All Chapters of ทะลุมิติคือวิธีแก้ปัญหาครอบจักรวาล: Chapter 1 - Chapter 10

“เฮือก!” บัวรัตนาลืมตาขึ้นอย่างตื่นตระหนก ภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือกระจกบานใหญ่ และเธอก็ยืนอยู่ตรงนั้นในชุดแต่งงานสีขาวสะอาดตา ประดับด้วยประกายมุกและลายลูกไม้แสนประณีต ร่างกายของเธอยังคงรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่หลงเหลือ แต่สิ่งที่ทำให้เธอตกตะลึงคือภาพสะท้อนในกระจกเธอค่อย ๆ หมุนตัวไปมา มองตัวเองในกระจกอย่างไม่เชื่อสายตา ความสงสัยและความสับสนพลุ่งพล่านในใจ ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้? ความทรงจำสุดท้ายก่อนที่จะลืมตาขึ้นมาในตอนนี้คือความเจ็บปวดจากการถูกชน แต่กลับกลายเป็นว่าเธอยืนอยู่ตรงนี้ ในชุดเจ้าสาวที่ดูสวยงามราวกับอยู่ในฝันหรือว่าทั้งหมดนี่เป็นเพียงความฝัน? เธอค่อย ๆ ยื่นมือไปแตะที่กระจกเงาเย็น ๆ บานนั้น ความรู้สึกที่กลับมาคือช่างเหมือนจริง ทั้งความรู้สึกของผ้าไหมที่สัมผัสกับผิวของเธอ ทุกอย่างชัดเจนเกินกว่าที่จะเป็นเพียงภาพลวงตาหรือความฝัน...แต่ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้?บัวรัตนากวาดตามองไปรอบ ๆ ห้อง จากนั้นจึงตระหนักได้ว่านี่คือห้องแต่งตัวเดียวกับในวันแต่งงานของเธอ แต่มันเกิดขึ้นได้ยังไง? เธอแต่งงานไปแล้วไม่ใช่หรือ? แล้วเธอก็ยังจำได้ชัดเจนว่าเธอวิ่งตามรถของนรกานต์ก่อนจะถูกรถชนอย่างจัง...

“คุณบัวคะ ถึงเวลาแล้วนะคะ”ออแกไนซ์สาวเร่งเตือนอีกครั้ง หล่อนไม่อยากให้ตารางของงานแต่งล่าช้าไปกว่านี้ แต่ในตอนนี้บัวรัตนากำลังใช้ความคิดอย่างหนักถ้าเหตุการณ์เป็นไปตามเนื้อเรื่องในนิยาย หลังจากนี้เธอจะต้องขึ้นเวทีไปพร้อมกับนรกานต์ กล่าวขอบคุณแขกและแสดงความรักอันหวานชื่น แต่ในวันนั้นเองมีโอเมก้าคนหนึ่งเกิดเจ็บท้องคลอดขึ้นมากลางงานแต่งของเธอ เขาก็คือชลธาร—คนรักของนรกานต์ในปัจจุบัน นรกานต์รีบพาชลธารไปโรงพยาบาลทันที ทำให้ข่าวหน้าหนึ่งพาดหัวว่า ‘ทายาทสาวตระกูลดังถูกเจ้าบ่าวเทกลางงานแต่ง’นั่นคือครั้งแรกที่เธอได้เจอกับชลธารเช่นกันบัวรัตนารู้สึกเหมือนทุกอย่างรอบตัวหมุนวนไปหมด หัวใจเธอเต้นระรัวกับความคิดที่ประเดประดังเข้ามา เธอรู้ดีว่านี่เป็นจุดสำคัญที่อาจจะเปลี่ยนแปลงอนาคตที่เธอจำได้จากนิยาย แต่คำถามคือ เธอจะทำอย่างไร? จะยอมให้เหตุการณ์ซ้ำรอย หรือจะลองทำอะไรที่ต่างออกไป?“คุณบัวคะ?” เสียงออแกไนซ์สาวดังขึ้นอีกครั้ง กระตุ้นให้บัวรัตนาตัดสินใจ เธอลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ สูดหายใจลึกแล้วหันไปสบตากับหญิงสาวคนนั้นพร้อมพยักหน้า“ฉันพร้อมแล้วค่ะ” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงที่พยายามเก็บซ่อนความสั่นไหว แล้วเดิ

บรรยากาศในโรงพยาบาลเต็มไปด้วยความวุ่นวาย ทีมบุคลากรทางการแพทย์ต่างรีบเร่งจัดการกับการคลอดก่อนกำหนดที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน สถานการณ์เช่นนี้ไม่ใช่เรื่องที่ใครปรารถนาจะเผชิญ แต่พวกเขาก็ทำหน้าที่อย่างสุดความสามารถบัวรัตนานั่งรออยู่หน้าห้องคลอดด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความกังวล มือของเธอประสานกันแน่น พลางภาวนาขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี หากเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นดำเนินไปตามเนื้อเรื่องนิยาย ชลธารจะคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัยโดยมีนรกานต์คอยดูแล แต่ครั้งนี้เธอเป็นคนที่เปลี่ยนแปลงชะตากรรมด้วยตัวเอง จึงไม่อาจรู้ได้ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไรความไม่แน่นอนเข้าครอบงำจิตใจของบัวรัตนา เธอไม่อาจรู้ได้เลยว่าเหตุการณ์จะดำเนินไปในทิศทางเดิมหรือไม่ ลูกของชลธารที่คลอดก่อนกำหนดจะปลอดภัยหรือเปล่า? ภายใต้ความกังวลของอัลฟ่าสาว ยินเสียงเครื่องมือแพทย์ดังขึ้นเป็นระยะ เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า ทุกวินาทีเต็มไปด้วยความกดดัน บัวรัตนานั่งนิ่ง เฝ้ารออย่างทรมานในความไม่แน่นอนนี้เสียงฝีเท้าหลายคู่ดังขึ้นด้านหลังบัวรัตนา ทว่าเธอไม่ได้นึกสนใจในตอนแรก ด้วยคิดเพียงว่าคงเป็นญาติของผู้ป่วยคนอื่น ๆ“ดูสิแก หน้าห้องคลอดมีแค่เจ้าส

หลังจากวันงานแต่งผ่านพ้นไป บัวรัตนาไปกลับระหว่างบ้านและโรงพยาบาลเป็นประจำ เธอคอยดูแลชลธารเพื่อไม่ให้เขาเหงาและเดียวดาย หลายวันมานี้ พ่อของเธอเรียกให้เข้าไปคุยหลายครั้ง แต่บัวรัตนายังคงอ้างว่าเธอต้องดูแลชลธาร ความจริงคือเธออยากทำให้ทุกอย่างดูแนบเนียนที่สุดเมื่อเธอคิดว่าถึงเวลาอันสมควรแล้ว วันนี้อัลฟ่าสาวจึงยอมไปพบพ่อที่บ้านเพื่อเคลียร์เรื่องราวทั้งหมด ในใจรู้ดีว่าเธอจะต้องเผชิญกับคำตำหนิ พ่อของเธอไม่มีทางเห็นด้วยกับสิ่งที่เธอทำไปง่าย ๆ แน่ แต่เธอรู้ว่าการเผชิญหน้าครั้งนี้เป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้บัวรัตนาหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในบ้านที่เธอคุ้นเคย ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยความกดดัน เธอรู้ว่าพ่อจะต้องดุด่าเธออย่างแน่นอน แต่เธอก็เตรียมตัวมาแล้วสำหรับทุกคำตำหนิ“มาแล้วเหรอ ยัยลูกตัวดี” น้ำเสียงเข้มดุดังขึ้นทันทีที่บัวรัตนาเดินเข้ามาในคฤหาสน์และมาถึงห้องนั่งเล่น ซึ่งเป็นสถานที่ที่พ่อของเธอชอบนั่งผ่อนคลายทุกวัน“น้ำเสียงดูไม่เอนจอยเลยนะคะคุณพ่อ เช้านี้มีเรื่องอะไรหรือเปล่า” บัวรัตนาพูดอย่างใจเย็น เธอเดินผ่านพ่อไปนั่งลงบนโซฟาด้านข้าง สีหน้าไม่แสดงความทุกข์ร้อนใด ๆ“ก็เรื่องแกนั่นแหละ! รู้ไหม

หลังจากเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งสัปดาห์ ในที่สุดก็ถึงวันที่ทีมแพทย์อนุญาตให้ชลธารและเจ้าตัวน้อยกลับบ้านได้ บัวรัตนาตื่นแต่เช้ากว่าปกติ อัลฟ่าสาวรีบตรงไปยังโรงพยาบาลทันทีโดยไม่สนใจเรื่องอื่นใด นี่คือวันที่เธอเฝ้ารอมานาน วันที่จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กับชลธารและลูกน้อยของพวกเขาเมื่อวานนี้ ผลตรวจดีเอ็นเอถูกส่งมาถึงคฤหาสน์ ท่านชายวรชัยเป็นคนแรกที่ได้เปิดอ่าน เขานิ่งเฉย ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมาให้เห็น ท่าทีที่สงบนั้นช่วยให้บัวรัตนารู้สึกโล่งใจขึ้นมาก แม้พ่อของเธอจะยังคงมีข้อกังขาอยู่บ้าง แต่เมื่อได้เห็นผลตรวจแล้ว เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธความจริงได้ ต่อให้ในใจจะยังรู้สึกไม่เต็มใจยอมรับก็ตามนอกจากนี้ พ่อของบัวรัตนายังตัดสินใจให้ความช่วยเหลือทางการเงินกับบริษัทของตระกูลเจริญผลวัฒนาเพิ่ม ด้วยเหตุผลว่าทั้งสองตระกูลได้เกี่ยวดองกันแล้ว การช่วยเหลือครั้งนี้เป็นการป้องกันไม่ให้ตระกูลเจริญผลวัฒนาประสบปัญหาทางการเงินที่อาจส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของทั้งสองฝ่ายในอนาคต พูดง่าย ๆ ก็คือเป็นการจ่ายค่าปิดปากอย่างแนบเนียนนั่นแหละบัวรัตนารู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่าพ่อของเธอได้ยอมรับสถานการณ์ แม้เขาจะไม่ได้พูดออกมาตรง ๆ แต่