บททั้งหมดของ ไฟร้ายพลาดรัก 20+: บทที่ 11 - บทที่ 20

บทที่ 11พยายาม (ไม่มากพอ)แดเนียลกลับมาที่คอนโดส่วนตัวหลังจากกลับจากคลับ เขาเดินมานั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่นก่อนที่จะจุดบุหรี่สูบระบายความเครียด ครั้นจะโทร. หานิวเคลียร์ เขารู้อยู่เต็มอกว่าเธอคงไม่รับสายอีกตามเคย แต่มันรู้สึกคันยุบยิบที่หัวใจและอยากทำอะไรสักอย่างที่ดีกว่ามานั่งเอกเขนกอยู่ในห้อง“เอาไงวะ” มาเฟียหนุ่มพ่นควันบุหรี่ออกมาลอยคละคลุ้งในอากาศแล้วคาบไว้ที่ปาก เขากดโทร. หาลูกน้องคนสนิทและสั่งงาน(นายให้ผมตามคุณนิวทำไมครับ)“กูสั่งให้ทำก็ทำ”(ครับนาย แล้วแบบนี้คุณนิวจะไม่โวยวายเหรอครับ ถ้าเกิดจับได้ขึ้นมานายอาจจะซวยเอานะครับ) ลูกน้องหนุ่มเตือนสติผู้เป็นนาย“กูสั่งก็ทำ แต่ถ้ามึงยังไม่หยุดพูดอะไรที่ไม่เข้าหูกูจะกรอกกระสุนใส่ปากมึง!” เสียงเข้มเจือด้วยความหงุดหงิดส่งทอดไป ลูกน้องหนุ่มตอบกลับอย่างเข้าใจแจ่มแจ้งก่อนจะวางสายผู้เป็นนาย “หรือกูควรทำยังไงวะแม่ง เอาใจยากฉิบหาย!” แดเนียลหัวเสียไม่น้อย เขาเองก็คิดไม่ตกที่นิวเคลียร์เป็นแบบนี้วันต่อมา“เอากระเทียมมาดิ๊!” คำสั่งถูกส่งทอดออกไปหาลูกน้องที่กำลังวุ่นอยู่กับการเตรียมเครื่องปรุงรสให้เจ้านาย ซึ่งไม่รู้ผีเข้าหรืออะไรดลใจให้เข้าครัวแต

บทที่ 13สงสัย03:00หลังกลับมาจากคลับคำพูดของพีททำให้เขานอนไม่หลับตลอดทั้งคืน แดเนียลผุดลุกขึ้นเดี๋ยวก็นอนลงเพราะคำพูดเพียงคำเดียว ‘ท้อง’ คำนี้ทำเอาเขาขนลุกซู่ทั้งที่ยังไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป เพียงคิดในใจก็ทำเอาร่างกายสั่นสะท้าน “ถ้านิวท้องจริงๆ จะทำยังไงวะ หรือกูคิดมากไปเอง” เขาอาจจะคิดไปก่อนเหตุครืด~โทรศัพท์สั่นครืดหนึ่งเรียกความสนใจจากแดเนียลให้หันมอง เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่านข้อความนั้น หัวคิ้วหนาขมวดยุ่งเข้าไปอีกเพราะเป็นข้อความจากนิวเคลียร์ที่ส่งสติกเกอร์มาในไลน์ เขารีบพิมพ์ข้อความตอบกลับอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงกดโทร. หานิวเคลียร์เพราะรอเธอตอบกลับมาไม่ไหว“เป็นอะไร” ประโยคแรกที่เขาเอ่ยถามคนปลายสายที่เงียบไปจนน่าใจหาย รออยู่พักใหญ่นิวเคลียร์ถึงตอบกลับมา(อื้อ~ โทร. มาทำไมเนี่ย คนจะนอน!)“ก็เธอทักมาในไลน์” คราวนี้เขายิ่งงงเข้าไปใหญ่ หรือตาฝาดไปเหรอ? เมื่อคิดแบบนั้นแล้วแดเนียลจึงเปิดดูข้อความล่าสุดที่นิวเคลียร์ส่งมา “เธอทักมาจริงๆ ฉันมีหลักฐาน”(ฉันจะทักหานายทำไม ในเมื่อฉันนอนอยู่เนี่ย) หญิงสาวเถียงกลับและยืนยันว่าเธอนอนอยู่จริงๆ ไม่ได้จับโทรศัพท์มือถือเลย“ละเมอเหรอ” แดเนียลตั้

บทที่ 15ฝากท้องวันต่อมาแดเนียลนั่งปิดปากหาวอยู่บนโซฟาในห้องพักนิวเคลียร์ตั้งแต่เช้าตรู่ เขาเอนหลังพิงพนักโซฟารอคนที่กำลังแต่งตัวอยู่ในห้องอย่างจดจ่อ ก็เมื่อคืนไม่ได้นอนจนถึงเช้าเพราะไอ้คำนั้นมันเขย่าประสาทเขาจนปิดตานอนไม่ลง“จะแต่งตัวอะไรนักหนาวะ แค่ไปฝากท้อง” แดเนียลว่าให้คนที่อยู่ในห้องนอนก่อนที่จะเดินไปหาเธอ พบว่านิวเคลียร์นั่งดมยาดมอยู่บนเตียงด้วยอาการวิงเวียนศีรษะ เธอมองหน้าแดเนียลแล้วพรูลมหายใจออกอย่างหนัก“จะเสร็จแล้ว” เธอเอ่ยบอก“จะเป็นลมทำไมไม่บอก”“…” เธอเบือนหน้าหนีไปทางอื่นก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปสวมเสื้อผ้า แต่กลับถูกชายหนุ่มห้ามปรามไว้“จะใส่โป๊ไปทำไมวะ เปลี่ยน!”“จุ้นจ้านจังนะ ปกติก็แต่งตัวแบบนี้แล้วนี่เป็นบ้าอะไรวุ่นวายมาก” เธอหันมาตอบกลับอย่างเหลืออด“มีลูกแล้วก็หัดแต่งตัวให้มันเรียบร้อยซะบ้าง”“มีลูกก็แต่งได้ และจะแต่งยังไงก็ได้เพราะผัวไม่ว่า เออ…และฉันไม่มีผัว! จบนะ”“…” มาเฟียหนุ่มกลอกตามองบนกับคำพูดประชดประชันของอีกฝ่าย เขาไม่พูดอะไรต่อแต่เดินไปเลือกเสื้อผ้าให้นิวเคลียร์หน้าตาเฉย “เสื้อผ้ามึงนี่มัน…ที่บ้านเรียกผ้าขี้ริ้วมากกว่านะถ้าจะชิ้นเล็กชิ้นน้อยขนาดนี้” พูด

บทที่ 17ตรวจดีเอ็นเอ NCแดเนียลประกบริมฝีปากจูบอย่างหนักหน่วง เขาไม่เปิดโอกาสให้นิวเคลียร์ได้พูดอะไรอีก จากนั้นจึงดันตัวเธอให้นอนราบไปกับฟูกนุ่มๆ อย่างเบามือที่สุด สัมผัสร้อนผ่าวของฝ่ามือหนาทาบลงที่เอวคอดกิ่วด้วยความระมัดระวัง เพียงสัมผัสที่เหมือนจะโหยหาและบางครั้งก็เบื่อหน่ายทำนิวเคลียร์รุ่มร้อนไปทั่วร่างระคนสับสนกับอารมณ์แปรปรวนตัวเอง“ไม่ได้นะ” เธอพยายามหักห้ามใจตัวเองแม้สัมผัสที่เขามอบให้มันวาบหวามจนกระตุ้นความอยากแล้วก็ตาม แต่เธอท้องอยู่และยังท้องอ่อนๆ อีกด้วย ใช่ว่าแดเนียลจะทำอะไรเบาๆ เป็น “เดี๋ยวลูกเป็นอันตราย”“กูศึกษามาแล้ว ทำได้จนถึงเจ็ดเดือนโน่น” คนเจ้าเล่ห์แววตาเป็นประกายออดอ้อน“ก็ไหนไม่อยากมีลูก ดูนายพร้อมมากกว่าฉันนะ” เธอยังไม่ได้เซิร์ชหาข้อมูลอะไรละเอียดขนาดนั้น แต่แดเนียลกลับอ้างโน่นอ้างนี่ทั้งที่ปากเขาบอกว่ายังไม่พร้อมเป็นพ่อคนตอนนี้ แต่จังหวะที่จะเอ่ยพูดอีกก็ถูกเขาจูบปากอีกครั้ง ในขณะที่มืออีกข้างของแดเนียลรั้งเอวนิวเคลียร์ไว้แน่น“ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไง” มาเฟียหนุ่มขมวดคิ้วถามอย่างหงุดหงิด “ไม่เชื่อใจฉันหรือไง” ก็เขาเซิร์ชหามาแล้วจริงๆ ว่ามันทำได้ แต่แค่บาง

บทที่ 19ความลับแตกเข้าสู่เดือนที่ห้าของการอุ้มท้องลูกคนแรก ท้องนิวเคลียร์เริ่มใหญ่ขึ้นทุกวันและการเดินเหินก็ลำบากขึ้น ทุกการเคลื่อนไหวตลอดห้าเดือนที่ผ่านมาตกอยู่ในการดูแลของแดเนียลมาตลอก ใช่! เขาดูแลเธอ ผู้ชายที่ออกปากเองว่ายังไม่พร้อมกับการมีลูกตอนนี้ แต่เขากลับทำทุกอย่างออกมาตรงกันข้ามกับสิ่งที่ว่าเอาไว้และทำได้ดีจนเป็นที่น่าพอใจของนิวเคลียร์"อยากกินอะไรไหม" แดเนียลที่นั่งเอกเขนกอยู่บนโซฟาเพราะวันนี้เขาหยุดงานและว่างทั้งวัน พอเอ่ยถามหญิงสาวก็ละสายตาจากจอโทรศัพท์มือมองคนที่นั่งกอดหมอนข้างอยู่อีกโซฟาตัวหนึ่งอย่างรอคำตอบ"อยากไปข้างนอก""ขอในสิ่งที่กูให้ได้ได้ไหมวะ""แล้วทำไมแค่นี้ให้กันไม่ได้ นายจะมากักขังฉันเหมือนนักโทษแบบนี้ไม่ได้ มันน่าอึดอัดมันเบื่อรู้ไหม" แดเนียลมองหน้านิวเคลียร์แล้วถอนหายใจ"รู้อยู่แล้วไหมว่ามันอันตราย""อันตรายก็เรื่องของนาย ฉันเกี่ยวอะไรด้วย""อย่าดื้อได้ไหมวะ""ดื้อตรงไหน""ตรงนี้ไง เถียงกูอยู่เนี่ย""..." ทั้งที่มันเป็นความสุขเพียงอย่างเดียวที่เธอขอเขาได้แต่กลับถูกปฏิเสธทุกครั้งที่เอ่ยขอ ตั้งแต่รู้ว่าท้องเธอก็เหมือนเป็นนกตัวน้อยในกรงทองที่ถูกเขาเลี้ยงด้วย