คลั่งรักอันธพาล NC20+의 모든 챕터: 챕터 41 - 챕터 50

บทที่ 40 เมียหาย15:00เพียงเธอเดินมากินผลไม้ปั่นกับเพื่อนสนิทสองคน เธอสั่งน้ำแตงโมปั่นแก้วใหญ่ขณะที่ยืนรอแตงโมปั่นก็มีรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันใหญ่ขับมาจอดเทียบฟุตพาท"ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ" ปรินคือเจ้าของคำถามนั้นทำให้เพียงเธอรีบยิ้มให้เขาทันทีหลังจากงงว่าใครเป็นคนถาม"กำลังจะกลับแล้วค่ะ แล้วพี่ปินไปไหนมาเหรอคะ""เปล่า พี่แค่มาลองรถน่ะ ขับเล่นอยู่แถวนี้แหละ""อ๋อค่ะ""ไปเดี๋ยวพี่ไปส่งเอง""ไม่เป็นไรค่ะ เพียงเกรงใจ" เพียงเธอเกรงใจจริง ๆ ในขณะเดียวกันเพื่อนก็ยื่นแก้วแตงโมปั่นให้เธอด้วย"กินแตงโมปั่นซะด้วย" ปรินแซวเพียงเธอแล้วกวักมือเธอให้เดินมาหาตัวเอง "ไปดิ เดี๋ยวพี่ไปส่งที่อพาร์ตเมนต์""แต่..""แต่อะไรหรือว่าจะไปบ้านพี่บดินทร์ ไปเล่นไหมแล้วเดี๋ยวพี่โทรบอกให้ขุนเขาไปรับที่นั่นก็ได้""ไม่ค่ะ ไม่ต้องโทรหาเขา..""อ่า..ขึ้นรถเลย น้องแป้งแฟนพี่ดินก็อยู่ที่นั่น น้องโซมีก็อยู่เหมือนกัน""คะ?" เธอทำหน้ามึนงงกับคำพูดของปรินแต่จู่ ๆ ชายหนุ่มก็ถอดหมวกกันน็อกตัวเองโยนให้ เธอเกือบรับไม่ได้แล้ว ราคามันตั้งหลายหมื่น เพียงเธอถอนหายใจยาว ๆ แล้วยกหมวกกันน็อกขึ้นมาสวมใส่ศีรษะ เธอก้าวขึ้นมานั่งซ้อนท้ายปร

บทที่ 42 คลุมเครือริมฝีปากหนากดแนบลงบนกลีบปากจิ้มลิ้มอย่างแรงจนเพียงเธอได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในโพรงปาก เธอพยายามดันใบหน้าขุนเขาออกจนสำเร็จ"พี่ขุนใจร้าย.." เพียงเธอรีบขยับหนีจากขุนเขาในตอนที่ชายหนุ่มผละตัวออก เขามองหน้าเธอโดยไม่พูดอะไรแล้วหันหลังให้เธอทันทีแม้ในใจจะยังโกรธเธออยู่ก็ตามแต่กลับทำไม่ลง"จำเอาไว้ว่าฉันไม่เคยล้อเล่นกับความรู้สึกตัวเองและเรื่องของเธอ""แล้วพี่ขุนรู้สึกยังไงกับเพียง""ฉันบอกเธอไปแล้ว ว่าฉันชอบเธอ" พูดจบเขาก็เดินออกไปจากห้องเพียงเธอทันที ทิ้งความมึนงงไว้ให้เด็กสาว ประตูห้องปิดลงน้ำตาใส ๆ ก็หยดลงอาบสองแก้ม เมื่อครู่ขุนเขาน่ากลัวจริง ๆ ทั้งสีหน้าและแววตา"จะมาโกรธกันเพื่ออะไร นี่มันชีวิตเพียงนะ" เธอกำหมัดแน่นแล้วล้มตัวนอนลงกับเตียง ขณะที่อีกฝ่ายหัวร้อนกวาดข้างของลงจากโต๊ะทำงานตัวเอง เขามันเก่งแต่ปากจริง ๆ อยากสั่งสอนเธอแทบตายแต่ก็ทำได้แค่คิดเท่านั้น ไม่เคยรู้ตัวมาก่อนว่าเพียงเธอมีอิทธิพลต่อความรู้สึกเขามากขนาดนี้จนกระทั่งเกิดเรื่องขึ้น"แม่งเอ๊ย!" ขุนเขาทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่แล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุกสูบในห้องนอนทั้งที่ไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน รู้สึกหัวเ

บทที่ 44 ความในใจขุนเขาจับประคองแก่นกายใหญ่สอดเข้าไปในช่องทางรักคับแน่น"อื้อ~ ทำไมเพียงต้องเป็นฝ่ายแพ้ให้พี่ขุนตลอด..อ๊า~" เพียงเธอเปล่งเสียงครางเบา ๆ เมื่อขุนเขาเริ่มขยับร่างกายเขาเป็นจังหวะเนิบนาบ "พี่ขุน..อื้อ~""เพราะเธอเป็นของฉันไง ต่อให้ไม่ได้พ่ายแพ้ให้ฉัน เธอก็เป็นของฉันอยู่ดี เข้าใจแค่นี้ก็พอ""อ๊า~" เด็กสาวนิ่วหน้าด้วยความเสียวซ่านแล้วตวัดแขนขึ้นมากอดคอหนาไว้หลวม ๆ ขุนเขาก้มลงมาจูบเบา ๆ เล้าโลมอารมณ์กระสันของอีกฝ่ายจนลุกฮือ เพียงเธอจูบตอบเขาอย่างไม่เอียงอาย ร่างกายเธอกระตุกเกร็งอย่างหนักหน่วงและตอดรัดแก่นกายใหญ่ถี่ ๆ ก่อนที่ขุนเขาจะอุ้มกระเตงเธอขึ้น"ลิงอุ้มแตงหน่อยไหม..""ฮะ..?" เพียงเธอทำหน้ามึนงงกับคำพูดชายหนุ่มแม้จะอายอยู่แต่คำพูดเขาก็ทำให้เธอยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตากัน ขุนเขากระตุกยิ้มมุมปากแล้วอุ้มตัวเพียงเธอขึ้นเล็กน้อย เขาขยิบตาให้เธอพลางยกยิ้มมุมปากแล้วร่อนสะโพกเบา ๆ จนอีกฝ่ายร้องเสียงหลงกับความเสียวซ่านแก่นกายใหญ่อาบชโลมด้วยน้ำรักที่ภายในเด็กสาวขับออกมาเคลือบเพื่อความหล่อลื่น เพียงเธอเม้มปากแน่นแล้วซบหน้าลงกับอกแกร่งในจังหวะที่ชายหนุ่มจงใจกระแทกกระทั้นแก่นกายเข้ามาอย

บทที่ 46 เด็กแสบ'นี้ฉันต้องเจอกับพี่ขุนในเวอร์ชันนี้อีกนานเลยถูกไหม…ให้ตายเถอะยัยเพียง'เพียงเธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ก่อนที่คนตรงหน้าจะหยิบสร้อยคอเส้นเล็ก ๆ ออกมาจากตู้แล้วเอามาสวมใส่ให้เธอ"ทำอะไรคะ ไม่เอาเดี๋ยวแม่พี่ขุนดุเอาหรอก" ขุนเขายิ้มบาง ๆ แล้วปัดมือเธอที่กำลังจะถอดสร้อยออกอย่างไว เขายังไม่ยอมหยุดหันไปหาสร้อยอีกเส้นที่มีจี้รูปหัวใจมาใส่ให้เธออีกอันแล้วดีดนิ้ว"ป๊า" ขุนเขาตะโกนเรียกพ่อเสียงดังทำให้อำพลรีบเดินเข้ามาหาลูกชาย "สร้อยเส้นนี้อะ ขอนะจะเอาไปจองสาวไว้ก่อน""เอาเลย ๆ ตามใจแกเพราะยังไงที่นี่ก็เป็นของแกอยู่ดี""ไม่เอา ถอดออกนะคะพี่ขุน ไม่งั้นเพียงโกรธจริง ๆนะ" เพียงเธอทำหน้าดุใส่แต่กลับไม่ได้รับความสนใจจากอีกฝ่ายเลย เธอปัดมือหนาออกแล้วถอดสร้อยไปวางไว้ในถาดกำมะหยี่ที่อยู่อีกตู้ถัดไป"จะไปไหน""เพียงจะไปหาคุณแม่ บอกว่าพี่ขุนแกล้ง""เดี๋ยวนี้เอาใหญ่แล้วเหรอ เพิ่งเจอแม่ฉันแท้ ๆ แต่กล้าที่จะฟ้องแล้ว?""แม่บอกว่า ถ้าพี่ขุนแกล้งก็มาบอกแม่ได้เลย แม่จะจัดการให้เอง" ขุนเขามองหน้าเพียงเธออย่างไม่ชะล่าใจจนเธอเดินหายเข้าไปในบ้าน ไม่นานเสียงแม่ก็ดังขึ้น"แกไปแกล้งอะไรน้องอีกขุน นิสัยไม

บทที่ 48 หนีไม่พ้นเพียงเธอชักมือกลับมาวางไว้ที่หน้าตักเหมือนเดิม ไม่นานรถยนต์หรูก็ขับมาจอดเทียบฟุตพาทหน้าร้านสักลายของขุนเขา"อ่อ! ลืมไปเลยนะว่าต้องจ่ายเงินเดือนคุณพนักงานคนนี่ด้วยอะ" ขุนเขาหันมายิ้มหวานให้เพียงเธอแล้วโน้มตัวเข้ามาใกล้ ๆ เธอ "จ่ายด้วยร่างกายได้ไหม..""อื้อ!! ไม่เอาค่ะออกไปไกล ๆ เลย" เพียงเธอดันหน้าเขาออกห่างแล้วเปิดประตูก้าวลงจากรถก่อน เธอเดินมาที่ประตูหน้าร้านแล้วรับกุญแจมาเปิดอย่างทะมัดทะแมง "ร้านเสร็จแล้ว เมื่อไหร่ช่างจะพร้อมทำงานคะ""ช่างอะพร้อมเสมอ แต่ผู้ช่วยช่างอะเมื่อไหร่จะพร้อม" ขุนเขายื่นหน้ามาหอมขมับบางหนัก ๆ แล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานเพื่อตรวจความเรียบร้อยขณะที่เพียงเธอยืนอ้าปากค้างอยู่กับที่ มือเรียวบางลูบไล้ขมับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะเดินอ้อมไปที่เคาน์เตอร์"ทำบ้าอะไรของเขา นี่คิดว่าเราสองคนเป็นแฟนกันอยู่หรือไง""ก็ใช่น่ะสิ เราสองคนเป็นแฟนกัน" จู่ ๆ ขุนเขาก็โผล่มาพูดคำนั้นทำเอาคนตัวเล็กตกใจจนสะดุ้งตื่น "ขี้ตกใจเหมือนกันนะเราเนี่ย""ก็ยื่นหน้ามาแบบนี้เพียงไม่ตบก็ดีแค่ไหนแล้ว""ตบเจ็บไหม" ขุนเขาถามเสียงอ่อนพลางย่นหัวคิ้วออดอ้อนเด็กสาว'คนบ้านี่ คิดว่าตัวเองเป็นเ