All Chapters of My heart คุณหมอที่รัก: Chapter 11 - Chapter 20

ชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกแล้วมองหน้าสวยที่ตอนนี้บิดเบี้ยวเหยเก แล้วก้มลงจูบซับน้ำตาที่หางตาออกเบา ๆ เลื่อนมือขึ้นมาลูบผมชื้นเหงื่อของหญิงสาวออกจากหน้าผากนูนสวยแล้วกดจมูกฝังลงหน้าผากแรง ๆ"ฮือ เฮียเทนใจร้าย พีชโกรธจริง ๆ แล้วนะ" หญิงสาวว่าปนเสียงสะอื้นแล้วเบือนหน้าหนีสายตาหยาดเยิ้มของชายหนุ่ม"จะโกรธ พรุ่งนี้ค่อยโกรธ คืนนี้ครางชื่อเฮียก่อนแล้วกัน" ว่าพรางก้มลงซุกไซร้ลำคอขาวเนียนอย่างหลงใหล เอวหนาเริ่มขยับเนิบนาบช้า ๆ แล้วยันแขนขึ้นก้มลงมองจุดเชื่อมต่อของแก่นกายตัวเองกับหญิงสาว ก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากเมื่อเห็นรอยเลือดจาง ๆ ติดมากับแก่นกายตัวเองแล้วเงยหน้าขึ้นมองหน้าสวยอย่างหลงไหล "เฮียเป็นคนแรกหนู ต่อไปนี้หนูคือเมียของเฮีย" ชายหนุ่มบอกพร้อมกับก้มลงประกบจูบอย่างดูดดื่ม เพลงสวาทที่ชายหนุ่มบรรจงแต่งขึ้นเพื่อหญิงสาวเริ่มบรรเลง เอวหนาทำงานอย่างแข็งขันตามความต้องการของชายหนุ่ม เสียงครางหวาน ๆ ของหญิงสาวที่ได้รับตำแหน่งใหม่จากผู้ชายที่ไม่ได้เจอหน้ากันมากกว่า 6 ปีดังนั้นเป็นระยะ สลับกับเสียงครางกระเส่าของชายหนุ่มดังปนเปกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อลั่นห้อง เนิ่นนาน เสร็จสมจนชุ่มฉ่ำสมใจกว่าเพลงรักของทั้งคู

เทนเดินลงมาที่รถของตัวเองพร้อมกับทำมือขยายเข้าออกนึกถึงขนาดหน้าอกของลูกพีชที่ตัวเองได้สัมผัสอยู่หลายครั้ง แล้วหยุดมองงง ๆ ก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นอย่างใช้ความคิด "ถ้าโทรถามไอ้เวียนจะรู้มั้ยวะ? ...ไม่ได้สิเดี๋ยวเรื่องใหญ่" ชายหนุ่มพำพึม ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถแล้วมองมืออยู่แบบนั้นซักพัก"เฮ้อ...แล้วจะถามใครได้วะเนี่ยกู แล้วคิดยังไงออกจากบ้านไม่ใส่เสื้อในวะ" ว่าพรางสตาร์ทรถขับออกไปร้านขายยาก่อนเป็นที่แรกก่อนจะขับรถไปที่ห้างเพื่อซื้อชุดชั้นในให้หญิงสาว"คุณครับ ผมต้องการ..." ชายหนุ่มรีบขอความช่วยเหลือทันทีที่เข้าไปในร้านพร้อมกับยกมือขึ้นทำขนาดหน้าอกให้พนักงานสาวดู"ผมอยากได้เสื้อชั้นในประมาณนี้ครับ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกสีหน้าเป็นปกติแต่คนฟังกลับอายม้วนจนหน้าแดง เมื่อหนุ่มหล่อหน้าคมเดินมาบอกขนาดเสื้อชั้นในด้วยการทำมือให้ดู"เอ่อ...มีหลายขนาดมากค่ะคุณลูกค้า แล้วไม่ถามไซร์หรือดูตัวเดิมมาด้วยคะ" พนักงานสาวถามอย่างเอ็นดู"เมื่อคืนเธอก็ไม่ได้ใส่มาน่ะ" ชายหนุ่มเอ่ยตอบตามองบรรดาชั้นในไซร์ต่าง ๆ ที่แขวนโชว์พร้อมกับจินตนาการขนาดของหญิงสาวไปด้วย"งั้นซื้อแบบสปอร์ตบราหรือที่แปะดีมั้ยคะไม่ต้องกะขนาด แล้วว

โรงพิมพ์อุ่นรักหนุ่มหล่อร่างสูง ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ สวมแว่นสายตากรองแสงเดินเอามือล้วงกระเป๋าเข้ามาห้องทำงานของประธานบริษัทก่อนจะนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามท่านประธานพร้อมกับมองหน้าผู้เป็นพ่อนิ่ง ๆ"กลับมาแล้วหรือพ่อเลี้ยง" เจ้าสัววินัยทักลูกชายพร้อมกับขยับแว่นมองหน้า ตอนนี้มุมปากของชายหนุ่มยิ้มน้อย ๆ ตาเป็นประกายเหมือนอารมณ์ดีกับเรื่องอะไรบางอย่างที่ไม่ค่อยได้เห็นอารมณ์นี้บ่อยนัก เทนยื่นซองเอกสารสีหน้าตาลไปที่หน้าผู้เป็นพ่อนิ่ง ๆ ก่อนจะกอดอกพิงพนักเก้าอี้มองซองเอกสารพร้อมกับพยักพเยิดหน้าให้ผู้เป็นพ่อเปิดอ่านเจ้าสัววินัยเปิดซองเอกสารออกอ่านก่อนจะยิ้มกว้างพร้อมกับลุกขึ้นมากอดบ่าลูกชายอย่างภาคภูมิใจ "เก่งมากพ่อเลี้ยงอุเทน ลูกไม่เคยทำให้ป๊าผิดหวังจริง ๆ""แต่เสียดายนะครับป๊า ไอ้โรมมันส่งสารนิพนธ์ไม่ทัน อาจารย์บอกว่ามันส่งหลังจากคณะกรรมการปิดรับแค่ 2 วันเองนะครับ เทอมหน้ามันจบชัวร์ แต่มันจะไม่ได้รับปริญญาพร้อมผม" เทนว่าพร้อมกับถอนหายใจ เมื่อพูดถึงเพื่อนรักที่ตั้งใจทำสารนิพนธ์ฉบับสุดท้ายส่ง แต่กลับมาจากต่างประเทศไม่ทันทำให้คณะกรรมการเลื่อนการพิจารณาเป็นเทอมหน้า เพื่อนเขาจึงจบไม่พร้อมกัน"เ

"อื้อ..." เสียงหวานครางในลำคอ มือบางยกขึ้นลูบผมดกดำของชายหนุ่มอย่างไม่รู้ตัว นิ้วเรียวยาวค่อย ๆ กดเข้าร่องกลางกายสาวจนสุด หัวแม่มือนวดคลึงเม็ดติ่งกลางร่องจนแข็งชันเป็นติ่งไตสู้มือ ลิ้นหนาเลียวนยอดอกจนน้ำลายเปียกชุ่มทั้ง 2 ข้างก่อนจะหยุดชะงักเงยขึ้นมองหน้าคนหลับขำ ๆ "เออ...ขนาดนี้แล้วไม่ตื่น งั้นก็อย่าตื่นมาโวยวายละกัน" ว่าพรางชักนิ้วเรียวออกจากร่องสาว กำรูดแก่นกายตัวเอง 2-3 ทีก่อนจะค่อย ๆ ถูไถร่องสาวแล้วกดลงกลางร่องเบา ๆ แต่ก็ทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งตื่นพร้อมกับขยับตัวหนีทันที "เฮีย...""นิ่ง ๆ เดี๋ยวเจ็บ" เสียงทุ้มดังขึ้นข้างหูพร้อมกับจับขาเรียวขึ้นพาดบ่าแล้วกดแก่นกายลงทีเดียวจนมิดลำ "อื้อ...เฮีย" "ซี้ด...หนูอย่ารัดเฮียสิ เดี๋ยวก็แตกตั้งแต่ยังไม่ขยับหรอก" เสียงแหบปนกระเส่าเอ่ยบอกพร้อมกับก้มลงละเลงลิ้นหนากับยอดอกชูชันทั้ง 2 ข้างสลับกันอย่างหื่นกระหาย ขณะที่แก่นกายยังกดแช่จนรู้สึกปวดหนึบทั้งลำ หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่น เมื่อปากหนาออกแรงดูดจุกสีสวยแรง ๆ จนแก้มตอบ "อูย...เฮียคะ พีช" "เฮียขยับนะ ไม่ไหวแล้ว" ทุ้มเสียงเอ่ยบอกพร้อมกับค่อย ๆ ขยับเอวหนาเบา ๆ "อือ... เฮีย พีชก็ไม่ไหว" ร่างบางเอ่ยเสียง

โรงพยาบาลในเครือมหาวิทยาลัยเอส"ยายพีช เมื่อวานแกกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เฮียเทนโทรมาหาชั้นบอกว่าแกปล่อยให้แม่บ้านคอนโดเฝ้าห้อง" วิเวียนกับปลาดาวเดินเข้ามาถามเพื่อนที่หน้าเคาน์เตอร์แล้วโวยยกใหญ่จนพี่พยาบาลมองหน้า"ช่วงบ่ายน่ะ เห็นเฮียมีแม่บ้านแล้วก็เลยกลับมานอน แต่ก็เหมือนไม่ได้นอนเลยทั้งซักผ้า เก็บห้อง อ่านหนังสือ กว่าจะได้นอนก็ปาไป 3 ทุ่มเหมือนเดิม" หญิงสาวตอบเพื่อนพร้อมกับรับเอกสารจากพี่พยาบาลยิ้ม ๆ"แกกลับมาทำไมไม่เห็นรถเฮียจอดที่ใต้หอล่ะ" ปลาดาวถามเพื่อน เมื่อเช้าเธอลงมาก่อนลูกพีชและไม่เห็นรถของเทนจอดอยู่ที่เดิมที่เคยจอดจึงเข้าใจว่าลูกพีชยังไม่กลับ"จะมาจอดอะไรคะ เฮียเอารถออกไปทำธุระเมื่อวานค่ะ พีชมาแท็กซี่ คีย์การ์ด บัตรเติมน้ำมันพีชก็เอาไว้ที่คอนโดเฮียหมดแล้ว เอามาจอดทำไมไม่ใช่รถเราซะหน่อย" หญิงสาวว่าพรางยักไหล่"จ่ะ ดีมาก กะว่าวันนี้เลิกเร็วจะไปซื้อของเข้าห้องซะหน่อย อดสินะคะคุณพีรดา" วิเวียนว่าพรางเบะปากใส่เพื่อน"รถยายปลาก็มีมั้ย ของพี่หมอซันก็ได้ อย่าเยอะค่ะ คุณวิรดี" คนตัวเล็กยื่นหน้าไปพูดกับเพื่อน "ไปดีกว่าวันนี้เลิก 4 โมงเย็น พรุ่งนี้พี่จิ๊บเข้าแทนเดย์ออฟสวย ๆ" หญิงสาวว่า