเสียงดัง สายตาของนางเต็มไปด้วยความกังวลและห่วงใยเฟิงหย่าเสวี่ยเงยหน้าขึ้นมองป้าจวง ดวงตาคู่นั้นเปี่ยมไปด้วยความรักและเคารพที่นางมีต่อผู้ที่คอยปกป้องและดูแลมาตลอด ทว่าในแววตานั้นกลับแฝงไว้ด้วยความมุ่งมั่นที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลง“ท่านป้า...” เฟิงหย่าเสวี่ยพูดเสียงสั่น ดวงตาเริ่มเอ่อคลอด้วยหยาดน้ำตา “ข้าขอโทษ...” คำพูดนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและความอาลัยจวงหลิวอวี้มองหลานสาวอย่างตกตะลึง นางยื่นมือไปจับใบหน้าของเฟิงหย่าเสวี่ย “เสวี่ยเออร์... เจ้าไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ เจ้าคือความหวังของตระกูลเฟิง! ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าเสียสละตัวเองเด็ดขาด เจ้านึกถึงท่านแม่และน้องชายของเจ้าสิพวกเขาจะเป็นอย่างไร หากว่า
เจียงหย่าเสวี่ย จิตรกรหัตถ์สวรรค์ บทที่ 159 ฉันขอทำหน้าที่ของฮองเฮาที่กล้าเสียสละเพื่อลูกหลาน
บทที่ 159 ฉันขอทำหน้าที่ของฮองเฮาที่กล้าเสียสละเพื่อลูกหลาน"และนี่คือผลงานชิ้นเอกของข้า!" ไป่เหลียนผายมือไปที่เด็กๆ "พิษที่ไม่เพียงทำลายร่างกาย แต่ยังบดขยี้จิตวิญญาณ ทำให้พ่อแม่ต้องเห็นลูกของตัวเองกลายเป็นเครื่องมือสังหาร! ความทรมานทั้งผู้ใช้และผู้ถูกใช้ นี่คือสิคือสิ่งที่เรียกว่าพิษที่ดีที่สุดที่ที่ข้าสามารถสร้างขึ้นมาได้ ไม่เพียงทำลายหนึ่งแต่ทำลายได้ทั้งครอบครัวฮ่าฮ่าฮ่า!" เสียงหัวเราะของนางดังลั่นไปทั่วเฟิงซินซินร้องไห้จ้า มือน้อยๆ กำพู่กันแน่นดวงตาเล็กๆ ของนางมองไปที่เหล่าเด็กๆ ที่ถูกทำให้กลายเป็นหุ่นเชิดเป็นร่างที่ไร้ชีวิต"นางสละความเป็นมนุษย์... แลกกับพลังแห่งความชั่วร้าย ยิ่งมีผู้ถูกพิษตาย พิษก็ยิ่งแข็งแกร่ง ยิ่งมีผู้ทุกข์ทรมาน พิษก็ยิ่งร้ายกาจ... วงจรแห่งความชั่วร้ายที่ไม่มีวันสิ้นสุด!"จวงหลิงเฟิงสะท้านเฮือก "นี่มัน... เกินกว่าที่มนุษย์คนใดจะทำได้ไป่เหลียนเจ้านี่มันกู่ไม่กลับจริงๆ ไม่เคยสำนึกถึงความผิดของตัวเอง..""ฮ่าฮ่าฮ่า!!!นี่เจ้ารู้ได้อย่างไรเพื่อนรักว่าข้าไม่ใช่มนุษย์แล้ว!" ไป่เหลียนตะโกนก้องและหันมาจ้องมองเพื่อนรักในอดีตที่ได้กลายมาเป็นศัตรูคู่แค้น และเพราะความแค้น
