"บ้า มันเล็กที่ไหน" หญิงสาวว่าอาย ๆ "พอแล้วค่ะ แค่นี้พีชก็จะตายแล้ว ระบมไปหมดทั้งตัวแล้วเนี่ย""หึ! ทำตัวน่ากินตลอดเวลานะเราเนี่ย""พีชไม่ใช่ร้านข้างทางที่คิดจะกินก็กินค่ะ ปล่อยมือพีชนะเฮีย" หญิงสาวว่าพรางดึงข้อมือของตัวเองออกจากมือใหญ่แรง ๆ แล้วหันหลังให้ทัน *บ้าฉิบ ... หื่นมาก ระบมไปหมดจะกลับหอยังไงวะเนี่ยพีชเอ๊ย...หญิงสาวคิดในใจ* พร้อมกับถอนหายใจแรง ๆ"เฮียไม่เคยคิดว่าหนูเป็นร้านข้างทางเลยนะ" ชายหนุ่มสวมกอดมาจากทางด้านหลังพร้อมกับถอนหายใจเบา ๆ *เฮ้อ...เอาไงดีวะกู อิทรงนี้จะถามเพื่อนก็ไม่ได้ ไม่มีใครมีแฟนจริง ๆ ซักคน ชีวิต แล้วกูเคยมีแฟนต้องจีบเองตอนไหนกันวะ...ชายหนุ่มคิดในใจ* มือหนาเลื่อนขึ้นนวดคลึงเต้าสวยเล่นพรางคิดอะไรเรื่อยเปื่อย"สบายมือมั้ยคะ" เสียงหวานแกมประชดว่าขึ้น"สบายดีครับ" เผียะ! สิ้นเสียงตอบผ่ามือบางก็ฟาดเข้าที่มือใหญ่เต็มแรงจนชายหนุ่มสะดุ้ง "อุ่ย!""ทะลึ่ง! ปล่อยมือนะคะเฮีย เฮียจำไม่ได้หรือไงว่าพีชมีแฟนแล้ว แล้วเฮียทำกับพีชขนาดนี้พีชจะมองหน้าแฟนพีชได้ยังไง" เสียงหวานแกล้งดุขึ้นแล้วอ่อนลงประโยคท้าย เหมือนรู้สึกผิดซะเต็มประดา *มุสาอีกแล้วพีชเอ๊ยแก...หญิงสาวคิดในใจ*"หึ
เทนเดินลงมาที่รถของตัวเองพร้อมกับทำมือขยายเข้าออกนึกถึงขนาดหน้าอกของลูกพีชที่ตัวเองได้สัมผัสอยู่หลายครั้ง แล้วหยุดมองงง ๆ ก่อนจะขมวดคิ้วมุ่นอย่างใช้ความคิด "ถ้าโทรถามไอ้เวียนจะรู้มั้ยวะ? ...ไม่ได้สิเดี๋ยวเรื่องใหญ่" ชายหนุ่มพำพึม ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถแล้วมองมืออยู่แบบนั้นซักพัก"เฮ้อ...แล้วจะถามใครได้วะเนี่ยกู แล้วคิดยังไงออกจากบ้านไม่ใส่เสื้อในวะ" ว่าพรางสตาร์ทรถขับออกไปร้านขายยาก่อนเป็นที่แรกก่อนจะขับรถไปที่ห้างเพื่อซื้อชุดชั้นในให้หญิงสาว"คุณครับ ผมต้องการ..." ชายหนุ่มรีบขอความช่วยเหลือทันทีที่เข้าไปในร้านพร้อมกับยกมือขึ้นทำขนาดหน้าอกให้พนักงานสาวดู"ผมอยากได้เสื้อชั้นในประมาณนี้ครับ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกสีหน้าเป็นปกติแต่คนฟังกลับอายม้วนจนหน้าแดง เมื่อหนุ่มหล่อหน้าคมเดินมาบอกขนาดเสื้อชั้นในด้วยการทำมือให้ดู"เอ่อ...มีหลายขนาดมากค่ะคุณลูกค้า แล้วไม่ถามไซร์หรือดูตัวเดิมมาด้วยคะ" พนักงานสาวถามอย่างเอ็นดู"เมื่อคืนเธอก็ไม่ได้ใส่มาน่ะ" ชายหนุ่มเอ่ยตอบตามองบรรดาชั้นในไซร์ต่าง ๆ ที่แขวนโชว์พร้อมกับจินตนาการขนาดของหญิงสาวไปด้วย"งั้นซื้อแบบสปอร์ตบราหรือที่แปะดีมั้ยคะไม่ต้องกะขนาด แล้วว
1 ชั่วโมงผ่านไป2 หนุ่มสาวเดินออกมาจากห้าง เทนถือถุงกระดาษแบรนด์ดังออกมานับสิบใบด้วยใบหน้ายิ้มน้อย ๆ มืออีกข้างจูงมือหญิงสาวไม่ยอมปล่อย แล้วพากันกลับมาที่รถก่อนจะขับไปส่งเธอที่หอพัก บอกรหัสบัตรเดบิตที่ให้ไว้พร้อมกับยื่นคีย์การ์ดคอนโดให้ยิ้ม ๆ"ถ้าหนูหยุดก็ไปนอนคอนโดนะ เฮียบอกทางคอนโดไว้แล้ว ว่าง ๆ หนูก็ไปสอบใบขับขี่ด้วย โรงบาลไม่ไกลหนูก็ขับรถไปจะได้คล่อง ให้เวียนสอนก็ได้ เฮียไปนะ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกพร้อมกับก้มลงมาหอมแก้มใสเบา ๆ แล้วเอื้อมมือไปหยิบซองเอกสารด้านหลังรถติดมือไปแค่อย่างเดียว"เดี๋ยวคะเฮีย แล้วของพวกนี้ล่ะ" หญิงสาวรีบคว้าแขนเทนเอาไว้พร้อมกับปรายตามองบรรดาถุงแบรนด์ต่าง ๆ ที่ชายหนุ่มซื้อมาเต็มเบาะด้านหลัง ซึ่งทีแรกเธอเข้าใจชายหนุ่มน่าจะซื้อไปฝากพี่สาวหรือแม่ที่เชียงใหม่ เธอเลยไม่ได้สนใจอะไรมากนัก"เฮียซื้อให้หนูครับ แม่เลี้ยงพีรดา" ชายหนุ่มตอบยิ้ม ๆ ก่อนจะยื่นหน้ามาหอมแก้มหญิงสาวแรง ๆ แล้วเปิดประตูลงจากรถ พอดีกับรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบก์คันใหญ่วิ่งเข้ามาจอดด้านข้างยื่นหมวกกันน็อคให้ชายหนุ่มสวม แล้วซ้อนท้ายกันออกไปท่ามกลางสายตางุนงงของหญิงสาวที่นั่งงงอยู่ในรถและเพื่อนสาวของเธอที่ลงมา
โรงพิมพ์อุ่นรักหนุ่มหล่อร่างสูง ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ สวมแว่นสายตากรองแสงเดินเอามือล้วงกระเป๋าเข้ามาห้องทำงานของประธานบริษัทก่อนจะนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามท่านประธานพร้อมกับมองหน้าผู้เป็นพ่อนิ่ง ๆ"กลับมาแล้วหรือพ่อเลี้ยง" เจ้าสัววินัยทักลูกชายพร้อมกับขยับแว่นมองหน้า ตอนนี้มุมปากของชายหนุ่มยิ้มน้อย ๆ ตาเป็นประกายเหมือนอารมณ์ดีกับเรื่องอะไรบางอย่างที่ไม่ค่อยได้เห็นอารมณ์นี้บ่อยนัก เทนยื่นซองเอกสารสีหน้าตาลไปที่หน้าผู้เป็นพ่อนิ่ง ๆ ก่อนจะกอดอกพิงพนักเก้าอี้มองซองเอกสารพร้อมกับพยักพเยิดหน้าให้ผู้เป็นพ่อเปิดอ่านเจ้าสัววินัยเปิดซองเอกสารออกอ่านก่อนจะยิ้มกว้างพร้อมกับลุกขึ้นมากอดบ่าลูกชายอย่างภาคภูมิใจ "เก่งมากพ่อเลี้ยงอุเทน ลูกไม่เคยทำให้ป๊าผิดหวังจริง ๆ""แต่เสียดายนะครับป๊า ไอ้โรมมันส่งสารนิพนธ์ไม่ทัน อาจารย์บอกว่ามันส่งหลังจากคณะกรรมการปิดรับแค่ 2 วันเองนะครับ เทอมหน้ามันจบชัวร์ แต่มันจะไม่ได้รับปริญญาพร้อมผม" เทนว่าพร้อมกับถอนหายใจ เมื่อพูดถึงเพื่อนรักที่ตั้งใจทำสารนิพนธ์ฉบับสุดท้ายส่ง แต่กลับมาจากต่างประเทศไม่ทันทำให้คณะกรรมการเลื่อนการพิจารณาเป็นเทอมหน้า เพื่อนเขาจึงจบไม่พร้อมกัน"เ
เย็นวันพฤหัสครืด ครืด...เสียงมือถือของวิเวียนดังขึ้นทำให้หญิงสาวล้วงกระเป๋าออกมาดูแล้วขมวดคิ้ว ก่อนจะกดรับสาย"สวัสดีค่ะ เฮียเทน"'อืม...รบกวนหน่อยสิ เสาร์นี้บอกลูกพีชไปทำความสะอาดคอนโดให้หน่อย แม่บ้านกูลา เดี๋ยวให้ค่าขนม' เสียงเทนสั่งงานญาติสาวอย่างมีแผน"แล้วไม่โทรบอกเองล่ะคะคุณพ่อเลี้ยง จะลำบากประชาชนเพื่อ?" วิเวียนถามเสียงลากยาว แล้วปรายตามองเพื่อนสาวคนที่กล่าวถึงเดินอุ้มเด็กน้อยผ่านมาพอดี'มีเบอร์ก็โทรแล้วครับ นะ รบกวนหน่อย' ชายหนุ่มขอร้องพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก *โทรไปเองก็ไม่ไปน่ะสิวะ*"แล้วจะมากรุงเทพหรือไง"'ไม่รู้เลย แต่ปกติก็ทำทุกอาทิตย์อยู่แล้ว ตอนนี้อยู่จีนยังไม่รู้จะกลับวันไหน นะ พลีส...' ชายหนุ่มตอบเสียงอ้อนอย่างน่าหมั่นไส้จนวิเวียนแอบเบะปาก"ย่ะ แล้วอย่าลืมของฝากหลานสาวด้วยนะคะคุณน้า...แล้วยายพีชมีกุญแจหรือไง?" วิเวียนแกล้งถามทั้งที่รู้คำตอบ'เออ ทวงฉิบหาย พีชมีคีย์การ์ดกูให้ไว้แล้ว แค่นี้นะ ขอบใจมาก' ไม่ปล่อยให้วิเวียนถามยาว เมื่อสั่งจบชายหนุ่มก็รีบกดตัดสายทันทีพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ...Lookpeach partทันทีที่เทนวางสาย วิเวียนก็มองมือถือพรางขมวดคิ้วก่อ
"อื้อ..." เสียงหวานครางในลำคอ มือบางยกขึ้นลูบผมดกดำของชายหนุ่มอย่างไม่รู้ตัว นิ้วเรียวยาวค่อย ๆ กดเข้าร่องกลางกายสาวจนสุด หัวแม่มือนวดคลึงเม็ดติ่งกลางร่องจนแข็งชันเป็นติ่งไตสู้มือ ลิ้นหนาเลียวนยอดอกจนน้ำลายเปียกชุ่มทั้ง 2 ข้างก่อนจะหยุดชะงักเงยขึ้นมองหน้าคนหลับขำ ๆ "เออ...ขนาดนี้แล้วไม่ตื่น งั้นก็อย่าตื่นมาโวยวายละกัน" ว่าพรางชักนิ้วเรียวออกจากร่องสาว กำรูดแก่นกายตัวเอง 2-3 ทีก่อนจะค่อย ๆ ถูไถร่องสาวแล้วกดลงกลางร่องเบา ๆ แต่ก็ทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งตื่นพร้อมกับขยับตัวหนีทันที "เฮีย...""นิ่ง ๆ เดี๋ยวเจ็บ" เสียงทุ้มดังขึ้นข้างหูพร้อมกับจับขาเรียวขึ้นพาดบ่าแล้วกดแก่นกายลงทีเดียวจนมิดลำ "อื้อ...เฮีย" "ซี้ด...หนูอย่ารัดเฮียสิ เดี๋ยวก็แตกตั้งแต่ยังไม่ขยับหรอก" เสียงแหบปนกระเส่าเอ่ยบอกพร้อมกับก้มลงละเลงลิ้นหนากับยอดอกชูชันทั้ง 2 ข้างสลับกันอย่างหื่นกระหาย ขณะที่แก่นกายยังกดแช่จนรู้สึกปวดหนึบทั้งลำ หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่น เมื่อปากหนาออกแรงดูดจุกสีสวยแรง ๆ จนแก้มตอบ "อูย...เฮียคะ พีช" "เฮียขยับนะ ไม่ไหวแล้ว" ทุ้มเสียงเอ่ยบอกพร้อมกับค่อย ๆ ขยับเอวหนาเบา ๆ "อือ... เฮีย พีชก็ไม่ไหว" ร่างบางเอ่ยเสียง
"ก็หนูมันน่าโหดใส่ตลอดนี่นา เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จหนูรออยู่บนห้องนะเฮียจะลงไปซื้อข้าวให้ วันนี้เราอยู่ด้วยกันไม่ต้องออกไปไหน" ชายหนุ่มเอ่ยบอกพร้อมกับหอมแก้มแรง ๆ"พีชอยากนอนยาว ๆ ตื่น 5 โมงเย็นเลย พีชเหนื่อยมาก" คนตัวเล็กว่าพรางค่อย ๆ ขยับลงจากตักชายหนุ่ม"แล้วหนูสอบเมื่อไหร่""ต้นเดือนนี้ก็เริ่มสอบแล้วค่ะ เห็นอาจารย์บอกว่าเทอมนี้จะได้หยุดเกือบเดือน พีชจะปิดห้องนอนยาว ๆ ซักอาทิตย์ แล้วโทรบอกให้ตากับยายมาไปเที่ยวกันซักอาทิตย์ เหลืออีกอาทิตย์กว่า ๆ ก็มาเตรียมตัวเปิดเทอม" หญิงสาวเจื้อยแจ้วพร้อมกับลุกเดินไปยืนใต้ฝักบัว"แล้วไม่คิดจะมีวันของเราซักอาทิตย์เลยหรือไง" ร่างสูงเอ่ยถามพร้อมกับเข้าไปยืนซ้อนด้านหลัง บีบแชมพูใส่มือสระผมให้คนตัวเล็กเบา ๆ"พีชมีสิทธิ์คิดด้วยหรือคะ" หญิงสาวเอ่ยถามไม่เต็มเสียงนัก "หืม? ... สระผมให้ผู้หญิงเป็นด้วยหรือคะ" ว่าพร้อมกับหันไปมองหน้า"ก็เคยทำตอนเจ้ทิพย์แขนหักน่ะ ปีนั้น ม.5 ได้มั้ง สระให้อยู่ 2 ครั้ง แล้วเจ้ก็ไม่ให้ทำให้อีกเลย บอกว่าหัวจะหลุด" ชายหนุ่มเอ่ยบอกยิ้ม ๆ พรางเปิดน้ำล้างผมให้หญิงสาวจนสะอาด"แล้วไม่เคยสระให้แฟนเฮียหรือคะ" หญิงสาวหันหลังให้แล้วถามไม่เต็มเสีย
โรงพยาบาลในเครือมหาวิทยาลัยเอส"ยายพีช เมื่อวานแกกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เฮียเทนโทรมาหาชั้นบอกว่าแกปล่อยให้แม่บ้านคอนโดเฝ้าห้อง" วิเวียนกับปลาดาวเดินเข้ามาถามเพื่อนที่หน้าเคาน์เตอร์แล้วโวยยกใหญ่จนพี่พยาบาลมองหน้า"ช่วงบ่ายน่ะ เห็นเฮียมีแม่บ้านแล้วก็เลยกลับมานอน แต่ก็เหมือนไม่ได้นอนเลยทั้งซักผ้า เก็บห้อง อ่านหนังสือ กว่าจะได้นอนก็ปาไป 3 ทุ่มเหมือนเดิม" หญิงสาวตอบเพื่อนพร้อมกับรับเอกสารจากพี่พยาบาลยิ้ม ๆ"แกกลับมาทำไมไม่เห็นรถเฮียจอดที่ใต้หอล่ะ" ปลาดาวถามเพื่อน เมื่อเช้าเธอลงมาก่อนลูกพีชและไม่เห็นรถของเทนจอดอยู่ที่เดิมที่เคยจอดจึงเข้าใจว่าลูกพีชยังไม่กลับ"จะมาจอดอะไรคะ เฮียเอารถออกไปทำธุระเมื่อวานค่ะ พีชมาแท็กซี่ คีย์การ์ด บัตรเติมน้ำมันพีชก็เอาไว้ที่คอนโดเฮียหมดแล้ว เอามาจอดทำไมไม่ใช่รถเราซะหน่อย" หญิงสาวว่าพรางยักไหล่"จ่ะ ดีมาก กะว่าวันนี้เลิกเร็วจะไปซื้อของเข้าห้องซะหน่อย อดสินะคะคุณพีรดา" วิเวียนว่าพรางเบะปากใส่เพื่อน"รถยายปลาก็มีมั้ย ของพี่หมอซันก็ได้ อย่าเยอะค่ะ คุณวิรดี" คนตัวเล็กยื่นหน้าไปพูดกับเพื่อน "ไปดีกว่าวันนี้เลิก 4 โมงเย็น พรุ่งนี้พี่จิ๊บเข้าแทนเดย์ออฟสวย ๆ" หญิงสาวว่า
26 ปีต่อมาแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกาหนุ่มหล่อหน้าคม ใส่เสื้อโค้ทตัวใหญ่เดินเข้ามาในอะพาร์ตเมนต์สุดหรูกลางเมือง แล้วต้องหยุดชะงักมองไปที่โซนลอบบี้ ก่อนจะยิ้มกว้างแล้วเปลี่ยนเป้าหมายทันทีที่เห็นหน้าคนรอ"แม่..." เสียงทุ้มเรียกคนเป็นแม่อย่างดีใจพร้อมก้าวขายาว ๆ เข้าไปสวมกอดแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่อย่างคิดถึง"หยุด...ครับลูก นี่เมียป๊าครับ" เสียงห้วนของหนุ่มใหญ่วัยเลยกลางคนที่นั่งมองอยู่ที่โซฟารับแขกของอะพาร์ตเมนต์ว่าขึ้นพร้อมกับมองหน้าลูกชายและภรรยาดุ ๆ "หวงเว่อร์ไปหรือเปล่าป๊า นี่ผม ทอย ลูกชายป๊าไง" ทอยหรือหมอทอย ศัลยแพทย์หนุ่มสุดหล่ออนาคตไกล วัย 25 ปี ผู้ได้รับทุนจากโรงพยาบาลดังในไทยมาศึกษาแพทย์เฉพาะทางที่นี่และเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาลของโรงพยาบาลในเครือเดียวกัน พูดกับผู้เป็นพ่อพร้อมกับชี้หน้าตัวเองขำ ๆ "เข้าใจว่าลูก แต่แกจะ 26 แล้วนะ โตพอจะไม่หอมแก้มแม่แกแล้ว" ป๊าหรือพ่อเลี้ยงอุเทน ว่าให้ลูกชายที่ชอบทำตัวเหมือนเด็กตลอดเวลา แล้วเชิดหน้าไปทางอื่น"โอ๋...เด อิจฉาแม่ว่างั้น ฟอด! ฟอด! ให้ป๊า 2 หอมเลย" ลูกชายตัวดีรีบปล่อยแม่แล้วรวบกอดผู้เป็นพ่อจากทางด้านหลัง หอมที่แก้มพ่อแรง ๆ ทั้ง 2 ข้าง ทำเอา
3 ปีต่อมาหลังจากเรียนจบ ลูกพีชกลับมาเป็นหมอใช้ทุนมหาลัยที่โรงพยาบาลในจังหวัดบ้านเกิด เทนดีใจมากที่ภรรยาจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน ถึงแม้ว่าบริษัทส่งออกของเขายังอยู่ที่กรุงเทพและกำลังไปได้ดี แต่ก็มีลูกน้องที่ไว้ใจได้อย่างองอาจไปช่วยดูแลให้และมีโรมเป็นที่ปรึกษา โรงบ่มไวน์ของเทนเกือบแล้วเสร็จเหลือเพียงลงเครื่องจักรบางอย่างเกี่ยวกับการผลิต การขยายรีสอร์ตแล้วเสร็จเปิดให้บริการได้นานนับปี และสิ่งหนึ่งที่ทำนอกเหนือจากโครงการที่วางไว้ช่วงแรกนั่นก็คือสวนดอกไม้เมืองหนาวที่เป็นความฝันของคุณทอรุ้งแม่ของลูกพีชแต่ทีแรก แต่ปรับเปลี่ยนเป็นสถานที่ท่องเที่ยวและจุดเช็คอินที่สวยงาม มีคู่บ่าวสาวหลายคู่มาขอเช่าเป็นสถานที่จัดงานแต่งกลางแจ้งที่แสนโรแมนติกหลายคู่ ด้านหลังที่เป็นเชิงเขาเทนปรับให้เป็นลานกางเต็นท์และลานกิจกรรมให้กลุ่มวัยรุ่นหรือหมู่คณะที่มาเป็นกลุ่มใหญ่ได้เช่าทำกิจกรรมที่ใช้เสียงค่อนข้างดังและไม่รบกวนผู้มาพักรีสอร์ต ซึ่งถือว่าการบริหารงานของเทนประสบความสำเร็จอย่างมาก ส่วนลูกพีชนั้นเป็นคุณหมอสุดสวยใจดีประจำแผนกเด็กของโรงพยาบาลประจำจังหวัด……….//……….@Ro me barเทนเดินหน้าเครียดเข้ามาในห้องทำงานของเพ
โรงพยาบาลเอสองอาจเดินถือแฟ้มเอกสารยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยเข้ามาหาลูกพีชที่วอร์ดก่อนจะยื่นให้แล้วก้มหลบสายตาจับผิดที่ภรรยาเจ้านายมองมา "อะไรคะพี่องอาจ" หญิงสาวเอ่ยถามแต่ไม่ได้รับเอกสารมาดู"พ่อเลี้ยงไปดูบริษัทที่อังกฤษ 2 สัปดาห์ครับ" องอาจว่ายิ้ม ๆ "พีชรู้แล้วค่ะ""มีงานต้องเซ็นด่วนครับ แม่...เอ้อ คุณลูกพีช" องอาจว่าพลางเปิดเอกสารหน้าหน้าแรกยื่นให้ *เฮ้อ...ผัวให้เรียกแม่เลี้ยง เมียให้เรียกลูกพีช กูล่ะปวดหัว* องอาจคิดในใจ"ปกติพี่โรมเซ็นแทนเฮียไม่ใช่หรือคะ งานด่วนพีชไม่เคยเซ็นนะคะ แล้วพีชก็อ่านไม่เข้าใจด้วย" ลูกพีชว่าพลางมองหน้าองอาจงง ๆ เพราะปกติเอกสารด่วนที่บริษัทขนส่งของเทน จะเป็นโรมช่วยดูแลให้ถ้าเทนไม่อยู่ เธอไม่เคยยุ่งหรือวุ่นวายงานส่วนนั้นของเขาเลยซักครั้ง"คุณโรมไปต่างจังหวัดครับคุณลูกพีช พ่อเลี้ยงเลยบอกให้ผมเอามาให้คุณลูกพีชเซ็นแทนครับ ไม่ต้องอ่านให้เข้าใจหรอกครับ พ่อเลี้ยงอ่านมาแล้ว แค่ต้องเซ็นแค่นั้นครับ เซ็นเถอะครับผมจะได้กลับออฟฟิศแล้ว" องอาจตอบพร้อมกับคะยั้นคะยอยิ้ม ๆ "แปลก ๆ อีกแล้วนะคะพี่องอาจ ครั้งนี้พ่อเลี้ยงพี่องอาจให้มาเซ็นกี่ล้านอีกล่ะ พีชว่าพีชจะไปถอนชื่อออกจากบัญชีแ
"มันเป็นเงินส่วนแบ่งขายที่ทั้งหมดในกรุงเทพของย่าน่ะลูก จริง ๆ บ้านเกิดพ่ออยู่กรุงเทพช่วงที่พ่อกับอาเรียนมหาลัย ย่าเราป่วยบ่อย ๆ ปู่เลยชวนท่านมาอยู่บนดอยเพราะอากาศดีกว่า ท่านเลยขายที่ในกรุงเทพแล้วก็ชานเมืองทั้งหมด แล้วแบ่งให้พ่อกับอาคนละครึ่งให้บริหารจัดการกันเอง แล้วท่านก็กลับไปอยู่บนดอยบ้านเกิดของคุณปู่เงียบ ๆ ตรงนั้น กับญาติพี่น้อง พ่อกับอาแบ่งกันดูแลท่าน ตอนนั้นพ่อไม่รู้จะใช้ทำอะไรก็เก็บเป็นเงินฝากประจำไว้ พอแต่งงานแม่หนูก็จัดการบัญชีนี้เองทีแรกจะเปลี่ยนเป็นชื่อแม่เขาแต่เขาไม่ยอม แล้วมันก็รวมกับเงินหลายส่วนที่หาได้ตอนนั้นด้วย แต่พ่อก็ไม่รู้ยอดจริง ๆ หรอก จนแม่หนูเสีย ก่อนจดทะเบียนกับสิตาพ่อเลยเอาไปโอนให้อาไว้ดูแลปู่กับย่าห้าล้านแล้วปิดเรื่องบัญชีเป็นความลับ เพราะตอนนั้นพ่อโดนบังคับจดทะเบียน พ่อกลัวว่าถ้าสิตารู้เงินพวกนี้จะเปล่าประโยชน์ ส่วนซองนั่นเป็นของขวัญครบรอบชิ้นสุดท้ายของพ่อที่ให้แม่ แต่แม่เรายังไม่ได้เปิดดู ลูกลองเปิดดูสิ" หลวงพ่อพันทาว่ากับลูกสาวพร้อมกับยิ้มให้แล้วชำเลืองมองลูกเขยยิ้ม ๆ ท่านรู้จากแม่เลี้ยงอุ่นรักและเจ้าสัววินัยว่าเทนอยากได้ที่ข้างไร่ของแม่เลี้ยงทำเป็นโรงบ่มไ
3 วันต่อมา งานหมั้นเล็ก ๆ ที่แสนอบอุ่นของเทนกับลูกพีช ถูกจัดขึ้นที่บ้านหลังเดิมของลูกพีชที่อยู่ติดกับบ้านของเทน ลูกพีชอยู่ในชุดไทยล้านนาสีงาช้างปักทองแท้ทั้งชุดเกล้าผมมวยสูงปักปิ่นทองฝังเพชร สวมเครื่องประดับเพียงแค่สร้อยคอสีเงินเส้นเล็กที่เทนซื้อให้เท่านั้นซึ่งดูแล้วไม่ลงตัวยิ่งนัก"สวยมากเลยลูก เสียดายนะที่ชุดเครื่องหมั้นเครื่องแต่งของตระกูลเรามันหายไปพร้อมกับตู้เซฟนั่น ไม่งั้นหนูจะสวยมากกว่านี้" คุณยายกล่าวกับหลานสาวอย่างชื่นชมแต่เสียงเศร้าในตอนท้าย เมื่อนึกถึงเครื่องประดับตกทอดประจำตระกูล ที่คุณทอรุ้งแม่ของหญิงสาวเคยใส่ในวันหมั้นและวันแต่งงาน และท่านก็ให้เธอเก็บรักษาไว้ในตู้เซฟเล็กที่เธอเอามาจากบ้าน ที่หายไปหลายปีแล้วตั้งแต่เธอเสีย"อย่าคิดให้เศร้าเลยค่ะยาย วันนี้วันดีไม่ใช่หรือคะ คิดซะว่าพีชไม่มีวาสนาก็ได้ค่ะ" หญิงสาวว่ายิ้ม ๆ แล้วมองบรรดาเพื่อนสาวที่เดินยิ้มเข้ามาหาในห้อง"งามแต้งามว่า...จ่ะ แม่เลี้ยง ไม่น่าเชื่อเลยน้า...ว่าพรยายเวียนจะศักดิ์สิทธิ์ขนาดนี้ นี่ขนาดเป่าครั้งเดียวนะ ถ้าเป่าครบ 3 ครั้งเฮียเทนทั้งรักทั้งหลงแน่นอน" อันดาว่าขึ้นพร้อมกับหันไปยักคิ้วให้วิเวียนที่เดินตามเข้
สัปดาห์ต่อมาข่าวการจับกุมบ่อนการพนันรายใหญ่ในภาคเหนือเป็นข่าวดังไปทั่วประเทศ เพราะเจ้าของบ่อนที่แท้จริงเป็นถึงนักการเมืองใหญ่ใจบุญที่ผู้คนนับถือกันทั่วทั้งภาคเหนือ สิตาโดนจับกุมได้ที่บ้านของพันทาในเวลาต่อมาขณะที่กำลังจะหลบหนี เธอโดนแจ้งข้อหาหลายคดี ทั้งปัจจุบันและคดีที่สร้างไว้ในอดีต พันทาถูกกันตัวเป็นพยานและเป็นผู้เสียหาย เพราะเขามีหลักฐานที่เป็นประโยชน์ต่อรูปคดีหลายอย่าง ศาลสั่งให้การสมรสของพันทาและสิตาเป็นโมฆะตั้งแต่เริ่มต้น เพราะพันทาทำไปเพราะถูกข่มขู่บังคับไม่ได้สมัครใจ และที่เขาดีใจมากคือทรัพย์สินหลายอย่างในบ้านที่สิตาขายไปก่อนหน้านั้นและเขาแอบถ่ายใบเสร็จเก็บไว้ ภรรยาของนายบ่อนให้คนตามซื้อหามาคืนให้เกือบครบ พันทาเข้าไปกราบแทบเท้าขอบคุณอย่างซาบซึ้ง เพราะของบางอย่างเป็นสิ่งที่ภรรยาเขารักมากและมีคุณค่าทางจิตใจมาก เมื่อคดีจบพันทาได้เข้าไปกราบลาเจ้าสัววินัยกับแม่เลี้ยงอุ่นรักที่บ้าน ขออโหสิกรรมสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น และลาสิกขาโดยตั้งใจจะบวชอุทิศส่วนกุศลให้ภรรยาไม่มีกำหนดสึก เจ้าสัววินัยและแม่เลี้ยงต่างยินดีในสิ่งที่พันทาตัดสินใจ พันทาฝากลูกสาวไว้กับท่านทั้ง 2 ก่อนกราบลาอีกครั้งแล้วไป
ไร่อุ่นรัก เชียงใหม่หนุ่มหล่อ ร่างสูงโปร่ง สวมกางเกงยีนส์เสื้อยืดสีดำพอดีตัว เดินเข้ามานั่งในห้องทำงานพร้อมกับพยักหน้าให้ผู้ติดตามคนสนิทรายงานสิ่งที่เกิดขึ้นกับสิ่งที่เขาให้จัดการไปก่อนหน้า"เอ่อ...เอาเรื่องไหนก่อนครับ" องอาจยืนกุมเป้าถามผู้เป็นนายพร้อมกับเม้มปากมองหน้ากระพริบตาปริบ ๆ"มึงหางานใหม่ได้หรือยัง" เทนถามพลางถอนหายใจกับความกวนประสาทไม่ดูสถานการณ์ของลูกน้อง"เรื่องนั้นไม่ต้องกังวลเลยครับนาย ผมประวัติดีที่ไหนก็รับครับ ขอแค่นายไล่ออกเท่านั้น""ไอ้อาจ ไอ้ห่า กูให้มึงไปจัดการเรื่องนางสิตาเมียอาพันมันไปถึงไหนแล้ว กวนตีนไม่ดูเวลาเลยนะมึงเนี่ย" ชายหนุ่มว่าขึ้นเสียงดังพรางตบโต๊ะมองหน้าลูกน้อง องอาจจะมีนิสัยกวนประสาทแบบนี้เสมอแต่เขาก็ทำงานได้ดี และทุกงานที่สั่งเขาจะไม่เคยพลาดและเรื่องแม่เลี้ยงของลูกพีชก็เป็นเขาที่เข้าไปดำเนินการแทนเทนเพราะเทนไม่อยากออกหน้า และมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่าองอาจคือลูกน้องคนสนิทของเทน เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาองอาจเป็นแค่นักเลงหัวไม้ ไม่เป็นโล้เป็นพายรับจ้างรายวันอยู่ไร่อุ่นรักกับรีสอร์ตไปวัน ๆ เท่านั้นตามความคิดคนภายนอก ยิ่งช่วงนี้เขาก็ชอบเข้าบ่อนและจ
"อ้าว? ก็มารับหนูกลับบ้านน่ะสิครับ พรุ่งนี้หนูออฟนี่" ชายหนุ่มว่ายิ้ม ๆ พร้อมกับจับกระเป๋าของเธอขึ้นสะพาย"แต่พีชคุยกับยายอยู่เลยนะคะ""ก็คุยครับ หนูไม่ได้ขับรถนี่ คุณยายครับคืนนี้ผมขออนุญาตพาน้องกลับไปนอนที่คอนโดนะครับ" ชายหนุ่มตอบพร้อมกับโน้มหน้าไปพูดใส่มือถือของหญิงสาวเป็นการขออนุญาตคุณยายของเธอยิ้ม ๆ"เอ้อ...แล้วใครบอกว่าพีชจะไปกับเฮียคะ งานพีชยังไม่เสร็จเลย""พรุ่งนี้เที่ยง ๆ เฮียมาส่งครับ เฮียต้องกลับไปเคลียร์งานที่เชียงใหม่ซักอาทิตย์ถึง 2 อาทิตย์" ชายหนุ่มว่าพลางรั้งแขนคนตัวเล็กลุกขึ้นยืน"ยายขาแค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวพีชโทรหาใหม่นะ" หญิงสาวหันไปคุยมือถือกับยายตัวเอง'อืม แค่นี้ล่ะลูก ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยล่ะ หมั่นสวดมนต์ อย่าเครียดนะลูกเดี๋ยวอาการเดิมมันจะกลับมาอีก'"ค่ะยาย รักยายกับตานะคะ สวัสดีค่ะ" กล่าวลาพร้อมกับกดวางสาย แล้วเดินคู่กับชายหนุ่มไปที่รถกลับคอนโดไปด้วยกัน..........//.........คอนโดของเทนชายหนุ่มเดินจูงมือภรรยาสาวเข้ามาในห้อง ทันทีที่ประตูห้องปิด เทนรีบสวมกอดภรรยาสาวหอมแก้มฟอดใหญ่ทั้งซ้ายและขวาอย่างคิดถึง เกือบ 2 สัปดาห์ที่คนทั้งคู่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ถึงจะเจอหน้ากัน
รุ่งเช้าเทนขับรถไปส่งลูกพีชที่โรงพยาบาลตามปกติ ชายหนุ่มเดินถือกระเป๋าไปส่งเธอถึงห้องพร้อมกับขนมหลายถุงในมือโดยบอกว่าแม่ฝากมาให้วิเวียนซึ่งถือว่าเป็นหลานสาวคนหนึ่งของบ้าน และกล่าวทักทายอาจารย์หมอเหมือนทุกครั้งที่เจอหน้า ก่อนกลับชายหนุ่มไม่ลืมที่จะเน้นย้ำให้หญิงสาวกินยาหลังอาหาร ซึ่งเป็นยาที่เธอต้องกินทุกครั้งที่มีประจำเดือนตามที่หมอสั่ง และ 3 วันต่อจากนี้ลูกพีชได้ขอนอนที่หอพัก เพราะลงเวรดึกตามที่เธอขออาจารย์หมอและขอเปลี่ยนกับเพื่อน เพราะต้องการหลีกหนีปัญหาที่บ้านของชายหนุ่ม ซึ่งทั้งเพื่อนและอาจารย์ต่างก็เข้าใจและเห็นใจ เทนให้คำสัญญากับภรรยาว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของ 2 ป้าหลานเด็ดขาดไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น และจะไปนอนกับโรมจนกว่าป้าหลานและอากงอาม่าจะกลับบ้านเกิดไป..."อารมณ์ดีหรือยังจ๊ะ พีรดา วันนี้เห็นนะ สปอร์ตคันใหม่หรือจ๊ะ" อันดาถามพร้อมกับกระแซะเพื่อนยิ้ม ๆ "อารมณ์ดีขึ้น แต่ขอมานอนที่หอยาว ๆ ไม่อยากวุ่นวาย ขอเปลี่ยนเวรกับใบข้าว อาจารย์หมออนุญาตแล้วด้วย แต่รถน่ะของพี่โรม รถเฮียเอาเข้าโรงซ่อมอีกนานกว่าจะเสร็จ" หญิงสาวตอบเพื่อนพร้อมกับยื่นถุงขนมให้ "แม่เฮียให้เอามาแบ่งเพื่อน ของคุณหลา