โรงพยาบาลในเครือมหาวิทยาลัยเอส"ยายพีช เมื่อวานแกกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เฮียเทนโทรมาหาชั้นบอกว่าแกปล่อยให้แม่บ้านคอนโดเฝ้าห้อง" วิเวียนกับปลาดาวเดินเข้ามาถามเพื่อนที่หน้าเคาน์เตอร์แล้วโวยยกใหญ่จนพี่พยาบาลมองหน้า"ช่วงบ่ายน่ะ เห็นเฮียมีแม่บ้านแล้วก็เลยกลับมานอน แต่ก็เหมือนไม่ได้นอนเลยทั้งซักผ้า เก็บห้อง อ่านหนังสือ กว่าจะได้นอนก็ปาไป 3 ทุ่มเหมือนเดิม" หญิงสาวตอบเพื่อนพร้อมกับรับเอกสารจากพี่พยาบาลยิ้ม ๆ"แกกลับมาทำไมไม่เห็นรถเฮียจอดที่ใต้หอล่ะ" ปลาดาวถามเพื่อน เมื่อเช้าเธอลงมาก่อนลูกพีชและไม่เห็นรถของเทนจอดอยู่ที่เดิมที่เคยจอดจึงเข้าใจว่าลูกพีชยังไม่กลับ"จะมาจอดอะไรคะ เฮียเอารถออกไปทำธุระเมื่อวานค่ะ พีชมาแท็กซี่ คีย์การ์ด บัตรเติมน้ำมันพีชก็เอาไว้ที่คอนโดเฮียหมดแล้ว เอามาจอดทำไมไม่ใช่รถเราซะหน่อย" หญิงสาวว่าพรางยักไหล่"จ่ะ ดีมาก กะว่าวันนี้เลิกเร็วจะไปซื้อของเข้าห้องซะหน่อย อดสินะคะคุณพีรดา" วิเวียนว่าพรางเบะปากใส่เพื่อน"รถยายปลาก็มีมั้ย ของพี่หมอซันก็ได้ อย่าเยอะค่ะ คุณวิรดี" คนตัวเล็กยื่นหน้าไปพูดกับเพื่อน "ไปดีกว่าวันนี้เลิก 4 โมงเย็น พรุ่งนี้พี่จิ๊บเข้าแทนเดย์ออฟสวย ๆ" หญิงสาวว่า
"บ้า...เพิ่งเห็นที่จอดรถหน้าโรงพยาบาลนี่แหละ อย่าพูดไปเชียว กูไม่อยากให้เขาไม่สบายใจ" ชายหนุ่มว่าพร้อมทั้งเอ่ยปรามญาติสาว"แล้วตกลงจะกลับมั้ยคะเชียงใหม่ เดี๋ยวเวียนไปส่งสนามบิน แต่ขอยืมรถด้วยนะจะซื้อของเข้าห้อง เรามาโรงพยาบาลอีก 3 วันก็หยุดยาวแล้วต้องเตรียมตัวสอบ ฉะนั้นเราต้องเตรียมเสบียงเพื่อเข้าชาญกัน" หญิงสาวเอ่ยถามพร้อมกับมองหน้า"งั้นแสดงว่ามาโรงบาลแค่วันพุธแล้วหยุดยาว" ชายหนุ่มเอ่ยถามพร้อมกับความคิดบางอย่างในหัว"อือ อาจารย์หมอให้หยุดอ่านหนังสือ เฉพาะ ปี 4 แต่ปีหน้าจะไม่ได้หยุดแล้ว เทอมที่แล้วยายพีชอยู่ในห้องไม่ออกไปไหนจนคิดว่านางอืดคาห้องไปเลย นางเล่นปิดมือถือ ปิดการสื่อสารทุกอย่างจนยายเป็นห่วง โทรหาเวียนให้ไปเคาะห้องทุกเย็นเลย" วิเวียนตอบพร้อมกับแอบมองหน้าญาติหนุ่ม *สาธุขอให้เฮียจริงจังกับยายพีชทีเถอะ เวียนสงสารเพื่อน...* หญิงสาวคิดในใจ"งั้นอาทิตย์นี้ไม่กลับ พอดีเลยจะได้ไปดูที่กับไอ้โรมด้วย" ชายหนุ่มเอ่ยตอบพร้อมกับถอดแว่นออกวางบนโต๊ะ"นั่น ๆ อย่าบอกนะว่าวันนี้จะลากเพื่อนเค้ากลับคอนโดน่ะ สงสารหน่อยมั้ย" วิเวียนชี้หน้าญาติหนุ่มอย่างรู้ทัน"แล้วให้ไปมั้ยล่ะ?""คุยกันเองค่ะ เรื่อ
ช่วงเที่ยง 3 สาวนักศึกษาแพทย์ปี 4 นัดกันมาทานข้าวที่ห้องอาหารโรงพยาบาล วิเวียนโทรมาบอกว่าเธอกำลังพาเทนกลับจากไปเอาเสื้อผ้าของลูกพีชที่หอพักด้านหลัง เพื่อกลับไปนอนคอนโด และยังบอกว่าให้ลูกพีชสั่งข้าวไว้เผื่อเทนด้วยจะได้กินพร้อมกัน"อุ๋ย ๆ เห็นนะคะเมื่อเช้าน่ะ ทำอะไรคะคุณพีรดา งุ้งงิ้ง กิงก่องแก้ว" อันนาว่าพรางมองหน้าเพื่อนยิ้ม ๆ"ทำตามไลฟ์โค้ทปลาดาวจ่ะหญิง นางสั่งให้พีชอ่อยเฮียเทนตัดหน้าใครบางคนค่ะ" ลูกพีชตอบพร้อมกับหัวเราะแล้วมองหน้าไลฟ์โค้ทจำเป็นที่นั่งอยู่ข้าง ๆ"น่าหมั่นไส้มั้ยล่ะ บ้าบอ ผัวตัวเองนอนพะงาบ ๆ อยู่ วิ่งตามมายืนเฝ้าผัวชาวบ้านเขาจ้า แต่เมื่อเช้าพีชทำดีมากเลยนะ เต็ม 10 ให้ร้อยไม่หักนะหนู ถ้าปลาเป็นเฮียเทนคือละลายอ่ะ บอกเลย ตอนเอาหัวดันอกอ่ะน่ารักเว่อร์ แล้วสายตาเฮียเทนนะ แบบว่า ชาตินี้เหลือชะนีแค่ยัยพีชเลยจ้า เชื่อมยิ่งกว่าน้ำตาลในไมโครเวฟอ่ะแม่" ปลาดาวว่าพรางยกมือขึ้นลูบหัวเพื่อนสาวยิ้ม ๆ"ทำดีมากหนูน้อย แล้วยายเวียนว่าไงจะมากินข้าวกับเรามั้ยหรือเรากินก่อนเลย" อันดาถามหาเพื่อนที่หายไปอีกคน เพราะปกติถึงพวกเธอจะหยุดก็จะนัดมากินข้าวด้วยกันที่โรงอาหารนี้กันประจำทุกวันอยู่แล้ว
"เทนคะ..." "ไปครับหนู เดี๋ยวเฮียพาไปกินข้างนอก" เสียงทุ้มหันมาบอกหญิงสาวก่อนที่จะคว้ากระเป๋าของเธอมาถือไว้ ดึงข้อมือเธอออกมาจากโต๊ะอย่างอารมณ์เสีย"บ้าไปแล้ว เรื่องแค่นี้เอง แค่กินก็ต้องให้ขอก่อนหรือไงบ้าบอ" หญิงสาวว่าพรางวางช้อนกระทบจานอย่างไม่สบอารมณ์"ไม่บ้าหรอกครับคุณ เทนมันไม่ได้ขอกิน แต่มันถามรสชาติอาหาร คนในครอบครัวหรือเพื่อนสนิทเขาจะรู้กันหมดว่ามันกินยากมาตั้งแต่เด็ก อะไรแปลก ๆ มันก็ถามก่อนตลอดนั่นแหละ คุณไม่เห็นหรือไงว่าลูกพีชกับเวียนตักแต่ต้มจืดกับผัดผักรวมให้มันน่ะ ของมันของเผ็ดมันกินไม่ได้" ซัน ซึ่งเป็นแฟนของวิเวียนและเป็นเพื่อนรุ่นพี่ของเทน 2 ปีว่าขึ้นเสียงดังฟังชัด ทำเอาไดน่าถึงกับหน้าม้านไปทันที ถึงเธอจะเคยคบกับเทนตอนมัธยมส่วนมากเจอกันแค่ไม่นานต่อครั้งและได้กินข้าวด้วยกันไม่กี่มื้อ และเธอจะสั่งแต่สิ่งที่เธอชอบมาทั้งนั้นเลยไม่เคยรู้ว่าเทนไม่กินอาหารแบบไหน"ตอนฉันคบกับเทนเขาไม่ใช่คนแบบนี้นะ เขาร่าเริงมาก นี่โดนคลุมถุงชนหรือเปล่า" ไดน่ารีบเปลี่ยนเรื่องปรับอารมณ์หนีอายทันที"คบกับคุณไดน่าหรือคะ?" วิเวียนเอ่ยถามนิ่ง ๆ *อิเทนมันคบกับผู้หญิงแบบนี้ได้ไงวะ...* วิเวียนแอบคิดในใจ
"พีชมันน่าสงสารมากนะแก นางบอกว่าอยากกลับไปไหว้แม่แต่นางก็ไม่กล้าไป กลัวจะเจอแม่เลี้ยง คุณตาเล่าว่าแม่เลี้ยงพีชมันเป็นเมียน้อยนายบ่อนชื่ออะไรนี่แหละ แล้วที่มาได้กับพ่อไอ้พีชมันน่าจะช่วงที่พ่อมันกำลังเคว้ง ตอนแม่มันป่วย นางคงคิดว่าถ้าแม่พีชมันตายสมบัติทุกอย่างพ่อมันก็ต้องดูแลมั้ง เพราะพีชมันเด็กอยู่ ตาบอกว่าทีแรกพ่อมันไม่ยอมเซ็นใบหย่าให้แม่มัน แต่ยังไงไม่รู้มาขอหย่าเองตอนแม่มันทรุด แม่เลี้ยงมันบังคับพ่อมันจดทะเบียนล่ะ ก่อนจดพ่อมันแอบโอนบ้านกับที่ดินเป็นชื่อพีชมันแล้วให้คนเอาโฉนดมาให้ตาเก็บไว้ให้มัน แม่เลี้ยงพีชมันไปเถียงเอาโฉนดกับตาบอกว่ามันเป็นสินสมรสต้องแบ่งให้พ่อพีชคนละครึ่งแล้วเธอเป็นภรรยาใหม่ก็มีสิทธิ์ จะขายแบ่งครึ่งให้ได้ ตอนนั้นตาเป็นผู้ดูแลมันไง แต่ตอนนี้พีชมันบรรลุนิติภาวะแล้วก็ตามหาจะบังคับเอาให้ได้นั่นแหละ พ่อมันก็โดนนายบ่อนบังคับอีกทีจะเลิกก็เลิกไม่ได้ หน้าด้านฉิบหาย เขาโอนให้ลูกเขาแล้วยังจะเร้าหรืออีก ตาบอกว่าถ้าไม่เกรงใจพ่อพีชมันนะ จับหมกไร่ส้มไปนานแล้ว" วิเวียนยังพูดอีกอย่างยืดยาวเกี่ยวกับครอบครัวเพื่อนให้ญาติหนุ่มฟังอย่างอัดอั้น"เรื่องเมียใหม่อาพัน ก็พอรู้จากแม่อยู่ ว่า
"ครั้งที่แล้วที่เฮียซื้อมาหนูไม่ได้เอากลับหอไปด้วยนี่" เสียงทุ้มเอ่ยบอกแต่ตายังมองแท็บเล็ตพร้อมกับจดอะไรบางอย่างลงไป"เออ...จริงด้วยลืมสนิทเลย แต่เฮียขนเสื้อผ้าพีชมาเยอะไปนะคะ นอนคืนเดียวเองกลับไปพีชก็ต้องจัดเข้าตู้ใหม่อีก" หญิงสาวว่าเสียงอ่อย ๆ เมื่อมองเสื้อผ้าของตัวเองในกระเป๋า"ใครให้หนูกลับ" เอ่ยถามแต่มือยังเขียนอะไรบางอย่าง ก่อนจะวางแท็บเล็ตไว้ที่หัวเตียงแล้วหันมาพยักหน้าเรียกให้หญิงสาวเข้าไปหา"ไม่ไปหาค่ะ พีชโป๊อยู่ พีชจะไปอ่านหนังสือข้างนอก เฮียนั่งทำงานของเฮียไปเถอะ""พิกกี้! มาหาเฮียเดี๋ยวนี้" ชายหนุ่มออกคำสั่งเสียงดุพร้อมกับมองหน้านิ่ง ๆ ลูกพีชได้แต่ถอนหายใจแรง ๆ แล้วคลานขึ้นไปบนเตียงอย่างเสียไม่ได้ ก่อนจะโดนมือใหญ่ฉุดขึ้นไปนั่งบนหน้าขา แล้วรั้งไหล่เธอให้ซบหน้าลงมาบนอกด้านขวาพร้อมกับลูบหัวเบา ๆ "เฮียรู้ว่าหนูเหนื่อย นอนก่อนค่อยตื่นมาอ่านหนังสือ""พีชนอนข้าง ๆ เฮียก็ได้ค่ะ พีชตัวหนัก เฮียจะได้ทำงาน" คนตัวเล็กว่าพรางหลับตาแล้วแอบกดจมูกลงที่อกแกร่งเบา ๆ พร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบตรงรอยสักเข็มทิศกับนาฬิกาที่อกซ้ายของชายหนุ่มเล่น"ตัวแค่นี้จะหนักได้ไง หื้ม..." ว่าพรางกดจมูกลงที่กลุ่ม
"งั้นเรื่องนี้เราก็เคลียร์ ต่อไปเรื่องที่ 2" ชายหนุ่มว่ายิ้ม ๆ"มีอีกเหรอ...ขอวันละเรื่องได้มั้ย" หญิงสาวโอดครวญขึ้นมาทันทีพร้อมกับทำหน้าอ้อนสุดพลัง เพราะตอนนี้เธออยากนอนจนตาจะลืมไม่ขึ้นแล้ว"วันนี้แหละให้จบ" ชายหนุ่มว่าพลางถอนหายใจ "ต้นเดือนหน้าจะมีงานเปิดบริษัทเฮีย ป๊า แม่ น่าจะมา หนูจะว่าอะไรมั้ยถ้าเฮียจะบอกเรื่องของเรากับท่าน""ไม่ได้นะคะ ไม่ได้!" หญิงสาวว่าเสียงรัวพยุงตัวลุกขึ้นนั่งจ้องหน้าขึงขังทันที"หืม? …" "ก็ไม่รู้ว่าใครจะมาบ้างนี่คะ พีชกลัวว่าคนรู้จักพ่อกับน้าสิตาจะมาด้วย ถ้ารู้ว่าเฮียเจอพีชแล้วกลัวจะมาวุ่นวายกับคุณลุงคุณป้าค่ะ แล้วอีกอย่างพีชก็ยังไม่รู้เลยว่า..." หญิงสาวให้เหตุผลแล้วอึกอักในตอนท้าย"ว่าเราเป็นอะไรกัน" ชายหนุ่มต่อประโยคให้แล้วมองหน้าหญิงสาวนิ่ง ๆ *คิดเหมือนไอ้เวียนมันว่าจริง ๆ เลยว่ะ ดูซีรีส์มากเกินไปรึเปล่าวะเมียกู*"อือ..." หญิงสาวพยักหน้าน้อย ๆ แล้วเบือนหน้าหนีเหมือนไม่อยากฟังคำตอบ"หึ! เฮียจำได้ว่าเฮียบอกหนูไปแล้วตั้งแต่วันแรกเลยนี่ ว่าเราเป็นอะไรกัน" ชายหนุ่มว่าพร้อมกับดึงแขนหญิงสาวลงมาหาตัวเองแล้วกอดเอวไว้แน่นพร้อมกับกดจมูกลงที่หน้าผากแรง ๆ "อยากให้เฮ
วันงานเลี้ยงเปิดบริษัทของเทนชายหนุ่มยืนกระวนกระวายอยู่หน้าประตูทางเข้า ชะเง้อคอมองรถที่วิ่งเข้ามาในบริษัทพร้อมกับยกข้อมือดูเวลา จนมาร์ค เพื่อนของชายหนุ่มที่บินนตรงมาจากอังกฤษเดินมาตบบ่าแรง ๆ จนชายหนุ่มสะดุ้ง"ถ้ามึงจะยืนรับเสด็จขนาดนี้ ไปรับเองเหอะไอ้ห่า ไอ้โรมบอกว่ามึงเห่อเมีย กูก็เพิ่งเห็นนี่แหละ ไม่คิดว่าจะคลั่งรักขนาดนี้" "คลั่งบ้าอะไร กูแค่ลุ้นว่าจะมาจริงรึเปล่า เมื่อคืนบอกให้นอนที่ห้องก็ไม่ยอม พอป๊ากับม้าโทรมาว่าถึงสนามบินแล้วแค่นั้นแหละ งอแงจะกลับให้ได้" เทนว่าพลางมองตามรถสีดำคันใหญ่ของปลาดาวที่วิ่งเข้ามาแล้วเลยไปจอดในที่จอดรถด้านหลัง "เออ...แล้วน้อง ๆ ล่ะ" เทนถามหาน้ำหวานกับของขวัญน้องร่วมโลกของพวกเขา ที่มาร์คพาด้วยตั้งแต่เช้า"อยู่กับแม่มึงแม่ไอ้ศินู่น กูว่าอีกนิดคงแบ่งกันเลี้ยงแล้วล่ะ ได้ยินแว่ว ๆ ว่าชวนกันไปเที่ยวรีสอร์ตบ้านมึงด้วยนี่" มาร์คตอบพร้อมกับยกมือเรียกโรมที่ขับมอเตอร์ไซค์เข้ามาจอดด้านหน้า"ว่างก็พาไปสิวะ ช่วงนี้ปิดเทอมมึงอยู่หลายวันก็พาน้อง ๆ ไป" เทนตอบพร้อมกับมองคนที่ลงมาจากรถด้านข้างคนขับ ก่อนจะยิ้มกว้างทันที ที่เห็นสาวร่างเล็กในชุดลูกไม้สีชมพูอ่อน แขนตุ๊กตายา
26 ปีต่อมาแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกาหนุ่มหล่อหน้าคม ใส่เสื้อโค้ทตัวใหญ่เดินเข้ามาในอะพาร์ตเมนต์สุดหรูกลางเมือง แล้วต้องหยุดชะงักมองไปที่โซนลอบบี้ ก่อนจะยิ้มกว้างแล้วเปลี่ยนเป้าหมายทันทีที่เห็นหน้าคนรอ"แม่..." เสียงทุ้มเรียกคนเป็นแม่อย่างดีใจพร้อมก้าวขายาว ๆ เข้าไปสวมกอดแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่อย่างคิดถึง"หยุด...ครับลูก นี่เมียป๊าครับ" เสียงห้วนของหนุ่มใหญ่วัยเลยกลางคนที่นั่งมองอยู่ที่โซฟารับแขกของอะพาร์ตเมนต์ว่าขึ้นพร้อมกับมองหน้าลูกชายและภรรยาดุ ๆ "หวงเว่อร์ไปหรือเปล่าป๊า นี่ผม ทอย ลูกชายป๊าไง" ทอยหรือหมอทอย ศัลยแพทย์หนุ่มสุดหล่ออนาคตไกล วัย 25 ปี ผู้ได้รับทุนจากโรงพยาบาลดังในไทยมาศึกษาแพทย์เฉพาะทางที่นี่และเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาลของโรงพยาบาลในเครือเดียวกัน พูดกับผู้เป็นพ่อพร้อมกับชี้หน้าตัวเองขำ ๆ "เข้าใจว่าลูก แต่แกจะ 26 แล้วนะ โตพอจะไม่หอมแก้มแม่แกแล้ว" ป๊าหรือพ่อเลี้ยงอุเทน ว่าให้ลูกชายที่ชอบทำตัวเหมือนเด็กตลอดเวลา แล้วเชิดหน้าไปทางอื่น"โอ๋...เด อิจฉาแม่ว่างั้น ฟอด! ฟอด! ให้ป๊า 2 หอมเลย" ลูกชายตัวดีรีบปล่อยแม่แล้วรวบกอดผู้เป็นพ่อจากทางด้านหลัง หอมที่แก้มพ่อแรง ๆ ทั้ง 2 ข้าง ทำเอา
3 ปีต่อมาหลังจากเรียนจบ ลูกพีชกลับมาเป็นหมอใช้ทุนมหาลัยที่โรงพยาบาลในจังหวัดบ้านเกิด เทนดีใจมากที่ภรรยาจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน ถึงแม้ว่าบริษัทส่งออกของเขายังอยู่ที่กรุงเทพและกำลังไปได้ดี แต่ก็มีลูกน้องที่ไว้ใจได้อย่างองอาจไปช่วยดูแลให้และมีโรมเป็นที่ปรึกษา โรงบ่มไวน์ของเทนเกือบแล้วเสร็จเหลือเพียงลงเครื่องจักรบางอย่างเกี่ยวกับการผลิต การขยายรีสอร์ตแล้วเสร็จเปิดให้บริการได้นานนับปี และสิ่งหนึ่งที่ทำนอกเหนือจากโครงการที่วางไว้ช่วงแรกนั่นก็คือสวนดอกไม้เมืองหนาวที่เป็นความฝันของคุณทอรุ้งแม่ของลูกพีชแต่ทีแรก แต่ปรับเปลี่ยนเป็นสถานที่ท่องเที่ยวและจุดเช็คอินที่สวยงาม มีคู่บ่าวสาวหลายคู่มาขอเช่าเป็นสถานที่จัดงานแต่งกลางแจ้งที่แสนโรแมนติกหลายคู่ ด้านหลังที่เป็นเชิงเขาเทนปรับให้เป็นลานกางเต็นท์และลานกิจกรรมให้กลุ่มวัยรุ่นหรือหมู่คณะที่มาเป็นกลุ่มใหญ่ได้เช่าทำกิจกรรมที่ใช้เสียงค่อนข้างดังและไม่รบกวนผู้มาพักรีสอร์ต ซึ่งถือว่าการบริหารงานของเทนประสบความสำเร็จอย่างมาก ส่วนลูกพีชนั้นเป็นคุณหมอสุดสวยใจดีประจำแผนกเด็กของโรงพยาบาลประจำจังหวัด……….//……….@Ro me barเทนเดินหน้าเครียดเข้ามาในห้องทำงานของเพ
โรงพยาบาลเอสองอาจเดินถือแฟ้มเอกสารยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยเข้ามาหาลูกพีชที่วอร์ดก่อนจะยื่นให้แล้วก้มหลบสายตาจับผิดที่ภรรยาเจ้านายมองมา "อะไรคะพี่องอาจ" หญิงสาวเอ่ยถามแต่ไม่ได้รับเอกสารมาดู"พ่อเลี้ยงไปดูบริษัทที่อังกฤษ 2 สัปดาห์ครับ" องอาจว่ายิ้ม ๆ "พีชรู้แล้วค่ะ""มีงานต้องเซ็นด่วนครับ แม่...เอ้อ คุณลูกพีช" องอาจว่าพลางเปิดเอกสารหน้าหน้าแรกยื่นให้ *เฮ้อ...ผัวให้เรียกแม่เลี้ยง เมียให้เรียกลูกพีช กูล่ะปวดหัว* องอาจคิดในใจ"ปกติพี่โรมเซ็นแทนเฮียไม่ใช่หรือคะ งานด่วนพีชไม่เคยเซ็นนะคะ แล้วพีชก็อ่านไม่เข้าใจด้วย" ลูกพีชว่าพลางมองหน้าองอาจงง ๆ เพราะปกติเอกสารด่วนที่บริษัทขนส่งของเทน จะเป็นโรมช่วยดูแลให้ถ้าเทนไม่อยู่ เธอไม่เคยยุ่งหรือวุ่นวายงานส่วนนั้นของเขาเลยซักครั้ง"คุณโรมไปต่างจังหวัดครับคุณลูกพีช พ่อเลี้ยงเลยบอกให้ผมเอามาให้คุณลูกพีชเซ็นแทนครับ ไม่ต้องอ่านให้เข้าใจหรอกครับ พ่อเลี้ยงอ่านมาแล้ว แค่ต้องเซ็นแค่นั้นครับ เซ็นเถอะครับผมจะได้กลับออฟฟิศแล้ว" องอาจตอบพร้อมกับคะยั้นคะยอยิ้ม ๆ "แปลก ๆ อีกแล้วนะคะพี่องอาจ ครั้งนี้พ่อเลี้ยงพี่องอาจให้มาเซ็นกี่ล้านอีกล่ะ พีชว่าพีชจะไปถอนชื่อออกจากบัญชีแ
"มันเป็นเงินส่วนแบ่งขายที่ทั้งหมดในกรุงเทพของย่าน่ะลูก จริง ๆ บ้านเกิดพ่ออยู่กรุงเทพช่วงที่พ่อกับอาเรียนมหาลัย ย่าเราป่วยบ่อย ๆ ปู่เลยชวนท่านมาอยู่บนดอยเพราะอากาศดีกว่า ท่านเลยขายที่ในกรุงเทพแล้วก็ชานเมืองทั้งหมด แล้วแบ่งให้พ่อกับอาคนละครึ่งให้บริหารจัดการกันเอง แล้วท่านก็กลับไปอยู่บนดอยบ้านเกิดของคุณปู่เงียบ ๆ ตรงนั้น กับญาติพี่น้อง พ่อกับอาแบ่งกันดูแลท่าน ตอนนั้นพ่อไม่รู้จะใช้ทำอะไรก็เก็บเป็นเงินฝากประจำไว้ พอแต่งงานแม่หนูก็จัดการบัญชีนี้เองทีแรกจะเปลี่ยนเป็นชื่อแม่เขาแต่เขาไม่ยอม แล้วมันก็รวมกับเงินหลายส่วนที่หาได้ตอนนั้นด้วย แต่พ่อก็ไม่รู้ยอดจริง ๆ หรอก จนแม่หนูเสีย ก่อนจดทะเบียนกับสิตาพ่อเลยเอาไปโอนให้อาไว้ดูแลปู่กับย่าห้าล้านแล้วปิดเรื่องบัญชีเป็นความลับ เพราะตอนนั้นพ่อโดนบังคับจดทะเบียน พ่อกลัวว่าถ้าสิตารู้เงินพวกนี้จะเปล่าประโยชน์ ส่วนซองนั่นเป็นของขวัญครบรอบชิ้นสุดท้ายของพ่อที่ให้แม่ แต่แม่เรายังไม่ได้เปิดดู ลูกลองเปิดดูสิ" หลวงพ่อพันทาว่ากับลูกสาวพร้อมกับยิ้มให้แล้วชำเลืองมองลูกเขยยิ้ม ๆ ท่านรู้จากแม่เลี้ยงอุ่นรักและเจ้าสัววินัยว่าเทนอยากได้ที่ข้างไร่ของแม่เลี้ยงทำเป็นโรงบ่มไ
3 วันต่อมา งานหมั้นเล็ก ๆ ที่แสนอบอุ่นของเทนกับลูกพีช ถูกจัดขึ้นที่บ้านหลังเดิมของลูกพีชที่อยู่ติดกับบ้านของเทน ลูกพีชอยู่ในชุดไทยล้านนาสีงาช้างปักทองแท้ทั้งชุดเกล้าผมมวยสูงปักปิ่นทองฝังเพชร สวมเครื่องประดับเพียงแค่สร้อยคอสีเงินเส้นเล็กที่เทนซื้อให้เท่านั้นซึ่งดูแล้วไม่ลงตัวยิ่งนัก"สวยมากเลยลูก เสียดายนะที่ชุดเครื่องหมั้นเครื่องแต่งของตระกูลเรามันหายไปพร้อมกับตู้เซฟนั่น ไม่งั้นหนูจะสวยมากกว่านี้" คุณยายกล่าวกับหลานสาวอย่างชื่นชมแต่เสียงเศร้าในตอนท้าย เมื่อนึกถึงเครื่องประดับตกทอดประจำตระกูล ที่คุณทอรุ้งแม่ของหญิงสาวเคยใส่ในวันหมั้นและวันแต่งงาน และท่านก็ให้เธอเก็บรักษาไว้ในตู้เซฟเล็กที่เธอเอามาจากบ้าน ที่หายไปหลายปีแล้วตั้งแต่เธอเสีย"อย่าคิดให้เศร้าเลยค่ะยาย วันนี้วันดีไม่ใช่หรือคะ คิดซะว่าพีชไม่มีวาสนาก็ได้ค่ะ" หญิงสาวว่ายิ้ม ๆ แล้วมองบรรดาเพื่อนสาวที่เดินยิ้มเข้ามาหาในห้อง"งามแต้งามว่า...จ่ะ แม่เลี้ยง ไม่น่าเชื่อเลยน้า...ว่าพรยายเวียนจะศักดิ์สิทธิ์ขนาดนี้ นี่ขนาดเป่าครั้งเดียวนะ ถ้าเป่าครบ 3 ครั้งเฮียเทนทั้งรักทั้งหลงแน่นอน" อันดาว่าขึ้นพร้อมกับหันไปยักคิ้วให้วิเวียนที่เดินตามเข้
สัปดาห์ต่อมาข่าวการจับกุมบ่อนการพนันรายใหญ่ในภาคเหนือเป็นข่าวดังไปทั่วประเทศ เพราะเจ้าของบ่อนที่แท้จริงเป็นถึงนักการเมืองใหญ่ใจบุญที่ผู้คนนับถือกันทั่วทั้งภาคเหนือ สิตาโดนจับกุมได้ที่บ้านของพันทาในเวลาต่อมาขณะที่กำลังจะหลบหนี เธอโดนแจ้งข้อหาหลายคดี ทั้งปัจจุบันและคดีที่สร้างไว้ในอดีต พันทาถูกกันตัวเป็นพยานและเป็นผู้เสียหาย เพราะเขามีหลักฐานที่เป็นประโยชน์ต่อรูปคดีหลายอย่าง ศาลสั่งให้การสมรสของพันทาและสิตาเป็นโมฆะตั้งแต่เริ่มต้น เพราะพันทาทำไปเพราะถูกข่มขู่บังคับไม่ได้สมัครใจ และที่เขาดีใจมากคือทรัพย์สินหลายอย่างในบ้านที่สิตาขายไปก่อนหน้านั้นและเขาแอบถ่ายใบเสร็จเก็บไว้ ภรรยาของนายบ่อนให้คนตามซื้อหามาคืนให้เกือบครบ พันทาเข้าไปกราบแทบเท้าขอบคุณอย่างซาบซึ้ง เพราะของบางอย่างเป็นสิ่งที่ภรรยาเขารักมากและมีคุณค่าทางจิตใจมาก เมื่อคดีจบพันทาได้เข้าไปกราบลาเจ้าสัววินัยกับแม่เลี้ยงอุ่นรักที่บ้าน ขออโหสิกรรมสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น และลาสิกขาโดยตั้งใจจะบวชอุทิศส่วนกุศลให้ภรรยาไม่มีกำหนดสึก เจ้าสัววินัยและแม่เลี้ยงต่างยินดีในสิ่งที่พันทาตัดสินใจ พันทาฝากลูกสาวไว้กับท่านทั้ง 2 ก่อนกราบลาอีกครั้งแล้วไป
ไร่อุ่นรัก เชียงใหม่หนุ่มหล่อ ร่างสูงโปร่ง สวมกางเกงยีนส์เสื้อยืดสีดำพอดีตัว เดินเข้ามานั่งในห้องทำงานพร้อมกับพยักหน้าให้ผู้ติดตามคนสนิทรายงานสิ่งที่เกิดขึ้นกับสิ่งที่เขาให้จัดการไปก่อนหน้า"เอ่อ...เอาเรื่องไหนก่อนครับ" องอาจยืนกุมเป้าถามผู้เป็นนายพร้อมกับเม้มปากมองหน้ากระพริบตาปริบ ๆ"มึงหางานใหม่ได้หรือยัง" เทนถามพลางถอนหายใจกับความกวนประสาทไม่ดูสถานการณ์ของลูกน้อง"เรื่องนั้นไม่ต้องกังวลเลยครับนาย ผมประวัติดีที่ไหนก็รับครับ ขอแค่นายไล่ออกเท่านั้น""ไอ้อาจ ไอ้ห่า กูให้มึงไปจัดการเรื่องนางสิตาเมียอาพันมันไปถึงไหนแล้ว กวนตีนไม่ดูเวลาเลยนะมึงเนี่ย" ชายหนุ่มว่าขึ้นเสียงดังพรางตบโต๊ะมองหน้าลูกน้อง องอาจจะมีนิสัยกวนประสาทแบบนี้เสมอแต่เขาก็ทำงานได้ดี และทุกงานที่สั่งเขาจะไม่เคยพลาดและเรื่องแม่เลี้ยงของลูกพีชก็เป็นเขาที่เข้าไปดำเนินการแทนเทนเพราะเทนไม่อยากออกหน้า และมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่าองอาจคือลูกน้องคนสนิทของเทน เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาองอาจเป็นแค่นักเลงหัวไม้ ไม่เป็นโล้เป็นพายรับจ้างรายวันอยู่ไร่อุ่นรักกับรีสอร์ตไปวัน ๆ เท่านั้นตามความคิดคนภายนอก ยิ่งช่วงนี้เขาก็ชอบเข้าบ่อนและจ
"อ้าว? ก็มารับหนูกลับบ้านน่ะสิครับ พรุ่งนี้หนูออฟนี่" ชายหนุ่มว่ายิ้ม ๆ พร้อมกับจับกระเป๋าของเธอขึ้นสะพาย"แต่พีชคุยกับยายอยู่เลยนะคะ""ก็คุยครับ หนูไม่ได้ขับรถนี่ คุณยายครับคืนนี้ผมขออนุญาตพาน้องกลับไปนอนที่คอนโดนะครับ" ชายหนุ่มตอบพร้อมกับโน้มหน้าไปพูดใส่มือถือของหญิงสาวเป็นการขออนุญาตคุณยายของเธอยิ้ม ๆ"เอ้อ...แล้วใครบอกว่าพีชจะไปกับเฮียคะ งานพีชยังไม่เสร็จเลย""พรุ่งนี้เที่ยง ๆ เฮียมาส่งครับ เฮียต้องกลับไปเคลียร์งานที่เชียงใหม่ซักอาทิตย์ถึง 2 อาทิตย์" ชายหนุ่มว่าพลางรั้งแขนคนตัวเล็กลุกขึ้นยืน"ยายขาแค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวพีชโทรหาใหม่นะ" หญิงสาวหันไปคุยมือถือกับยายตัวเอง'อืม แค่นี้ล่ะลูก ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยล่ะ หมั่นสวดมนต์ อย่าเครียดนะลูกเดี๋ยวอาการเดิมมันจะกลับมาอีก'"ค่ะยาย รักยายกับตานะคะ สวัสดีค่ะ" กล่าวลาพร้อมกับกดวางสาย แล้วเดินคู่กับชายหนุ่มไปที่รถกลับคอนโดไปด้วยกัน..........//.........คอนโดของเทนชายหนุ่มเดินจูงมือภรรยาสาวเข้ามาในห้อง ทันทีที่ประตูห้องปิด เทนรีบสวมกอดภรรยาสาวหอมแก้มฟอดใหญ่ทั้งซ้ายและขวาอย่างคิดถึง เกือบ 2 สัปดาห์ที่คนทั้งคู่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ถึงจะเจอหน้ากัน
รุ่งเช้าเทนขับรถไปส่งลูกพีชที่โรงพยาบาลตามปกติ ชายหนุ่มเดินถือกระเป๋าไปส่งเธอถึงห้องพร้อมกับขนมหลายถุงในมือโดยบอกว่าแม่ฝากมาให้วิเวียนซึ่งถือว่าเป็นหลานสาวคนหนึ่งของบ้าน และกล่าวทักทายอาจารย์หมอเหมือนทุกครั้งที่เจอหน้า ก่อนกลับชายหนุ่มไม่ลืมที่จะเน้นย้ำให้หญิงสาวกินยาหลังอาหาร ซึ่งเป็นยาที่เธอต้องกินทุกครั้งที่มีประจำเดือนตามที่หมอสั่ง และ 3 วันต่อจากนี้ลูกพีชได้ขอนอนที่หอพัก เพราะลงเวรดึกตามที่เธอขออาจารย์หมอและขอเปลี่ยนกับเพื่อน เพราะต้องการหลีกหนีปัญหาที่บ้านของชายหนุ่ม ซึ่งทั้งเพื่อนและอาจารย์ต่างก็เข้าใจและเห็นใจ เทนให้คำสัญญากับภรรยาว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของ 2 ป้าหลานเด็ดขาดไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น และจะไปนอนกับโรมจนกว่าป้าหลานและอากงอาม่าจะกลับบ้านเกิดไป..."อารมณ์ดีหรือยังจ๊ะ พีรดา วันนี้เห็นนะ สปอร์ตคันใหม่หรือจ๊ะ" อันดาถามพร้อมกับกระแซะเพื่อนยิ้ม ๆ "อารมณ์ดีขึ้น แต่ขอมานอนที่หอยาว ๆ ไม่อยากวุ่นวาย ขอเปลี่ยนเวรกับใบข้าว อาจารย์หมออนุญาตแล้วด้วย แต่รถน่ะของพี่โรม รถเฮียเอาเข้าโรงซ่อมอีกนานกว่าจะเสร็จ" หญิงสาวตอบเพื่อนพร้อมกับยื่นถุงขนมให้ "แม่เฮียให้เอามาแบ่งเพื่อน ของคุณหลา