บทที่ 43 แบบงง ๆฮะ! นี่พี่ขุนขอเราเป็นแฟนงั้นเหรอ เขา! ขอฉันเป็นแฟน(?)เพียงเธอเผลอส่ายหน้าไปมาเบา ๆ แต่ขุนเขากลับคิดว่าเธอปฏิเสธคำขอเป็นแฟนเสียแล้ว เล่นเอาเขาหน้าเสียไปครู่หนึ่ง"พี่ขุนเนี่ยนะ..""ทำไม คนแบบฉันมันขอเธอเป็นแฟนไม่ได้หรือไง" ชายหนุ่มตัดพ้อเสียงอ่อนพลางเบือนหน้าหนี เพียงเธอกระตุกยิ้มมุมปากเพราะไม่เคยเห็นขุนเขามุมนี้มาก่อน"แล้วเพียงพูดออกไปเมื่อไหร่ว่าพี่ขุนเป็นแบบนั้นจริง ๆ" เธอกอดอกถามขุนเขาที่เอาแต่หันหน้าหนี "นี่เราสองคนจะไม่คุยกันเลยเหรอคะ""ก็อยากคุยอะไร คุยมาดิ" ขุนเขาพูดออกมาโดยไม่มองหน้าเพียงเธอ เด็กสาวอมยิ้มแล้วยื่นหน้าไปหาเขาใกล้ ๆ คล้ายว่าจะหยอกล้อแต่กลับถูกขุนเขาเอาคืนด้วยการหันมาสบตาเธอตรง ๆ ในระยะประชิดแล้วกดริมฝีปากจูบกลีบปากจิ้มลิ้มเบา ๆ"อื้อ!!""ตกลงเป็นแฟนกันได้แล้วใช่ไหม" ขุนเขาเลิกคิ้วถาม "แต่ถ้าไม่เป็นก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะยังไงเธอก็เป็นเมียฉันอยู่แล้ว" เขาเลิกคิ้วให้เพียงเธออย่างเหนือกว่า แล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปกระซิบข้างหูเธอเสียงพร่า'แค่หลอกให้ตายใจเท่านั้น…เพราะยังไงเธอก็เป็นเมียฉันอยู่แล้ว เพราะงั้นเป็นแฟนไม่จำเป็นก็ได้'พูดจบเขาก็ขับรถพาเธอกล
บทที่ 44 ความในใจขุนเขาจับประคองแก่นกายใหญ่สอดเข้าไปในช่องทางรักคับแน่น"อื้อ~ ทำไมเพียงต้องเป็นฝ่ายแพ้ให้พี่ขุนตลอด..อ๊า~" เพียงเธอเปล่งเสียงครางเบา ๆ เมื่อขุนเขาเริ่มขยับร่างกายเขาเป็นจังหวะเนิบนาบ "พี่ขุน..อื้อ~""เพราะเธอเป็นของฉันไง ต่อให้ไม่ได้พ่ายแพ้ให้ฉัน เธอก็เป็นของฉันอยู่ดี เข้าใจแค่นี้ก็พอ""อ๊า~" เด็กสาวนิ่วหน้าด้วยความเสียวซ่านแล้วตวัดแขนขึ้นมากอดคอหนาไว้หลวม ๆ ขุนเขาก้มลงมาจูบเบา ๆ เล้าโลมอารมณ์กระสันของอีกฝ่ายจนลุกฮือ เพียงเธอจูบตอบเขาอย่างไม่เอียงอาย ร่างกายเธอกระตุกเกร็งอย่างหนักหน่วงและตอดรัดแก่นกายใหญ่ถี่ ๆ ก่อนที่ขุนเขาจะอุ้มกระเตงเธอขึ้น"ลิงอุ้มแตงหน่อยไหม..""ฮะ..?" เพียงเธอทำหน้ามึนงงกับคำพูดชายหนุ่มแม้จะอายอยู่แต่คำพูดเขาก็ทำให้เธอยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตากัน ขุนเขากระตุกยิ้มมุมปากแล้วอุ้มตัวเพียงเธอขึ้นเล็กน้อย เขาขยิบตาให้เธอพลางยกยิ้มมุมปากแล้วร่อนสะโพกเบา ๆ จนอีกฝ่ายร้องเสียงหลงกับความเสียวซ่านแก่นกายใหญ่อาบชโลมด้วยน้ำรักที่ภายในเด็กสาวขับออกมาเคลือบเพื่อความหล่อลื่น เพียงเธอเม้มปากแน่นแล้วซบหน้าลงกับอกแกร่งในจังหวะที่ชายหนุ่มจงใจกระแทกกระทั้นแก่นกายเข้ามาอย
บทที่ 45 กะทันหันขุนเขายิ้มอย่างทะเล้นแต่ในตอนที่เขาโน้มตัวเข้ามาหมายจะจูบเธออีกครั้งเสียงโทรศัพท์กลับดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน ชายหนุ่มถอนหายใจเบา ๆ อย่างนึกเสียดายแล้วล้วงโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วกดรับสาย ฝ่ามือหนายกขึ้นมาปิดปากเพียงเธอไว้และส่ายหน้าน้อย ๆ เป็นการบอกให้เธออย่าส่งเสียงดัง"ครับป๊า"(อยู่ไหน หายหัวไปไหนไม่ยอมเข้ามากินข้าวกับป๊าเลย แกจะหลบหน้าไปถึงไหน) ไม่ทันที่ขุนเขาจะได้พูดอะไรไปมากกว่านั้นคนปลายสายก็รัวคำพูดใส่เขาทันที"ผมติดธุระ"(ธุระของแกมันสำคัญกว่าการมาหาพ่อแม่เหรอวะ ถ้าแกไม่มาวันนี้นะไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพ่ออีก แค่นี้!) สายถูกตัดทันที ขุนเขาพ่นลมหายใจออกอย่างปลงตกกับคำพูดแต่ละคำที่พ่อพูดมา เพียงเธอกะพริบตาปริบ ๆ มองหน้าเขาอย่างนึกสงสัย"พ่อฉันเอง""ค่ะ" เขายอมผละมือออกจากริมฝีปากจิ้มลิ้ม"เพียง""คะ? อ๊ะ! ไปไหน" เพียงเธอถูกขุนเขาลากแขนเดินตามมาจนถึงรถยนต์หรู เธอไม่ได้คำตอบจากเขาแถมยังถูกดันเข้ามานั่งในรถหน้าเฉย ขุนเขาก้มลงมาคาดเข็มขัดนิรภัยให้เรียบร้อย"เดี๋ยวจะอธิบายทีหลัง""ปะ..ไปไหน""เดี๋ยวรู้เอง" รถยนต์หรูเคลื่อนตัวออกมาจากอพาร์ตเมนต์เพียงเธอ
บทที่ 46 เด็กแสบ'นี้ฉันต้องเจอกับพี่ขุนในเวอร์ชันนี้อีกนานเลยถูกไหม…ให้ตายเถอะยัยเพียง'เพียงเธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ก่อนที่คนตรงหน้าจะหยิบสร้อยคอเส้นเล็ก ๆ ออกมาจากตู้แล้วเอามาสวมใส่ให้เธอ"ทำอะไรคะ ไม่เอาเดี๋ยวแม่พี่ขุนดุเอาหรอก" ขุนเขายิ้มบาง ๆ แล้วปัดมือเธอที่กำลังจะถอดสร้อยออกอย่างไว เขายังไม่ยอมหยุดหันไปหาสร้อยอีกเส้นที่มีจี้รูปหัวใจมาใส่ให้เธออีกอันแล้วดีดนิ้ว"ป๊า" ขุนเขาตะโกนเรียกพ่อเสียงดังทำให้อำพลรีบเดินเข้ามาหาลูกชาย "สร้อยเส้นนี้อะ ขอนะจะเอาไปจองสาวไว้ก่อน""เอาเลย ๆ ตามใจแกเพราะยังไงที่นี่ก็เป็นของแกอยู่ดี""ไม่เอา ถอดออกนะคะพี่ขุน ไม่งั้นเพียงโกรธจริง ๆนะ" เพียงเธอทำหน้าดุใส่แต่กลับไม่ได้รับความสนใจจากอีกฝ่ายเลย เธอปัดมือหนาออกแล้วถอดสร้อยไปวางไว้ในถาดกำมะหยี่ที่อยู่อีกตู้ถัดไป"จะไปไหน""เพียงจะไปหาคุณแม่ บอกว่าพี่ขุนแกล้ง""เดี๋ยวนี้เอาใหญ่แล้วเหรอ เพิ่งเจอแม่ฉันแท้ ๆ แต่กล้าที่จะฟ้องแล้ว?""แม่บอกว่า ถ้าพี่ขุนแกล้งก็มาบอกแม่ได้เลย แม่จะจัดการให้เอง" ขุนเขามองหน้าเพียงเธออย่างไม่ชะล่าใจจนเธอเดินหายเข้าไปในบ้าน ไม่นานเสียงแม่ก็ดังขึ้น"แกไปแกล้งอะไรน้องอีกขุน นิสัยไม
บทที่ 47 อดีตเคยเจ็บ(เพราะรัก)หลังจากที่ขุนเขาพูดคำนั้นออกมาทุกคนในโต๊ะอาหารเงียบกริบ เพียงเธออยากจะร้องไห้ออกมาเสียตอนนี้ นี่เขารู้จักอายพ่อกับแม่บ้างไหมเนี่ย หรือว่าพูดกับ…แฟนเก่าจนชินไปแล้วนะ(?)"ฉันไม่เคยพูดแบบนี้กับใครหรอก""รู้เหรอคะ ว่าเพียงกำลังคิดอะไรอยู่""มองตาก็รู้แล้ว ไม่ต้องเดาให้ยากหรอก" รอยยิ้มร้ายกาจนั้นเขาสร้างมันขึ้นมาเองเหรอ หรือว่าเขา…ได้มาจากพ่อเขาหรือแม่กันแน่นะ เพียงเธอลอบสังเกตพ่อกับแม่ขุนเขาแต่ไม่มีใครยิ้มร้ายกาจแบบเขาเลย เขานี่มันร้ายกาจจริง ๆ"พี่ขุนนี่ก็ร้ายกาจ" เพียงเธอกระซิบบอกขุนเขาพลางยื่นมือไปปัดมือหนาออกจากหน้าขาตัวเองด้วย "เพียงฟ้องแม่อรจริง ๆ นะคะ" เพียงเธอกัดปากแน่นเมื่อเขายังยื่นมือมาบีบหน้าขาเธออีก"โอเค..ไม่กวนแล้วก็ได้""นี่กวนน้องอีกแล้วเหรอ นิสัยนะเจ้าขุน""โธ่แม่ ไม่ได้ทำอะไรเลยครับ""ไม่จริงค่ะ เมื่อกี้พี่ขุนเพิ่งบีบขาเพียง เขาก่อกวนเพียงค่ะ""นี่แน่ะ!" อรพิณตีแขนลูกชายเบา ๆ เป็นการลงโทษแล้วให้เพียงเธอไปนั่งแทนที่ตัวเอง ขุนเขาหลุดยิ้มขบขันอย่างชอบใจแล้วรีบตักข้าวใส่ปากเคี้ยวตุ้ย ๆ จนแก้มป่อง ขณะที่อีกฝ่ายค่อย ๆ ตักข้าวใส่ปากเคี้ยวเบา ๆ"เ
บทที่ 48 หนีไม่พ้นเพียงเธอชักมือกลับมาวางไว้ที่หน้าตักเหมือนเดิม ไม่นานรถยนต์หรูก็ขับมาจอดเทียบฟุตพาทหน้าร้านสักลายของขุนเขา"อ่อ! ลืมไปเลยนะว่าต้องจ่ายเงินเดือนคุณพนักงานคนนี่ด้วยอะ" ขุนเขาหันมายิ้มหวานให้เพียงเธอแล้วโน้มตัวเข้ามาใกล้ ๆ เธอ "จ่ายด้วยร่างกายได้ไหม..""อื้อ!! ไม่เอาค่ะออกไปไกล ๆ เลย" เพียงเธอดันหน้าเขาออกห่างแล้วเปิดประตูก้าวลงจากรถก่อน เธอเดินมาที่ประตูหน้าร้านแล้วรับกุญแจมาเปิดอย่างทะมัดทะแมง "ร้านเสร็จแล้ว เมื่อไหร่ช่างจะพร้อมทำงานคะ""ช่างอะพร้อมเสมอ แต่ผู้ช่วยช่างอะเมื่อไหร่จะพร้อม" ขุนเขายื่นหน้ามาหอมขมับบางหนัก ๆ แล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานเพื่อตรวจความเรียบร้อยขณะที่เพียงเธอยืนอ้าปากค้างอยู่กับที่ มือเรียวบางลูบไล้ขมับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะเดินอ้อมไปที่เคาน์เตอร์"ทำบ้าอะไรของเขา นี่คิดว่าเราสองคนเป็นแฟนกันอยู่หรือไง""ก็ใช่น่ะสิ เราสองคนเป็นแฟนกัน" จู่ ๆ ขุนเขาก็โผล่มาพูดคำนั้นทำเอาคนตัวเล็กตกใจจนสะดุ้งตื่น "ขี้ตกใจเหมือนกันนะเราเนี่ย""ก็ยื่นหน้ามาแบบนี้เพียงไม่ตบก็ดีแค่ไหนแล้ว""ตบเจ็บไหม" ขุนเขาถามเสียงอ่อนพลางย่นหัวคิ้วออดอ้อนเด็กสาว'คนบ้านี่ คิดว่าตัวเองเป็นเ
บทที่ 49 ก่อนนอนหลายชั่วโมงต่อมาดวงตะวันลับขอบฟ้าพาให้คนที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นรู้สึกว้าเหว่ไม่น้อย เพียงเธอกอดตัวเองแล้วมองออกไปด้านนอก แม้จะมีตึกสูงหลายสิบชั้นบดบังพระอาทิตย์แต่แสงที่เปล่งประกายออกมาตึกสูง ๆ พวกนั้นกลับบดบังมันไม่ได้"นั่งทำอะไร" ขุนเขาเดินเข้ามานั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับเพียงเธอ เขาชะเง้อมองออกไปด้านนอกเช่นเดียวกับเธอ "แสงสุดท้ายนี่มันสวยจริง ๆ ว่าไหม""ค่ะ สวยจนละสายตาไปจากมันไม่ได้เลย อ๊ะ.." ไม่ทันไรขุนเขาก็จับหน้าเธอหันมามองเขาตรง ๆ แล้วเลื่อนใบหน้าเข้ามาจูบริมฝีปากจิ้มลิ้ม"สวยแค่ไหนเดี๋ยวมันก็หายไป สิ่งที่เธอควรมองคือหน้าฉัน" รอยยิ้มนั้น สายตาแบบนั้นเธอคงหนีไปไหนไม่พ้นเขาจริง ๆ สินะ"เฮ้อ~""ถอนหายใจอีกรอบฉันจะจับเธอกระแทกตรงนี้ ลองความนุ่มของโซฟาหน่อย" เขายื่นหน้าไปใกล้ ๆ แล้วยิ้มหวานให้เพียงเธอ "ล้อเล่น แต่ถ้าคิดจริงจังทางนี้พร้อมเสมอ""เพียงอยากอาบน้ำค่ะ""เชิญ""งั้นก็…หลบทางหน่อยได้ไหมคะ" เพียงเธอมองมือหนาที่วางอยู่บนไหล่ตัวเองก่อนจะปัดออกแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ขุนเขามองตามแล้วแสยะยิ้ม ปลายลิ้นหนาดันกระพุ้งแก้มมองตามร่างอรชรที่เดินห่างออกไปเรื่อย ๆ"น
บทที่ 50 เป็นแฟนกันขุนเขากระตุกยิ้มมุมปากแล้วค่อย ๆ ก้มลงไปจูบเนินอกอวบอิ่มเพียงเธอ ตามด้วยตวัดเรียวลิ้นเลียรอบฐานยอดถันสีน้ำตาลอ่อน ๆ จนอีกฝ่ายขนลุกซู่ไปทั้งตัว"อื้อ~ ทำไมเจ้าเล่ห์แบบนี้" เพียงเธอดันอกแกร่งไว้แล้วเบือนหน้าหนีสัมผัสจากริมฝีปากหนาที่ตามประกบจูบเธอไม่ห่าง ขุนเขากระตุกยิ้มก่อนที่จะยกมือขึ้นลูบแก้มเพียงเธอเบา ๆ"เธอเป็นเด็กดี วันนี้ต้องได้รางวัล""ไม่อยากได้ รางวัลของพี่ขุนคือเพียงถูกเอาเปรียบ""เหรอ งั้นวันนี้ไม่เอาเปรียบเธอก็ได้ วันนี้ให้เธอออนท็อปให้ก็แล้วกัน""อ๊ะ! เดี๋ยวก่อนค่ะ ออนท็อปคืออะไร" ขุนเขาตีปลายจมูกเชิดเบา ๆ แล้วรั้งใบหน้าสวยลงมาคลอเคลีย"เธอนี่มันความจำสั้นจริง ๆ สินะ ก็ตอนนั้นไง ตอนที่ฉันให้เธออยู่ข้างบนอะ" เขาขยับตัวนอนราบกับเตียงนอนพร้อมกับยกมือขึ้นมารองศีรษะ มองเพียงเธออย่างยิ้ม ๆ ในขณะที่คนตัวเล็กทำหน้าบึ้งตึง "ขยับสิ ค่อย ๆ ทำเหมือนที่ฉันเคยทำให้ดู" เขาออกคำสั่งราวกับว่ามันทำกันง่าย ๆ"พี่ขุนร้ายกาจมาก""ด่าได้แค่นี้เองเหรอ ถ้าด่าได้แค่นี้ก็ไม่ต้องด่าแล้ว ลองทำอะไรใหม่ ๆ บ้างจะได้รู้ว่าสิ่งที่ทำอยู่เนี่ยมันมีความสุขมากแค่ไหน ปลดปล่อยมันออกมา""เพี
ตอนพิเศษ 5เช้าวันต่อมาเพียงเธอนอนกะพริบตาปริบ ๆ อยู่ใต้ผ้าห่มขณะที่ขุนเขานอนกอดเธอแนบแน่นแถมยังเอาหน้ามาซบหน้าอกเธออีก เมื่อคืนเขาทั้งดุและกินจุจนเธอเพลียหลับไปตอนไหนไม่รู้ นี่ก็สายมากแล้วด้วย แม่บ้านคงกำลังถามหากันวุ่นว่าทำไมเราสองคนไม่ลงไปกินข้าวเช้าสักที"อื้อ~ ทำไมตื่นเร็วจัง เมื่อคืนไม่เหนื่อยเหรอ" ขุนเขางัวเงียถามแฟนสาวที่นอนนิ่งอยู่ เขารู้สึกตัวตั้งแต่เธอขยับตัวครั้งแรกแต่รู้สึกล้าเลยไม่ตื่นขึ้นมา เพียงเธอยิ้มบาง ๆ แล้วเท้าแขนไปด้านหลังดันตัวลุกขึ้นมานั่งทำเขาต้องลุกขึ้นตามเธอด้วย"วันนี้เราไปหาแม่อรอีกไหมคะ เมื่อคืนนี้แม่อรทักมาหาบอกคิดถึงเราสองคน" เธอชวนคนรักที่นั่งทำหน้าง่วงอยู่ ขุนเขาไม่ได้ขัดใจเธอและพยักหน้าหงึก ๆ เป็นคำตอบ เพียงเธอยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินนวยนาดไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาคลุมตัวไว้"ขอเฮียนอนอีกแป๊บนะ เมื่อคืนหนักไปหน่อย""แล้วเมื่อคืนสนุกไหมคะ" เธอหย่อนตัวนั่งลงขอบเตียงพลางเสยผมออกจากหน้าให้แฟนหนุ่มด้วย ขุนเขาหยักหน้าหงึก ๆ"สนุกมากเลย เมื่อคืนไอ่ปินมันพาพี่ชายไปเที่ยวด้วย"“ไม่น่าเชื่อนะคะว่าพี่ปินมีพี่ชายด้วย" เพียงเธอยิ้มบาง ๆ"อืม พี่ปลาพี่ชา
ตอนพิเศษ 4ขุนเขาที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตขาวติดกระดุมไม่เรียบร้อยก้าวขาลงจากรถพร้อมบดินทร์และปรินที่ขับรถตามหลังเขามาติด ๆ แต่วันนี้มีแขกคนพิเศษเพราะพี่มันขอมาเที่ยวด้วย"เด็ก ๆ" พี่ปลาพี่ชายไอ้ปินเดินเข้ามากอดทักทายขุนเขากับบดินทร์ด้วยความคิดถึง "ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะ หล่อขึ้นเป็นกองเลย""ครับ" ขุนเขาไล่สายตามองพี่ปลาอย่างยิ้ม ๆ วันนี้เหมือนจะมีนกแก้วบินว่อนอยู่ในผับหนึ่งตัวนะ พอนึกอย่างนั้นได้เขาจึงรีบเดินเข้ามาในผับก่อนเพราะกลัวจะหลุดขำกับสีหน้าเบื่อหน่ายของปรินที่ต้องดูแลพี่ชายมัน"ตามมาทำเชี่ยไรก็ไม่รู้ รำคาญ"ป๊าบ!ฝ่ามืออรหันต์ประทับที่หัวเขาทันทีที่พูดจบ ปรินสะบัดหน้าไปมองพี่ชายอย่างเอาเรื่องสุด ๆ"ไอ้เชี่ยปลา!""ไม่รู้แหละ กูเป็นพี่มึง ยังไงมึงต้องดูแลกู" ว่าจบปลาก็เดินเข้าไปในผับหน้าตาเฉย ปรินกรอกตาไปมาแล้วหันไปพยักหน้าให้บอดี้การ์ดที่ตามมาดูแลพี่ชายเสียงเพลงดังกระหึ่มตั้งแต่เดินเข้ามาทำให้ไอ้พี่ปลาเต้นจนถึงโต๊ะที่จองกันเอาไว้ ปรินส่ายหน้าอย่างเอือมระอาแล้วคว้าแก้วเหล้าขึ้นมากระดกเข้าปากอึกใหญ่"ถามจริง มึงสองคนพี่น้องกันจริงไหมวะ" ขุนเขากระซิบถามข้างหูเพื่อนรัก เพราะหน้าตาไม
ตอนพิเศษ 3หลายวันต่อมา"ทำหน้าเหมือนโดนตีนมาเลยนะ" ขุนเขาเอ่ยถามปรินที่เดินกระแทกเท้าตึงตังเอาแต่ใจมาหาเขากับบดินทร์ที่นั่งดื่มชากันอยู่"เบื่อว่ะ อยากไปดื่มฉิบหาย ผับไหนก็ได้ที่มีเด็กแจ่ม ๆ อะรู้จักกันบ้างไหม" บดินทร์ถึงกับส่ายหน้าไปมาแล้ววางแก้วชาลง"มีน่ะมันมี แต่มึงจะไปเที่ยวหลีหญิงทุกวันไม่ได้ไหมวะ ไหนจะเลิกทำตัวเชี่ยเพื่ออาจารย์อิงฟ้าไง" บดินทร์เลิกคิ้วถามอย่างจริงจังแต่ปรินกลับเบ้ปากอย่างเบื่อหน่าย"กูเบื่ออะสิ ไม่เร้าใจเลย""เหรอ…" ขุนเขาพเยิดหน้าให้อย่างประชดแล้วรินน้ำชาให้เพื่อนหนึ่งแก้ว "ทำไมไม่ชวนเฮียปลามาด้วย" จู่ ๆ ขุนเขาก็ถามถึงพี่ชายปรินที่ไม่ค่อยได้เจอหน้ากันเท่าไหร่ ปรินหันขวับไปมองเพื่อนตาเขียว"ถามหามันทำไม""ก็กูเห็นว่าเป็นพี่ชายมึงหนิ ถามหาไม่ได้เลย" ปรินแยกเขี้ยวใส่ขุนเขาแล้วเอ่ยตอบเสียงเกรี้ยว"ไอ้เพี้ยนนั่นมันจะออกไปไหนได้ วัน ๆ อยู่แต่บ้านทำอะไรของมันไม่รู้ วันไหนออกจากบ้านนะพาคนของป๊าไปเป็นโขย่งหนึ่ง แถมยังแต่งตัวเหมือนคนบ้าอะ กูไม่อยากรับมันเป็นพี่ชาย""ก็พี่มึงมันเฟียสหนิ กูออกจะชอบ" ขุนเขายังล้อเลียนเพื่อนไม่หยุดก่อนจะหันไปมองคนรักที่ถือจานขนมเดินเข้ามาใ
ตอนพิเศษ 2เพียงเธอชะงักค้างในตอนตักข้าวใส่ปาก เธอเหลือบตามองขุนเขาที่เอาแต่ยิ้มร่าชอบใจกับคำถามแม่อร"คือเพียงยังไม่พร้อมค่ะ แม่อรกับพ่อพลคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ" เพียงเธอย่นหัวคิ้วเข้าหาขอความเห็นใจจากทั้งสองท่าน ขุนเขาเลิ่กลั่กเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นพ่อกับแม่กำลังตกเป็นทาสลูกอ้อนของเมียเขา"แม่!" เขาเรียกแม่เสียงดังแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆ เมื่อแม่กับพ่อหันมามอง อรพิณเลิกคิ้วถามลูกชายส่วนอำพลหนี่ตามองอย่างเป็นคำถามเหมือนกัน "กินข้าวเถอะครับ เรื่องลูก..เดี๋ยวเอาไว้ค่อยคุยกัน""ก็ได้ ๆ อย่าช้านักนะแม่อยากอุ้มหลานแล้ว""ได้ครับ.." ขุนเขายิ้มกว้างเพราะพอใจกับสิ่งที่แม่ขอในขณะที่เพียงเธอกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เหมือนปากอมน้ำไว้ก็ไม่ปาน พยายามหาเรื่องมาแย้งในสิ่งที่ขุนเขาบอกกับพ่อแม่แต่ก็เหมือนจะไม่มีอะไรให้เธอแย้งขึ้นเลย เพียงเธอถอนหายใจเบา ๆ แล้วกินข้าวต่อจนอิ่มกันทุกคน เธอกับขุนเขาถูกอรพิณพาไปที่ห้องนั่งเล่น ไม่นานแม่บ้านก็ยกจานผลไม้สดมาเสิร์ฟ"กินสิลูก นี่ชมพู่จากสวนแม่เองเลยนะรู้ไหม" เพียงเธอตาโตแล้วหยิบชมพู่ชิ้นพอดีคำมาใส่ปากเคี้ยวตุ้ย ๆ อรพิณยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่เห็นลูกสะใภ้กินชมพู่อย่างเอร็ดอร่อย"
ตอนพิเศษ 1หลายวันต่อมาขุนเขาเดินรอบร้านสักลายเพราะกำลังเก็บของที่เหลือเอาไปไว้บ้าน เขาตัดสินขายร้านแห่งนี้ให้รุ่นพี่ที่เป็นช่างด้วยกันมานานและยังเป็นครูและลูกค้าคนแรกของเขาด้วย"เฮ้ กูอยากสักลายว่ะ" รุ่นพี่ที่เขาเคารพเดินเข้ามาตบบ่าแกร่งเบา ๆ ขุนเขาที่กำลังเก็บของลงกล่องอยู่ชะงักไปเล็กน้อย เขามองมือตัวเองแล้วเอี้ยวหน้ากลับไปมองรุ่นพี่"ล้อเล่นน่าเฮีย ผมทำไม่ได้หรอก""กูไม่ได้ล้อเล่น กูจริงจัง""เฮ้ย..ไม่ได้" เขาพูดกลั้วหัวเราะแล้วเก็บของลงกล่องต่อแต่รุ่นพี่กลับเดินไปเอากล่องที่เป็นเครื่องสักลายที่เขาติดตัวมาด้วยเอามาให้ขุนเขา "เฮ้ยพี่ มันจะติดตัวพี่ไปตลอดนะเว้ย ผมทำไม่ได้หรอกมือมันสั่น ไม่สวยหรอก""กูไม่ได้อยากได้ลายที่สวย แต่กูอยากได้ลายที่มึงสักให้กู เหมือนลายแรกที่กูให้มึงสักลงที่แขนกูไง" ขุนเขามองกล่องอุปกรณ์สักอยู่ครู่หนึ่งแล้วส่ายหน้าปฏิเสธรุ่นพี่ แต่ทว่ารุ่นพี่เขากลับพยักหน้าให้ สายตาเขาบ่งบอกถึงความเชื่อใจในตัวขุนเขา"เอาจริงเหรอ คือผมไม่..""จริงดิวะ เอาหน่อยไหน ๆ ก็จะไม่สักแล้ว" รุ่นพี่เขาเดินไปนั่งลงบนโซฟาที่เพิ่งเอามาลงใหม่ เตรียมตัวให้ขุนเขาสักเรียบร้อย"พี่..""มาสิ เอ
บทที่ 77 ตอนจบหลายเดือนต่อมาขุนเขานั่งดีดกีตาร์ร้องเพลงอย่างอารมณ์ดีอยู่ในสวนหลังบ้านหลังจากส่งงานให้รุ่นน้องเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขารู้สึกผ่อนคลายทุกครั้งที่ได้ทำกิจกรรมที่ตัวเองชอบ ไม่ว่าจะทำงานที่ตนเองชอบหรือการดีดกีตาร์แบบนี้"ร้องเพลงเสียงดังเชียว" เพียงเธอเดินเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม เธอเอ่ยแซวคนรักพลางหยิบคุกกี้ไปป้อนใส่ปากขุนเขาด้วย"อร่อยเหมือนเดิม" ขุนเขายิ้มกรุ้มกริ่มแล้วอ้าปากกินคุกกี้อีก"อร่อยใช่ไหมล่ะ เพียงเป็นคนทำเองกับมือเลย""อะไรที่เมียทำก็อร่อยหมดนั่นแหละครับ" เขายิ้มแล้วดีดทำนองเพลงรักให้เพียงเธอฟัง เธอยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างเขินอายก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเอง"เขินอะไรก่อน ไม่ชินอีกเหรอ""ก็พี่ขุนทำให้ชินตั้งแต่เมื่อไหร่เล่า ทำให้เพียงรู้สึกหวั่นไหวเหมือนตอนที่เราเจอกันใหม่ ๆ ทุกทีเลย" ขุนเขาหลุดยิ้มแล้วดีดกีตาร์ต่อ ครู่หนึ่งเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เขาละสายตาจากใบหน้าจิ้มลิ้มหันไปมองโทรศัพท์ที่กำลังสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะแล้วกดรับสาย(เฮ้…ออกมาดื่มไหมครับ เย็นนี้มีปาร์ตี้ปิ้งย่างที่บ้านท่านป้อง) ปรินทักทายพร้อมเอ่ยชวนเพื่อนรัก ขุนเขาเงยหน้ามองเพียงเธอเป็
บทที่ 76 คลั่งรักผัวหลังจากพาเพื่อนเข้านอนเสร็จขุนเขากับเพียงเธอก็ขึ้นมาพักผ่อนบ้าง"แหวนหมั้น..ถอดตอนอาบน้ำได้ไหมคะ" เธอเอี้ยวหน้าไปถามคนรักที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา ขุนเขาวางแก้วน้ำแล้วมองไปยังคนถาม"ไม่ได้ค่ะ ต้องใส่ไว้ตลอดห้ามถอด""โอเค.." เพียงเธอพยักพเยิดเข้าใจแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ เธอนอนไม่ได้แน่หากไม่ได้อาบน้ำชำระร่างกายอีกครั้ง ขุนเขานั่งยิ้มอยู่กับตัวเองขณะที่จ้องแหวนหมั้นที่นิ้วนางข้างซ้ายอยู่"ไม่อยากเชื่อเลยจริง ๆ ว่าจะมีวันนี้กับเขา" ชายหนุ่มยิ้มขบขันแล้วเอนหลังพิงพนักโซฟา มองแหวนอย่างชอบใจ ไม่นานเพียงเธอก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา เธอเอียงคอมองแฟนหนุ่มที่เอาแต่ยิ้ม"ทำไมคะ ยิ้มทำไมเหรอ" เธอถามขุนเขา"ยิ้มสิเพราะมีความสุขไง ไม่อยากเชื่อเนอะว่าเราสองคนจะมาถึงจุดนี้ได้" เพียงเธอยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้าไปนั่งลงบนหน้าตักเขา เรียวแขนเล็กตวัดกอดคอหนา กลิ่นครีมอาบน้ำหอมละมุนตีขึ้นจมูกเขา "ตัวหอมจัง" ขุนเขาเอ่ยชมพลางจูบเรียวแขนเพียงเธอเบา ๆ"พี่ขุนมีความสุขเพียงก็มีความสุขเหมือนกันค่ะ" เธอแนบเรือนแก้มลงกับอกแกร่งออดอ้อนชายหนุ่มเสียงสองจนขุนเขาหลุดยิ้มตาม"เพราะเพียงนั่นแหละที่ทำให้
บทที่ 75 สุขเล็ก ๆบทรักเร่าร้อนกินเวลามาเกือบสองชั่วโมงเต็ม ขุนเขายิ้มออกอย่างพอใจที่เห็นคนรักได้ปลดปล่อยความต้องการไปพร้อมกับเขา"เฮ้อ.." เพียงเธอทิ้งตัวนอนลงบนร่างหนาหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจแล้ว เธอหอบหายใจกระชั้นชิดด้วยความเหนื่อยล้าแล้วยกมือจึ้นมาลูบไล้แผงอกแกร่ง "อยากลงไปหาเพื่อนไหม เพียงได้ยินว่าพี่ ๆ จะดื่มกัน" เธอเงยหน้าขึ้นมาถามคนตัวโตด้วยเสียงติดหอบ"ก็ได้…" ฝ่ามือหนาลูบไล้แผ่นหลังบอบบางเบา ๆ แล้วดันตัวเพียงเธอออกแล้วลุกขึ้น "ลงไปด้วยกันดิ ไม่อยากนั่งคนเดียว" เขาขยิบตาให้แฟนสาวแล้วเดินอาด ๆ เข้าไปในห้องน้ำ เพียงเธอหลุดยิ้มแล้วเดินตามหลังเขามา ทั้งคู่อาบน้ำพร้อมกันจนเสร็จก่อนจะลงไปหาเพื่อน ๆ ที่นั่งดื่มกันอยู่หลังบ้านหลังใหม่ของขุนเขา"โว่…เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวมาแล้วเว้ย" ปกป้องปรบมือเสียงดังแล้วรีบลุกขึ้นมาพาทั้งสองไปนั่งลง ธันวารู้งานรีบรินเหล้าให้เพื่อนทันที"ไง..เข้าหอกันครั้งแรก" บดินทร์เอ่ยแซวเพื่อนรัก แป้งปั้นที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ข้างแฟนหนุ่มหน้าแดงซ่านเพราะเขินกับคำถามแฟนหนุ่ม เธอรู้หรอกว่าบดินทร์หมายความว่ายังไง"ก็..ดี" ขุนเขาเลื่อนมือไปจับมือเรียวบางไว้แน่น รอยยิ
บทที่ 74 เข้าหอเสร็จจากพิธีสวมแหวนหมั้นแล้วก็ถึงเวลาส่งตัวคู่บ่าวสาวเข้าห้องหอ ขุนเขายิ้มกว้างจนตาปรือ เขาตั้งหน้าตั้งตารอเวลานี้จริง ๆ"เจ้าบ่าวดูท่าจะใจร้อนนะครับผม" ปรินตะโกนมาแต่ด้านหลังขณะที่รอให้แม่อรกับพ่อพลเจิมเตียงนอนให้สองหนุ่มสาว คำแซวของเพื่อนขุนเขาทำใบหน้าเพียงเธอเห่อร้อนด้วยความเขินอาย"ไม่ได้ใจร้อนแค่…อยากพาเจ้าสาวคนสวยเข้าห้องแค่นั้น" เสียงเพื่อนเขาโห่แซวขึ้นจากทางด้านหลัง เพียงเธอแอบถลึงตาใส่คู่หมั้นหนุ่ม"เอาลูก นอนเถอะ" อรพิณยิ้มให้ลูกสะใภ้คนสวยแล้วถอยออกมาให้สองหนุ่มสาวนอนเอาลงบนเตียงเอาฤกษ์ "นอนเตียงที่พ่อกับแม่นอนก่อนจะได้ครองคู่กันนาน ๆ เหมือนพ่อกับแม่ไงลูก""ครับ.." ขุนเขาตวัดแขนขึ้นไปกอดเพียงเธอไว้แนบแน่นแล้วจุมพิตลงบนหน้าผากมนเบา ๆ "ต่อไปนี้เราก็จะได้นอนด้วยกันในฐานะคู่หมั้นแล้วนะ""พี่ขุน.." เพียงเธอยิ้มเหนียมอายแล้วหันไปมองเพื่อนขุนเขาที่กำลังรุมถ่ายรูปเขากับเธออยู่ "เพียงว่าเราสองคนออกไปข้างนอกก่อนดีไหมคะ""ออกไปได้ไง พวกมึงอะออกไปเลยกูจะนอนกับเมีย" ขุนเขาเอ่ยปากไล่เพื่อนทุกคนแล้วขยับเข้ามาซบหน้าลงกับอกเพียงเธออย่างออดอ้อน"โห่…ไอ้…" ปรินตั้งท่าจะพ่นคำหยา